Μια Ματιά στο Πρόβλημα των Εκτρώσεων
ΚΑΘΕ χρόνο άνω των τριάντα εκατομμυρίων εκτρώσεων λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει μια έκτρωσι σε κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας όλο το χρόνο.
Η πλειονότης των εκτρώσεων αυτών θεωρούνται παράνομες. Εν τούτοις τα τελευταία έτη πολλές χώρες έχουν ψηφίσει νόμους που επιτρέπουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις εκτρώσεις. Σε μερικά μέρη υπάρχουν ελάχιστοι περιορισμοί, που σημαίνουν ότι η νόμιμη διαδικασία είναι «έκτρωσις κατόπιν αιτήσεως.» Μερικές αυθεντίες προλέγουν ότι πολλές χώρες θα υιοθετήσουν τελικά αυτή τη στάσι.
Η Εκτέλεσις Εκτρώσεων
Τι είναι στην πραγματικότητα η έκτρωσις; Η έκτρωσις που προκαλείται (εκτός από την αποβολή λόγω τυχαίου δυστυχήματος) είναι η εσκεμμένη απομάκρυνσις ενός αυξανομένου εμβρύου από την κοιλία της μητρός πριν έλθη στο σημείο να μπορή να ζη έξω της μήτρας. Ένα έμβρυο βρίσκεται στο στάδιο αναπτύξεως κατά τους πρώτους δύο μήνας της εγκυμοσύνης.
Οι περισσότερες χώρες έχουν ακόμη αυστηρούς νόμους για την έκτρωσι, και την θεωρούν νόμιμη μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις, όπως όταν κινδυνεύη η ζωή της μητρός από τη συνέχισι της εγκυμοσύνης. Εκτρώσεις που ενεργούνται για λόγους που δεν επιδοκιμάζονται από το νόμο του κράτους θεωρούνται παράνομες. Δεν μπορούν να γίνουν σε εγκεκριμένα νοσοκομεία. Έτσι, συνήθως εκτελούνται από άτομα, που είναι ακατάλληλα, κάτω από αντικανονικές συνθήκες.
Πώς εκτελείται σήμερα μια νόμιμη προκλητή έκτρωσις; Στις αρχές της εγκυμοσύνης γίνεται συνήθως με ένα από τους δύο τρόπους. Η μια μέθοδος αναφέρεται ως διεύρυνσις και απόξεσις. Σ’ αυτή την εγχείρησι διευρύνεται το άνοιγμα της μήτρας με μικρά χειρουργικά εργαλεία, που λέγονται διαστολείς, ωσότου σχηματισθή ένα ευρύτερο άνοιγμα που θα επιτρέψει την είσοδο ενός ειδικού εργαλείου που λέγεται «ξέστρον.» Με το ξέστρον ο χειρούργος αποξέει τα τοιχώματα της μήτρας ώστε να εκτοπίση το έμβρυο.
Μια άλλη μέθοδος που αρχίζει να χρησιμοποιήται συχνότερα έχει εφευρεθή στη Σοβιετική Ένωσι. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί ένα μικρό αναρροφητικό σωλήνα ο οποίος λειτουργεί όπως μια ηλεκτρική σκούπα. Αποσπά το έμβρυο από τα τοιχώματα της μήτρας.
Ύστερα από τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης, η έκτρωσις είναι πιο δύσκολη και επικίνδυνη. Μπορεί να χρειασθή μια εγχείρησις όπως είναι η καισαρική τομή που σχίζουν το τοίχωμα της μήτρας για να βγάλουν το έμβρυο. Ή μπορεί να γίνη μια ένεσις αλμυρού ορρού διά μέσου της κοιλίας ώστε να φονευθή το έμβρυο και να προκαλέση πόνους που αρχίζουν ύστερα από δώδεκα ή τριάντα έξη ώρες. Το έμβρυο τότε αποβάλλεται με τις μυϊκές συσπάσεις.
