Η Δαπάνη της Στρατιωτικής Προετοιμασίας
ΛΑΞΕΥΜΕΝΗ σ’ ένα λίθινον τοίχο που είναι σε μια πλευρά της Πλατείας του μεγάρου των Ηνωμένων Εθνών είναι μια Βιβλική περικοπή. Παρμένη από τον Ησαΐα, κεφάλαιο 2, έχει ως εξής: «Και θέλουσι, σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»
Εν τούτοις, τα πιο μεγάλα κονδύλια στους προϋπολογισμούς των περισσοτέρων χωρών σήμερα είναι οι στρατιωτικές δαπάνες. Έτσι, ενώ τα έθνη μιλούν για ειρήνη, δαπανούν περισσότερα για πόλεμο παρά για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα!
Η Δαπάνη
Στα περασμένα έξη έτη περισσότερα από 1.000 δισεκατομμύρια δολλάρια ($1.000.000.000.000) εδαπανήθηκαν για πολεμικές προπαρασκευές. Το 1969 η δαπάνη υπήρξεν υψηλότερη παρά ποτέ. Δαπανήθηκαν περίπου 200 δισεκατομμύρια δολλάρια ($200.000.000.000). Δηλαδή, περίπου εικοσιτρία εκατομμύρια δολλάρια για κάθε ώρα ημέρας καθ’ όλο το έτος!
Η δαπάνη του περασμένου έτους για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τεράστια –περίπου $80.000.000.000. Η προσθήκη πληρωμών σε απομάχους άλλων πολέμων, του τόκου του δημοσίου χρέους (που προήλθε κυρίως από προηγούμενες στρατιωτικές δαπάνες) και της αποστολής όπλων σε άλλες χώρες έκαμε το ολικόν ποσόν ν’ ανέλθη σε 100 δισεκατομμύρια και πλέον δολλάρια. Άνω των 55 τοις εκατό όλων των δαπανών σχετίζονταν με πόλεμο! Αυτό το ποσόν είναι μεγαλύτερο από τη συνδυασμένη δαπάνη των προγραμμάτων εκπαιδεύσεως, υγιεινής, στεγάσεως, διαστήματος, γεωργίας, οδοποιίας, προνοίας, συντάξεων και ανεργίας.
Ο προϋπολογισμός της Σοβιετικής Ενώσεως είναι, επίσης, πάρα πολύ επιβαρυμένος με τις στρατιωτικές δαπάνες. Και οι στρατιωτικές δαπάνες των πτωχότερων χωρών αυξάνουν περίπου δυο φορές γρηγορώτερα από όσο ο παγκόσμιος μέσος όρος. Ενώ το βιωτικό των επίπεδο είναι στάσιμο, τα χρήματα που δαπανούν για εξοπλισμούς ανέρχονται σε ποσά αστρονομικά. Γι’ αυτό το ζήτημα, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραψαν:
«Σε όλα τα αναδυόμενα έθνη της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής, Η άμιλλα των εξοπλισμών των πτωχών λαών αποκτά ταχύτητα. Για λόγους γοήτρου και αμύνης, οι λεγόμενες υπανάπτυκτες χώρες αγοράζουν κάθε τι, από πιστόλια μέχρι των πλέον τελειοποιημένων και δαπανηρών μαχητικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων, βλήματα, τανκς, συστήματα ραντάρ, ακόμη και υποβρύχια . . .
«Οι στρατιωτικές δαπάνες των υπανάπτυκτων χωρών ανέρχονται. γρηγορώτερα από το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα, γεγονός που σημαίνει ότι ένα αυξανόμενον μέρος των ισχνών πόρων των μετατρέπεται σε εξοπλισμούς.
«Συνεντεύξεις με εμπειρογνώμονες και πολυμαθείς σχολιαστάς του επαγγέλματος υποδεικνύουν ότι η άμιλλα των εξοπλισμών κατ’ ουσίαν είναι εκτός ελέγχου.»
