Μια Φωνή από τα Άγρια Ζώα

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στον Καναδά

ΓΕΙΑ ΣΑΣ! Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Το όνομά μου είναι Αρκούδα η Τρομερή. Είμαι μια γκριζωπή αρκούδα και αντιπροσωπεύω τις φαιές αρκούδες. Ο λόγος που θα θέλαμε να μας προσέξετε είναι ότι φαίνεται να υπάρχη μεγάλη έλλειψις επικοινωνίας ανάμεσα σ’ εμάς τα γουνοφόρα τετράποδα και σ’ εσάς τους ανθρώπους. Εμείς οι αρκούδες έχομε την εντύπωσι ότι οι δημόσιες σχέσεις μας μπορούν να βελτιωθούν σε μεγάλο βαθμό με μια φιλική συνάντησι. Μπορώ να μπω; . . . Σας ευχαριστώ.

Πρώτα πρώτα, ας μου επιτραπή να εξηγήσω ότι, μολονότι εσείς οι άνθρωποι πάντοτε μας κυνηγήσατε όπως κυνηγάτε τους λαγούς, δεν σας κρατούμε κακία. Θα θέλαμε να είμεθα φίλοι, αν θα μας αφήσετε να είμεθα. Η παρανόησις μεταξύ μας δεν οφείλεται σ’ εμάς, και νομίζομε ότι είναι μάλλον ο καιρός να σταματήσετε το κάπνισμα των όπλων και να συνηθίσετε σε μια πιο καλή διαγωγή.

Επιτρέψτε μας να σας πούμε την ιστορία από την αρχή. Αυτό θα σας βοηθήση να διακρίνετε ότι έχομε ένα δίκαιο λόγο. Πρώτα απ’ όλα αυτό δεν είναι ζήτημα που περιλαμβάνει μόνον εμάς τις Καναδικές φαιές αρκούδες. Η διαμαρτυρία μας εκφράζει τα παράπονα και τα συγκρατούμενα αισθήματα ολοκλήρου του ζωικού κόσμου, και παρουσιάζεται με την ελπίδα ότι θα βοηθήση εσάς τους ανθρώπους ν’ αλλάξετε τακτική και να δείξετε σ’ εμάς τα ζώα μια καλύτερη συμπεριφορά.

Κάνοντας έτσι αναγνωρίζομε ότι έχετε ασκήσει ωρισμένα εξουσιοδοτημένα δικαιώματα να μας χρησιμοποιήτε σαν μια πηγή τροφής, στέγης, και ιματισμού. Δεν είναι σ’ αυτό που εναντιωνόμαστε. Αλλά πρέπει να είσθε τόσο αχαλίνωτοι στη σφαγή σας; Από τον καιρό του Νεβρώδ, του ανθρώπου που έχυσε άφθονο αίμα, υπήρξαν μεταξύ σας εκείνοι που ήσαν αποφασισμένοι να εξαλείψουν το τελευταίο από μας.

Ιστορία

Πριν από τη βιομηχανική επανάστασι στον δέκατο ένατον αιώνα όταν τα όπλα ήσαν χειροποίητα, η ισορροπία ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ εσάς τους ανθρώπους ήταν σχεδόν ίση, διότι μπορούσαμε εμείς γενικά να σας ξεπερνούμε σε αριθμούς ή σε πονηρία. Εν τούτοις, με την εμφάνισι της μηχανής αντιμετωπίσαμε την αρχή του τέλους, και άρχισε η σταθερή αποδεκάτισις στους αριθμούς μας.

Από τον καιρό εκείνον έγινε γνωστό ότι εκατοντάδες είδη πτηνών και ζώων έχουν ελαττωθή ανεπανόρθωτα ή καταστραφή ολοκληρωτικά. Είναι σκοπός σας να συνεχίσετε μια τέτοια ενέργεια; Θέλετε πραγματικά να μας εκμηδενίσετε; Παρακαλούμε σκεφθήτε το.

Πριν από εκατό περίπου χρόνια, εκατομμύρια βούβαλοι περιφέρονταν στις απέραντες Βορειοαμερικανικές πεδιάδες. Αυτά τα ζώα αποτελούσαν μιαν άφθονη πηγή τροφής και εφοδίων για τους ιθαγενείς. Εν τούτοις, γρήγορα άρχισαν να σφάζωνται συστηματικά από επαγγελματίες κυνηγούς που τους εφόνευαν για σπορ, λαμβάνοντας τα κεφάλια των ως τρόπαια και αφήνοντας τα πτώματά των να σαπίζουν στα λιβάδια. Αν δεν γινόταν η επέμβασις ολίγων ατόμων που είχαν διάθεσι να προστατεύουν το είδος, ο Αμερικανικός βούβαλος θα είχε εξαφανισθή σήμερα.