Τέτοιες εγχειρήσεις απαιτούν πεπειραμένους ιατρούς, κατάλληλα μέσα και ιατρικά εργαλεία που μόνο τα καλώς εφωδιασμένα νοσοκομεία μπορούν να έχουν. Εν τούτοις οι περισσότερες εκτρώσεις δεν γίνονται κάτω από κατάλληλες συνθήκες, διότι οι περισσότερες θεωρούνται παράνομες. Μερικές από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στις παράνομες εκτρώσεις από μαίες και ερασιτέχνας χειρούργους είναι απεχθείς. Συχνά καταλήγουν σε ακρωτηριασμούς και θάνατο. Το βιβλίο Έλεγχος των Γεννήσεων αναφέρει:
«Πολλές από τις επεμβάσεις αυτές είναι εξαιρετικά οδυνηρές και φρικτές και οι περισσότερες απ’ αυτές γίνονται απλώς με την εισαγωγή μολύνσεων μέσα στη μήτρα οι οποίες είναι δυνατόν να φονεύσουν το έμβρυο . . . και τη γυναίκα επίσης.»
Επιδημικές Αναλογίες
Ο αριθμός των εκτρώσεων στον κόσμο έφθασε σε επιδημικές αναλογίες. Σε μερικές χώρες γίνονται τόσο πολλές εκτρώσεις όσες είναι και οι πραγματικές γεννήσεις, ενώ σε άλλες ο αριθμός των εκτρώσεων υπερβαίνει τον αριθμό των γεννήσεων!
Η έκτρωσις είναι νόμιμη στην Ιαπωνία, στη Ρωσία και στις περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Ο Δρ. Λέσλυ Κόρσα, ο Νεώτερος, υποδιοικητής του Πληθυσμιακού Κέντρου του Μίσιγκαν, ανέφερε γι’ αυτές τις χώρες: «Στηριζόμενοι σε λογικώς καλές αποδείξεις φαίνεται ότι η συχνότης των προκλητών εκτρώσεων πλησιάζει τώρα τη συχνότητα των κανονικών γεννήσεων.» Στην Ουγγαρία οι εκτρώσεις υπερβαίνουν τις κανονικές γεννήσεις. Παρατηρήστε τους αριθμούς:
Έτος Κανονικές Γεννήσεις «Νόμιμες» Εκτρώσεις
1960 133,000 162,200
1961 146,500 170,000
1962 140,400 163,700
1963 130,100 173,800
1964 132,300 184,400
1965 132,100 180,300
Οι χώρες της Νοτίου Αμερικής έχουν αυστηρούς νόμους για τις εκτρώσεις. Αυστηρούς νόμους έχει επίσης η Καθολική Εκκλησία. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Νοτίου Αμερικής είναι Καθολικοί. Εν τούτοις, για την περιοχή αυτή το περιοδικό Γιουνάιτεντ Στέητς Νιούς εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ λέγει:
«Η έκτρωσις (η παράνομη) είναι ο πιο συνήθης τρόπος του ελέγχου των γεννήσεων, ειδικώς στις μεγαλουπόλεις. . .
«Η Εταιρία της Ευημερίας της Βραζιλιανής Οικογενείας υπολογίζει ότι 4.000 εκτρώσεις την ημέρα—περίπου 1.5 εκατομμύριο το έτος—γίνονται στη Βραζιλία. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται μια έκτρωσις στις τρεις κανονικές γεννήσεις».
«Η αναλογία ανατρέπεται στη γειτονική Ουρουγουάη, όπου γίνονται τρεις εκτρώσεις σε κάθε κανονική γέννηση. Οι άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής είναι ανάμεσα στους παραπάνω αριθμούς.»
Η έκτρωσις είναι παράνομη στη Γαλλία, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Καθολικοί. Εν τούτοις αναγνωρίζεται ότι γίνονται τόσες εκτρώσεις όσες είναι και οι γεννήσεις—περίπου ένα εκατομμύριο το έτος. Η παράνομη έκτρωσις είναι επίσης πολύ διαδεδομένη στην Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία. Στις δύο τελευταίες χώρες οι αρχές λέγουν ότι η έκτρωσις είναι «η κυριώτερη μέθοδος για τον έλεγχο του πληθυσμού.»
