Επιθυμία για Ειρήνη, Αλλά θ’ Αφοπλισθούν τα Έθνη;

ΤΙΠΟΤΕ δεν κάνει πιο επιθυμητή την ειρήνη από το να αναπολή κανείς τις φρικαλεότητες του πολέμου. Εκατομμύρια φονεύθηκαν και τραυματίσθηκαν φρικιαστικά στον Πόλεμο του Βιετνάμ, αλλ’ αυτό είναι μέρος μόνο της ιστορίας. Έξη μήνες ύστερ’ από την επιστροφή τους, το 38 τοις εκατό των εγγάμων βετεράνων των Ηνωμένων Πολιτειών, είτε χώρισαν, είτε πήραν διαζύγιο. Περίπου 175.000 χρησιμοποιούσαν ηρωίνη. Και αναφέρεται, επίσης, ότι περίπου μισό εκατομμύριο απ’ αυτούς προσπάθησαν ν’ αυτοκτονήσουν ύστερ’ από την αποστράτευσί τους!—Τάιμς Νέας Υόρκης, 27 Μαΐου 1975.

Η περίπτωσις του Κλωντ Ήδερλυ, πιλότου του βομβαρδιστικού Β-29 που έρριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, δείχνει ζωηρά τις τρομερές συνέπειες του πολέμου. Ο Κλωντ απολύθηκε από τον στρατό το 1947 ύστερα από ψυχιατρικά τεστ που έδειξαν «σοβαρή νεύρωσι και σύμπλεγμα ενοχής.» Αργότερα, μπαινόβγαινε σε ψυχιατρεία. «Τον θυμάμαι που πεταγόταν πάνω τις νύχτες,» είπε ο αδελφός του στην κηδεία του Κλωντ το περασμένο καλοκαίρι. «Έλεγε ότι καιγόταν ο νους του. Έλεγε ότι ένοιωθε αυτούς που καίγονταν.»

Για να καταλάβετε πληρέστερα τις φρικαλεότητες του πολέμου, φέρτε στη διάνοιά σας το σκηνικό αυτό, που συνέβη πριν από 33 χρόνια. Ήταν πρωί της 6ης Αυγούστου 1945. Ψηλά στον ουρανό πετούσε το Β-29 Enola Gay· κάτω βρισκόταν η πολυάσχολη Γιαπωνέζικη πόλις των 400.000 περίπου κατοίκων. Στις 8:15 η ατομική βόμβα των 13 χιλιοτόννων έπεφτε αργά με τρία αλεξίπτωτα και εξερράγη στα 580 μέτρα (1900 πόδια) πάνω από το κέντρο της Χιροσίμα. Περίπου 140.000 σκοτώθηκαν από την ανατίναξι· πολλοί απ’ αυτούς ψήθηκαν ζωντανοί από τη θερμότητα και τη ραδιενέργεια. Ακόμη και σήμερα τα θύματα αργοπεθαίνουν εξ αιτίας των αποτελεσμάτων της ραδιενέργειας.

Οι φρικαλεότητες που δημιούργησε αυτή η ατομική έκρηξις και η άλλη που έγινε στο Ναγκασάκι τρεις μέρες αργότερα ξεφεύγουν από την ανθρώπινη αντίληψι.

Ανάγκη για Ειρήνη

Λιγώτερο από ένα μήνα αργότερα, στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, η Ιαπωνία παραδόθηκε επίσημα. «Μια νέα εποχή αρχίζει για μας,» είπε ο Στρατηγός Ντάγκλας Μακ Άρθουρ, σ’ εκείνη την αξιομνημόνευτη περίπτωσι. Και συνέχισε: «Ακόμη και το ίδιο το μάθημα της νίκης συνεπάγεται βαθειά ανησυχία, τόσο για τη μελλοντική μας ασφάλεια όσο και για την επιβίωσι του πολιτισμού. . . . Η μεγάλη καταστρεπτικότης του πολέμου εξαφανίζει τώρα αυτή την εναλλακτική λύσι. Αυτή ήταν η τελευταία μας ευκαιρία. Αν δεν επινοήσωμε κάποιο μεγαλύτερο και πιο δίκαιο σύστημα, ο Αρμαγεδδών θα χτυπήση την πόρτα μας.»

