Όχι Πράγματι μια Ειδική Περίπτωσις
ΜΕ ΤΟΝ τίτλο, «Καρδιοαγγειακές Εγχειρήσεις στους Μάρτυρας του Ιεχωβά,» το Περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρίας της 10ης Αυγούστου 1970 εδημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο. Είχε γραφή από μια ομάδα χειρουργών του Χιούστον του Τέξας, στην οποία είχε λάβει μέρος και ο καρδιοχειρουργός Δρ. Ντέντον Α. Κούλεϋ.
Η έκθεσις μιλούσε για τ’ αποτελέσματα είκοσι εγχειρήσεων για καρδιοαγγειακά συγγενή ή επίκτητα νοσήματα. Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ασθενείς που ανήκουν στο δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά αρνούνται να υποστούν οποιαδήποτε εγχειρητική διαδικασία η οποία απαιτεί μετάγγισι αίματος, διότι αυτό απαγορεύεται από την κατά γράμμα ερμηνεία των εδαφίων της Βίβλου, όπως Πράξεις 15:20, 29, το οποίο διατάσσει όσους πιστεύουν στο Θεό «να απέχουν από . . . αίματος.» Η ανάπτυξις μιας συγχρόνου τεχνικής . . . έχει επιτρέψει σε τέτοιους ασθενείς να υποστούν εγχειρήσεις ανοικτής καρδίας χωρίς να θίγωνται οι θρησκευτικές των πεποιθήσεις· και από το 1964, έχουν αναφερθή πολλές εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς σε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Σχετικά όμως λίγες πληροφορίες υπάρχουν για άλλες μεθόδους που εφαρμόσθηκαν σε μέλη αυτής της πίστεως . . . Σ’ αυτή την έκθεσι περιγράφομε λεπτομερώς την πείρα μας με Μάρτυρας του Ιεχωβά που υπέστησαν καρδιοαγγειακές εγχειρήσεις χωρίς αίμα.»
«Τα αποτελέσματα σ’ αυτή τη σειρά των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπέστησαν σοβαρές καρδιοαγγειακές εγχειρήσεις δεν υστερούν καθόλου αν συγκριθούν με τ’ αποτελέσματα σε άλλους ασθενείς, οι οποίοι υπέστησαν παρόμοιες εγχειρήσεις . . . Η αντικατάστασις της αμέσου απωλείας αίματος με 5 τοις εκατό δεξτρόζη σε γαλακτικόν διάλυμα του Ρίνγκερ και χορήγησις του ιδίου υγρού τις πρώτες ώρες μετά την εγχείρησι ήταν αρκετή για να διατηρήση την κυκλοφορία σταθερή. Το γαλακτικόν διάλυμα του Ρίνγκερ είναι προτιμότερο.»
Η ηλικία των ασθενών εκυμαίνετο από δέκα επτά μήνες έως εβδομήντα έξη έτη. Από τους είκοσι που χειρουργήθηκαν, δέκα οκτώ ανέρρωσαν και επέστρεψαν στο σπίτι των μετά από κατά μέσον όρο παραμονή στο νοσοκομείο μιας εβδομάδος. Ένας ασθενής, εβδομήντα τεσσάρων ετών πέθανε από επιπλοκές που παρουσιάσθηκαν την τρίτη μέρα μετά την εγχείρησι, και ένας πενήντα δυο ετών πέθανε αργότερα σε μια επόμενη εγχείρησι ανοικτής καρδιάς. Αλλά «καμμιά επιπλοκή δεν μπορεί ν’ αποδοθή στο ότι δεν έγινε αποκατάστασις του χαμένου αίματος μετά την καρδιοαγγειακή εγχείρησι.»
«Επειδή είναι η τακτική μας,» συνέχισαν οι συγγραφείς, «ν’ αποφεύγωμε τη χρήσι μεταγγίσεων αίματος όσο το δυνατόν σε όλες τις εγχειρήσεις, ο ασθενής που είναι Μάρτυς του Ιεχωβά δεν αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα μια ειδική περίπτωσι· και μπορούμε να συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις του χωρίς περιττή ανησυχία. Διαπιστώσαμε ότι η μετάγγισις αίματος δεν είναι απαραίτητη στην καρδιοαγγειακή χειρουργική και, στην πραγματικότητα, έχει μερικά μειονεκτήματα όπως ο κίνδυνος για ηπατίτιδα.»