Τι θα Λεχθεί για τα Οινοπνευματώδη Ποτά;

ΚΑΤΑ τα τελευταία έτη έχετε ακούσει πολλά για τη χρήσι των ναρκωτικών όπως είναι η ηρωίνη. Αναμφιβόλως γνωρίζετε ότι αυτά αποτελούν ένα αυξανόμενο πρόβλημα.

Εν τούτοις, γνωρίζατε ότι σε πολλές χώρες η υπερβολική χρήσις των οινοπνευματωδών ποτών προκαλεί περίπου δεκαπλάσια προβλήματα από όσα προκαλεί η χρήσις των ναρκωτικών; Από μια παγκόσμια άποψι, ο αλκοολισμός είναι ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι είναι η κατάχρησις των ναρκωτικών.

Ίσως γνωρίζετε κάποιον που πίνει πάρα πολύ. Αυτός μάλιστα δυνατόν να είναι ο σύζυγός σας, η σύζυγος ή ένας πολύ στενός φίλος. Αν είναι έτσι τότε κανείς δεν μπορεί να σας πη τι πρόβλημα μπορεί να είναι αυτό. Και βεβαιότατα το πρόβλημα δεν ελαττώνεται, μολονότι δυνατόν να μην καταλαμβάνη τόσους τίτλους των εφημερίδων όσους η ροπή προς τα ναρκωτικά.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν περίπου επτά εκατομμύρια αλκοολικοί. Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει μια αύξησι πολλών εκατομμυρίων μόνον στα τελευταία, λίγα χρόνια. Άνω των 15.000.000 επιδίδονται αρκετά στη χρήσι οινοπνευματωδών ποτών. Έτσι το περιοδικόν Νέα Υγείας λέγει: «Ο αλκοολισμός είναι η πιο διαδεδομένη ροπή του έθνους μας. Ακόμη και μεταξύ νεαρών, η πολυποσία οινοπνευματωδών είναι ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα παρά η χρήσις των ναρκωτικών.

Η κατάστασις στη Γαλλία είναι τρομακτική. Το περιοδικόν Νιούσγουηκ σχολιάζει: «Κατά τους γιατρούς, τους κοινωνικούς λειτουργούς και την αστυνομία, ο αλκοολισμός στη Γαλλία είναι το μεγαλύτερο εσωτερικό πρόβλημα. Κατά μέσον όρον οι Γάλλοι καταναλίσκουν πολύ περισσότερο οινόπνευμα παρά ο λαός οποιασδήποτε άλλης χώρας—περίπου αναλογούν 65 γαλλόνια κρασί για κάθε ενήλικον ετησίως.

Σε κομμουνιστικές χώρες ο αλκοολισμός είναι συνήθως το πιο σοβαρό εσωτερικό των πρόβλημα επίσης. Ούτε είναι πολύ διαφορετικά σε άλλα μέρη. «Στις νήσους Μπαχάμας . . . ο αλκοολισμός είναι το υπ’ αριθμ. 1 πρόβλημα της υγείας,» λέγει το περιοδικό Φυζίσιαν’ς Αλκοόλ Νιουσλέττερ.

Η Μεγάλη Δαπάνη

Το κόστος του αλκοολισμού είναι πολύ μεγάλο. Και όχι μόνον με όρους τιμών των ποτών.

Από τους πλέον των 50.000 νεκρών από τροχαία δυστυχήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες ετησίως, περίπου 30.000 είναι αποτέλεσμα οδηγών που προσπαθούν να οδηγήσουν ένα αυτοκίνητο αφού ήπιαν. Αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος των αριθμών των Αμερικανών που εφονεύθησαν σε οποιοδήποτε έτος στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Εξήντα τοις εκατό των βιομηχανικών δυστυχημάτων στη Γαλλία αποδίδονται στο αλκοόλ. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες το αλκοόλ στοιχίζει στη βιομηχανία πάνω από 4 δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως λόγω απουσιών και μειωμένης αποδόσεως. Αυτό είναι υπεύθυνο για τον περισσότερο χαμένο χρόνο εργασίας από όλες τις άλλες ασθένειες μαζί.

