Είσθε Ευτυχισμένος με τη Ζωή Σας;
ΠΟΙΟΣ είναι ο σκοπός στη ζωή σας; Σ’ αυτόν τον καιρό της απογοητεύσεως και των μεταβαλλομένων αξιών, μπορεί να είσθε σαν πολλούς που επιδιώκουν να κάμουν τη ζωή τους μια άξια συνεισφορά στην ευημερία του ανθρωπίνου γένους για τη θεραπεία των δεινών του κόσμου. Δραστηριότητες τέτοιου είδους καλύπτουν ένα μεγάλο τομέα και συμπεριλαμβάνουν έργα εξυγιάνσεως, κοινωνικής προνοίας και εκπαιδεύσεως, προσπάθειες για τη συντήρησι του περιβάλλοντος και κατά της μολύνσεως, προγράμματα για τα δικαιώματα του πολίτου, κινήσεις ειρήνης και άλλες προσπάθειες.
Εξ άλλου, μπορεί να είσθε μεταξύ εκείνων που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στα πράγματα που είναι απαραίτητα για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους, ενεργώντας όσο καλύτερα μπορείτε, χωρίς ν’ αναμιγνύεσθε σε κοινωνικές ή πολιτικές κινήσεις.
Οποιαδήποτε και αν είναι η περίπτωσίς σας, σας φέρνει η δραστηριότης σας πραγματική ικανοποίησι και ευτυχία; Εργάζεται ανιδιοτελώς για το καλό και την ευτυχία των άλλων; Είναι βέβαιο ότι η δραστηριότης σας θα επιτελέση τους επιθυμητούς σκοπούς, αλάνθαστα βέβαιον ότι θα φέρη τα αποτελέσματα που ελπίζετε; Είναι αυτό το καλύτερο που μπορείτε να κάμετε;
Η Τελεία Δραστηριότης που Συνιστά ο Θεός
Κάποιος μπορεί να πη, Ποιος μπορεί να είναι βέβαιος; Υπάρχει κάποια δραστηριότης που θα κάμη όλα αυτά τα πράγματα; Υπάρχει τέτοια δραστηριότης, και λαμβάνει χώρα σήμερα. Είναι μια δραστηριότης που κατευθύνεται από τον Θεό. Για όλα αυτά που κάνει έχει λεχθή: «Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών· Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις.» (Δευτ. 32:3, 4) Όλα τα έργα του, οι τρόποι ενεργείας του και οι διευθετήσεις του είναι τέλεια. Και εκτελεί ένα έργον στο οποίο καλεί τους ανθρώπους να λάβουν μέρος. Έτσι είναι πραγματικά μια τελεία δραστηριότης. Σχετικά μ’ αυτό ένας απόστολος του Ιησού Χριστού είπε: «Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί.» Περαιτέρω μίλησε για τη συμμετοχή στη δραστηριότητα του Θεού, λέγοντας: «Όντες δε συνεργοί αυτού, παρακαλούμεν ενταυτώ να μη δεχθήτε την χάριν του Θεού ματαίως.»—1 Κορ. 3:9· 2 Κορ. 6:1.
Περισσότερα από ενάμισι εκατομμύριο άτομα κάνουν το έργο, που ο Θεός συνιστά, τρόπον της ζωής των, και δεκάδες χιλιάδων μπαίνουν σ’ αυτήν τη δραστηριότητα κάθε χρόνο. Αυτά τα άτομα, γνωστά ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, βρίσκονται σε όλα τα έθνη. Η δραστηριότης των είναι αναμφιβόλως η μεγαλύτερη απόλυτα ενοποιημένη δραστηριότης επάνω στη γη, επειδή αυτοί ακολουθούν τα Γραφικά υποδείγματα ηθικής και τα εφαρμόζουν. Εκείνοι που δείχνουν ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό τους και ειλικρινά επιθυμούν μια θεραπεία από τα δεινά και τα προβλήματα του ανθρωπίνου γένους θα ενδιαφερθούν πολύ γι’ αυτήν τη δραστηριότητα.