Όπως συνέβη με τον βούβαλο, το ίδιο έγινε και με άλλα είδη άγριων ζώων. Καθόσον οι άνθρωποι διέσχιζαν τις ηπείρους, συναντούσαν διάφορα είδη ζώων. Μερικά ζώα μπόρεσαν να προσαρμοσθούν με τις αλλαγές, άλλα όμως έφθασαν στο σημείο να εξαλειφθούν και άλλα προχώρησαν μέσα στις ενδοχώρες και μακριά από τη φυσική των κατοικία.

Η Καταπάτησις

Καθόσον τα έλη αποξηραίνονταν και οι βαλτότοποι καθαρίζονταν, ολοένα και περισσότερα στρέμματα γης καλλιεργούνταν ώσπου η γη γέμισε από ανθρώπους, και τα άγρια ζώα έπρεπε να μετακινηθούν. Οι γερανοί των αμμολόφων, οι αγριόγαλλοι, οι χήνες του Καναδά, μαζί με τα απεριόριστα κοπάδια αγριόπαπιες, που έναν καιρό σκοτείνιαζαν τον ουρανό από το πλήθος των, αποσύρονταν προς βορράν, πάντοτε προς βορράν, προς τη ζώνη των αιωνίων πάγων και της τούνδρας.

Επί αιώνες οι πρώτοι κάτοικοι της Αμερικής, οι ιθαγενείς Ινδιάνοι, κατοικούσαν μαζί με τα ζώα που τους περιέβαλλαν. Εφόνευαν χάριν τροφής και άφηναν μερικά για το μέλλον. Εν τούτοις, οι λευκοί άνθρωποι κυνηγούσαν χωρίς διάκρισι, όχι απλώς χάριν των αναγκών των, αλλά για ν’ ανταποκριθούν στις ατέλειωτες απαιτήσεις των αγορών του κόσμου χάριν κέρδους.

Ο πρίγκηψ Φίλιππος, στο βιβλίο του η Κρίσις των Αγρίων ζώων, έγραψε: «Το ψάρεμα στη θάλασσα είναι ένα τυπικό παράδειγμα της δωρεάν για όλους εκμεταλλεύσεως των πληθυσμών των άγριων ζώων. Το ίδιο εφαρμόζεται στη σύλληψι κροκοδείλων ή λεοπαρδάλεων χάριν του δέρματός των. Αυτό δεν είναι τίποτε λιγώτερο από έναν πρωτόγονο αγώνα για εκμετάλλευσι, εφόσον η πορεία είναι καλή με τη στενοκέφαλη πεποίθησι ότι υπάρχει ανεξάντλητος εφοδιασμός.» Αλλ’ έχει πάτο το βαρέλι, και οι επιστήμονές σας και οι σοφοί σας θα έπρεπε να το προσέξουν αυτό προτού γίνη ανεπανόρθωτη ζημία.

Σκεφθήτε τι έχετε ήδη κάμει! Οι χαλύβδινες παγίδες που χρησιμοποιούνταν για μας τις φαιές αρκούδες είχαν διπλά ελατήρια και είχαν μήκος ως δύο μέτρα. Μερικές ζύγιζαν περίπου τριάντα έξη κιλά και είχαν σιαγόνες που συντρίβουν οστά με οδοντωτούς σφιγκτήρες. Σήμερα οι κυνηγοί χρησιμοποιούν αεροπλάνα και ελικόπτερα για να μας καταδιώκουν χωρίς έλεος. Με το να μας φέρνουν σε αδιέξοδο, πώς περιμένετε να επιζήση οποιαδήποτε από μας;

Έχομε κατηγορηθή ότι είμεθα άγρια θηρία και επικίνδυνοι φονείς. Αλλά η απόδειξις είναι ότι τέτοια συμπεριφορά προκύπτει συνήθως από σοβαρή πρόκλησι και από το φόβο για ό,τι θα κάμη ο άνθρωπος, που βασίζεται επάνω σε πικρή πείρα. Λίγες από το είδος μας εσκεμμένα ζητούν αναμέτρησι με τον άνθρωπο, και, αν δοθή η εκλογή, κατά κανόνα ζητούμε ασφάλεια στη φυγή. Μας κατηγορείτε γι’ αυτό;

Διαβάστε το τρομακτικό υπόμνημα για το πώς μας μεταχειρισθήκατε, όπως το έγραψε ο δικός σας ιστορικός στο βιβλίο Ο Κόσμος της Φαιάς Άρκτου:

