Ήμουν Βουδδίστρια

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ «ΞΥΠΝΑ!» ΣΤΟ ΛΑΟΣ

ΠΡΙΝ ακόμη χαράξη η αυγή σηκώθηκα, έρριξα επάνω μου τη ρόμπα μου και πήγα στην κουζίνα για ν’ αρχίσω την ημέρα. Πρώτα άναψα τη γκαζιέρα του πετρελαίου. Κατόπιν έβαλα επάνω ένα δοχείο με νερό. Αργότερα έβαλα μέσα στο δοχείο του νερού ένα μεγάλο κωνοειδούς σχήματος καλάθι γεμάτο ρύζι που μούσκεβε όλη τη νύχτα στο νερό. Το ρύζι μόλις είχε βράσει και μαζευτή στο ειδικό καλάθι της μεταφοράς του, όταν το τύμπανο του γειτονικού ναού άρχισε να ηχή μελαγχολικά.

Εν τάξει. Εγώ σηκώθηκα στις πέντε για να ετοιμάσω το ρύζι όχι για μένα. Ήταν για τους μοναχούς του γειτονικού ναού. Το χτύπημα του τύμπανου έδωσε το σημείο για μένα και τις γειτόνισσές μου να πάρωμε τα καλάθια μας με το ρύζι έξω στο δρόμο και να περιμένωμε την άφιξι των μοναχών. Ήμασταν όλες ντυμένες περιποιημένα με τις καλύτερες μεταξωτές ρόμπες μας με τις μεταξωτές σάρπες μας πάνω από τον αριστερό μας ώμο. Γονατίσαμε σε μια μακρά γραμμή του δρόμου, και σε λίγο μέσα από την πύλη τον ναού ήλθε η πομπή των γυμνοπόδων μονάχων ντυμένων με κίτρινες ρόμπες.

Πώς τους εσεβόμεθα αυτούς τους ανθρώπους! Μήπως δεν είχαν αφιερώσει τη ζωή των ή τουλάχιστον μέρος αυτής στον Βούδδα και στις διδασκαλίες του; Τι προνόμιο θεωρούσαμε να μπορούμε να παρέχωμε σ’ αυτούς υποστήριξι με αυτόν τον τρόπο. Καθώς περνούσε δίπλα μου κάθε μοναχός, έπαιρνα μια φούχτα ρύζι από το καλάθι μου και το έβαζα μέσα στο δοχείο του. Κανείς από τους μοναχούς δεν έλεγε ούτε μια λέξι, ούτε ακόμη και το κοινό «Κχομπ Τσάι» (σ’ ευχαριστώ). Ήταν προνόμιό μας να δίνωμε. Πραγματικά, δίνοντας δώρα στους «αγίους αυτούς ανθρώπους» πιστεύαμε τελείως ότι κάναμε «μπουν,» δηλαδή οικοδομούσαμε ένα υπόμνημα αξίας για τον εαυτό μας ώστε κατά τη μετενσάρκωσί μας θα μπορούσαμε να είμεθα ευτυχείς και πλούσιοι και να έχωμε ένα μεγάλο σπίτι και πολλούς υπηρέτες.

Όταν και ο τελευταίος μοναχός πήρε το ρύζι του, έβγαλα ένα μπουκαλάκι νερό και έχυσα το περιεχόμενό του στο έδαφος. Μ’ αυτόν τον τρόπο καλούσαμε τη Ναγκ Θορανί, τη θεά της γης, και τους νεκρούς προγόνους μας να μαρτυρήσουν για τα καλά μας έργα. Καθώς αναχωρούσαν οι μοναχοί σκεπτόμασταν με σκυμμένα τα κεφάλια μας και με ικανοποίησι για το έργο που έγινε καλά.

Ναι, αγαπούσα τη θρησκεία μου και δεν έχανα ευκαιρία για να ετοιμάσω ένα ειδικό τραπέζι για τους φίλους μου ή να πάω στο ναό και να βοηθήσω τους μοναχούς στο έργο των. Υπήκουα στις εντολές του Βουδδισμού και αισθανόμουν ότι έθετα ένα θαυμάσιο θεμέλιο για την μετέπειτα ζωή μου.

Μια Νέα Πείρα

Τον καιρό εκείνο κατοικούσα σε μια πόλι κοντά στο Νότιο Λάος και εργαζόμουν ως βιβλιοθηκάριος. Μια μέρα ήλθε μία γυναίκα στη βιβλιοθήκη και συνεστήθη ως ιεραπόστολος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτό ήταν κάτι καινούργιο για μένα, αλλ’ αισθάνθηκα μια έλξι προς αυτήν λόγω της θερμής και φιλικής προσωπικότητός της. Μού ανέφερε μερικά για την πίστι της τα οποία μου φάνηκαν τόσο καλά ώστε σκέφθηκα μέσα μου: «Είναι ακριβώς το ίδιο όπως ο Βουδδισμός.»