Η Αίγυπτος τώρα δαπανά, κατά τον αποθανόντα πρόεδρόν της Γκαμάλ Αμπτέλ Νάσσερ, πολύ περισσότερα από χίλια εκατομμύρια δολλάρια ετησίως για πολεμικές προπαρασκευές μια δαπάνη ανώτερη των δυνάμεων της. Και υπολογίζεται ότι η Ισραηλινή κυβέρνησις δαπανά τουλάχιστον το ήμισυ του προϋπολογισμού της για τον ίδιο λόγο. Το περιοδικό Νιούσγουηκ έγραψε: «Για το μικροσκοπικό Ισραήλ αυτές και όλες οι δαπάνες που επεβλήθησαν από τις κλιμακούμενες εχθροπραξίες της Μέσης Ανατολής είναι σχεδόν καταστροφικές.»
Πολλή Σπατάλη
Μέλη του Κογκρέσσου των Ηνωμένων Πολιτειών επετέθησαν εναντίον πολλών προγραμμάτων εξοπλισμού για την κακή διαχείρισι και σπάταλη διοίκησι. Παραδείγματος χάριν, η Αεροπορία είχε θέσει σε λειτουργία ένα επανδρωμένο τροχιακό διαστημικό εργαστήριο. Έπειτα το πρόγραμμα ακυρώθηκε. Αλλά ήδη είχαν δαπανηθή $1.300.000.000.
Ένα πρόγραμμα κατασκευής βαρέων αρμάτων υπό εκτέλεσιν υπετίθετο ότι θα κόστιζε 80 εκατομμύρια δολλάρια· ήδη έχει υπερβή τα 300 εκατομμύρια και δεν είναι ακόμη στο τελικό στάδιο. Δώδεκα νέα πλοία διασώσεως υποβρυχίων έπρεπε να κοστίσουν 36,5 εκατομμύρια δολλάρια· τώρα μόνον έξη από αυτά θα κοστίσουν 480 εκατομμύρια. Το πρόγραμμα κατασκευής μαχητικών - βομβαρδιστικών αεροπλάνων τύπου F-11 έπρεπε να κοστίση $2.924.000.000· αλλά τώρα το Υπουργείο Αμύνης παραδέχεται ότι θα κοστίση $6.260.000.000. Ένα νέον είδος τορπιλλών επρόκειτο να κοστίση 752 εκατομμύρια δολλάρια αλλά τώρα θα κοστίση πράγματι πέντε φορές περισσότερα!
Υπάρχει μια συνεχής κραυγή για νεώτερα και ισχυρότερα όπλα, που καθιστούν τα παλαιότερα άχρηστα. Τα πιο τελευταία πυρηνικά βλήματα της Σοβιετικής Ενώσεως και των Ηνωμένων Πολιτειών μπορούν να εξαλείψουν και τις δυο αυτές χώρες πολλές φορές. Εν τούτοις, και οι δυο χώρες εργάζονται για να βελτιώσουν τα βλήματά τους ώστε να φέρουν πολλές πυρηνικές κεφαλές αντί μιας. Ο Καθηγητής Τζώρτζ Γουώλντ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ, είπε:
«Μας λέγουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία μαζί έχουν συσσωρευμένες παρακαταθήκες πυρηνικών όπλων που έχουν κατά προσέγγισιν την εκρηκτική δύναμι 15 τόννων ΤΝΤ για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί, στη γη. Και τώρα εισηγούνται ότι πρέπει να κατασκευάσωμε περισσότερα.»