Σε τι συνίσταται αυτή η δραστηριότης; Για να το εκθέσωμε απλά, είναι να μελετούμε τη Βίβλο, να θέτωμε σε εφαρμογή τις βασικές και δίκαιες αρχές της και κατόπιν να πληροφορούμε και άλλους σχετικά με αυτήν. Αυτοί που ασχολούνται σ’ αυτήν τη δραστηριότητα ζουν με την προοπτική ότι η Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού σύντομα θα κυβερνήση επάνω στη γη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν την προσευχή που δίδαξε ο Χριστός, και πολλοί έχουν προσευχηθή στον Θεό: «Ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω τω θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Μια προσεκτική εξέτασις αποκαλύπτει ότι αυτή η προσευχή στην πραγματικότητα ζητεί να ασκήση την εξουσία της η βασιλεία του Θεού και να φέρη στη γη τέλειες, δίκαιες, υγιεινές και ειρηνικές συνθήκες που υπάρχουν στους ουρανούς του Θεού.
Το ν’ ακολουθήση κανείς τον τρόπο ζωής που συνιστάται από τη Βίβλο δεν είναι αυτό καθ’ εαυτό δύσκολο ή πολύπλοκο. Απαιτεί από ένα άτομο να πράττη μόνον τα πράγματα τα οποία ο Θεός από την αρχή ήθελε να πράττη ο άνθρωπος. Ο Θεός λέγει: «Αυτός σοι έδειξε άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;»—Μιχ. 6:8.
Γι’ αυτό οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αναλάβει τη δραστηριότητα που ο Θεός συνιστά. Είναι αλήθεια ότι απαιτεί προσπάθεια, όπως και κάθε επιδίωξις που αξίζει, αλλά είναι πολύ ευχάριστη. Και απαιτείται λίγος χρόνος για ν’ αποκτηθή γνώσις αυτών που πρέπει να γίνουν και κατόπιν να τεθούν σε εφαρμογή, διότι δεν είναι μια ‘θρησκεία σαν γαρνιτούρα’ αλλά ένας τρόπος ζωής. Πρέπει να έχη κανείς ορθή σκέψι (Φιλιππησ. 4:8), καθαρότητα (Ψαλμ. 24:4), εργατικότητα (2 Θεσ. 3:10-12· Τίτος 3:14), φιλοξενία (Εβρ. 13:2), ενδιαφέρον για τους άλλους (1 Θεσ. 2:8), κήρυγμα και διδασκαλία των αληθειών της Βίβλου και του ευαγγελίου της Βασιλείας στην οικογένειά του και στους φίλους, και σε άλλους.—Ματθ. 28:19, 20· Εφεσ. 6:4.
Οφέλη της Τελείας Δραστηριότητος
Γιατί μπορεί αυτή η πορεία να ονομασθεί πραγματικά μια ‘τελεία δραστηριότης’; Εξετάστε μερικές από της επιδράσεις της και τα αποτελέσματά της.
Δίνει στο άτομο ένα σκοπό στη ζωή. Από τη μελέτη της Γραφής διαπιστώνει ότι ο Θεός έχει μια θέσι γι’ αυτόν στους σκοπούς Του, ότι μπορεί να βοηθήση άλλους και ότι υπάρχει ένα μέλλον για το ανθρώπινο γένος κάτω από τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η ελπίδα είναι επίσης μια θαυμάσια παρηγορία, διότι εγγυάται μια ανάστασι γι’ αυτούς που έχουν πεθάνει.—2 Κορ. 1:3, 4· 1 Θεσ. 4:13.
Κάνει κάποιον ικανό να είναι ένα σοβαρό και αυτοσυντήρητο μέλος της κοινωνίας. Εκείνος που μαθαίνει για το έργο του Θεού αναγνωρίζει ότι πρέπει να εργασθή, φροντίζοντας για τον εαυτό του και την οικογένειά του όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του και μη στηριζόμενος στην «κοινωνική πρόνοια» αν μπορή να τα καταφέρη μόνος του. Η Γραφή τον προτρέπει γι αυτό. (Εφεσ. 4:28) Επί πλέον μπορεί να υπολογίζη στον Θεό για βοήθεια, διότι οι Γραφές λέγουν: «Δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.» (Ψαλμ. 37:25· παράβαλε τους λόγους του Ιησού στο Ματθ. 6:25-33.) Εφαρμόζοντας τις Βιβλικές αρχές, κάνει την κοσμική του εργασία ή οποιοδήποτε άλλο έργο «ως εις τον Ιεχωβά,» με ευσυνείδητη προσπάθεια να μιμηθή και να ευαρεστήση τον Θεό, του οποίου το έργον είναι τέλειον.—Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ· Εφεσ. 5:1· Ρωμ. 12:17.
