Η Τουρκία θα Εξακολουθήση να Καταπατή την Ελευθερία της Λατρείας;

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ δοκιμή μιας κυβερνήσεως σε κρίσιμο καιρό είναι αν καταφέρεται αδιάκριτα τόσο εναντίον αθώων που κατηγορούνται όσο και εναντίον πραγματικών εχθρών του κράτους. Θα αφήση η κυβέρνησις να παρασυρθή από τις κακοπαραστάσεις εκείνων που διαδίδουν ψευδείς φήμες, που ίσως προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την περίστασι για να εξαλείψουν τις μειονότητες που τους είναι αντιπαθείς;

Η Τουρκία είναι σήμερα μια χώρα που αγωνίζεται να εμποδίση την αναρχία και την τρομοκρατία. Σε μια επιστολή προς τον εκδότη των Τάιμς της Νέας Υόρκης, ο Τούρκος Γενικός Διευθυντής Πληροφοριών, Αλτεμούρ Κιλίκ, λέγει:

«Η Τουρκία διέρχεται μια δύσκολη περίοδο, καθώς ο Πρόεδρος, η Κυβέρνησις και οι ένοπλες δυνάμεις εκτελούν ένα αξιέπαινο κατόρθωμα με το να καταπολεμούν την αναρχία και την τρομοκρατία από τη μια μεριά και με το να προσπαθούν να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις και να προστατεύσουν το δημοκρατικό καθεστώς από την άλλη.»

Κατορθώνει πραγματικά η Τουρκία να προστατεύη τη δημοκρατική ελευθερία; Ισχυρίζεται ότι το σύνταγμα της του 1961 είναι «το πιο προοδευτικό στον Μουσουλμανικό κόσμο.» Έχει επίσης υπογράψει την Παγκόσμια Διακήρυξι των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, που εγγυάται «ελευθερίαν σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας.» Και όμως στην Τουρκία η θρησκευτική ελευθερία αθώων ανθρώπων, των μαρτύρων του Ιεχωβά, καταπατείται. Γιατί;

Το Ανώτατο Στρατοδικείο Απορρίπτει την Έφεσι

Στις 24 Ιανουαρίου 1973, ένα στρατοδικείο στο Εσκισεχίρ της Τουρκίας κατεδίκασε τέσσερις μάρτυρες του Ιεχωβά να πληρώσουν βαριά πρόστιμα 5.000 Τουρκικών λιρών (περίπου 357 δολλάρια) ο καθένας. Το δικαστήριο ισχυρίσθηκε ότι ήσαν ένοχοι παραβιάσεως του Άρθρου 143/3 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικος. Στις 17 Απριλίου 1973 το Ανώτατο Στρατοδικείο επεκύρωσε την απόφασι του πρωτοβαθμίου στρατοδικείου.

Η απόφασις του Ανωτάτου Στρατοδικείου έλεγε ότι το έγκλημα συνίστατο στο ότι «ενώθηκαν άνευ αδείας με μια διεθνή εταιρία με το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά, δηλαδή, έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά.» Η απόφασις συνεχίζει για να περιγράψη ως απόδειξι εναντίον τους το γεγονός ότι με το να μιλούν στους άλλους «για τους μάρτυρες του Ιεχωβά και ειδικά για τη Γραφή είναι βεβαιωμένον ότι οι κατηγορούμενοι έχουν αποδεχθή τις ιδέες του Ιεχωβά.» Τώρα είναι έγκλημα στην Τουρκία να είναι κανείς ένας από τους μάρτυρες του Ιεχωβά, και όποιος ομολογεί ότι ανήκει σ’ αυτή την πίστι μπορεί να τιμωρηθή με πρόστιμο 5.000 λιρών Τουρκίας. Για τον μέσο άνθρωπο στην Τουρκία, αυτό αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο μέρος των ετησίων του απολαυών. Επί πλέον, όσο διάστημα ένα άτομο διακρατεί τις πεποιθήσεις του, διατρέχει τον κίνδυνο να τιμωρηθή οποιαδήποτε στιγμή!

Έως τώρα εβδομήντα άτομα έχουν συλληφθή και δικασθή ή περιμένουν να δικασθούν—και ο ρυθμός των συλλήψεων έχει αυξηθή!