ΤΙ θα Μπορούσε να Γίνη;
Με τόσα πολλά πράγματα που πρέπει, να γίνουν στη γη, είναι τραγικό ότι ένα τόσο πελώριο μέρος τον πλούτου του κόσμου δαπανάται για μη παραγωγικούς εξοπλισμούς. Τι θα μπορούσε να γίνη αν τα έθνη ζούσαν με αρμονία και χρησιμοποιούσαν όλο αυτό το χρήμα και την ενέργεια για το καλό της ανθρωπότητος;
Αν αυτό ήταν δυνατό, με τον στρατιωτικό προϋπολογισμό του κόσμου του περασμένου έτους θα μπορούσαν ν’ ανεγερθούν είκοσι εκατομμύρια σπίτια αξίας $10.000 το καθένα. Αυτά θα ήσαν πολυτελή στις περισσότερες χώρες. Αυτά τα πολλά σπίτια θα είχαν στεγάσει περισσότερους από όσους αναλογούν στην αύξησι του πληθυσμού του έτους. Σκεφθήτε την εργασία που αυτά τα σπίτια θα προμήθευαν ώστε να περιορισθή οποιαδήποτε ανεργία που προξενείται, από το κλείσιμο των εργοστασίων εξοπλισμών.
Υπάρχουν πολλοί άνεργοι χωρίς ειδικότητες εργασίας, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί κοστίζει περίπου $2.900 για να εκπαιδευθή ένα ανειδίκευτο άτομο σε μια εργασία. Αυτή η δαπάνη συχνά περιλαμβάνει, ιατρική περίθαλψι, μεταφορά και φροντίδα για τα εξαρτώμενα παιδιά. Αντί ενός κλάσματος του ετησίου λογαριασμού εξοπλισμών, θα εδίδετο επαγγελματική εκπαίδευσις σε όλους τους ανέργους. Μια τέτοια εκπαίδευσις θα καθιστούσε ένα άτομο χρήσιμο και παραγωγικό μέλος της κοινωνίας.
Το χρήμα που δαπάνησε ο κόσμος για πολεμικές προπαρασκευές κατά το παρελθόν έτος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή για την ανέγερσι 200.000 σχολείων αξίας ενός εκατομμυρίου δολλαρίων το καθένα, πλέον από επαρκή σε πλείστες χώρες. Τα καλύτερα σχολεία θα είχαν τάξεις με μικρότερο αριθμό μαθητών κι’ έτσι οι διδάσκαλοι θα μπορούσαν να δίνουν στα παιδιά περισσότερη ατομική προσοχή.
Χιλιάδες επιστήμονες δαπανούν τον χρόνο τους εργαζόμενοι για την τελειοποίησι των όπλων καταστροφής. Τι θα μπορούσαν να κάμουν αν χρησιμοποιούσαν τις ιδιοφυίες των για ν’ ανακαλύψουν τρόπους για την εξουδετέρωσι της μολύνσεως; Επίσης, με όλο αυτό το χρήμα πόσα στρέμματα γης θα μπορούσαν ν’ αναμορφωθούν για καλλιέργεια εσοδειών για να τραφούν οι πεινασμένοι του κόσμου; Στους αγρότες θα μπορούσε να δοθή εκπαίδευσις και εξοπλισμός για τη βελτίωσι των συγκομιδών των. Οι υπαίθριοι τόποι αναψυχής και τα πάρκα θα μπορούσαν να επεκταθούν σε απέραντη έκτασι. Επαρκής υγιεινή φροντίδα θα μπορούσε να παρέχεται για πολύ περισσότερους ανθρώπους.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά δεν γίνονται. Και δεν υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξις ότι αυτά θα γίνουν σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Πράγματι, το περιοδικό Άτλας του Απριλίου 1970 ανέφερε:
«Έκθεσις τρόμου κατ’ ευθείαν από τα Ηνωμένα Έθνη: Κατά το τέλος της δεκαετίας του 1900 υπήρχαν περισσότερα ασθενή υποσιτιζόμενα και αγράμματα παιδιά στον κόσμο από όσα υπήρχαν προ 10ετίας. Το μέλλον; Πενήντα τοις εκατό εκείνων που ζουν, ποτέ δεν θα πατήσουν σε σχολείο».