Εκτός από το μεγάλο κόστος σε νεκρούς και τραυματίες λόγω δυστυχημάτων και χαμένου χρόνου εργασίας, υπάρχει κι’ ένα άλλο τραγικό κόστος από την πολυποσία. Ένας έγγαμος άνδρας ή γυναίκα που δεν συγκρατούνται στη χρήσι οινοπνευματωδών ποτών αποτελούν συνήθως πηγή μεγάλης αγωνίας για τα άλλα μέλη της οικογενείας των. Ένας δικαστής στη Γαλλία λέγει ότι το κοινότερο παράπονο των γυναικών που ζητούν διαζύγιο είναι η μέθη των συζύγων των. Και η επίδρασις στα παιδιά μπορεί να είναι καταστρεπτική.

Ο Αλκοολικός

Από τα τεράστια προβλήματα που προξενούνται από την πολυποσία, είναι φανερό ότι το αλκοόλ είναι πολύ περισσότερο παρά απλώς ένα άλλο ποτό.

Επειδή προξενεί κατάπτωσι του κεντρικού νευρικού συστήματος, το αλκοόλ επηρεάζει τη διάθεσι του πότου. Μικρή ποσότης μπορεί να είναι ευχάριστη. Αλλά μεγαλύτερη ποσότης επηρεάζει την κρίσι και τη λογίκευσι σχεδόν πάντοτε προς το χειρότερο. Με το να συνεχίζη κανείς να πίνη, επηρεάζονται οι ενέργειες που απαιτούν τον έλεγχο των χεριών και των ποδών και άλλων μερών του σώματος. Τελικά, το υπερβολικό ποτό παρεμποδίζει ακόμη και τις αυτόματες λειτουργίες, όπως είναι η αναπνοή.

Κάποιος που μεθά κατά περιστάσεις μπορεί να δοκιμάζη πολλές ή όλες τις αντιδράσεις που μόλις έχουν περιγραφή. Αλλά αυτό δεν τον κάνει κατ’ ανάγκην αλκοολικό. Τι τον κάνει; Ένα άτομο γίνεται αλκοολικό όταν κάνη συνήθειά του να πίνη και αισθάνεται ότι δεν μπορεί να συγκρατήση τη συνήθειά του αυτή. Όταν αισθάνεται την ’ανάγκη’ να πιη και λέγει ότι δεν μπορεί να συγκρατήση τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται στον δρόμο να γίνη αλκοολικός ή ήδη έχει γίνει.

Στην αρχή, η έξις δυνατόν να είναι ψυχολογική. Ο αλκοολικός δυνατόν να αισθάνεται ότι πρέπει να πιη για ν’ αντιμετωπίση τη ζωή, ή απλώς επειδή απολαμβάνει τα αποτελέσματα. Αλλά έπειτα από παρατεταμένη χρήσι, αρχίζει η φυσική εξάρτησις. Οι ιστοί του σώματος κατά γράμμα εξαρτώνται από το αλκοόλ και, όταν το στερηθή μπορούν να συμβούν συμπτώματα σοβαράς αντιδράσεως.

Έτσι, ένα άτομο είναι αλκοολικό όταν εξαρτάται από το αλκοόλ και αισθάνεται ότι δεν μπορεί να το κόψη. Με τον καιρό, ίσως σιγά-σιγά, θα προοδεύη μέχρι του σημείου που ολόκληρη η ζωή του να επηρεάζεται από τη συνήθεια να πίνη. Αυτή η συνήθεια θα βλάψη τις οικογενειακές του σχέσεις, την ικανότητά του να κερδίζη τα προς το ζην και επίσης την υγεία του.

Ζημιά στην Υγεία

Μερικές αυθεντίες λέγουν ότι οι σωματικές συνέπειες της πολλής χρήσεως οινοπνευματωδών ποτών είναι σοβαρώτερες από εκείνες που προκύπτουν από τη χρήσι της ηρωίνης.

Ο Δόκτωρ Τζόνσον, υγειονομικός διευθυντής του Ινστιτούτου της Νέας Υόρκης Παρατάσεως της ζωής, λέγει: «Η πιθανότης θανάτου από οξεία αλκοολική δηλητηρίασι και στη θεραπεία του χρονίου αλκοολισμού είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο είναι από υπερβολικές δόσεις και στη θεραπεία της ηρωϊνομανίας.»