Απόδειξις Κακοπαραστάσεως

Το Ανώτατο Στρατοδικείο προσπάθησε να δείξη ότι «εκτός από τις θρησκευτικές απόψεις,» οι μάρτυρες του Ιεχωβά διακρατούν απόψεις από τις οποίες «θα μπορούσε να δημιουργηθή μια πολύ επικίνδυνη κίνησις εναντίον της χώρας μας.» Για να υποστηρίξη αυτή τη διαβεβαίωσι, το δικαστήριο παρουσίασε τις ακόλουθες δηλώσεις: (Έχομε με πλάγια γράμματα εκείνες από τις κατηγορίες που είναι ψευδείς.)

«Η εταιρία των μαρτύρων του Ιεχωβά, που αποτελεί το αντικείμενο αυτής της δίκης, τόσο στις εκδόσεις της όσο και μέσω ομιλιών εκφράζει τις εξής απόψεις: Δεν σέβονται ή δεν δείχνουν αγάπη για τη σημαία ή τα εμβλήματα, δεν εκτελούν στρατιωτική υπηρεσία και χορηγούν άδεια για να νυμφεύωνται περισσότερες από μια γυναίκες με σκοπό να ενσταλλάξουν σ’ αυτές τις αρχές του Ιεχωβά,. . . έχουν εκλέξει ένα τρόπο για να εξασθενούν ή καταλύουν την εθνική ενότητα, την εθνική παράδοσι, τα εθνικά αισθήματα και δοξασίες, και τελικά με το να υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ, δηλαδή οι Εβραίοι, θα κυριαρχήσουν σ’ όλα τα έθνη, εσκεμμένως ενεργούν για να αναπτύξουν συμπάθεια για τους Εβραίους και τοιουτοτρόπως καταστρέφουν τα εθνικά αισθήματα και υπηρετούν τον Σιωνισμό. . . με το να τονίζουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν μαζί με αδελφοσύνη και να μη κάνουν πολέμους, να μη τηρούν τις εθνικές και θρησκευτικές εορτές και επιπρόσθετα με το να νυμφεύωνται περισσότερες από μια γυναίκες με σκοπό να επηρεάσουν τους γαμήλιους συντρόφους των με τη δοξασία του Ιεχωβά και να χωρίζουν εκείνες τις συντρόφους των που δεν δέχονται τις δοξασίες των, όλες αυτές οι απόψεις είναι εναντίον της δημοσίας τάξεως και των Εθνικών αισθημάτων.»

Όσοι έχουν κάποια γνώσι για τις δοξασίες των μαρτύρων του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι όλες οι με πλάγια γράμματα δηλώσεις είναι εντελώς ψευδείς. Προς όφελος εκείνων που δεν γνωρίζουν τις δοξασίες των, προσφέρομε αυτά τα σύντομα σχόλια:

‘Δεν σέβονται τη σημαία’ οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουάσιγκτων των Η. Π .Α. λέγει: «Η άρνησις των μαρτύρων του Ιεχωβά . . . να χαιρετήσουν τη σημαία δεν οφείλεται στο ότι δεν τιμούν τη σημαία, αλλά λόγω εντίμου πεποιθήσεως βασισμένης επάνω στη δική τους ερμηνεία της Βίβλου.»—Στόουν κατά Στόουν.

‘Χορηγούν άδεια να νυμφεύωνται περισσότερες από μια γυναίκες’; Μια έκδοσις που χρησιμοποιείται από τους μάρτυρες του Ιεχωβά και φέρει τον τίτλο «Ζώντας με Ελπίδα για ένα Δίκαιο Νέο Κόσμο» (στην Αγγλική), λέγει:

«Μέσω του Χριστού Ιησού [ο Θεός] αποκατέστησε τη βασική αρχή του γάμου, ότι ο άνδρας θα πρέπει, να έχη μια μόνο σύζυγο. . . . Σε χώρες όπου η συνήθεια για τους άνδρες είναι να έχουν περισσότερες από μια συζύγους . . . θα σημάνη μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του, να αποπέμψη όλες τις δευτερεύουσες γυναίκες του, . . . αλλά πρέπει να το κάμη.»—Σελίδες 41, 42.

‘Εξασθενούν ή καταλύουν την εθνική ενότητα’ όταν συγχρόνως «τονίζουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν μαζί με αδελφοσύνη και να μη κάνουν πολέμους,» όπως το ίδιο Ανώτατο Στρατοδικείο είπε λίγες φράσεις κατόπιν; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να αγαπούν ο ένας τον άλλον, και δεν υπάρχει ισχυρότερος ενοποιητικός δεσμός από την αγάπη.—Κολ. 3:14.

