Πώς ένα Αυγό Γίνεται

ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ποτέ πώς γίνεται ένα αυγό; Είναι ένας πάρα πολύ περίπλοκος καθώς επίσης και εύτακτος τρόπος ενεργείας, ένας γοητευτικός τρόπος.

Η ανάπτυξις ενός αυγού λαμβάνει, χώραν στην ωοθήκη και στον ωαγωγό. Τα κοτόπουλα έχουν μόνο μια ωοθήκη, στην αριστερή πλευρά. Ορισμένα άγρια πτηνά, εν τούτοις, έχουν δυο ωοθήκες και ωαγωγούς. Η ωοθήκη σ’ ένα κοτόπουλο θα μπορούσε να παραβληθή μ’ ένα τσαμπί σταφυλιού, με τα πολλά αυγά σε διάφορα στάδια αναπτύξεως. Τα περισσότερα αυγά που βρέθηκαν ποτέ σ’ ένα κοτόπουλο ήσαν 3.065 και μεγαλύτερος αριθμός αυγών που μια κόττα γέννησε καθ’ όλη τη ζωή της, όσον έχει παρατηρηθή από άνθρωπο, λέγουν ότι ήταν 1.515 σε οκτώ έτη.

Η διαδικασία της παραγωγής αυγών από μια κόττα χρειάζεται- περίπου χρόνο εικοσιτεσσάρων ωρών. Σε λιγώτερο από μια ώρα αφού μια κόττα γεννήση ένα αυγό, ένας άλλος κρόκος φθάνει στο πλήρες μέγεθός του, οπότε αποτελείται από έξη στρώματα. Σε άγρια πτηνά το έκτο στρώμα εξαρτάται από την παρουσία ενός άρρενος πτηνού. Αν κανένα άρρεν δεν είναι πλησίον, το θήλυ δεν μπορεί να γεννήση αυγό. Τα κατοικίδια πτηνά, εν τούτοις, μπορούν συνεχώς να γεννούν αυγά χωρίς ποτέ να ιδούν ένα πετεινό.

Μπορεί να υπάρχη κάποιος σκοπός σ’ αυτό; Πράγματι υπάρχει. Ο σκοπός που εξυπηρετείται, από τα άγρια πτηνά στο να γεννούν αυγά είναι, η αναπαραγωγή του είδους των κι’ έτσι η παρουσία του άρρενος απαιτείται για το ζευγάρωμα. Αλλά τα κατοικίδια κοτόπουλα γεννούν επίσης αυγά για την ανθρώπινη κατανάλωσι, και γι’ αυτό το σκοπό δεν χρειάζεται το αρσενικό πουλί.

Όταν ο κρόκος διαμορφωθή πλήρως ή ωριμάση, πέφτει έξω από το στέλεχος της ωοθήκης μέσα στον ωαγωγό ή ωοσωλήνα, ο οποίος, αποτελείται από πολλά τμήματα. Στο πρώτο τμήμα, γνωστόν ως το χωνί, το αυγό γονιμοποιείται αν η κόττα ζευγαρωθή. Η παραμονή του στο τμήμα αυτό είναι μόνον ζήτημα λεπτών- κατόπιν περνά στο επόμενο τμήμα, τη φιάλη. Καθόσον το αυγό διέρχεται από αυτό το τμήμα προστίθεται η λευκωματίνη, το ένα στρώμα κατόπιν του άλλου, τέσσερα εν όλω, μια διαδικασία που χρειάζεται, περίπου τέσσερες ώρες. Στο μεταξύ φτάνει επίσης στο επόμενο τμήμα, τον αυχένα, όπου προστίθενται δυο μεμβράνες, μια εσωτερική και μια εξωτερική, για να σκεπάσουν τα στρώματα της λευκωματίνης.