Αποξένωσις του Κοινού
Αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων εξοργίζονται λόγω των συνεχών στρατιωτικών δαπανών των εθνών όταν τόσο πολλά άλλα χρειάζονται να γίνουν. Στο τέλος του 1969 μια πελώρια διαδήλωσις εναντίον του πολέμου διεξήχθη στην Ουάσιγκτων, DC. Μερικοί υπελόγισαν τα πλήθη μεταξύ 250.000 και 500.000. Αυτή η διαδήλωσις ωνομάσθηκε ‘Πορεία προς την Ουάσιγκτων’ και ήταν η μεγαλύτερη αντιπολεμική διαμαρτυρία που είδε ποτέ η πρωτεύουσα του έθνους.
Πολλοί νέοι άνδρες τώρα βρίσκουν απεχθή τη στρατιωτική υπηρεσία αντί να την θεωρούν ηρωική, καθώς εθεωρείτο σε περασμένους καιρούς. Το περιοδικόν Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιούς Εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ εσημείωσε: «Η στρατιωτική δύναμις, κυρίως ο στρατός της ξηράς, τώρα πλήττεται από περιπτώσεις ανταρσίας, ανυπακοής, φυλετικής διαμάχης, λιποταξίας και από ένα συνεχώς αυξανόμενον αριθμό απουσιών άνευ αδείας.» Έγραφε ότι «ποτέ δεν υπήρξε κάτι παρόμοιον σαν αυτό στην Αμερικανική ιστορία.» Χιλιάδες νέοι προτίμησαν να φύγουν από τη χώρα παρά να στρατολογηθούν.
Ο Στρατηγός Έρλ Χουήλερ, Πρόεδρος των επιτελαρχών κατά την χρονική αυτή περίοδο, εσημείωσε την αυξανόμενη εχθρότητα του κοινού προς το ‘στρατιωτικό και βιομηχανικό σύμπλεγμα’ και είπε ότι αν η στάσις δεν αλλάξη «πρόκειται να οδηγήση σε χάος—στη διάλυσι των [ στρατιωτικών ] υπηρεσιών.»
Ακριβώς πόσο πολλοί αποξενώθηκαν, μπορεί να παρατηρηθή από το ακόλουθο δηκτικό κύριο άρθρο της εφημερίδος Ηγκλ Ροκ Σέντινελ του Λος Άντζελες. Διεκήρυξε:
«Η άκαμπτη και αδιαφιλονίκητη αλήθεια είναι ότι όλα τα ισχυρά έθνη, περιλαμβανομένου και του δικού μας, λαθραίως επιδίδονται στην υποκίνησι πολέμων και την παροχή των υλικών δυνάμεων για να τους διεξάγουν. Ταυτοχρόνως αυτά τα έθνη διατηρούν μια απατηλή εικόνα ως φίλοι της ειρήνης και επιστήμης και επισήμως φωνασκούν κοινοτοπίες περί ηθικής και ελευθερίας. . . .
«Ο πόλεμος είναι μεγάλη επιχείρησις, ίσως η μεγαλύτερη επιχείρησις στον κόσμο. Θα μπορούσε να παύση, αν οι μεγάλες δυνάμεις ήθελαν να τον σταματήσουν. Είναι ανίκανες να το κάμουν όταν διακυβεύωνται υλικά κέρδη.»
Πόση Ασφάλεια;
Μήπως η άμιλλα των εξοπλισμών προμηθεύει πράγματι ασφάλεια για τα έθνη αυτού του κόσμου; Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 31 Μαρτίου 1970, σχολιάζοντας το πελώριο κόστος των στρατιωτικών δαπανών, έγραφε: «Αυτή είναι παραφροσύνη. Ο πολλαπλασιασμός όπλων εν τω ονόματι της ασφαλείας πραγματικά ελαττώνει την ασφάλεια του καθενός με το να υψώνη τον κίνδυνο του ανταγωνισμού.»