‘Υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ, δηλαδή, οι Εβραίοι, θα κυριαρχήσουν σ’ όλα τα έθνη,’ και επίσης ‘ενεργούν για να αναπτύξουν συμπάθεια για τους Εβραίους’; Η Σκοπιά, που χρησιμοποιείται επίσης από τους μάρτυρες του Ιεχωβά, λέγει: «Ο Θεός δεν πολιτεύεται με κανένα άλλο έθνος, τούτο δε περιλαμβάνει και τον σαρκικόν Ισραήλ . . . Για τούτο ο Θεός τον εγκατέλειψε ως έθνος.» (1958, σελ. 278) Τι θα λεχθή για την κυριαρχία επάνω σ’ όλα τα έθνη; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η ουράνια βασιλεία του Θεού είναι αυτή που θα κυβερνήση τη γη.

‘Υπηρετούν τον Σιωνισμόν’ οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Ο Εντιμώτατος Ρίτσαρντ Χηθ, πρεσβευτής των Η.Π.Α. στο Λίβανο το 1956, είπε: «Οι αξιωματούχοι του Υπουργείου [του Λιβανικού Υπουργείου Πληροφοριών] διαβεβαιώθηκαν ότι Η Σκοπιά δεν είναι υπέρ του Σιωνισμού. . . . δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα.»

«Χωρίζουν εκείνες τις συντρόφους που δεν δέχονται τις δοξασίες των»; Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, κάτω από τον τίτλο «Μάρτυρες του Ιεχωβά» στην έκδοσι 1959, λέγει, «Το διαζύγιο αποδοκιμάζεται.» Μόνο όταν το διαζύγιο βασίζεται σε σεξουαλική ανηθικότητα με άτομο άλλο από τον γαμήλιο σύντροφο κανενός, καθιστά ελεύθερο ένα Μάρτυρα να ξανανυμφευθή. Τι γίνεται όταν ένας σύντροφος δεν συμφωνή στη θρησκεία; Η έκδοσις των Μαρτύρων Ζώντας με Ελπίδα για ένα Δίκαιο Νέο Κόσμο (στην Αγγλική) συμβουλεύει: «Ο Χριστιανός σύντροφος που αναγνωρίζει τη σοβαρότητα του γάμου . . . δεν θα επιδιώξη να εγκαταλείψη τον άπιστο σύντροφό του.»—Σελ. 48.

Είναι αυτές οι δοξασίες, που βασίζονται στη Γραφή, πραγματικά «εναντίον της δημοσίας τάξεως;» Κρίνατε μόνοι σας.

Αυτές οι ψευδείς και παροδηγητικές κατηγορίες αποτελούν τον κύριο όγκο των επιχειρημάτων του Ανωτάτου Στρατοδικείου για ν’ αποδείξη ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι «μια πολύ επικίνδυνη κίνησις.» Τώρα, ας υποθέσωμε ότι αφαιρούμε τις ψευδείς κατηγορίες από τον κατάλογο τους. Πόσο «επικίνδυνοι» αποδεικνύεται ότι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Ιδού οι κατηγορίες που απομένουν:

«Δεν εκτελούν στρατιωτική υπηρεσία . . . τονίζουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν μαζί με αδελφοσύνη και να μη κάνουν πολέμους, δεν τηρούν τις εθνικές και θρησκευτικές εορτές.»

Πιστεύετε ότι αυτά τα ζητήματα είναι εγκλήματα για τα οποία ένα άτομο θα πρέπει να στερηθή της ελευθερίας της λατρείας και των μέσων συντηρήσεως του; Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσωμε ότι το πρωτοβάθμιο στρατοδικείο παραδέχεται ότι αυτές οι πράξεις δεν είναι έγκλημα. Λέγει:

«Καμμιά απόδειξις δεν βρέθηκε στις δοξασίες των μαρτύρων του Ιεχωβά ότι προσπαθούν να μεταβάλουν την πολιτική ή κοινωνική τάξι του κράτους. . . . Το δικαστήριο έκρινε ότι οι κατηγορούμενοι δεν έκαμαν προπαγάνδα υπό την έννοιαν του επηρεασμού των ανθρώπων να μη δέχωνται ή να μη εκτελούν εθνικά καθήκοντα, ούτε προσπάθησαν να κερδίσουν άτομα με σκοπό να εξασθενήσουν το εθνικό αίσθημα. Το γεγονός ότι δεν δέχονται όλα τα εθνικά καθήκοντα αυτό καθ’ εαυτό δεν αποτελεί έγκλημα. Ούτε βρέθηκε καμμιά απόδειξις στις διδασκαλίες ή τα έντυπά τους ότι ενθαρρύνουν την περιφρόνησι προς τη σημαία ή ότι εμποδίζουν τους ανθρώπους να υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις.»