Αυτά τα συναισθήματα επαναλήφθηκαν συχνά από ηγέτες του κόσμου. Το φθινόπωρο του 1961, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζων Φ. Κέννεντυ πρότεινε ένα «πρόγραμμα για γενικό και πλήρη αφοπλισμό. Εξήγησε ότι «οι άνθρωποι πρέπει να θέσουν τέρμα στον πόλεμο—διαφορετικά ο πόλεμος θα θέση τέρμα στους ανθρώπους. . . . Οι κίνδυνοι που συνδέονται με τον αφοπλισμό ωχριούν σε σύγκρισι με τους κινδύνους που συνδέονται μ’ ένα απεριόριστο συναγωνισμό εξοπλισμών.»

Έκαμαν τα έθνη από τότε θετικά βήματα προς τον αφοπλισμό;

Πρόοδος Προς την Ειρήνη;

Λίγο μετά την εμφατική ομιλία του για την ανάγκη αφοπλισμού, ο πρόεδρος Κέννεντυ ζήτησε από το Κονγκρέσσο, των Η.Π. να προσθέση 6 δισεκατομμύρια δολλάρια στον στρατιωτικό προϋπολογισμό. Και αυτό συνεχίσθηκε από τότε. Τη μια στιγμή μιλούν για την ειρήνη και εκθειάζουν τον αφοπλισμό, και την άλλη στιγμή δίνουν διαταγές για την κατασκευή μεγαλύτερων και πιο θανατηφόρων όπλων. Έτσι, παρά τις πολλές προτάσεις που ηχούν τόσο ωραία—υπάρχουν περισσότερες από 9.000 εισηγήσεις σε σύγχρονη βιβλιογραφία για τον έλεγχο των όπλων και τον αφοπλισμό—δεν έχει πραγματοποιηθή καμμιά πρόοδος. Το Έθνος της 27ης Μαΐου 1978, παρετήρησε:

«Από το 1945, Αμερικανοί, Σοβιετικοί και άλλοι διπλωμάτες συναντήθηκαν τουλάχιστον 6.000 φορές για να συζητήσουν τον ‘αφοπλισμό’ και το παράνομο παιδί του, τον ‘έλεγχο των όπλων,’ αλλά μέσα σε τριάντα δύο χρόνια από τότε, ούτε ένα όπλο δεν εξαφανίσθηκε με αμοιβαία συμφωνία. Αντιθέτως, ο συναγωνισμός των όπλων—παραδοσιακών και πυρηνικών, αλλά ιδιαίτερα πυρηνικών—αυξάνεται αδιάκοπα.»

Κάτι που δείχνει το μέγεθος της αποτυχίας, είναι το γεγονός ότι ο «αφοπλισμός» γενικά δεν αποτελεί πια ούτε καν θέμα συζητήσεως· θέμα συζητήσεως έχει γίνει ο ‘έλεγχος των όπλων.’ Αλλά ο έλεγχος των όπλων είναι ανέφικτος. Το κοινό γενικά έχει παύσει πια να ελπίζη, ότι θα γίνη κάποτε κάτι σοβαρό για να βελτιωθή η κατάστασις.

Αυτό φάνηκε στις αρχές του περασμένου έτους, όταν διεξήχθη η Ειδική Συνεδρίασις περί Αφοπλισμού των Ηνωμένων Εθνών. Αναγγέλλοντας την επικείμενη συνεδρίασι, μια επικεφαλίδα της εφημερίδος Νέα του Μπούφφαλο, έλεγε, «Τα Η.Ε. ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ.» Η συνεδρίασις, διαρκείας πέντε εβδομάδων ήταν ιστορική κατά το ότι ήταν η πρώτη παγκόσμια συνέλευσις αφοπλισμού, μετά το Συνέδριο Αφοπλισμού της Κοινωνίας των Εθνών του 1932-34, πριν από 45 χρόνια. Ωστόσο, πολύ λίγη σημασία δόθηκε στις συνεδριάσεις από τον τύπο και τα άλλα μέσα ενημερώσεως.