Συμπτώματα αντιδράσεως σε στέρησι μπορούν να περιλαμβάνουν ναυτία, παραισθήσεις, σοβαρή ταραχή ή σπασμούς και, σε περιπτώσεις των άκρων, θάνατο. Αυτά τα συμπτώματα είναι μέρος εκείνου που ονομάζεται «τρομώδες παραλήρημα» (delirium tremens) και υπολογίζεται ότι η αναλογία θνησιμότητος είναι 20 τοις εκατό.

Σε προχωρημένον αλκοολισμό η κραιπάλη του ποτού είναι κοινή. Ο αλκοολικός μεθά και μένει σ’ αυτή την κατάστασι μέρες. Υποσιτίζεται σοβαρώς, συχνά παραμένει ακάθαρτος και ανίκανος να φροντίση για τον εαυτό του. Κινδυνεύει να πεθάνη από βλάβη του συκωτιού, του εγκεφάλου ή από άλλη σωματική βλάβη, ή από δυστύχημα. Για να προλάβη τον θάνατο πρέπει ν’ αποτοξινωθή. Πρέπει να σταματήση να πίνη αρκετόν καιρό ώστε το σώμα του ν’ αποβάλη το αλκοόλ και ν’ αποκατασταθή σε κάποιο μέτρο κανονικής λειτουργίας. Η πλήρης αποκατάστασις μπορεί να χρειασθή μήνες. Αλλά κάποια βλάβη, που μπορεί να έγινε στον εγκέφαλο ή στο ήπαρ μπορεί να είναι αθεράπευτη.

Οι επίσημοι αριθμοί δείχνουν ότι το 1969 πέθαναν 22.130 άτομα στη Γαλλία από κίρρωσιν του ήπατος. Αυτή η ασθένεια κάνει το ήπαρ να ζαρώνη και να σκληρύνεται, και θετικά συνδέεται με τον αλκοολισμό. Τώρα λέγεται ότι είναι η υπ’ αριθμόν τρία αιτία θανάτου μεταξύ των ενηλίκων μέσης ηλικίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, στη Γαλλία, μία στις τρεις κλίνες στα ψυχιατρεία είναι κατειλημμένη από ασθενή που πάσχει από αλκοολισμό.

Εν τούτοις, πολλοί αλοκοολικοί δεν περιμένουν την ασθένεια ή ένα δυστύχημα να τερματίση την καταστροφή του σώματός των. Αυτοκτονούν. «Οι μελέτες δείχνουν ότι η αναλογία των αυτοκτονιών μεταξύ των αλκοολικών είναι περίπου 50 φορές μεγαλύτερη από την αναλογία του γενικού πληθυσμού,» παρατηρεί η Τζώρναλ της Ατλάντας.

Πώς Φθάνουν σ’ Αυτή την Κατάστασι;

Μερικές φορές ο αλκοολισμός αρχίζει από κοινωνική συνήθεια. Δυνατόν να είναι συνήθεια σε μια κοινότητα, ή μεταξύ των ανθρώπων με τους οποίους ένας συνδέεται, να πίνουν. Μπορεί να μη θέλη να είναι ’διάφορος’ και έτσι συμμορφώνεται με την τάσι. Με τον καιρό του γίνεται συνήθεια.

Υπάρχει μεταξύ των διευθυντών επιχειρήσεων μεγάλη κατανάλωσις οινοπνευματωδών ποτών. Αυτό ιδιαιτέρως συμβαίνει μεταξύ των διευθυντών πωλήσεων και του προσωπικού διαφημίσεων, ατόμων που κάνουν επαγγέλματα με φόρτον εργασίας, που απαιτούν πολλή περιποίησι των πελατών. Περισσότεροι από το ένα τέταρτο όλων των διευθυντών, που τους έχουν παρακολουθήσει, έπιναν πολύ. Κατανάλωναν 6 ή και περισσότερες ουγγιές ουίσκυ ημερησίως κάθε εβδομάδα, περιλαμβανομένου και του Σαββατοκύριακου.

Ένας άλλος λόγος είναι η ανάγκη που αισθάνονται πολλοί άνθρωποι να διαφύγουν από τις ανησυχίες και την κατάθλιψι της καθημερινής ζωής. Η ζωή τους δυνατόν να είναι κενή και χωρίς ελπίδα για το μέλλον και γι’ αυτό προσπαθούν να τη γεμίσουν με οινόπνευμα. Αλλά πειράματα που έγιναν στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Βοστώνης αποκάλυψαν ότι έπειτα από λίγες ώρες που είχαν πιη, η ανησυχία και η κατάθλιψις αυξήθηκαν!