Και όμως το Ανώτατο Στρατοδικείο επανήλθε στις ίδιες κατηγορίες και πρόσθεσε και τις ψευδείς. Μήπως δεν είχαν εφοδιάσει τους δικαστάς (συνταγματάρχας Ν. Αλκάν, Γ. Ερυιλμάζ, Λ. Κ. Ακγκύν, Φ. Μαρσάν και Ν. Τουρανάι) με ακριβείς πληροφορίες για να τις εξετάσουν όταν θα ελάμβαναν την απόφασί τους; Ναι, τους είχαν εφοδιάσει με έντυπα στην Τουρκική, που χρησιμοποιούνται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, καθώς και με νομικά επιχειρήματα.

Συγχρόνως, όμως, θα πρέπει να εισήχθησαν παροδηγητικές πληροφορίες από άλλες πηγές. Από που προήλθαν αυτές;

Πηγή Των Παροδηγητικών Πληροφοριών

Σκεφθήτε το εξής: Μια από τις κατηγορίες στο παραπεμπτικό βούλευμα ήταν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν «τηρούν τις εθνικές και θρησκευτικές εορτές.» Περιλαμβανόταν επίσης κάποια μνεία στην «απάντησι του Γραφείου Θρησκευτικών Υποθέσεων [ένα Μουσουλμανικό κυβερνητικό γραφείο] εις απάντησιν του γραπτού ερωτήματος Αρ. 119647 της 7 Δεκεμβρίου 1957.»

Το τμήμα που παρατίθεται απ’ αυτή τη Μουσουλμανική δήλωσι, μεταξύ άλλων λέγει και τα εξής: «Με το να διεξάγουν προπαγάνδα στη χώρα μας με διάφορα μέσα, μπορεί να προκληθή ζημία στον Ισλαμισμό.» Αυτό είναι εκείνο που εννοεί το δικαστήριο όταν περιγράφη τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σαν «πολύ επικίνδυνη κίνησι εναντίον της χώρας μας»; Μήπως συμβαίνει ότι μερικοί, για θρησκευτικά οφέλη, χρησιμοποιούν τους κρίσιμους καιρούς σε μια προσπάθεια να εξαλείψουν μια θρησκευτική μειονότητα;

Αν πράγματι συμβαίνη αυτό, τότε μια τέτοια διαγωγή θα ήταν αντίθετη ακόμη και στις δοξασίες του Ισλαμισμού. Το Κοράνιο, στο Σουρά LX. 8, λέγει:

«Όσο γι’ αυτούς που δεν πήραν όπλα εναντίον σας λόγω θρησκείας, ούτε σας εξεδίωξαν από τις κατοικίες σας, ο Θεός σας απαγορεύει να τους φερθήτε αφιλάγαθα, αλλά να τους φερθήτε δίκαια: διότι ο Θεός αγαπά εκείνους που ενεργούν δίκαια.»

Είναι ‘δίκαιο’ ή ‘αγαθό’ να κακοπαριστάνουν ανθρώπους που το ίδιο το δικαστήριο λέγει πως «τονίζουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν μαζί με αδελφοσύνη και να μη κάνουν πολέμους»;

Το «Έγκλημα» των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Ο νόμος που χρησιμοποιήθηκε εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά δείχνει πόσο δύσκολο ήταν για τους κατηγόρους να βρουν κάποιο πρόσχημα εναντίον τους. Το άρθρο 143/3 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικός λέγει ότι ένα άτομο που «σ’ αυτή τη χώρα ενώνεται χωρίς άδεια με μια υφισταμένη διεθνή εταιρία ή με μια εταιρία που έχει το αρχηγείο της έξω από τη χώρα, ή με ιδρύματα ή παραρτήματα αυτής,» πρέπει να τιμωρηθή. Ο νόμος αυτός προορίζεται σαφώς για τον έλεγχο της δράσεως οργανώσεων που μπορεί να είναι ανατρεπτικές. Δεν έγινε για να στερήση ανθρώπους από την ελευθερία της λατρείας. Το άρθρο 19 του Τουρκικού Συντάγματος του 1961 λέγει:

«Κάθε άτομο δικαιούται, να ακολουθή ελεύθερα τις υπαγορεύσεις της συνειδήσεώς του, να εκλέγη τη θρησκευτική του πίστι και να έχη τις δικές του γνώμες. Μορφές λατρείας και θρησκευτικές τελετές και ιεροτελεστίες είναι ελεύθερες εφόσον δεν αντιβαίνουν στη δημοσία τάξι, την ηθική ή τους νόμους που εθεσπίσθησαν για να τις προστατεύσουν.»