Ενώ οι συνεδριάσεις είχαν προχωρήσει αρκετά, ο Δρ Φρανκ Μπάρναμπυ, διευθυντής του Διεθνούς Ιδρύματος Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης, θρηνολόγησε ότι είχαν επιτευχθή ακόμη λιγώτερα απ’ όσα ήλπιζε. «Υπάρχει ένας αέρας απαισιοδοξίας· η γενική ατμόσφαιρα είναι πολύ κακή,» τόνισε ο Μπάρναμπυ.

Ωστόσο, όπως αντιλαμβάνονται τα ενημερωμένα άτομα, υπάρχει κραυγαλέα ανάγκη για ανακούφισι της κρίσιμης καταστάσεως. Ο κίνδυνος του πυρηνικού πολέμου είναι πολύ πραγματικός και αυξάνεται συνεχώς, τόνισε ο κύριος Μπάρναμπυ. Και ο ηλικιωμένος Βρεταννός εκπρόσωπος Λόρδος Νόελ-Μπαίηκερ, που παρευρίσκετο επίσης ως εκπρόσωπος στο Συνέδριο Αφοπλισμού της Κοινωνίας των Εθνών, παρετήρησε: «Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι τα γεγονότα του πυρηνικού πολέμου δεν έχουν καν εξακριβωθή.»

Ποια είναι αυτά τα γεγονότα;

Δύναμις Καταστροφής

Ιδιαίτερα, τα γεγονότα αυτά σχετίζονται με την μεγάλη δύναμι των πυρηνικών όπλων, τις τεράστιες ποσότητες που υπάρχουν, και τους πολύπλοκους τρόπους που τα έθνη έχουν ανακαλύψει για να τα κατευθύνουν σ’ οποιοδήποτε στόχο πάνω στη γη. Εξετάστε τα γεγονότα.

Οι λέξεις χιλιοτόννος (1000 τόννοι) και μεγατόννος (1.000.000 τόννοι) αναφέρονται στο ισοδύναμο ΤΝΤ των πυρηνικών όπλων. Έτσι, η βόμβα της Χιροσίμα των 13 χιλιοτόννων, ήταν μόνο ένα μικρό «πυροτέχνημα» σε σύγκρισι με τα σύγχρονα πολυμεγατοννικά όπλα. Επί παραδείγματι, έχουν δοκιμασθή βόμβες μέχρι 60 μεγατόννων—4.600 φορές και πλέον ισχυρότερες από τη βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα. Ωστόσο, το 1945 χρειάσθηκε μόνο αυτή η σχετικά μικροσκοπική βόμβα για να αποτεφρώση 140.000 ανθρώπους, χιλιάδες με φρικτό τρόπο, και να ερημώση τη Χιροσίμα.

Ένα σύγχρονο όπλο μπορεί να είναι γενικά ενός μεγατόννου περίπου—75 φορές περίπου πιο ισχυρό από τη βόμβα της Χιροσίμας. Αφού κάθε βόμβα μπορεί να εξαλείψη μια μεγάλη πόλι, προσπαθήστε να φαντασθήτε τι θα μπορούσε να κάνη μια πολυμεγατοννική βόμβα σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή όπως η μείζων Νέα Υόρκη, το Λονδίνο ή το Τόκιο. Τα έθνη έχουν δεκάδες χιλιάδες ισχυρά πυρηνικά όπλα, και τη μεγαλύτερη πλειονότητα κατέχουν η Σοβιετική Ένωσις και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτά τα όπλα, έχουν τη δύναμι να φονεύσουν όλους τους ανθρώπους της γης τόσο πολλές φορές, ώστε οι αριθμοί χάνουν τη σημασία τους.

Το τρομακτικό γεγονός είναι ότι αυτή η καταστρεπτική δύναμις μπορεί να χρησιμοποιηθή για να καταστρέψη κυριολεκτικά οποιοδήποτε στόχο στη γη, μέσα σε λίγα λεπτά από την εξαπόλυσί της. Ένας Αμερικανός πρόεδρος είπε χωρίς να αστειεύεται, τα εξής: «Θα μπορούσα να πατήσω αυτό το κουμπί ακριβώς εδώ και, σε 20 λεπτά, 70 εκατομμύρια Ρώσοι θα είναι νεκροί.»