Το Βέλγιο έχει περίπου 200.000 γεννήσεις το έτος. Οι γιατροί εκεί υπολογίζουν ότι γίνονται περίπου 100.000 παράνομες εκτρώσεις το έτος. Οι αρμόδιοι της αστυνομίας ανεβάζουν τον αριθμό σε 400.000. Η Δυτική Γερμανία έχει ένα εκατομμύριο γεννήσεις το έτος και υπολογίζεται ότι γίνονται ένα ώς τρία εκατομμύρια παράνομες εκτρώσεις.
Στην Αμερική οι παράνομες εκτρώσεις ανέρχονται σε 1.000.000 περίπου, ενώ οι κανονικές γεννήσεις σε κάτι λιγώτερο των 4.000.000. Έτσι, 20 τοις εκατό περίπου όλων των κυήσεων καταλήγουν σε έκτρωσι. Κατά τα τελευταία έτη διάφορα κράτη εψήφισαν νέους νόμους που επιτρέπουν κάπως ευκολώτερα να χαρακτηρισθή μια έκτρωσις «νόμιμος.» Ο νέος νόμος της Νέας Υόρκης επιτρέπει την έκτρωσι για οποιοδήποτε λόγο μέχρι της εικοστής τετάρτης εβδομάδος της κυήσεως, χωρίς άδεια της αρμοδίας αρχής.
Ενώ όλες οι χώρες δεν έχουν ψηφίσει πιο φιλελευθέρους νόμους για τις εκτρώσεις, η τάσις χωρίς αμφιβολία είναι προς τη νομιμοποίησι της ‘εκτρώσεως κατόπιν αιτήσεως’.
Γιατί Γίνονται οι Εκτρώσεις;
Γιατί τόσο πολλές γυναίκες καταφεύγουν σε εκτρώσεις; Τι είδους γυναίκες καταφεύγουν σ’ αυτό το μέσον;
Συχνά νομίζουν ότι η μεγάλη πλειονότης των γυναικών που καταφεύγουν σε εκτρώσεις αποτελείται από ανύπανδρες γυναίκες. Εν τούτοις, το πράγμα δεν έχει έτσι. Σχεδόν σε κάθε χώρα οι γυναίκες που ζητούν εκτρώσεις είναι συνήθως παντρεμένες. Στη Δανία, 76 τοις εκατό είναι παντρεμένες γυναίκες· στη Χιλή, 85 τοις εκατό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μερικοί λέγουν ότι ανέρχονται σε 60 τοις εκατό ή και περισσότερο.
Γιατί τόσο πολλές παντρεμένες γυναίκες; Κυρίως, καταφεύγουν σ’ αυτές ως ένα μέσον ελέγχου των γεννήσεων. Μια παντρεμένη γυναίκα που ζητεί έκτρωσι έχει συνήθως τόσα παιδιά όσα θέλει, και συχνά έχει περισσότερα. Θέλει ν’ απαλλαγή από ένα ανεπιθύμητο παιδί. Όσο περισσότερη κοσμική μόρφωσι έχει λάβει ένα άτομο, τόσο μεγαλύτερη τάσι έχει για την έκτρωσι.
Στην Αμερική όλο και περισσότερες ανύπανδρες γυναίκες ζητούν έκτρωσι. Μερικοί λέγουν ότι ο αριθμός των ανυπάνδρων γυναικών είναι τώρα ίσος με τον αριθμό των παντρεμένων. Πώς συνέβη αυτό; Ο Δρ. Τζων Γκρόβερ, του Γενικού Νοσοκομείου της Μασσαχουσέττης, λέγει: «Οι νεαρές γυναίκες γίνονται θύματα της σεξουαλικής επαναστάσεως και πειραματίζονται με την ανευθυνότητα του φύλου.» Ο Δρ. Φρανκ Έιντ, της Βαλτιμόρης, λέγει ότι η υπάρχουσα σήμερον μίξις των δύο φύλων έχει καταλήξει στην «αύξησι των παρανόμων εγκυμοσυνών, των παρανόμων εκτρώσεων και των αφροδισίων νοσημάτων.»