Πώς, λοιπόν, δικαιολογεί το δικαστήριο την ενέργεια εναντίον αυτών των ειρηνικών Χριστιανών; Ουσιαστικά το επιχείρημα του δικαστηρίου είναι αυτό: Εκτός από τις θρησκευτικές τους δοξασίες, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μέλη μιας εταιρίας ή σωματείου που το αρχηγείο της βρίσκεται έξω από τη χώρα. Αυτή η εταιρία, υποθέτει το πρωτόδικο στρατοδικείο, «μπορεί σε οποιονδήποτε καιρό στο μέλλον να δημιουργήση κίνδυνο για την Τουρκική κοινωνία.» Έτσι το δικαστήριο υποστηρίζει ότι «ως μέτρον προληπτικόν» θα πρέπει να ληφθή άδεια για να γίνη κανείς μάρτυς του Ιεχωβά. Επομένως, λέγουν, το Άρθρο 143/3 εφαρμόζεται στους μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αλλ’ αν αυτός ο νόμος μπορή να γίνη έτσι ώστε να εφαρμοσθή στους μάρτυρες του Ιεχωβά, τότε γιατί δεν εφαρμόζεται στα μέλη όλων των εκκλησιών που βρίσκονται στην Τουρκία και των οποίων τα αρχηγεία είναι έξω από τη χώρα; Τα μέλη της Καθολικής Εκκλησίας δεν είναι λιγώτερο συνδεδεμένα με το Βατικανό στη Ρώμη. Η Αρμενική Εκκλησία έχει τον «ύψιστο πατριάρχη και καθολικόν» της στο Εχμιατζίν, στη Σοβιετική Αρμενία. Άλλες αναγνωρισμένες Προτεσταντικές οργανώσεις έχουν τα εκκλησιαστικά τους αρχηγεία σε διάφορες χώρες.

Το δικαστήριο διέπραξε νομικό λάθος όταν απεφάνθη ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μέλη ενός σωματείου που λειτουργεί έξω από τη χώρα, δηλαδή της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Αυτό το σωματείο είναι, βέβαια, ένα αναγκαίο νομικό όργανο που χρησιμοποιείται για να κατέχη ιδιοκτησία και να εκδίδη έντυπη ύλη. Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Τουρκία δεν είναι μέλη αυτού του σωματείου. Τα μέλη του σωματείου περιορίζονται από τον καταστατικό του χάρτη σε όχι περισσότερα από 500, και κανένα δεν βρίσκεται στην Τουρκία.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Τουρκία είναι μέλη μιας θρησκείας, ακριβώς όπως είναι οι Μουσουλμάνοι, οι Αρμένιοι, οι Καθολικοί και άλλοι. Το να κρίνουν διαφορετικά σημαίνει παραβίασι του πνεύματος του νόμου και καθιστά σαφές ότι ασκείται πίεσις για την εξάλειψι μιας μειονότητος. Μια τέτοια ενέργεια σε οποιαδήποτε «ελεύθερη» χώρα θα απεκαλείτο ‘θρησκευτική μισαλλοδοξία’. Είναι αυτή η υπόληψις που η Τουρκία θα ήθελε να έχη ενώπιον του κόσμου;

Η Υπόληψις της Τουρκίας υπό Αμφισβήτησιν

Άλλο ένα λάθος έγινε από το δικαστήριο όταν βασίσθηκε σε υποθέσεις αντίθετες με την πραγματικότητα. Πιστεύουν πραγματικά οι στρατοδίκαι ότι αυτός ο μικρός όμιλος που οι ίδιοι τον περιγράφουν πως «τονίζουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μαζί με αδελφοσύνη και να μη κάνουν πολέμους» θα μπορούσε σε κάποιο υποθετικό «καιρό στο μέλλον να δημιουργήση κίνδυνο για την Τουρκική Κοινωνία;»

