Ήμουν ένας Αντάρτης Αγωνιστής

ΑΦΗΓΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ «ΞΥΠΝΑ!» ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ήταν κάτι που είχα διδαχθή από παιδική ηλικία. Μου έλεγαν ότι οι Έλληνες μετέδωσαν τον πολιτισμό στον κόσμο, και δεν έπρεπε να λησμονώ ότι είμαι Έλλην Κύπριος. Στο σχολείο ο διδάσκαλος της ιστορίας κάρφωνε στο κεφάλι μου ιστορίες γενναίων ηρώων της Ελληνικής επαναστάσεως εναντίον των Τούρκων το 1821, που τις διηγόταν με ενθουσιασμό.

Και στο σπίτι επίσης είχα διδαχθή τον εθνικισμό. Ήταν ανακατωμένος με τη θρησκεία, διότι ο πατέρας μου ήταν παπάς της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. ‘Είμεθα Έλληνες και θέλομε την ελευθερία μας,’ ετόνιζε ο πατέρας μου κάθε τόσο.

Ήμεθα τότε κάτω από Βρεττανικό έλεγχο. Είχα διδαχθή να πιστεύω ότι αν κατορθώναμε να διώξωμε τους Άγγλους, τους οποίους θεωρούσαμε ως τυράννους, θα γινόμασταν ελεύθεροι! Έτσι ανατράφηκα να μισώ τους Άγγλους.

Την 1 Απριλίου του 1955, η οργάνωσις ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών) άρχισε τη δράσι της. Σκοπός της ήταν να σαμποτάρη στρατιωτικούς στόχους και να δημιουργή ζημιές και τρόμο μεταξύ των Άγγλων φονεύοντάς τους αδιακρίτως, ως ότου φύγουν από το μικρό μας νησί. Τότε θα γινόμασταν ελεύθεροι! Ελευθερία!—η λέξις χτυπούσε τόσο γλυκά στ’ αυτιά μου.

Με ένα αίσθημα υπερηφανείας συνήθιζα να διαβάζω στις εφημερίδες για τα κατορθώματα της ΕΟΚΑ, ανδρών και γυναικών. Ήθελα να είμαι κι εγώ μεταξύ των γενναίων ανδρών, εκείνων των πατριωτών—αλλά πώς; Μια μέρα η επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε.

Ενώθηκα με την ΕΟΚΑ

Η οργάνωσις ΕΟΚΑ ήταν κάτω από την αρχηγία του Διγενή, ο οποίος αποτελούσε θρύλο στην Κύπρο. Είχε και κάποιον δεύτερον στην αρχηγία και μερικούς αρχηγούς τμημάτων, ένα σε κάθε πόλι. Υπήρχαν επίσης και πολλοί αρχηγοί ομάδων. Σύντομα επρόκειτο να γνωρίσω έναν ομαδάρχη.

Ήταν το έτος 1957. Ήμουν τότε είκοσι πέντε ετών έγγαμος, και είχα δυο παιδιά. Όταν ο ομαδάρχης της ΕΟΚΑ με πλησίασε, άκουσα τα λεγόμενά του με μεγάλο σεβασμό και προσοχή. Ναι, ήθελα να είμαι ένα δρων μέλος της οργανώσεως. Είχα ολοψύχως εγκολπωθή την υπόθεσι αυτή, αλλ’ είχα ανάγκη να εκγυμνασθώ. Η εκγύμνασίς μου συνίστατο στην κατασκευή βομβών.

Όταν έμαθα καλά την τέχνη της κατασκευής βομβών διωρίσθηκα ομαδάρχης. Είχα τριάντα δυο άνδρες υπό την διοίκησί μου. Επί τέλους κατώρθωσα να φθάσω στον αντικειμενικό μου σκοπό!

Τοποθέτησις των Βομβών

Καθήκον μας ήταν να κατασκευάζωμε ωρολογιακές βόμβες και νάρκες στο κρυσφήγετό μας. Κατόπιν θα έπρεπε να τις τοποθετούμε όπου μας ώριζε ο ομαδάρχης. Έπρεπε να κανονισθούν ώστε να εκραγούν και να κάμουν το καταστρεπτικό τους έργο σε ωρισμένη ώρα.