Εν τούτοις, είναι σφάλμα να συμπεράνωμε ότι ένα άτομο πρέπει να έχη σοβαρά διανοητικά προβλήματα ή ανησυχίες για να γίνη αλκοολικός. Μερικοί δεν έχουν. Ένα άτομο μπορεί απλώς να διαπιστώση ότι του δίνει μια πρόσκαιρη αίσθησι ευεξίας. Τον κάνει να ’αισθάνεται ευχάριστα.’ Μπορεί να εξακολουθή να πίνη ωσότου να του γίνη έξις. Έτσι ένα λογικό άτομο μπορεί να γίνη αλκοολικό αν δεν εγκρατεύεται.

Οι επιρροές της παιδικής ηλικίας είναι συχνά αποφασιστικές. Μεγαλύτερη αναλογία αλκοολικών έχει σημειωθή μεταξύ εκείνων που ανετράφησαν σε σπίτια όπου συνήθιζαν να πίνουν ο ένας ή και οι δυο γονείς. Το ίδιο αληθεύει όπου ένα παιδί ήταν παραμελημένο από τους γονείς. Έτσι το οικογενειακό περιβάλλον ή η μόρφωσις των ανθρώπων παίζει σπουδαίο ρόλο. Επίσης, υπάρχουν άτομα που απλώς έχουν λιγώτερη ανοχή για το αλκοόλ. Δυο άτομα μπορούν να πιουν το ίδιο ποσό οινοπνεύματος. Ένας δυνατόν ν’ αποκτήση την έξι γι’ αυτό, κι’ ο άλλος όχι. Η κληρονομική ιδιοσυγκρασία λέγεται ότι συντελεί στη διαφορά. Ακόμη κι’ αν αληθεύη, δεν είναι το κληρονομικό χαρακτηριστικό που κάνει ένα άτομο αλκοολικό. Είναι το αλκοόλ.

Ένα άτομο μπορεί να έχη προδιάθεσι για καρκίνο των πνευμόνων, και αν καπνίζη σιγαρέττα, μπορεί να προσβληθή· αλλά αν δεν εκάπνιζε, δεν θα προσεβάλλετο από καρκίνο. Μερικοί είναι αλλεργικοί για ωρισμένες τροφές· αλλ’ αν αποφεύγουν αυτές τις τροφές, αποφεύγουν την ασθένεια. Έτσι συμβαίνει επίσης με τα οινοπνευματώδη ποτά. Δεν είναι το σώμα που είναι υπεύθυνο για την ’ασθένεια.’ Κανένας δεν είναι αναγκασμένος να είναι αλκοολικός από κάποια ελαττωματικότητα στο σώμα του. Γίνεται τέτοιος με το να πίνη πάρα πολύ. Η πιθανότης ότι το σώμα του δεν θα μπορή ν’ αφομοιώνη καλά το αλκοόλ, απλώς επιδεινώνει την κατάστασι. Αλλ’ ακόμα κι’ ένα άτομο που το ’αφομοιώνει καλά’ μπορεί να γίνη αλκοολικό με το να πίνη πάρα πολύ.

Η ρίζα του προβλήματος είναι στη διάνοια, στη στάσι ενός ατόμου. Για να πούμε ότι ο αλκοολικός ’δεν μπορεί να κάμη τίποτε’ είναι σαν να βρίσκωμε μια εύκολη δικαιολογία. Γιατί μπορούν άλλοι, ακριβώς όπως κάνουν όσοι έχουν προδιάθεσι να μην ανέχωνται το αλκοόλ; Γιατί μπορούν μερικοί ν’ αποφεύγουν το κάπνισμα σιγαρέττων; Γιατί μπορούν μερικοί να παραιτούνται από τροφές που τους προκαλούν ασθένεια; Για τον ίδιο λόγο μπορούν ν’ αποφεύγουν να γίνουν αλκοολικοί—έχουν τη διανοητική δύναμι.

Ισορροπημένη Άποψις

Λόγω της ενοχλήσεως που μπορούν να προκαλούν τα οινοπνευματώδη ποτά, μερικοί εχαρακτήρισαν όλα τα ποτά ως ’βλαβερά.’ Άλλοι λέγουν ή συμπεραίνουν ότι κάθε δυνατό ποτό καταδικάζεται από τον Θεό. Αλλ’ αυτή δεν είναι ισορροπημένη άποψις. Και απλώς δεν είναι η αλήθεια, διότι δεν είναι η άποψις του Θεού.