Λίγο αργότερα μετώκησα νοτιώτερα προς το μέρος που ζούσαν οι γονείς μου και όπου δεν υπήρχαν καθόλου μάρτυρες του Ιεχωβά. Συγχρόνως η ιεραπόστολος μετώκησε στην πρωτεύουσα, ώστε στη διάρκεια των επομένων δύο ετών την συνήντησα μόνον μια φορά σε μια επίσκεψι στο Βιεντιάνε. Και πάλι έφυγα με τη σκέψι ότι η θρησκεία της έμοιαζε πολύ με τη δική μου.

Για να εξηγήσω την φαινομενική αυτή ομοιότητα, πρέπει ν’ αναφέρω ότι ο Βουδδισμός διδάσκει ότι η σωτηρία αποκτάται ακολουθώντας το ευγενές οκταπλούν μονοπάτι: (1) Ορθή άποψις—με το να βλέπη κανείς τον κόσμο ρεαλιστικά· (2) Ορθή απόφασις—με το να προσπαθή κανείς να ελευθερωθή από ελαττώματα όπως είναι η υπερηφάνεια και η μνησικακία, επίσης με το να προσπαθή ν’ αγαπά κανείς τους εχθρούς του· (3) Ορθός λόγος—τον οποίον ο Βούδδας καθώρισε ως «αποχή από ψευδολογία, κακολογία και μωρολογία»· (4) Ορθή διαγωγή—με το να είναι το άτομο ειρηνικό, ειλικρινές, έντιμο· (5) Ορθή προμήθεια των προς το ζην αναγκαίων με το ν’ αποφεύγη εργασία που ζημιώνει τους άλλους· (6) Ορθή προσπάθεια—με το ν’ αναπτύσση με επιμονή καλές καταστάσεις της διανοίας· (7) Ορθή προσήλωσις της σκέψεως—με το να είναι το άτομο άγρυπνο διανοητικώς ώστε ν’ αποφεύγη απερίσκεπτα λόγια ή διαγωγή· και (8) Ορθή συγκέντρωσις—δηλαδή βαθειά σκέψις.

Στο ζήτημα της συμπεριφοράς, η διδασκαλία της Γραφής φάνηκε ότι έμοιαζε πολύ προς τη Βουδδιστική διδασκαλία. Υπάρχει μία ιδιαιτέρως στενή ομοιότης μεταξύ των εντολών που αναφέρονται στην Έξοδο κεφάλαιον 20 και τεσσάρων από τις πέντε διδασκαλίες τις οποίες οι Βουδδισταί απαγγέλλουν στο ναό τις άγιες ημέρες:

«Δέχομαι την εντολή ν’ αποφεύγω τον φόνο·

Δέχομαι την εντολή ν’ αποφεύγω την κλοπή·

Δέχομαι την εντολή ν’ αποφεύγω τη μοιχεία·

Δέχομαι την εντολή ν’ αποφεύγω το ψεύδος·

Δέχομαι την εντολή ν’ αποφεύγω τα ποτά που προκαλούν δηλητηρίασι και απερισκεψία.»

Την εποχή εκείνη είχα τη γνώμη ότι η Γραφή είναι ένα άλλο βιβλίο θρησκευτικών κανόνων. Ποτέ δεν συνέβη να σκεφθώ ότι επρόκειτο για βιβλίο θείας προελεύσεως το οποίο περιείχε αποδείξεις ότι δεν ήταν απλώς ανθρώπινο έργο. Συγχρόνως ήμουν βεβαία ότι η ιεραπόστολος ήταν Ρωμαιοκαθολική. Σκέφθηκα ότι όπως υπάρχουν διάφορες ποικιλίες του Βουδδισμού (όπως συνηθίζονται στην Ινδία, στο Λάος, στην Ιαπωνία κ.ο.κ.), έτσι και οι μάρτυρες του Ιεχωβά όπως και οι Καθολικοί ήσαν ποικιλίες της ιδίας θρησκείας.

Ύστερα από παραμονή δυο ετών στις Νότιες Πολιτείες επέτυχα μια εργασία στη Βιεντιάνε. Όταν εγκατεστάθηκα εκεί, σκέφθηκα να επισκεφτώ την ιεραπόστολο στη διεύθυνσι που μου είχε δώσει. Πραγματικά αισθανόμουν αγάπη γι’ αυτήν. Με προσεκάλεσε να παρακολουθήσω τις συναθροίσεις των Μαρτύρων αλλά δεν έδειξα αρκετό ενδιαφέρον για να δεχθώ. Θυμούμαι ότι τότε προσπαθούσα να διαβάσω το βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκατασθέντα Παράδεισο αλλά δεν μπορούσα να το καταλάβω. Εκτός αυτού, είχα τη δική μου θρησκεία.