Οι σημερινοί εκτοξευτές βλημάτων μπορούν να εξαπολύσουν κώνους γεμίσματος τορπιλλών με ακρίβεια λίγων γυαρδών σε στόχο που βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά. Επίσης, τα σύγχρονα βλήματα μπορούν να μεταφέρουν πολλές βόμβες. Όταν το βλήμα φθάση στη γενική περιοχή που πρόκειται να καταστραφή, κάθε βόμβα μπορεί να κατευθυνθή σε διαφορετικό στόχο. Ούτε και περιορίζονται οι εκτοξευτές βλημάτων σε σταθερές θέσεις στην ξηρά· τα βλήματα μπορούν να εκτοξευθούν από αεροπλάνα στον αέρα ή από σκάφη στη θάλασσα.

Ένα μόνο υποβρύχιο, εφωδιασμένο με εκτοξευτές πυρηνικών βλημάτων, έχει ικανότητα καταστροφής 224 διαφορετικών στόχων, ο καθένας με μέγεθος όσο μια μεγάλη πόλι! Τόσον η Σοβιετική Ένωσις όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δεκάδες υποβρύχια που είναι ικανά να εξαπολύσουν τέτοια καταστροφή και κατασκευάζουν και μεγαλύτερα, ακόμη πιο βελτιωμένα. Σύντομα, θα είναι σε υπηρεσία το νέο υποβρύχιο των Η.Π. Τρίντεντ ή Τρίαινα. Η Επιθεώρησις του Σαββάτου εξηγεί:

«Ένα Τρίντεντ έχει μια υποβρύχια εξέδρα εκτοξεύσεων για θερμοπυρηνικές βόμβες, μερικές από τις οποίες περιέχουν περισσότερη εκρηκτική δύναμι από χίλιες ατομικές βόμβες του είδους που κατέστρεψε τη Χιροσίμα το 1945. . . . Οι αξιωματικοί του Τρίντεντ έχουν στα χέρια τους περισσότερη δύναμι απ’ όση έχει συσσωρευθή από ανθρώπινα όντα στη γραπτή ιστορία μέχρι το 1945.»

Τι Στοιχίζουν Όλα Αυτά

Όλη αυτή η στρατιωτική προετοιμασία στοιχίζει χρήματα και μάλιστα πολλά. Από το 1945, τα έθνη έχουν δαπανήσει πολύ περισσότερα από 6.000.000.000.000 δολλάρια σε στρατιωτικές ενέργειες! Το Δελτίον των Ατομικών Επιστημόνων του Μαΐου 1978 έγραψε τα εξής: «Η σύγχρονη παγκόσμια στρατιωτική δαπάνη φθάνει περίπου τα 400 δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως.» Και αυξάνει ταχύτατα, προς το 1 εκατομμύριο δολλάρια το λεπτό!

Το μέγεθος των στρατιωτικών δαπανών είναι εκπληκτικό. Το 1977 ο Τζέημς Ρέστον των Τάιμς της Νέας Υόρκης δήλωσε: «Το περασμένο έτος, τα έθνη του κόσμου δαπάνησαν για τον εξοπλισμό κάθε στρατιώτου 60 φορές περισσότερα απ’ όσα δαπανούμε για την εκπαίδευσι κάθε παιδιού.» Σ’ ολόκληρο τον κόσμο, 60 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις ή ενασχολούνται σε επαγγέλματα που σχετίζονται με τον στρατό. Περίπου οι μισοί από τους επιστήμονες όλου του κόσμου ασχολούνται με τη βελτίωσι των όπλων.

Σκεφθήτε τι θα μπορούσε να επιτευχθή αν όλ’ αυτά τα χρήματα και οι προσπάθειες κατευθύνοντο σε επωφελείς σκοπούς, αντί στην κατασκευή όπλων. Θα μπορούσαν να υπάρχουν ωραίες κατοικίες για όλους, καλύτερη περίθαλψι και εκπαίδευσι, και πολλά άλλα οφέλη. Πράγματι, τα προγράμματα εξοπλισμού συμβάλλουν στην χρεωκόπησι των εθνών φυσικώς και ηθικώς.