Θυμάστε την περικοπή για το πρώτο θαύμα που έκαμε ο Ιησούς Χριστός; Ήταν η μετατροπή του νερού σε κρασί. (Ιωάν. 2:1-11) Πόσο λογικό θα ήταν γι’ αυτόν να κάμη κρασί και κατόπιν ν’ απαγορεύη στους ανθρώπους να το πίνουν; Και αν ο Θεός αποδοκίμαζε κάθε ποτό, θα μάς έλεγε στον Λόγο του ότι αυτός «βεβαίως θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς . . . ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών»; (Ησ. 25:6) Έπειτα, επίσης, ο απόστολος Παύλος εσυμβούλευσε τον Τιμόθεο: «Μη υδροπότει πλέον, αλλά μεταχειρίζου ολίγον οίνον δια τον στόμαχόν σου και τας συχνάς σου ασθενείας.»—1 Τιμ. 5:23.

Έτσι, το να πίνη κανείς δεν είναι εσφαλμένο. Είναι όπως πολλά άλλα πράγματα που ο Θεός εδημιούργησε για την απόλαυσι του ανθρώπου. Μπορούν να χρησιμοποιούνται για το καλό ή για το κακό. Επί παραδείγματι, είναι κακό να τρώγη κανείς τροφή; Όχι, αλλά μπορείτε να το κάμετε κακό αν κατά συνήθειαν παρατρώτε μέχρι του σημείου να γίνετε λαίμαργος. Είναι το χέρι σας κακό; Φυσικά όχι. Είναι ένα θαυμάσιο όργανο για τη χρήσι του ανθρώπου. Αλλά μπορείτε να το κάμετε κακό αν το χρησιμοποιήστε για να διαπράξετε ένα έγκλημα, όπως να στραγγαλίσετε κάποιον με αυτό. Ναι μπορείτε να πάρετε πράγματα που είναι ’καλά’ και να τα κάμετε ’κακά’ με τον τρόπο που τα χρησιμοποιείτε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα οινοπνευματώδη ποτά.

Δεν είναι η πόσις οινοπνευματωδών ποτών που καταδικάζει ο Λόγος του Θεού. Είναι η υπερβολική των χρήσις: «Μη πλανάσθε. Ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, . . . θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.»—1 Κορ. 6:9, 10.

Ακόμη, και αυτό το κεφάλαιο της Βίβλου δείχνει ότι τέτοια άτομα, περιλαμβανομένων μεθύσων, μπορούν ν’ αλλάξουν. Το εδάφιον 11 προσθέτει: «Και τοιούτοι υπήρχετε τινές. Αλλ’ απελούσθητε.» Έτσι ένας μέθυσος μπορεί ν’ αλλάξη, δείχνοντας ότι ο αλκοολισμός δεν είναι αθεράπευτος. Αλλά φυσικά, όσο περισσότερο καιρό εμμένει κανείς σ’ αυτόν, τόσο δυσκολώτερη γίνεται η αλλαγή.

Η Καλύτερη Συμβουλή

Αν ένα άτομο βρίσκη ότι το σώμα του δεν αφομοιώνει καλά το αλκοόλ, τότε η καλύτερη συμβουλή είναι να το αποφεύγη τελείως. Αν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να το ελέγχη, δεν θα έπρεπε ούτε ένα ποτό να πιη, επειδή συχνά αυτό ετοιμάζει τον δρόμο για περισσότερα.

Μερικά άτομα που πίνουν διάφορα ποτά ημερησίως νομίζουν ότι, αφού δεν μεθούν, αυτό σημαίνει ότι έχουν το ζήτημα υπό ελεγχον. Αν τους πήτε ότι αυτό μπορεί ν’ αποτελή την έναρξι αλκοολισμού, ή ότι ήδη είναι ήπιοι αλκοολικοί, συνήθως απορρίπτουν τη σκέψι. Μπορούν να λέγουν ότι ολίγα ποτά ημερησίως δεν είναι αλκοολισμός και ότι μπορούν να σταματήσουν όποτε θελήσουν.