Προστατεύει από ανάμιξι σε επιβλαβή πράγματα. Το άτομο που ενεργεί σε αρμονία με την ακριβή γνώσι της βασιλείας του Θεού προστατεύεται από περιπλοκές σε πολιτικές και ριζοσπαστικές αναμίξεις. Η Βίβλος λέγει πολύ καθαρά: «Υιέ μου, φοβού τον Ιεχωβά και τον βασιλέα· και μη έχε συγκοινωνίαν μετά στασιαστών· διότι η συμφορά αυτών θέλει επέλθει εξαίφνης· και τις γνωρίζει αμφοτέρων τας τιμωρίας;» (Παροιμ. 24:21, 22, ΜΝΚ· Ιωάν. 18:36· Ιακ. 4:4) Όταν ακολουθή κανείς τις αρχές της Βίβλου, κρατεί μια ουδέτερη πορεία όσον αφορά τις φιλονεικίες και τις λογομαχίες μεταξύ άλλων. (Ρωμ. 12:18· Παροιμ. 26:17) Δεν είναι παραβάτης του νόμου και δεν δείχνει έλλειψι σεβασμού προς την εξουσία· έτσι αποφεύγει να πάσχη ως κακοποιός. (1 Πέτρ. 4:15) Είναι προφυλαγμένος από ύποπτες εμπορικές συνήθειες και από σχέδια ευκόλου πλουτισμού. (Εβρ. 13:18) Γνωρίζοντας ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης» έχει ελευθερωθή από φυλετικές ή εθνικές προκαταλήψεις. (Πράξ. 10:34, 35· 17:26, 27· Γαλ. 3:28· Κολ. 3:11) Ένα τέτοιο άτομο ασχολείται στην εποικοδομητική δραστηριότητα να βοηθή αυτούς που επιθυμούν να γνωρίσουν πράγματα για τον Θεό, αλλά αρνείται ν’ αρχίση εριστικές και ωργισμένες αντιλογίες πάνω σε θρησκευτικά θέματα.—Πράξ. 24:12· 1 Πέτρ. 3:15.
Διευρύνει το άτομο με το να κάνη πιο έντονο το ενδιαφέρον του για τους άλλους, του διευρύνει τις συναναστροφές καθώς μιλεί σε άλλους για τη Βασιλεία. Βοηθεί την οικογένειά του να διευρύνουν τις σχέσεις τους αποκτώντας νέους φίλους. Στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις μελέτης της Γραφής και όταν συμμετέχουν στο έργο του κηρύγματος με άλλους, δημιουργείται ένας στενός δεσμός αγάπης και ενότητος. Όπως υπεσχέθη ο Ιησούς, λαμβάνει κανείς «εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας [φίλων όπου κανείς είναι ευπρόσδεκτος] και [πνευματικούς] αδελφούς και αδελφάς.» (Μάρκ. 10:29, 30) Η φιλοξενία και η ανθρώπινη καλωσύνη αναπτύσσονται.—Εβρ. 13:2.
Η ικανότης να συνομιλή κανείς αυξάνεται. Όταν κανείς ομιλή σε άλλους για τους σκοπούς του Θεού, παραμένει άγρυπνος, και αντιλαμβάνεται τη σκέψι και τις πείρες των άλλων. ‘Καθαρίζει’ το λεξιλόγιό του σύμφωνα με τη Γραφική εντολή: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας.» (Εφεσ. 4:29) Στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις μαθαίνει να εκφράζεται, βελτιώνοντας την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της ομιλίας του.
Παρέχει εκπαίδευσι της ανωτάτης τάξεως. Η γνώσις του Θεού και των αρχών του είναι η πιο πολύτιμη εκπαίδευσις. Ο κόσμος έχει προχωρήσει γοργά σε τεχνολογική σοφία, αλλ’ έχει αποτύχει στον τομέα των ανθρωπίνων σχέσεων. Η ανάπτυξις αγάπης, σεβασμού και εκτιμήσεως έχει χαθή. Η δραστηριότης στην υπηρεσία του Δημιουργού επαναφέρει αυτή την τόσο σπουδαία ιδιότητα. Ο Ιησούς είπε ότι η αγάπη του ενός προς τον άλλον θα ήταν το αναγνωριστικό σημείον των μαθητών του, και συνέστησε αγάπη προς τους εχθρούς μας επίσης, λέγοντας: «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.»—Ματθ. 5:43-48· Ιωάν. 13:35.