Μερικοί, ωστόσο, ισχυρίζονται ότι η στρατιωτική προετοιμασία θα εμποδίση τον πόλεμο. Αλλά αληθεύει αυτό; Αντιθέτως. Από το 1945, έχουν φονευθή περισσότερα από 25 εκατομμύρια άτομα, σε 150 περίπου πολέμους που διεξήχθησαν στη γη. Κάθε μέρα διεξήγοντο, κατά μέσον όρο, 12 πόλεμοι σε κάποιο σημείο του κόσμου. Είναι αλήθεια ότι, από το 1945 δεν χρησιμοποιήθηκαν σ’ αυτούς τους πολέμους πυρηνικές βόμβες. Αλλά μήπως η συσσώρευσις αποθεμάτων τέτοιων όπλων, όπως και η εξεύρεσις πολύπλοκων τρόπων εξαπολύσεώς τους, κάνει τη χρήσι τους λιγώτερο πιθανή;

Πολλοί, έτσι πιστεύουν. Όπως είπε ένας πρώην γερουσιαστής από το Όρεγκον: «Τα πράγματα οδεύουν τώρα σε τεράστια καταστροφή και θάνατο. . . . Τα γεγονότα μπορούν να συνοψισθούν σε λίγες λέξεις. Πρώτον, χιλιάδες πυρηνικά όπλα, πολλά αφάνταστης ισχύος, υπάρχουν σήμερα. Δεύτερον, σχεδόν όλ’ αυτά είναι έτοιμα για στιγμιαία εκπυρσοκρότησι. Τρίτον, οι φύλακές τους είναι ανθρώπινα όντα.»

Οι άνθρωποι είναι ατελείς· υπόκεινται σε σφάλματα και ρέπουν προς την ιδιοτέλεια και την απληστία που οδηγούν πράγματι σε πόλεμο. Η Βίβλος δείχνει πού μπορεί να οδηγήση η ιδιοτελής επιθυμία: «Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας; ουχί εντεύθεν, εκ των ηδονών σας, αίτινες στρατεύονται εντός των μελών σας; Επιθυμείτε και δεν έχετε· φονεύετε και φθονείτε, και δεν δύνασθε να επιτύχητε· μάχεσθε και πολεμείτε.»—Ιάκ. 4:1, 2.

Τα έθνη θα πολεμήσουν με ό,τι έχουν διαθέσιμο. Το 1985, περίπου 35 έθνη θα έχουν επιτύχει πυρηνική ικανότητα, σύμφωνα με το Διεθνές Ίδρυμα Ειρήνης της Στοκχόλμης. Με ποιο αποτέλεσμα; «Η σταθερή πρόληψις των πυρηνικών όπλων, όπως τη γνωρίζομε, θα γίνη αδύνατη,» προειδοποίησε το ίδρυμα «και ο πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος.»

Υπάρχει Καμμιά Ελπίδα για Ειρήνη;

Η επιθυμία των ανθρώπων για ειρήνη είναι ισχυρή. Στην πρόσφατη Ειδική Συνεδρίασι περί Αφοπλισμού των Ηνωμένων Εθνών, 500 Ιάπωνες παρατηρητές παρουσίασαν στους αξιωματούχους των Η.Ε. 20 εκατομμύρια υπογραφές σε αιτήσεις που απαιτούσαν άμεσο παγκόσμιο αφοπλισμό. Αυτές οι αιτήσεις γέμιζαν 450 χαρτόνια που ζύγιζαν περισσότερο από 12 τόννους.