Πολλές Καθολικές γυναίκες καταφεύγουν σε εκτρώσεις, πράγμα που είναι σε αντίθεσι με τον νόμο της Εκκλησίας των. Σ’ ένα ρεπορτάζ σχετικώς με την Εθνική Κληρική Συμβουλευτική Υπηρεσία επί των εκτρώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, το περιοδικό Νιούσγουηκ της 13ης Απριλίου 1970, γράφει:
«Το ένα τέταρτο και πλέον των γυναικών που ζητούν βοήθεια είναι Καθολικές, και υπάρχουν τουλάχιστον δύο ιερείς στις τάξεις της υπηρεσίας κληρικών. Όταν συμβουλεύουν τις Καθολικές γυναίκες οι Διαμαρτυρόμενοι κληρικοί, συνιστούν σ’ αυτές να προσέχουν σοβαρά τους εκκλησιαστικούς νόμους τους οποίους σχεδιάζουν να παραβούν. ‘Εξεπλάγην’, λέγει ο Πάρσονς [ο κληρικός ο οποίος ίδρυσε την υπηρεσία αυτή], ‘με τον αριθμό των ατόμων που είπαν ότι χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο των εμμήνων, διότι ήθελαν να είναι καλές Καθολικές, ήσαν όμως πρόθυμες να παραβούν τις διδασκαλίες όταν ήσαν έγκυοι’».
Τι Αποτέλεσμα Έχει;
Τι αποτέλεσμα έχει μία έκτρωσις στη γυναίκα; Σωματικώς, ο κίνδυνος του ακρωτηριασμού, της στειρώσεως και του θανάτου είναι πάντοτε παρών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες λέγουν ότι προκαλείται ένας θάνατος κάθε ώρα από μια αδέξια έκτρωσι. Σ’ όλο το έθνος υπολογίζονται σε 45 τοις εκατό οι θάνατοι μητέρων που οφείλονται σε παράνομη έκτρωσι. Στην Ιαμαϊκή είναι η κυριώτερη αιτία όλων των θανάτων στα μαιευτήρια. Στην Κολομβία οι εκτρώσεις αποτελούν την υπ’ αριθμό ένα αιτία θανάτου μεταξύ όλων των γυναικών τεκνογονικής ηλικίας. Επιπροσθέτως προς τα σωματικά αποτελέσματα υπάρχουν και τα διανοητικά. Το βιβλίο Έλεγχος των Γεννήσεων λέγει: «Δεν φαίνεται να υπάρχη αμφιβολία ότι για πολλές γυναίκες η έκτρωσις είναι μια πείρα τραυματισμού. Άσχετα με τους θρησκευτικούς λόγους και τις πεποιθήσεις, υπάρχει κάτι το απεχθές στη σκέψι ότι χάνεται, αν όχι μια ζωή, τουλάχιστον μια υπόσχεσις ζωής.»
Ελβετοί ιατροί αναφέρουν ότι άνω των 50 τοις εκατό των γυναικών που έχουν υποστή έκτρωσι είχαν δυσμενείς ψυχολογικές αντιδράσεις. Το περιοδικό Νιούσγουηκ ανέφερε τα σχόλια μιας γυναίκας, που εφαρμόζονται σε πολλές, η οποία είπε: «Πιστέψτε με ότι δεν υπάρχει άνδρας που θα μπορή να γνωρίση ποτέ την αγωνία και τον πόνο που αισθάνεται μια γυναίκα όταν πετά στη λεκάνη της τουαλέττας ένα έμβρυο.» Υπάρχουν γυναίκες που ηυτοκτόνησαν διότι είχαν το αίσθημα της ενοχής μετά την εκτέλεσι μιας εκτρώσεως.
Ούτε και οι γιατροί και οι νοσοκόμες δεν απαλλάσσονται από τις διανοητικές επιδράσεις. Στην Αγγλία, όπου οι εκτρώσεις γίνονται ευκολώτερα σύμφωνα με ένα νέο νόμο, η εφημερίς Νταίηλυ Μίρρορ της 9ης Μαρτίου 1970, παρετήρησε: «Ο Νόρμαν του Σαιν Τζων-Στήβας, Συντηρητικό Μέλος της Βουλής, είπε . . . ότι οι νοσοκόμες σ’ ολόκληρη τη χώρα εξανίστανται ολοένα περισσότερο από τα καθήκοντα των εκτρώσεων. Υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες ακούσθηκαν κλαυθμηρισμοί βρεφών πριν ριφθούν στους αποτεφρωτήρες.» Και οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 30ης Μαΐου 1970, έγραφαν:
«Ίσως το κυριώτερο εμπόδιο που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν οι γυναίκες που καταφεύγουν στην έκτρωσι είναι η απροθυμία πολλών μαιευτήρων να εκτελούν εκτρώσεις οποιουδήποτε είδους, χωρίς να γίνεται λόγος για εκτρώσεις κατόπιν αιτήσεως.