Ένα Σημείο Στροφής

Η φίλη μου ιεραπόστολος διετήρησε την επαφή μαζί μου και σε κάθε ευκαιρία με παρώτρυνε να παρακολουθήσω τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Τελικά συμφώνησα και άρχισα να μαθαίνω πολλά ωφέλιμα πράγματα από τη Γραφή. Επειδή πάντοτε έτρεφα μεγάλη εκτίμησι στα ιερά πράγματα, απελάμβανα τη μελέτη της Γραφής αν και δεν έβλεπα ακόμη καμμιά διαφορά μεταξύ των διδασκαλιών αυτής και του Βουδδισμού.

Ένα σημείο στροφής είχε φθάσει για μένα όταν η ιεραπόστολος μού έδωσε μια μέρα ένα τεύχος του περιοδικού Ξύπνα! Ήταν ένα τεύχος που μιλούσε για την οικογενειακή ζωή. Η διδασκαλία του Βουδδισμού ολίγα μόνον αναφέρει γι’ αυτό το θέμα, και σαν αποτέλεσμα η πολυγαμία, τα διαζύγια, ο ελεύθερος γάμος, οι εγκαταλείψεις και η πορνεία είναι πολύ συνήθη πράγματα. Αλλά τώρα παρετήρησα ότι η Γραφή αναφέρει ειδικώς το καθήκον του πατρός να συντηρή την οικογένειά του, να διδάσκη και να εκπαιδεύη τα τέκνα, επίσης και να λαμβάνη την αρχηγία στη λατρεία και σε όλες τις άλλες ζωτικές υποθέσεις. (Παροιμ. 29:17· Εφεσ. 6:4· 1 Τιμ. 5:8) Έμαθα επίσης ότι η θέσις της συζύγου είναι να δείχνη σεβασμό στον σύζυγό της ενώ συγχρόνως ασχολείται στα οικιακά καθήκοντα προς όφελος της οικογενείας της.—Τίτος 2:4, 5.

Ο Δαιμονισμός Αποκαλύπτεται

Ένα άλλο περιοδικό που μου έκαμε τεραστία εντύπωσι ήταν ένα τεύχος της Σκοπιάς που περιείχε ένα άρθρο για την «Απόκρουσι των επιθέσεων των πονηρών πνευμάτων.» Ξέρετε, η δαιμονολατρία αφθονεί στο Λάος. Μολονότι δεν αποτελεί αυστηρώς μέρος της Βουδδιστικής θρησκείας, χιλιάδες πιστεύουν σ’ αυτόν και επιζητούν να κατευνάσουν τους δαίμονας. Παραδείγματος χάριν, μπορείτε να ιδήτε σε μια γωνιά της αυλής πολλών σπιτιών ένα μικρό σπιτάκι που κτίζεται για το πνεύμα στο οποίο πιστεύεται ότι ανήκε το οικόπεδο εκείνο. Μπορεί να είναι ένα αγαθό ή πονηρό πνεύμα, αλλ’ οπωσδήποτε πρέπει να κατευνασθή με προσφορές τροφών, λουλουδιών, θυμιάματος, κ.λ.π. Ο ιδιοκτήτης ελπίζει ότι με τέτοια δώρα θα εξασφαλίση την προστασία του πνεύματος.

Υποτίθεται ότι οι δαίμονες είναι τα πνεύματα νεκρών ανθρώπων που επανήλθαν στη γη. Οι περισσότεροι Λαοτινοί φοβούνται πάρα πολύ τα πνεύματα νομίζοντας ότι μπορούν να προξενήσουν ασθένεια και θάνατο, καθώς και άλλα κακά, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν ν’ απολυτρωθούν από την επίδρασί των.

Φαντασθήτε τι αποκάλυψις ήταν για μένα όταν διάβασα στη Γραφή ότι οι δαίμονες είναι πραγματικά απειθείς άγγελοι, πονηρά πλάσματα, εχθροί του Θεού και του ανθρώπου! (2 Πέτρ. 2:4· Ματθ. 4:24) Επί πλέον, έμαθα ότι ο μόνος τρόπος ν’ απελευθερωθή κανείς από τη βαρειά επιρροή των είναι ν’ απαλλαγή από κάθε τι που έχει σχέσι με δαίμονας, αγαλμάτια, εικόνες, φυλαχτά, βιβλία μαγικών τεχνών, και να στηριχθή στη βοήθεια του Θεού.—Εφεσ. 6:10-18· Πράξ. 19:19.