Θα πραγματοποιηθή ποτέ ο αφοπλισμός και η ειρήνη; Αν κρίνωμε από τις ενέργειες των ηγετών του κόσμου, η απάντησις είναι ένα απόλυτο Όχι. Δεν κάνουν κυριολεκτικά τίποτε για να ανατρέψουν τον συναγωνισμό των εξοπλισμών. Αυτό φάνηκε και πάλι από την προσπάθειά τους για την Συνθήκη του Έξω Διαστήματος του 1967 που, όπως ήλπιζαν, θα καθιστούσε το έξω διάστημα ζώνη ειρήνης. Το Δελτίον των Ατομικών Επιστημόνων παρατηρεί: «Η συνθήκη πολύ λίγο συνέβαλε στον έλεγχο του αριθμού των στρατιωτικών δορυφόρων. Περίπου το 75 τοις εκατό των δορυφόρων που εκτοξεύονται έχουν στρατιωτικές χρήσεις. Στη διάρκεια του 1977, εκτοξεύθηκαν 133 δορυφόροι, και απ’ αυτούς οι 95 ήσαν στρατιωτικοί.»

Ωστόσο, υπάρχει βάσις για εμπιστοσύνη ότι θα πραγματοποιηθή ο αφοπλισμός και η ειρήνη. Η Βιβλική υπόσχεσις που είναι χαραγμένη σ’ ένα πέτρινο τοίχο στο κύριο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών διακηρύττει: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησ. 2:4.

Αλλά πώς θα εκπληρωθή αυτή η υπόσχεσις; Είναι φανερό ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπόρεσαν να την εκπληρώσουν. Ποια βάσις υπάρχει, λοιπόν, για εμπιστοσύνη ότι θα πραγματοποιηθή αληθινή ειρήνη; Είναι η θρησκεία η απάντησις;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

«Από το 1945, Αμερικανοί, Σοβιετικοί και άλλοι διπλωμάτες συναντήθηκαν τουλάχιστον 6.000 φορές για να συζητήσουν τον ‘αφοπλισμό’ και το παράνομο παιδί του, τον ‘έλεγχο των όπλων,’ αλλά μέσα σε τριάντα δύο χρόνια από τότε, ούτε ένα όπλο δεν εξαφανίσθηκε με αμοιβαία συμφωνία.»—Το Έθνος, 27 Μαΐου 1978.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

«Ένα Τρίντεντ έχει μια υποβρύχια εξέδρα εκτοξεύσεων για θερμοπυρηνικές βόμβες, μερικές από τις οποίες περιέχουν περισσότερη εκρηκτική δύναμι από χίλιες ατομικές βόμβες του είδους που κατέστρεψε την Χιροσίμα το 1945. . . . »—Επιθεώρησις του Σαββάτου, 17 Απριλίου 1978.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

«Τα περασμένα τριάντα τρία χρόνια, υπήρχαν συνεχείς πόλεμοι σ’ όλη τη γη—ή, όπως υπολόγισε ένας Ούγγρος καθηγητής, ‘δεν υπήρξαν περισσότερες από είκοσι μέρες . . . στις οποίες δεν υπήρχε κανένας πόλεμος σε κάποιο σημείο στον κόσμο.’ Αυτός ο ίδιος καθηγητής υπελόγισε ότι στις περασμένες τρεις δεκαετίες περίπου είκοσι πέντε εκατομμύρια ψυχές χάθηκαν σε πεδία μαχών, αριθμός που αντιπροσωπεύει περισσότερους θανάτους απ’ όσους συνέβησαν στους δύο παγκόσμιους πολέμους μαζί.»—Esquire, 1 Μαρτίου, 1978.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

«Περίπου το 75 τοις εκατό των δορυφόρων που εκτοξεύονται έχουν στρατιωτικές χρήσεις. Στην διάρκεια του 1977, εκτοξεύθηκαν 133 δορυφόροι και απ’ αυτούς οι 95 ήσαν στρατιωτικοί.»—Το Δελτίον των Ατομικών Επιστημόνων, Μάιος 1978.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

ΘΕΛΟΥΣΙ ΣΦΥΡΗΛΑΤΗΣΕΙ ΤΑΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΑΥΤΩΝ ΔΙΑ ΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΛΟΓΧΑΣ ΑΥΤΩΝ ΔΙΑ ΔΡΕΠΑΝΑ· ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΗΚΩΣΕΙ ΜΑΧΑΙΡΑΝ ΕΘΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΘΝΟΥΣ, ΟΥΔΕ ΘΕΛΟΥΣΙ ΜΑΘΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ

ΗΣΑΪΑΣ