Αν είναι έτσι, υπάρχει μια απλή δοκιμή που μπορεί να βοηθήση το άτομο να ιδή που πηγαίνει. Θα έπρεπε να ιδή αν, χωρίς να υποστή κάποια διανοητική και συναισθηματική ταραχή, μπορή να σταματήση το ποτό τελείως για μια μακρά χρονική περίοδο, τουλάχιστον ένα μήνα ή δυο. Αν δεν μπορή, ή αν διαπιστώση ότι περιμένει ακριβώς την ημέρα που θα ξαναρχίση να πίνη, αυτό είναι μια οριστική ένδειξις ότι είναι ήδη παγιδευμένος από την έξι των οινοπνευματωδών ποτών.

Εν τούτοις, μερικοί επειδή δεν θέλουν να στερηθούν το οινόπνευμα για κάποιο διάστημα, λέγουν ότι δεν έχουν καμμιά ανάγκη να κάμουν τέτοια δοκιμή αφού δεν είναι αλκοολικοί. Αλλά αυτό συχνά είναι δικαιολογία για να εξακολουθήση η έξις του ποτού επειδή αυτοί δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι ίσως έφθασαν ήδη σε κάποιο βαθμό αλκοολισμού.

Ένα πράγμα είναι σαφές: όταν ένα άτομο δεν θέλη ή αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κάμη χωρίς ποτό για μια μακρά χρονική περίοδο, αυτό είναι μια ισχυρή ένδειξις ότι βρίσκεται ήδη σε δύσκολη θέσι με το οινόπνευμα. Θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίση την κατάστασι εντίμως και να μη εξακολουθή ν’ απατά τον εαυτό του. Διότι αν εξακολουθή, η πιθανότης είναι πολύ μεγάλη ότι θα προχωρήση σε μια πιο σοβαρή μορφή αλκοολισμού και θα ιδή ολόκληρη τη ζωή του να καταστρέφεται.

Εξετάζοντας τους Άλλους

Τι μπορείτε να κάμετε για να βοηθήσετε άλλους που ίσως έχουν προβλήματα με τα οινοπνευματώδη ποτά; Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείτε να εξετάσετε.

Επί παραδείγματι, αν έχετε στο σπίτι σας μια συγκέντρωσι και προσφέρετε αναψυκτικά, παρουσιάζετε μόνον οινοπνευματώδη ποτά; Γιατί να μην προσφέρετε και ένα μη οινοπνευματώδες ποτό επίσης; Αυτό θα το εκτιμούσαν εκείνοι που μπορεί να παίρνουν ένα οινοπνευματώδες ποτό λόγω κοινωνικής πιέσεως, αλλά οι οποίοι πραγματικά να προτιμούν κάτι άλλο. Και αν γνωρίζετε ότι κάποιος ήδη έχει πρόβλημα με το αλκοόλ, γιατί να μη του σερβίρετε καθόλου όταν βρίσκεται στον όμιλο;

Σε μερικές περιπτώσεις όπου ο σύζυγος ή η σύζυγος έχει καταφύγει στον αλκοολισμό, μπορεί να οφείλεται σε δυσαρέσκεια ή στη φιλονεικία που υφίσταται στη σχέσι του γάμου. Ίσως το να δείξετε περισσότερο ευγένεια και καλωσύνη, περισσότερη προσοχή σε ό,τι ο άλλος θέλει ή λέγει, μπορεί να έχη μια ωφέλιμη επίδρασι και ν’ ανατρέψη την τάσι. Αυτό έχει συμβή πολλές φορές, όπως στην περίπτωσι μίας οικοδέσποινας στη Χιλή, η οποία είχε τρία νεαρά παιδιά και αλκοολικό σύζυγο. Επειδή έπινε υπερβολικά, είχε χάσει την καλή εργασία του. Η οικογένεια έπρεπε να μετακομίση σε πτωχότερη συνοικία. Τα παιδιά δεν είχαν αρκετά για να τρώγουν, αφού αυτός δαπανούσε πάρα πολλά για το αλκοόλ. Η σύζυγος έπρεπε να εργάζεται για να συντηρή την οικογένεια. Και αυτή επίσης ανταπεκρίνετο με δυσαρέσκεια, με φιλονεικίες και ξεφωνητά στον σύζυγό της—πράγματα βέβαια που είναι εύκολο να κάμη κανείς όταν αντιμετωπίζη έναν αλκοολικό.

