Κάνοντας Πολλά με Ολίγα

ΥΠΟΘΕΣΤΕ ότι είχατε μείνει παράλυτος από το λαιμό και κάτω, ενώ οι μόνοι μύες που μπορούσατε να κινήσετε ήσαν οι μύες του λαιμού σας. Θα επιμένατε να λυπάστε τον εαυτό σας, να απελπίζεσθε και να ποθήτε τον θάνατο; Ή θα διαπιστώνατε ότι μπορούσατε να κάμετε κάτι χρήσιμο, ότι μπορούσατε να διάγετε μια αποδοτική και ευτυχισμένη ζωή και μάλιστα να συντηρήτε τον εαυτό σας; Το τελευταίο είναι ακριβώς εκείνο που πολλοί τέτοιοι ανάπηροι έκαμαν.

Πάρτε για παράδειγμα κάποιον άνθρωπο που μένει στο Βανκούβερ της Βρεταννικής Κολομβίας του Καναδά. Στην ηλικία των δεκαεννέα ετών, μια προσβολή πολιομυελίτιδος τον άφησε παράλυτον από τον λαιμό και κάτω, τετραπληγικόν, δηλαδή, άτομο που δεν μπορούσε να χρησιμοποιήση κανένα από τα τέσσερα άκρα του. Τι έκαμε; Σε ειδική εκπαίδευσι έμαθε να ζωγραφίζη, τόσον με πινέλλο όσον και με σπάτουλα με το να τα κρατή με το στόμα του. Ζωγραφίζει ό,τι θυμάται από σκηνές των παραλίων της Βρεταννικής Κολομβίας όπου εργαζόταν προτού ασθενήση. Τα ζωγραφικά του έργα διακοσμούν κυβερνητικά κτίρια, νοσοκομεία και ιδιωτικά σπίτια, και προς το παρόν διδάσκει επίσης ένα μάθημα τέχνης στο Κολλέγιο της Πόλεως Βανκούβερ.

Μπόρεσε ν’ αγοράση ένα κλειστό μεταφορικό αμάξι για τη μεταφορά του εαυτού του και της τετράτροχης πολυθρόνας του οπουδήποτε επιθυμεί να πάη. Για να κοιμάται άνετα πρέπει να χρησιμοποιή ένα λικνιζόμενο κρεβάτι στο νοσοκομείο, το οποίον πράγματι είναι το σπίτι του. Αυτό σημαίνει ότι για πολύν, καιρό δεν μπορούσε να κοιμηθή κάπου εκτός του νοσοκομείου. Έτσι με επιμελή προσπάθεια τροποποίησε το σχέδιο της κατασκευής του λικνιζομένου κρεβατιού, και το έκαμε να μπορή να μεταφέρεται. Τώρα μπορεί να μένη όλη τη νύχτα στο σπίτι της μητέρας του και επίσης να επισκέπτεται άλλους συγγενείς που μένουν σε κάποια μακρυνή απόστασι.

Αλλ’ εκείνο που τον έκαμε ένα αληθινά ευτυχισμένο άτομο είναι ότι γνώρισε την αλήθεια για τη βασιλεία του Θεού, πράγμα που είχε ως συνέπεια να αφιέρωση τη ζωή του στον Θεό και να βαπτισθή. Με τη βοήθεια της πολυθρόνας με ρόδες και του αμαξιού του μπορεί τακτικά να παρακολουθή τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Στην Αίθουσα της Βασιλείας ένας αδελφός κρατεί τη Βίβλο του για να βλέπη καθώς και οτιδήποτε βιβλικό βοήθημα μελέτης χρησιμοποιείται. Επίσης ο αδελφός σηκώνει το χέρι του όταν ο τετραπληγικός θέλει να κάμη ένα σχόλιο. Περισσότερα απ’ αυτό, δίνει τακτικά ομιλίες στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας της εκκλησίας. Είναι επίσης ευτυχής για το προνόμιο που έχει κατά περιστάσεις να οδηγή την εκκλησία του σε προσευχή.

Παρά τη μεγάλη του αναπηρία, δίνει με ζήλο μαρτυρία για τον Ιεχωβά με κάθε ευκαιρία—σε μέλη του προσωπικού του νοσοκομείου, σε φίλους και συγγενείς, περιλαμβανομένης της αδελφής του και δύο αδελφών του. Η μητέρα του είναι επίσης Μάρτυς. Κάνει επανεπισκέψεις σ’ ενδιαφερόμενα άτομα για να γνωρίσουν περισσότερα για τη Βίβλο και διεξάγει μια τακτική Γραφική μελέτη με έναν άλλον νεαρό, φίλον ενός αρρώστου του νοσοκομείου.

Επίσης ασχολείται στη διανομή Βιβλικών περιοδικών στους δρόμους· όταν ο καιρός είναι καλός, θα τον δήτε σε μια πολυσύχναστη γωνιά να καλή την προσοχή των διαβατών στην πραγματική πηγή της χαράς του. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ασχολείται στη διάδοσι των αγαθών νέων είναι η επιστολογραφία. Αυτές τις επιστολές τις δακτυλογραφεί με τη βοήθεια ενός ξύλου που το κρατεί στο στόμα του. Ακόμη ένας άλλος τρόπος με τον οποίον δίνει μαρτυρία είναι με το τηλέφωνο, όταν επισκέπτεται το σπίτι της μητέρας του.

Κάνοντας πολλά με ολίγα; Βεβαίως αυτό αληθεύει γι’ αυτόν τον αφιερωμένον Χριστιανό μάρτυρα του Ιεχωβά. Είναι ένα πρόγραμμα όλο δράσι που έχει επεξεργασθή για τον εαυτό του—ζωγραφίζοντας τέσσερες έως πέντε ώρες την ημέρα για να συντηρή τον εαυτό του, παρακολουθώντας όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και προετοιμαζόμενος γι’ αυτές και έχοντας μια πλήρη συμμετοχή στη διάδοσι του αγγέλματος της Βασιλείας σε άλλους. Όλο αυτό, μαζί με το χαρούμενο παράδειγμα πιστότητος, αποφασιστικότητος και σκληρής εργασίας, τον κάνει να είναι μια πηγή πραγματικής ενθαρρύνσεως για κείνους που είναι συνδεδεμένοι μαζί του.