Αυτές οι τελευταίες δυο μεμβράνες συμπληρώνονται περίπου σε μια ώρα και δέκα λεπτά, τότε το αυγό φθάνει στη μήτρα ή κελυφώδη αδένα όπου παραμένει δεκαεννέα ώρες περίπου. Όταν η εξωτερική και εσωτερική μεμβράνη είχαν προστεθή για πρώτη φορά, εφήρμοζαν καλά επάνω στο αυγό, αλλά γρήγορα χαλαρώθηκαν και έτσι στη μήτρα οι πρώτες πέντε ώρες ξοδεύονται στο γέμισμα των μεμβρανών με νερό και μεταλλικές ουσίες, μια διαδικασία που ονομάζεται «φούσκωμα» του αυγού. Έπειτα στις επόμενες δεκατέσσερες ώρες προστίθενται, πολλά στρώματα του κελύφους του αυγού. Ύστερ’ απ’ αυτά εφοδιάζεται το αυγό με τον φλοιό ή την επιδερμίδα του, δίνοντας στο αυγό το χαρακτηριστικό του χρώμα. Κατόπιν το αυγό κινείται προς τον κολεό και εξωθείται από την κόττα.

Και τώρα μπορείτε εύλογα να ρωτήσετε, Ποιος εδίδαξε στην κόττα την κατασκευή του αυγού; Πώς γνωρίζει πόσον καιρό πρέπει το αυγό να παραμένη σε κάθε τμήμα;

Επί πλέον, η παραγωγή ενός κελύφους αυγού παρουσιάζει εντελώς μια πρόκλησι για ένα κοτόπουλο. Το αίμα μιας κόττας που κάνει αυγά σε οποιονδήποτε καιρό περιέχει μόνον 25 χιλιοστόγραμμα ασβεστίου (εκείνες που δεν γεννούν και οι πετεινοί έχουν περίπου το ένα τρίτον αυτής της αναλογίας), εν τούτοις όταν σχηματίζη ένα κέλυφος η κόττα χρησιμοποιεί 125 χιλιοστόγραμμα την ώρα. Πού, λοιπόν, βρίσκει αυτό το παραπάνω ασβέστιο; Η αρχική πηγή, φυσικά, είναι η τροφή που τρώγει η κόττα και βγάζει το ασβέστιο από τα έντερά της. Αλλά και πάλι δεν μπορεί ν’ απορροφήση ασβέστιο από αυτή την πηγή τόσο γρήγορα όσο τής χρειάζεται»

Έτσι τι κάνει; Το λαμβάνει από αποθέματα ασβεστίου που βρίσκονται στα ‘μυελώδη οστά’ που βρίσκονται μέσα στις κοιλότητες των περισσοτέρων από τα κανονικά της οστά. Αυτά τα δευτερεύοντα οστά δεν βρίσκονται στα αρσενικά κοτόπουλα ή σε πολύ μικρές πουλάδες ή σε πολύ γέρικες κόττες που δεν γεννούν. Το σύστημα αυτό είναι τόσο αποτελεσματικό ώστε μια κόττα μπορεί να κινητοποιή 10 τοις εκατό του ολικού ασβεστίου που είναι στα οστά της σε μια μέρα, αν η δίαιτά της είναι πολύ χαμηλή σε ασβέστιο. Εν τούτοις, αν η δίαιτά της εξακολουθή να είναι χαμηλή, η κόττα δεν μπορεί να το συνεχίση αυτό κι’ έτσι αρχίζει να γεννά αυγά με λεπτότερα κελύφη. Αν η σοβαρή έλλειψης ασβεστίου συνεχισθή, η κόττα παύει να γεννά αυγά αντί να γεννά αυγά χωρίς κελύφη. Ποιος την εδίδαξε πώς ν’ αναπτύσση περιπλέον οστά ώστε να έχη επαρκές ασβέστιο για τα κελύφη, των αυγών;

Είναι πράγματι ενδιαφέρον να σημειωθούν τα γεγονότα ως προς τον τρόπο με τον οποίον γίνεται ένα αυγό της κόττας. Αληθινά υπάρχει απόδειξις σ’ αυτό σοφίας και σχεδίου. Προσθέτει τη μαρτυρία του σε αναρίθμητα άλλα θαυμάσια της ορατής δημιουργίας ότι υπάρχει πράγματι ένας πάνσοφος και παντοδύναμος Δημιουργός, τον οποίον η Βίβλος αναγνωρίζει ως τον Ιεχωβά Θεόν.