«Στην παλαιά (Αμερικανική) Δύσι, τα άγρια ζώα ήσαν θύματα εκμεταλλεύσεως. Είχαν πολλούς εχθρούς και λίγους φίλους. Η άγνοια και η αγραμματωσύνη επικρατούσαν τόσο ώστε ακόμη και οι Καθολικές εκκλησίες απέτυχαν ν’ αναγνωρίσουν τα δικαιώματα των ζώων. Η σκληρότης ήταν κάτι που όχι μόνον το συγχωρούσαν, αλλά και το ενεθάρρυναν. Σκηνοθετούσαν ζωομαχίες (μεταξύ δεμένων φαιών άρκτων και ταύρων) κατά τις εορτές και τις Κυριακές, στις Ισπανικές αποστολές καθώς επίσης και αλλαχού. Και ιερείς και εκκλησιαστικοί ενώνονταν με το πλήθος για ν’ απολαμβάνουν αιμοσταγή θεάματα θανάτου σαν τους Ρωμαίους που χαίρονταν με τη σφαγή των πρώτων Χριστιανών.»

Ο ίδιος συγγραφεύς εξακολουθεί:

«Στην πραγματικότητα, όλα τα λεγόμενα ανυπότακτα ζώα είχαν ακρωτηριασθή από τον άνθρωπο. Ο Μπλάντυ Πως, μια φαιά αρκούδα του Ουαϋόμιγκ, όταν εφονεύθη έφερε τρεις παλιές πληγές από σφαίρες. Ο Ολντ Μοζ από το Κολοράντο είχε διαφύγει από χαλύβδινη παγίδα, αλλά είχε αφήσει δυο μεγάλα δάκτυλα μεταξύ των σιδερένιων σιαγόνων. Η Θρη-Τόους είχε χάσει δυο μεγάλα δάκτυλα σε μια παγίδα. Ο Ρεντ Ρόμπερ ήταν μια αρκούδα της Γιούτας: «Όταν την έγδαραν, οι κυνηγοί βρήκαν δυο παλιές πληγές από σφαίρες, την αιχμή ενός βέλους στα οπίσθιά της και πολλές ουλές στο κεφάλι της, τον λαιμό, το στήθος και στα πλευρά. Ο Μπάντιτ, μια φαιά αρκούδα του Όρεγκον που είχε φονευθή στο Αϊντάχο, είχε μια πρόσφατη πληγή σφαίρας ψηλά στην καμπούρα του αριστερού της ώμου. Μια φαιά αρκούδα που είχε φονευθή στο Αϊνταχό είχε μια πρόσφατη πληγή σφαίρας ψηλά στον γλουτό της και μια άλλη στο σαρκώδες μέρος της ράχης της.»

Ένας κυνηγός ανέφερε ότι είδε μια φαιά αρκούδα και τα δυο της αρκουδάκια. Επυροβόλησε τη μητέρα, οπότε αυτή ώρμησε εναντίον του. Στην πάλη που ακολούθησε, ο κυνηγός έσχισε την κοιλιά της με ένα κυνηγετικό μαχαίρι, και όταν αυτή έχασε πολύ αίμα ώστε δεν μπορούσε καθόλου να σταθή, γλίστρησε έρποντας προς τα νεογνά της και τρυφερά τα χάιδευε, σε μια τελευταία προσπάθεια να τα παρηγορήση εωσότου πέθανε. Ο κυνηγός ωμολόγησε: «Λυπήθηκα που πυροβόλησα μια τόσο στοργική μητέρα.»

Ανασκαφή και Φυλάκισις

Τα γιγαντιαία φράγματά σας, ανακόπτουν τα ποτάμια μας, ο βεεμώθ σας, οι μπουλντόζες που μετακινούν χώματα, αλλάζουν το φυσικό τοπίο και ανασκάπτουν τα σπήλαια μας και τα κρησφύγετά μας. Το μολυσματικό σας πετρέλαιο χύνεται και τα εντομοκτόνα σας καταστρέφουν τους τόπους της διατροφής μας και περικόπτουν τα προς ζωήν μας αναγκαία. Και τα σκουπίδια από τις πόλεις σας, τα μεταλλεία, τα εργοστάσια και τα χυτήριά σας δηλητηριάζουν τα ποτάμια μας, κάνοντας τη ζωή ανυπόφορη. Δεν μας αφήνετε καμμιά ευκαιρία.