«‘Πρέπει να εννοήσετε’, είπε ένας από τους καλυτέρους μαιευτήρες, . . .’ότι οι μαιευτήρες που προέρχονται από εκπαίδευσι και εξάσκησι εξαρτίζονται για να φέρουν νέα ζωή στον κόσμο, όχι να την καταστρέφουν. Για πολλούς από εμάς, παρά τις θρησκευτικές αντιρρήσεις, οι εκτρώσεις απλώς γίνονται με πολλή δυσφορία μας’.
«Η πείρα που είχαν άλλες πολιτείες, ψηφίζοντας πιο φιλελευθέρους νόμους για τις εκτρώσεις, αποδεικνύει ότι μόνο μια μειονότης ειδικών ιατρών προθυμοποιούνται να λάβουν μέρος».
Καταστροφή Ζωής;
Αποτελεί μια προκλητή έκτρωσις καταστροφή ζωής; Αυτό είπε ο παραπάνω ιατρός.
Το περιοδικό Γυναικολογικά Νέα (στην Αγγλική), που εξυπηρετεί τους μαιευτήρας και γυναικολόγους, εδημοσίευσε την 15ην Μαΐου 1970 τις παρατηρήσεις του Δρος Φρανκ Έυντ, της Βαλτιμόρης, σχετικώς με τις ανύπανδρες μητέρες. Είπε:
Αν συνεχισθή αυτή η τάσις και αν επιτραπή η έκτρωσις κατόπιν αιτήσεως και γίνη δεκτή μόνο από την ομάδα αυτή [των ανυπάνδρων γυναικών], τότε το ιατρικό επάγγελμα μπορεί να φονεύη περισσοτέρους Αμερικανούς εντός της μήτρας από όσους εφονεύθησαν σε όλους τους πολέμους μας. Η χειρουργική λαβίδα θα είναι ισχυρότερη από το σπαθί».
Έτσι πολλοί γιατροί θεωρούν την έκτρωσι ως φόνο.
Άλλοι μπορεί να επιμένουν ότι δεν αποτελεί στην πραγματικότητα αφαίρεσι ζωής. Εν τούτοις, από τη στιγμή της συλλήψεως τι θα συμβή στο γονιμοποιημένο κύτταρο μέσα στη μήτρα της μητέρας αν δεν παρεμποδισθή η ανάπτυξίς του; Θα γίνη βρέφος και τελικά ένας ενήλικος άνθρωπος. Γι’ αυτό ο Δρ. Μιχαήλ Χάλμπερσταμ, από την Ουάσιγκτων, D.C., είπε για το έμβρυο:
«Το μέλλον του είναι απεριόριστο. Αυτό ταιριάζει πολύ καλά σε όσα γνωρίζομε για τη μοριακή βιολογία—για το γεγονός ότι το έμβρυο έχει λάβει ολόκληρη τη γενετική του δύναμι του RNA και DNA κατά τη σύλληψι . . . . Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το έμβρυο είναι «ζωντανό», μολονότι κατά ένα ειδικό τρόπο. . . . Ως ιατρός γνωρίζω ότι ζη και ως άνθρωπος στέκομαι με σεβασμό απέναντί του».
Θα ήταν φόνος να θανατώσετε ένα βρέφος ένα μήνα μετά τη γέννησί του; Θα ήταν επίσης φόνος αν το βρέφος ήταν μιας μόνο ημέρας; Ή και ενός λεπτού ηλικίας; Κάθε άτομο που θα αφαιρούσε τη ζωή αυτών των βρεφών θα κατηγορείτο για φόνο.