Όταν το ζήτημα των δαιμόνων έγινε καθαρό στη διάνοιά μου είδα ότι είναι εύκολο να δεχθώ την εξήγησι πολλών Βουδδιστικών τελετών όσο απροσδόκητη κι’ αν ήταν. Παραδείγματος χάριν, η ευνοούμενη Λαοτινή λιτανεία.—Μπαχ-σήη—σχετίζεται στενά με τον δαιμονισμό. Τελείται σε ειδικές περιπτώσεις, όταν είναι κάποιος ασθενής ή πρόκειται να κάμη κάποιο μακρυνό ταξίδι ή όταν γεννηθή ένα παιδί. Μια μακρά βαμβακερή ταινία κόπτεται σε μικρά μεγέθη και οι παρόντες δένουν το κομμάτια αυτά ο ένας στον καρπό της χειρός του άλλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο καθένας από τους παριστάμενους θα έχουν πολλές τέτοιες ταινίες στους καρπούς των χειρών του. Οι ταινίες αυτές, όπως είχαμε πάντοτε διδαχθή, επρόκειτο να φέρουν καλή τύχη.

Η ιεραπόστολος εξήγησε ότι οι ταινίες αυτές είχαν σχέσι με την ιδέα ότι το καθένα από τα τριάντα δυο ζωτικά όργανα του σώματος κατοικείται από μια «ψυχή.»a Ο σκοπός της λιτανείας Μπαχ-σήη είναι να μετακαλέσουν οποιαδήποτε από αυτές τις ψυχές η οποία θα είχε φύγει. Αν κάποιος έχη πονοκέφαλο, παραδείγματος χάριν, αυτό οφείλεται στο ότι η ιδιαιτέρα εκείνη ψυχή περιεπλανάτο κάπου και πρέπει να γυρίση πίσω, αν πρόκειται να γίνη θεραπεία. Και αν κάποιος πρόκειται ν’ αναχωρήση για ένα μακρυνό ταξίδι, είναι ζωτικό όπως όλες οι «ψυχές» του είναι παρούσες σ’ ένα τέτοιο περιστατικό. Είναι περιττό να πω ότι όταν έμαθα αυτά τα γεγονότα σταμάτησα αμέσως να συμμετέχω σε τέτοιες τελετές.

Ευγνώμων που Ελευθερώθηκα από τη Βαβυλώνα

Μια άλλη έκπληξίς μου ήταν όταν έμαθα ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι Εκείνος που δημιούργησε τη γη. (Ησ. 45:11, 12) Από μικρή ηλικία είχα διδαχθή μαζί με ομοπίστους Βουδδιστάς, ότι τα πάντα προήλθαν τυχαίως. Έχομε πολλούς μύθους στο Λάος όσον αφορά την καταγωγή της ανθρώπινης φυλής, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν αναφέρει για τον Δημιουργό. Τώρα άρχισα να βλέπω τη λογικότητα του γραπτού Λόγου του Θεού. Ασφαλώς όλα όσα παρατηρούμε γύρω μας διακηρύττουν την ύπαρξι ενός Δημιουργού!—Ρωμ. 1:19, 20.

Τελικά έμαθα, μέσω τακτικής μελέτης της Γραφής, ότι υπάρχει η αληθινή καθώς και η ψευδής θρησκεία. Εξεπλάγην όταν έμαθα ότι όλη η ψευδής θρησκεία με τις διάφορες εκδηλώσεις της βρίσκει τη ρίζα της στην παλαιά Βαβυλώνα με τη θρησκεία της, μια θρησκεία που έφερε σύγχυσι στους ανθρώπους και βεβήλωσε το όνομα του Θεού, μια θρησκεία που επέμενε σε τύπους και τελετές χωρίς να μεταδίδη μια γνήσια εκπαίδευσι με δικαιοσύνη στους αφωσιωμένους οπαδούς της.

Όταν τελικά είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια μεγάλη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά είδα μόνη μου ότι η Γραφική διδασκαλία ότι πρέπει να έχουν αγάπη μεταξύ των ετίθετο πραγματικά σε εφαρμογή. (Ιωάν. 13:35) Από την ώρα εκείνη δεν γύρισα ποτέ στα οπίσω. Ήξερα ότι βρισκόμουν στον ορθό δρόμο.

Στον κατάλληλο καιρό εσυμβόλισα την αφιέρωσί μου με βάπτισμα στο νερό στη συνέλευσι της Τσήγκμαϊ, στα βόρεια της Ταϊλάνδης, και από τότε κατέβαλα σκληρές προσπάθειες για να βοηθήσω και άλλους να βρουν την αληθινή θρησκεία. Ο Ιεχωβά έχει ευλογήσει τις ταπεινές προσπάθειές μου, διότι ο νεώτερος αδελφός μου ο οποίος είχε μπη στον Βουδδιστικό ναό ως δόκιμος μοναχός, έχει τώρα αφιερωθή στην υπηρεσία του Ιεχωβά, κι’ ένα άλλο μέλος της οικογενείας μου άρχισε να μελετά τη Γραφή.

[Υποσημειώσεις]