Η εφημερίς Πρόβινς του Βανκούβερ, αφού παρετήρησε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες ήσαν το δαπανηρότερο είδος του προϋπολογισμού του Καναδά, έγραφε:
«Τι καλό έκαμεν αυτό σ’ εμάς ως έθνος; Μήπως ελάττωσε τις πιθανότητες του Καναδά στο να προσβληθή από ένα μη φιλικό έθνος; Καθόλου. Τίποτε στα εθνικά μας οπλοστάσια δεν θα μπορούσε ν’ απομακρύνη μια σύγχρονη επίθεσι αρκετή ώρα ώστε ο ηγέτης μας να κάνη μια αποχαιρετιστήριο ομιλία. . . Θα ήταν αστείο—αν αυτό δεν ήταν τόσο δαπανηρό.»
Κατά τη Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών υπήρξαν 1656 ανταγωνισμοί εξοπλισμών από το έτος 650 π.Χ. και έπειτα. Διεκήρυξεν ότι μόνον δεκαέξη από αυτούς δεν έληξαν με πόλεμο, προσθέτοντας: «Το υπόλοιπο κατέληξε στην οικονομική κατάρρευσι των ενδιαφερομένων χωρών.» Αυτός ο αιών παρέστη μάρτυς του μεγαλυτέρου ανταγωνισμού εξοπλισμών στην ιστορία. Επίσης παρέστη μάρτυς των περισσοτέρων πολέμων, των χειροτέρων πολέμων, και της χειρότερης οικονομικής κρίσεως που υπήρξε ποτέ.
Τι θα πούμε για το εγγύς μέλλον; Ο Ου Θαντ, γενικός γραμματεύς του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, είπε: «Μπορώ μόνον να συμπεράνω από την πληροφορία που είναι διαθέσιμη σ’ εμένα ως Γενικόν Γραμματέα ότι τα μέλη του Ο.Η.Ε. έχουν ίσως προθεσμία 10 ετών στην οποία μπορούν να υποτάξουν τις αρχαίες φιλονεικίες και ν’ αρχίσουν μια παγκόσμια συνεργασία για να χαλιναγωγήσουν τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών, για να βελτιώσουν το ανθρώπινο περιβάλλον, να ρυθμίσουν την πληθυσμιακή έκρηξι και να εφοδιάσουν με την απαιτούμενη δύναμι τις προσπάθειες για την παγκόσμια ανάπτυξι.»
Χρειάζεται Ένα Νέο Σύστημα
Είναι φανερό ότι μια πολύ κακή κατάστασις υπάρχει στον κόσμο. Ασφαλώς ένα νέο σύστημα είναι αναγκαίο. Η έκδοσις Παγκόσμιος Ένωσις της Χάγης, Ολλανδίας, έγραψε τελευταίως: «Είναι τώρα αναμφισβήτητο ότι πρέπει να εγκατασταθή όσο το δυνατόν γρηγορότερα μια παγκόσμια κυβέρνησις, που ν’ αναγνωρίζεται και να είναι παραδεκτή ως ανώτερη πολιτική εξουσία από τις εθνικές κυβερνήσεις.»
Αλλά μπορεί ένα άλλο σύστημα ανθρώπων ν’ αποδώση κάτι καλύτερο από εκείνα που έχουν δοκιμασθή; Πού είναι οι ηγέται που μπορούν να κάμουν το σύστημα ν’ αποδώση καλύτερα; Όλα τα είδη των ανθρώπων και των κυβερνήσεων έχουν δοκιμασθή. Η ιστορία μαρτυρεί το γεγονός ότι όλοι τους απέτυχαν να φέρουν παγκόσμια ειρήνη και αφοπλισμό.