Είχαμε ένα μεγάλο πρόβλημα, εν τούτοις, και αυτό ήταν πώς να μεταφέρωμε τις βόμβες από το κρησφύγετό μας ως τον αντικειμενικό σκοπό μας χωρίς να γίνωμε αντιληπτοί. Το πρόβλημα αυτό κατωρθώσαμε να το λύσωμε κατασκευάζοντας βαλίτσες με κρυφά μέρη. Στο κάτω μέρος τοποθετούσαμε τη βόμβα, και αφού κλείναμε εκείνο το μέρος, τοποθετούσαμε ρουχισμό και άλλα πράγματα. Προσέχαμε ώστε τα ρούχα που τοποθετούσαμε εκεί να μην ανήκουν σε κανέναν από μας που είχαμε την υπηρεσία τοποθετήσεως της βόμβας.

Έτσι, αν η αστυνομία ή ο στρατός μάς σταματούσαν για έρευνα και εύρισκαν τη βόμβα, μπορούσαμε να δικαιολογηθούμε λέγοντας ότι η βαλίτσα δεν ήταν δική μας, και ότι πιθανώς την πήραμε κατά λάθος. Και προς απόδειξιν τονίζαμε ότι τα ρούχα της βαλίτσας δεν ήταν δικά μας.

Μια μέρα πήραμε εντολή να τοποθετήσωμε μια βόμβα σε μια αίθουσα μιας στρατιωτικής βάσεως όπου ένας Άγγλος στρατηγός επρόκειτο να ομιλήση στους αξιωματικούς του. Ένας από τους άνδρες μου, ο οποίος εργαζόταν στη στρατιωτική βάσι, κατώρθωσε να κάμη ένα αντικλείδι της αίθουσας. Την άλλη μέρα μερικοί από μας μπήκαν λαθραίως μέσα στη στρατιωτική βάσι, άνοιξαν την πόρτα της αίθουσας και τοποθέτησαν τη βόμβα. Όλα διεξήχθησαν σύμφωνα με το σχέδιο. Φονεύθηκαν τουλάχιστον δέκα αξιωματικοί και μερικοί άλλοι τραυματίσθηκαν.

Όταν κάποιο αεροπλάνο με στρατιώτες επρόκειτο να αναχωρήση μια μέρα από την Κύπρο, πήρα εντολή να κάμω σαμποτάζ. Κατωρθώσαμε να τοποθετήσωμε μια ωρολογιακή βόμβα στις αποσκευές ενός επιβάτου. Αλλά συνέβη μια καθυστέρησις στην αναχώρησι και πριν ακόμη οι αποσκευές παραδοθούν στο αεροπλάνο, η βόμβα εξεράγη στον αερολιμένα.

Η δραστηριότης μου μεγάλωνε και κάθε φορά που εκτελούσαμε μια «δουλειά,» τρία ή τέσσαρα άτομα φονεύονταν ή τραυματίζονταν.

Εκτός του κινδύνου να συλληφθούμε και να κρεμασθούμε ή να τουφεκισθούμε, αντιμετώπιζα κι άλλους κινδύνους επίσης. Παραδείγματος χάριν μια βόμβα που τοποθετήσαμε από την προηγούμενη νύχτα δεν εξερράγη. Και μερικοί από τους άνδρες μου κι εγώ εργαζόμασταν σ’ εκείνο το μέρος! Αν η βόμβα έσκαζε τώρα, όλοι οι άνθρωποι, μαζί κι εγώ και οι άνδρες μου θα φονευόμαστε. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αρμοδία υπηρεσία εξουδετερώσεως βομβών έσωσε την κατάστασι.

Σύλληψις με Επιβαρυντικάς Αποδείξεις!

Κάποτε συνελήφθην. Ήταν απορίας άξιο πώς διέφυγα τον θάνατο. Μεταφέρναμε με κάποιο αυτοκίνητο μερικούς σιδηροσωλήνες τεσσάρων ιντσών που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των βομβών. Τότε μας σταμάτησε η αστυνομία. Όταν ερεύνησαν το αυτοκίνητο και βρήκαν τους σιδηροσωλήνες μάς υποψιάσθηκαν και ραδιοφώνησαν στη στρατιωτική αρχή. Μας κράτησαν και μας έκλεισαν σε διαφορετικά κελλιά της φυλακής. Εκεί άρχισε η ανάκρισις.