Πόσο απερίσκεπτοι και ανηλεείς εγίνατε! Πήρατε τα δέρματά μας για να ντύσετε τις ωραίες σας κυρίες, και τα κεφάλια μας τα υψώσατε σαν τρόπαια στις αίθουσες του μπιλλιάρδου και στα σαλόνια σας. Πόσο προσεκτικοί ήσαστε όταν σφάζατε εκατομμύρια ανυπεράσπιστες θηλυκές φώκιες με τα νεογέννητα μικρά τους στα παγόβουνα των θαλασσών; Και τι θα πούμε για τον μεγάλον πιγκουίνο, εκείνο το πτηνό που δεν πετά, και που οι κυνηγοί σας εφόνευσαν ως τον τελευταίο μόνον για τα πολύτιμα φτερά του; Εμείς οι αρκούδες πιστεύομε ότι μπορούσατε να ήσαστε πιο σπλαχνικοί.

Επί πλέον, γνωρίζετε πώς αισθάνεται κανείς ν’ αφήνεται να παγώνη σε μια παγίδα, με σπασμένα κόκκαλα, ενώ περιμένει με αγωνιώδη τρόμο, επί μέρες ίσως, προτού τον αποτελειώση το κτύπημα αυτού που τον συνέλαβε; Εμείς τα άλαλα ζώα, έχομε λίγους συνηγόρους για να υπερασπίσουν την υπόθεσί μας και δεν υπάρχουν καθόλου ιατρικές ευκολίες για τους πληγωμένους μας που πρέπει να κυλιούνται έρποντας μακρυά για να πεθάνουν σε σιωπηλή αθλιότητα. Αναγνωρίζομε το προνόμιό σας να μας κυνηγάτε, αλλά παρακαλούμε να είσθε πιο στοχαστικοί και αντί για όπλο να χρησιμοποιήτε μια φωτογραφική μηχανή!

Και δείχνετε συμπάθεια όταν μας φυλακίζετε στους ζωολογικούς σας κήπους σε περιωρισμένα κλουβιά για να χαζεύη ο κόσμος μ’ εμάς; Πώς νομίζετε ότι αισθανόμαστε; Θα θέλατε ν’ αλλάξωμε θέσεις;

Τι θα Πούμε για το Μέλλον;

Μεταξύ των ζώων δεν υπάρχουν πεποιθήσεις για συνταγματικά δικαιώματα ή αδικίες· εμείς δεν καταλαβαίνομε τέτοια πράγματα. Εν τούτοις, οι άνθρωποι αξιούν ότι έχουν ανώτερη νοημοσύνη, και ισχυρίζεσθε ότι είσθε φύλακες των δικαίων νόμων. Επομένως, πρέπει να έχετε προικισθή με νόησι και ευθύνες πολύ μεγαλύτερες από τη δική μας νοημοσύνη. Αν είναι έτσι, επιθυμούμε να τις ασκήσετε.

Φυσικά, με ευθύτητα, συμφωνούμε ότι όλοι σας δεν είσθε ένοχοι. Μερικοί από σας υπήρξατε πολύ ευγενείς, και γι’ αυτό είμεθα ευγνώμονες. Αλλά κυρίως, εμείς οι φαιές αρκούδες αισθανόμεθα ότι το δικό μας δεν είναι το μόνο υπόμνημα που είναι σκοτεινό! Θα μπορούσαν όλα να ήσαν πολύ διαφορετικά.

Φέρνομε αυτό το ζήτημα υπό την προσοχή σας επειδή, αν δεν γίνη καμμιά αλλαγή, η παρούσα πορεία σας θα μπορούσε εύλογα να οδηγήση στη ολική καταστροφή κάθε ζωής και στην ερήμωσι της γης. Αυτό είναι σοβαρό, κι εμείς ανησυχούμε πάρα πολύ. Αγαπούμε τη γη επειδή είναι η κατοικία μας, και αν εσείς οι άνθρωποι παύσετε να είσθε τόσο πλεονέκτες, θα είμεθα ευτυχείς να την μοιρασθούμε μαζί σας. Έτσι, πώς θα συγκινηθήτε και θα μας δώσετε να ζούμε περισσότερο χώρο;

Μερικά προοδευτικά βήματα ήδη έγιναν για προστασία, αλλά τ’ αποτελέσματα είναι ακόμη ανεπαρκή. Υπάρχουν μεγάλες περιοχές σ’ όλο τον κόσμο με έδαφος ακατάλληλο για τη βιομηχανία ή την καλλιέργεια. Τέτοιες περιοχές θα μπορούσαν να μεταβληθούν σε απέραντα κατοικητήρια όπου τα ζώα θα μπορούσαν να ζουν μ’ ελευθερία και όπου σεις θα μπορούσατε να διατηρήτε ένα ισορροπημένο έλεγχο των αριθμών μας και όπου εμείς, με τη σειρά μας, θα δεχόμαστε επισκέψεις από σας στο δικό μας περιβάλλον. Συλλαμβάνετε την εικόνα;

Προχωρήστε, λοιπόν, άνθρωποι. Ας σφίξωμε το χέρι και ας είμαστε φίλοι.