Εν τούτοις, υπάρχει μια κυβέρνησις η οποία χωρίς αποτυχία θα φέρη παγκόσμια ειρήνη και αφοπλισμό! Αυτή επίσης θ’ αναλάβη τον ολικό έλεγχο των υποθέσεων της γης και θα εργασθή προς όφελος της ανθρωπότητος. Και δεν είναι καθόλου όνειρο. Είναι μια κυβέρνησις της οποίας οι υπήκοοι ήδη έχουν σφυρηλατήσει τας ρομφαίας των εις υνία και τας λόγχας των εις δρέπανα. Αυτοί δεν σηκώνουν μάχαιραν εναντίον άλλων, ούτε μανθάνουν πλέον τον πόλεμον.’—Ησ. 2:4.
Η κυβέρνησις αυτή είναι εκείνη που ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους Χριστιανούς να προσεύχονται γι’ αυτήν—Η Βασιλεία του Θεού». (Ματθ. 6:9, 10) Τα γεγονότα που εξεπλήρωσαν τη Βιβλική προφητεία δείχνουν ότι αυτή η βασιλεία ήδη κυβερνά από τους ουρανούς. Σύντομα αυτή θα συντρίψη ολόκληρο αυτό το διεφθαρμένο σύστημα πραγμάτων μέχρις εξοντώσεως. (Δαν. 2:44). Έπειτα, λέγει η Βιβλική προφητεία, ‘εις την αύξησιν της εξουσίας και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.’—(Ησ. 9:7)
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι νομιμόφρονες υπήκοοι της ουρανίας κυβερνήσεως του Θεού. Έτσι, ενώ δεν επεμβαίνουν στις υποθέσεις των εθνών ανάμεσα στα οποία ζουν, προσωπικώς υπακούουν στην εντολή του θεού να ‘σφυρηλατήσουν τας μαχαίρας αυτών διά υνία, και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα και να μη μανθάνουν πλέον τον πόλεμον.’ Ο παγκόσμιος αφοπλισμός ήδη έχει πραγματοποιηθή μέσα στις τάξεις των. Σε περισσότερες από 200 χώρες, αυτοί κατόρθωσαν να έχουν ολική ειρήνη με άτομα όλων των εθνικοτήτων και των φυλών.
Αυτή είναι η κατάστασις που θα επικρατή παγκοσμίως μετά το τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. Γιατί έτσι; Επειδή μόνον σ’ εκείνους που σέβονται την ειρήνη θα επιτραπή από τον Θεό να ζουν σ’ αυτή τη νέα τάξι. (Παροιμ. 2:21, 22) Έπειτα, δεν θα υπάρχουν πλέον ανταγωνισμοί εξοπλισμών, διότι ο Ιεχωβά Θεός υπόσχεται ότι, «καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης.» Ο Παντοδύναμος Θεός είναι σε θέσι να το κάμη αυτό, μολονότι, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι.—Ψαλμ. 46:9.
Πόσο ευχάριστο θα είναι αυτό στη νέα τάξι του Θεού, όταν δεν θα γίνωνται πια πόλεμοι ή πολεμικές προετοιμασίες! Τότε όλοι οι πόροι της γης και οι ενέργειες του ανθρώπου θ’ αφιερώνωνται σε παραγωγικές επιδιώξεις για το αιώνιο όφελος του ανθρωπίνου γένους.
[Εικόνα στη σελίδα 8]
Τα έθνη δαπανούν περισσότερα για τον πόλεμο παρά για οτιδήποτε άλλο
23 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Δολλάρια την Ώρα
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Οι δαπάνες οι σχετιζόμενες με τον πόλεμο κόστισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά το περασμένο έτος περισσότερο από τη συνδυασμένη δαπάνη της εκπαιδεύσεως, υγείας, στεγάσεως, γεωργίας, διαστήματος, οδοποιίας, συντάξεων και προωθήσεως άλλων προγραμμάτων