Αλλά τότε, μια μάρτυς του Ιεχωβά επισκέφθηκε τη γυναίκα. Αυτή ενδιαφέρθηκε να μάθη για τους σκοπούς του Θεού για τον άνθρωπο καθώς εκτίθεται στη Βίβλο. Άρχισε κι’ αυτή να μαθαίνη πώς μια Χριστιανή σύζυγος θα έπρεπε να φέρεται στον σύζυγο της, ακόμη και σ’ έναν που είναι αλκοολικός. Καθόσον αυτή προώδευε σε γνώσι, άρχισε να προσεύχεται στον Θεό για να είναι μια καλύτερη σύζυγος ώστε να μπορή να βοηθή τον σύζυγό της.—1 Πέτρ. 3:1-4.

Η αλλαγή στη στάσι της και τις ενέργειές της εντυπωσίασε τον σύζυγο. Αυτός άρχισε να περιορίζη το πιοτό του. Κατόπιν σταμάτησε τελείως και αρνήθηκε να συναντάται με τους ’φίλους’ του που πήγαιναν να πιουν. Άρχισε να φροντίζη για την οικογένειά του και να χρησιμοποιή τα χρήματά του με σύνεσι. Η οικογενειακή αρμονία επανήλθε. Εξήγησε ότι εκείνο που τον έκαμε να συνέλθη ήταν η μεγάλη αλλαγή προς το καλό που παρετήρησε στη γυναίκα του όταν άρχισε να μελετά τη Βίβλο. Επρόσεξε ότι αυτή τον μεταχειριζόταν με περισσότερη καλωσύνη και εκτίμησι παρά τη μέθη του. Τελικά, άρχισε κι’ αυτός μια τέτοια μελέτη της Βίβλου, ανυπόμονος να συνεχίση την καλή βελτίωσι που παρετήρησε στη ζωή της οικογενείας του.

Βασικώς, ό,τι άλλαξε εδώ ήταν ολόκληρος ο τρόπος ζωής. Και αυτό είναι που διαπιστώθηκε ως πολύ βοηθητικό στη συμπεριφορά προς τους αλκοολικούς, όπως είπε ο Δόκτωρ Μπέντζαμιν Κίσσιν της Νέας Υόρκης: «Προσπαθούμε ν’ αλλάξωμε τον τρόπο της ζωής.» Το έργο του έδειξε επίσης ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος. Και αυτό είναι εκείνο που λέγει η Βίβλος ότι μπορεί να γίνη, όταν συμβουλεύη: «Απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού, και ενδύθητε τον νέον τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.»—Κολ. 3:9, 10.

Με το ορθόν είδος υποκινήσεως, μπορεί κανείς πράγματι ν’ αποκτήση την αποφασιστικότητα να πολεμήση τον αλκοολισμό. Και δεν υπάρχει καμμιά μεγαλύτερη υποκινούσα δύναμις πουθενά από εκείνην που βρίσκεται στη Βίβλο, τον Λόγο του Θεού: «Ο Λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν.» (Εβρ. 4:12) Αυτός μπορεί να μας εφοδιάζη με την καλύτερη υποκίνησι για να σπάσουν τα δεσμά του αλκοολισμού.

Ώστε τι θα λεχθή για τα οινοπνευματώδη ποτά; Όπως μπορείτε να ιδήτε, μπορεί κανείς να τ’ απολαμβάνη όταν τα χρησιμοποιή με μετριοπάθεια. Αλλ’ αν δεν εγκρατεύεται, μπορούν να γίνουν μια από τις χειρότερες κατάρες που βασανίζουν την ανθρώπινη οικογένεια.

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΧΡΟΝΟΥ στις Ηνωμένες Πολιτείες λέγουν ότι οφείλεται περισσότερο στην κατάχρησι του αλκοόλ παρά σε όλες τις άλλες ασθένειες μαζί.

30.000 ΖΩΕΣ ΧΑΘΗΚΑΝ στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1970 από οδηγούς που μεθούν. Αυτός ο αριθμός είναι μεγαλύτερος του επταπλασίου του αριθμού των στρατευμάτων των Η.Π.Α. που εφονεύθησαν στις επιχειρήσεις του Βιετνάμ το 1970.

[Εικόνα στη σελίδα 4]

7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΙ

Ο αριθμός των αλκοολικών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τόσο μεγάλος όσο ο συνδυασμένος πληθυσμός δέκα μεγάλων πόλεων