Αλλά ποια πραγματική διαφορά υπάρχει μεταξύ εμβρύου ενός λεπτού ηλικίας και ενός βρέφους μόνον ενός λεπτού μετά τη γέννησι; Ακόμη και αν πέρασε μια μέρα, μια βδομάδα, ή ένας μήνας ή και περισσότερο από τη γέννησί του, εν τούτοις γεννήθηκε ως άνθρωπος.
Δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε το γεγονός ότι από τη στιγμή της συλλήψεως, μια νέα ανθρωπίνη ζωή έχει αρχίσει. Καμμιά ποσότης σοφιστικής συζητήσεως δεν μπορεί να ελαττώση την αλήθεια ότι το έμβρυο θα ενηλικιώνετο αν του επετρέπετο να το κάμη.
Επίσης, όταν ένα άτομο συμφωνή να γίνη έκτρωσις αυτό σημαίνει ότι το άτομο αυτό έχει περισσότερο δικαίωμα ζωής από κάποιο άλλο άτομο. Αλλ’ αυτό είναι εκείνο που είπε ο Χίτλερ, και εφόνευσε 6.000.000 Εβραίους και εκατομμύρια άλλους. Η Κοινωνία τον κατεδίκασε ως παράφρονα δολοφόνο. Και όμως, άνω των 30.000.000 ζωές αφαιρούνται κάθε χρόνο με τις εκτρώσεις!
Πώς Βλέπουν το Ζήτημα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σαν Χριστιανοί, εκτιμούν το γεγονός ότι η σπουδαιότερη άποψις είναι η άποψις του Δημιουργού της ζωής. Συνεπώς καθοδηγούνται από τον Λόγο του Θεού για το ζήτημα αυτό.
Όταν στραφούμε στον Λόγο του Θεού, τη Γραφή, βρίσκομε ότι η αναπαραγωγή ήταν ένας από τους κυριότερους σκοπούς του γάμου, αν και όχι ο μοναδικός. Αλλ’ οι Χριστιανοί σήμερα δεν είναι κάτω από μια θεία εντολή να «αυξάνωνται και να πληθύνωνται.» Μερικοί μάλιστα μπορούν να προτιμήσουν να παραμείνουν άγαμοι, όπως είπε ο Ιησούς, «διά την βασιλείαν των ουρανών.»—Γεν. 1:28· Ματθ. 19:10-12.
Συνεπώς, οι έγγαμοι Χριστιανοί σήμερα μπορούν να προτιμήσουν να περιορίσουν την οικογένειά των ή να μην έχουν διόλου παιδιά. Μπορούν να ενεργήσουν έτσι ώστε να έχουν περισσότερη ελευθερία να υπηρετήσουν τον Θεό, ή και για λόγους που αφορούν την υγεία των ή την οικονομική των κατάστασι. Εφόσον η Γραφή δεν συζητεί κατ’ ευθείαν τον έλεγχο των γεννήσεων, κάθε ζεύγος δικαιούται να φθάση στα δικά του συμπεράσματα για το ζήτημα αυτό.—Γαλ. 6:5.
Εν τούτοις, η Γραφή δείχνει ότι η ζωή είναι πολύτιμη στον Θεό. Και η συνήθεια προκλητής εκτρώσεως δεν δείχνει κανένα σεβασμό για τη ζωή. Σύμφωνα με τον νόμο του Θεού που δόθηκε μέσω του Μωυσέως, το ανθρώπινο έμβρυο εθεωρείτο ζωή. (Έξοδ. 21:22, 23) Η πρώτη επιστολή του Ιωάννου, κεφ. τρίτον, εδάφιον 15, λέγει: «Εξεύρετε ότι πας ανθρωποκτόνος δεν έχει ζωήν αιώνιον μένουσαν εν εαυτώ.» Η Αποκάλυψις στο 22:15 αναφέρει: «Έξω δε είναι . . . οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι, και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος.»