Τους είπαμε την ίδια ιστορία: Ένας εργάτης μας εργαζόταν σε μια επιχείρησι που έχει σχέσι με σίδηρα. Όταν τελείωσε τη δουλειά του, μάζεψε όλα τα απομείναντα κομμάτια του σιδήρου και τον βοηθούσαμε να πάρη τα κομμάτια στη νέα του εργασία. Ο στρατός ήλεγξε την απολογία μας και την βρήκε ευλογοφανή.

Εν τούτοις, εκείνο που βασάνιζε τη διάνοιά μου δεν ήταν οι σιδηροσωλήνες· ήταν κάτι άλλο, πολύ περισσότερο επιβαρυντικό. Στο αυτοκίνητό μου υπήρχε μια επιστολή από τον αρχηγό της δικής μου ομάδος της ΕΟΚΑ! Περιείχε διαταγές για έναν άλλον αρχηγό και μέσα στο φάκελλο υπήρχαν δέκα πέντε λίρες Στερλίνες. Επρόκειτο να παραδώσω την επιστολή εκείνη, η οποία ανέφερε ότι τα χρήματα βρίσκονταν μέσα στο φάκελλο.

Όταν η στρατιωτική αστυνομία ερεύνησε το αυτοκίνητο ένας από αυτούς παρετήρησε τον φάκελλο. Τον πήρε, τον άνοιξε και είδε τις δέκα πέντε λίρες. Τις τσέπωσε. Θα παρέδιδε τώρα την επιστολή στις στρατιωτικές αρχές; Αυτή ήταν η μεγαλύτερή μου ανησυχία. Αν την παρέδιδε ήμουν χαμένος. Πώς θα μπορούσα να εξηγήσω την ύπαρξι της επιστολής αυτής στο αυτοκίνητό μου; Θα καταλάβαιναν ότι είμαι άνθρωπος της ΕΟΚΑ. Ευτυχώς για μένα η αγάπη του ανθρώπου αυτού για το χρήμα ήταν πολύ μεγάλη. Κράτησε το χρήμα, και μ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσε ν’ αποκαλύψη την ενοχοποιητική επιστολή. Σώθηκα. Η όλη περιπέτεια μου στοίχισε τρεις μέρες ανάκρισι και φυλάκισι.

Γνώρισα τους Μάρτυρας του Ιεχωβά

Μολονότι εθνικιστής, ήμουν συγχρόνως και θρησκευτικός άνθρωπος, διότι εδώ στην Κύπρο η θρησκεία και ο εθνικισμός είχαν ανέκαθεν στενούς δεσμούς. Μια μέρα πωλούσα λαχεία, οι εισπράξεις των οποίων θα χρησιμοποιούνταν για το χτίσιμο μιας νέας Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο ίδιο ίδρυμα όπου εργαζόμουν υπήρχε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως υπάλληλος. Τον άκουα πολλές φορές να ομιλή για τον Ιεχωβά στους συναδέλφους μου. Επίσης είχε μιλήσει και σ’ εμένα. Μου άρεσε ο άνθρωπος αυτός. Αν ήταν μόνο λίγο περισσότερο πατριώτης, σκεπτόμουν!

Ο Χριστιανός αυτός μάρτυς του Ιεχωβά μού είπε μια μέρα ότι η πραγματική ελευθερία, όχι μόνον από την κατάργησι όλων των ειδών του εθνικισμού, αλλά ελευθερία από όλες τις ασθένειες και τον θάνατο, θα ερχόταν μέσω της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού. Σε μια άλλη ευκαιρία πλησίασα τον άνθρωπο αυτόν και τον παρεκάλεσα ν’ αγοράση ένα λαχείο. Εξέφρασε τη συμπάθειά του και μου συνέστησε να κάμω εκείνο που νόμιζα ότι αποτελεί Χριστιανικό έργο, άλλα δεν θέλησε ν’ αγοράση λαχείο. Μου είπε ότι θα ήθελε να με βοηθήση μ’ ένα διαφορετικό τρόπο. Επρότεινε να γράψη το όνομά μου για μια ετησία συνδρομή στο Γραφικό περιοδικό Η Σκοπιά. Δέχθηκα.

Ύστερ’ από λίγες εβδομάδες το περιοδικό άρχισε να έρχεται στο σπίτι μου ταχυδρομικώς. Αλλ’ επειδή δεν ενδιαφερόμουν πραγματικά να το διαβάζω, το έρριχνα σε μια γωνιά του σπιτιού. Ούτε ακόμη και το περίβλημά του δεν έβγαζα.