Η οικογένεια προστατεύεται από ανηθικότητα. Καθώς οι Βιβλικοί νόμοι σχετικά με τις αντίστοιχες ευθύνες του συζύγου, της συζύγου και των τέκνων διακρίνονται καθαρά και εκδηλώνεται αγάπη, η ενότης της οικογενείας διατηρείται. Κάθε μέλος της οικογενείας τυγχάνει σεβασμού· όταν εγείρωνται οικογενειακά προβλήματα, η γνώμη του καθενός γίνεται δεκτή, αν και οι γονείς παίρνουν τις τελικές αποφάσεις. Έτσι υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Επειδή βρίσκουν απόλαυσι στην οικογενειακή επικοινωνία, κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να επιδιώξη έξω απ’ αυτή ευχαριστήσεις που θα μπορούσαν να συνεπάγωνται κακές συναναστροφές και ηθική κατάπτωση.—Εβρ. 13:4· Παροιμ. 5:15-18.
Ευνοείται η διανοητική και η σωματική υγεία. Εκείνος που ενασχολείται στη διακονία του Θεού έχει ειρήνη διανοίας. Είναι ασφαλής. Γνωρίζει ότι, αν είναι πιστός, έχει την αναγνώρισι των άλλων—του Θεού και των Χριστιανών συντρόφων του. Έχει ένα αίσθημα ικανοποιήσεως και εκπληρώσεως του καθήκοντος όταν βοηθή άλλους. Ανακουφίζεται από πολλούς φόβους. Όλα αυτά συντελούν στην πνευματική και διανοητική υγεία με τα συνακόλουθα ευεργετικά αποτελέσματα στη σωματική υγεία. (2 Τιμ. 1:7) Με το να ασχολήται κανείς στη δραστηριότητα να επισκέπτεται άτομα στα σπίτια τους με τα αγαθά νέα της Βασιλείας, όχι μόνον ασκεί τη διάνοιά του με μια ευχάριστη ασχολία, αλλ’ απολαμβάνει και σωματική άσκησι και μια αλλαγή περιβάλλοντος που συντελούν στη γενική του ευεξία. Η αρχή αυτή εκφράζεται στις Παροιμίες: «Η υγιαίνουσα καρδία είναι ζωή της σαρκός,» και «η ευφραινομένη καρδιά δίδει ευεξίαν ως ιατρικόν.»—Παροιμ. 14:30· 17:22.
Ο Απόστολος Παύλος είπε στον νεαρό Τιμόθεο: «Η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος· αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Πάνω στη δήλωσι του αποστόλου ο σχολιαστής της Βίβλου Άλμπερτ Μπαρνς σχολιάζει: «Είναι ωφέλιμος από κάθε άποψι. Δεν υπάρχει κανένα συμφέρον του ανθρώπου, όσον αφορά αυτή τη ζωή ή τη μέλλουσα ζωή, που δεν το προάγει. Είναι ωφέλιμη για τη σωματική υγεία με το να προάγη τη μετριοπάθεια, τη φιλοπονία και τη λιτότητα· για τη διαύγεια και τη ζωηρότητα πνεύματος με το να δίνη μόνον απόψεις της αληθείας και της σχετικής αξίας των αντικειμένων· για την ειρήνη της συνειδήσεως, με το να οδηγή στην πιστή εκτέλεσι του καθήκοντος· . . . προμηθεύει την υπόσχεσι για οτιδήποτε είναι πράγματι αναγκαίο για μας σ’ αυτήν τη ζωή.»
Ο Βασιλεύς Σολομών, που είχε το δώρον της σοφίας από τον Θεό, δοκίμασε πολλές ασχολίες και παρετήρησε όλες τις δραστηριότητες του ανθρωπίνου γένους. Μετά από χρόνια τέτοιας παρατηρήσεως και πείρας, έγραψε: «Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως. Φοβού τον Θεόν, και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.» (Εκκλησ. 12:13) Μόνον με αυτήν τη δραστηριότητα μπορείτε να είσθε πλήρως ευτυχισμένος με τη ζωή σας.—Ιωάν. 13:15-17.