Αν η ζωή μιας μητέρας κινδυνεύη αναμφισβητήτως κατά τη γέννησι του βρέφους, τότε πρέπει να γίνη μια εκλογή μεταξύ της ζωής της μητέρας και της ζωής του παιδιού. Στην περίπτωσι αυτή η ευθύνη ανήκει σ’ εκείνον που πρέπει να κάμη την εκλογή. Μερικοί, λόγω της σπουδαιότητος που έχει η ύπαρξις μιας μητέρας στην οικογένεια, προτιμούν να σωθή η ζωή της. Πάντως τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες στα περισσότερα έθνη σήμερα λόγω της προόδου των ιατρικών μεθόδων.
Οφέλη από τον Νόμο του Θεού
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατανοούν ότι ο τρόπος του περιορισμού των οικογενειών δεν γίνεται με τη μέθοδο των εκτρώσεων, αλλά με την κατάλληλη φροντίδα και εγκράτεια ώστε να μην αυξάνη το μέγεθος μιας οικογενείας.
Ακόμη και αν αποκτηθή ένα απροσδόκητο παιδί, προσπαθούν να δώσουν και σ’ αυτό όλη την αγάπη που μπορούν. Γνωρίζουν ότι ο Θεός θα τους βοηθήση, διότι σεβάσθηκαν τους νόμους του. Ο Ψαλμός 37:25 λέγει: «Δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.» Ο Ιησούς είπε περίπου το ίδιο στην περίφημη επί του Όρους Ομιλία του, δείχνοντας ότι όσοι σέβονται και υπακούουν στους νόμους του Θεού απολαμβάνουν τη βοήθειά Του στο να φροντίζουν για τις ευθύνες των.—Ματ. 6:25-33.
Επίσης, κορίτσια που είναι Χριστιανές μάρτυρες του Ιεχωβά ωφελούνται από τους νόμους του Θεού κατά το ότι δεν υπάρχει μεταξύ των πρόβλημα εκτρώσεων. Γιατί όχι; Διότι άγαμοι άνδρες και γυναίκες που ζουν σύμφωνα με τις Χριστιανικές αρχές και τους νόμους της Γραφής δεν επιδίδονται σε πορνεία. Δεν ακολουθούν την ανήθικη πορεία της σημερινής νεολαίας. Σέβονται το γεγονός ότι μόνον ο γάμος είναι η κατάστασις για σεξουαλικές σχέσεις. Ώς τότε διακρατούν την παρθενία των. Έτσι, τηρώντας τους νόμους του Θεού, ωφελούνται κατά το ότι δεν δοκιμάζουν θλίψεις λόγω ανεπιθυμήτων εγκυμοσυνών.
Με το να ζη ένα άτομο σύμφωνα με τους νόμους και τις αρχές της Γραφής λύει το πρόβλημα των εκτρώσεων. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκουν ότι αυτό αληθεύει σε περισσότερες από 200 χώρες. Αν όμως άλλοι άνθρωποι προτιμούν να αντιτίθενται στους νόμους του Θεού σχετικά με τη σεξουαλική ηθική και το φόνο, αυτό αποτελεί δική των ευθύνη. Πρέπει να λογοδοτήσουν στον Θεό για τις πράξεις των.
Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι τόσον ανήσυχοι να εκτελούν το θέλημα του Θεού; Διότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός· επί πλέον, τον αγαπούν και σέβονται τους νόμους του. Επίσης ζούμε τώρα στις «έσχατες ημέρες» του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων.—1 Ιωάν. 2:17.
Όλη η απόδειξις της εκπληρώσεως των Γραφικών προφητειών δείχνει ότι είμεθα πολύ κοντά στον καιρό που ο Θεός θα εκτελέση τις κρίσεις του εναντίον του διεφθαρμένου αυτού συστήματος πραγμάτων. Μόνον εκείνοι που σέβονται τους νόμους του Θεού και τον υπηρετούν θα ζήσουν στην νέα του τάξι της ειρήνης και ασφαλείας με την ελπίδα αιωνίου ζωής. Τότε οι νόμοι του Θεού θα τυγχάνουν σεβασμού από όλους τους ζώντας. Τότε δεν θα υπάρχη πλέον το πρόβλημα των εκτρώσεων.
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Για πολλές γυναίκες η έκτρωσις καταλήγει σε δυσμενείς διανοητικές αντιδράσεις