Κάποια μέρα ο Μάρτυς ζήτησε τη γνώμη μου για ένα άρθρο που περιείχε μια τελευταία Σκοπιά. Επρόκειτο για ένα θέμα που πραγματικά με ενδιέφερε, αλλ’ επειδή ντρεπόμουν να πω ότι ούτε άνοιγα διόλου το περιοδικό, του είπα ότι θα του απαντούσα την άλλη μέρα. Όταν γύρισα στο σπίτι, έψαξα στο σωρό των περιοδικών που ήσαν ριγμένα σε μια άκρη και βρήκα το άρθρο. Διαβάζοντάς το, το βρήκα ενδιαφέρον. Ύστερ’ απ’ αυτό, κάθε φορά που συναντούσα αυτόν τον μάρτυρα του Ιεχωβά, είχε κάποιο ενδιαφέρον θέμα να συζητήση μαζί μου.

Η Μελέτη της Γραφής Οδηγεί σε Πραγματική Ελευθερία

Πολύ γρήγορα δέχθηκα μια Γραφική μελέτη. Περιέλαβα και την οικογένειά μου στη μελέτη, εφόσον άρχισα να εννοώ ότι η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπό μου ήταν ισχυρότερη σ’ εμένα από τον εθνικισμό. Άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για τον Θεό, για το όνομά του και τους σκοπούς του. Άρχισα ακόμη να κατανοώ ότι η ευτυχία δεν επιτυγχάνεται με την προώθησι οποιουδήποτε είδους εθνικισμού και οποιουδήποτε είδους ανθρωπίνης κυβερνήσεως. Είχα ταχθή με το μέρος της κυβερνήσεως του Ιησού Χριστού, της βασιλείας του Θεού. Πόσο χάρηκα όταν μου έδειξαν από τη Βίβλο ότι ο Θεός έχει ένα σκοπό στο να επιτρέψη στα έθνη να προχωρήσουν ως εδώ που έχουν προχωρήσει και ότι αυτή είναι η γενεά που πρόκειται να ιδή τη μεγάλη αλλαγή που περίμεναν οι αληθινοί Χριστιανοί επί αιώνες. Γέμισαν δάκρυα τα μάτια μου όταν έμαθα ότι ο Ιεχωβά, είναι ελεήμων Θεός, πρόθυμος να συγχωρήση και πόσο μεγάλη ανάγκη συγχωρήσεως είχα εγώ προσωπικά!

Ύστερ’ από λίγες Γραφικές μελέτες πήρα την απόφασί μου. Αγαπούσα και είχα την ανάγκη του Θεού και της βασιλείας του. Εσυμβόλισα την αφιέρωσί μου στον Ιεχωβά Θεό με το να βαπτισθώ στο νερό. Κατόπιν, το πρώτο πράγμα που έκαμα ήταν να στείλω τη Σκοπιά και το Ξύπνα! σε όλους τους άνδρες που πολέμησαν μαζί μου. Ένας μόνον από όλους έδειξε κάποιο ενδιαφέρον στο άγγελμα της Γραφής.

Σήμερα είμαι πάλι ένας «οδηγός ομίλου,» αλλά διαφορετικού είδους—είμαι επίσκοπος μιας ειρηνικής εκκλησίας μαρτύρων του Ιεχωβά. Έχω πάλι μαζί μου περίπου είκοσι πέντε άτομα με τα οποία συνεργάζομαι. Αλλά τι χαρά είναι να βγαίνω μ’ αυτούς στη διακονία του αγρού λέγοντας στους φιλόξενους και αγαθούς ανθρώπους της Κύπρου τα αγαθά νέα ότι πλησιάζει η χιλιετής ειρήνη κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Ιησού Χριστού! (Αποκάλ. 20:4-6) Τι χαρά να διαβάζω στους συμπατριώτες μου για την ανάστασι των νεκρών και για τις θαυμάσιες συνθήκες τις οποίες πρόκειται να φέρη ο αληθινός Θεός Ιεχωβά στο νέο σύστημα πραγμάτων που πλησιάζει γοργά!—Αποκάλ. 21:1-4.

Τώρα βρήκα την πραγματική ελευθερία την οποία αναζητούσα. Πόσο ευγνώμων είμαι σ’ εκείνον τον μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος μου έδειξε τον πραγματικό σκοπό της ζωής!