Ο αξιοσέβαστος θεμελιωτής της σημερινής Τουρκικής Δημοκρατίας, Κεμάλ Ατατούρκ, είπε ότι η λογική και η επιστήμη θα πρέπει να είναι ο μοναδικός οδηγός για τους Τούρκους. Δεν θα ήταν πολύ πιο λογικό για το Τουρκικό δικαστικό σύστημα να καταναλώνη την ενεργητικότητά του διώκοντας αυτούς που έχουν δημιουργήσει πραγματική αναταραχή στην Τουρκία μάλλον παρά να επικαλήται κάποιον φανταστικό εχθρό;

Ο Ατατούρκ επίσης προώθησε το ρητό «ειρήνη στο εσωτερικό και ειρήνη στο εξωτερικό,» που είναι επίσης ενσωματωμένο στον πρόλογο του Τουρκικού Συντάγματος, και που προετοιμάσθηκε «με πλήρη αφιέρωσι στην αρχή της ειρήνης . . . Καθοδηγούμενος από την επιθυμία να εγκαθιδρύση ένα δημοκρατικό κώδικα νόμων . . . που θα εξησφάλιζε και θα εγγυάτο τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.» Αυτός ο σκοπός δεν έχει μεταμεληθή, σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό Νιχάτ Ερίμ.

Συμφωνεί το Ανώτατο Στρατοδικείο μ’ αυτήν την πολιτική της ειρήνης; Τότε γιατί να διώκη ποινικώς εκείνους, που, όπως παραδέχεται το δικαστήριο, ζουν σε αρμονία μ’ αυτό το ιδεώδες;

Θα δικαιώσουν οι αξιωματούχοι της Τουρκίας και το δικαστικό σύστημα την εμπιστοσύνη με την οποία τους περιέβαλε ο ιδρυτής του συντάγματός της στον πρόλογό του;

«Το Τουρκικό έθνος δια του παρόντος θεσπίζει . . . αυτό το Σύνταγμα . . . και το εμπιστεύεται στην αγρυπνία των υιών του και των θυγατέρων του που είναι αφωσιωμένοι στην ιδέα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ακεραιότητος, με την πεποίθησι ότι η βασική του εγγύησις βρίσκεται στις καρδιές και τις διάνοιες των πολιτών του.»

Πώς μπορεί να είναι προς τα καλύτερα συμφέροντα της χώρας η καταπίεσις των ελευθεριών μιας μειονότητος που δεν ασχολείται σε καταφανείς πράξεις εναντίον αυτής της χώρας; Η καταπίεσις των μειονοτήτων ασφαλώς δεν θα ενισχύση τους ισχυρισμούς περί ελευθερίας κανενός έθνους στα μάτια του κόσμου.

Το πώς ενεργεί το Τουρκικό δικαστικό σύστημα στις περιπτώσεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά που εκκρεμούν τώρα ενώπιον των δικαστηρίων θα αποδείξη την αληθινή στάσι του απέναντι της ελευθερίας. Ένα άρθρο στην εφημερίδα Δη Μιντλ Ηστ Τζόρναλ από τον κ. Ερίμ λέγει: «Το δημοκρατικό καθεστώς της χώρας και η αφοσίωσις του λαού σ’ αυτό το είδος κυβερνήσεως έχουν ανθέξει σε πολλές κρίσιμες δοκιμασίες.» Θα ανθέξουν και σ’ αυτή εδώ;

Η Χριστιανική Άποψις περί Κακομεταχειρίσεως

Το ότι εκείνοι που υπηρετούν τον Θεό πιστά θα τύχουν κακομεταχειρίσεως και κακοπαραστάσεως είναι κάτι που δεν εκπλήσσει τους Χριστιανούς.

Ο ίδιος ο Ιησούς, που αναγνωρίζεται ως προφήτης από τον Ισλαμισμό, κακοπαραστάθηκε νομικά από τους θρησκευτικούς εναντιουμένους. Είπε καθαρά: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 18:36) Και όμως οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί εναντιούμενοι τον κακοπαρέστησαν, παραθέτοντας από τον Ρωμαϊκό νόμο της λέζα ματζέστας («πληγωμένη μεγαλειότης»), που είχε σκοπό να σταματήση την πολιτική εναντίωσι προς τον αυτοκράτορα. Τον κατηγόρησαν: «Πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα, αντιλέγει εις τον Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:12) Βέβαια αυτός ο νόμος δεν είχε εφαρμογή στον Ιησού ο οποίος κατέβαλε ιδιαίτερη προσοχή για ν’ αποφύγη την επίγεια πολιτική ισχύ, αρνούμενος να την αποδεχθή σε πολλές περιπτώσεις. (Ματθ. 4:8-10· Ιωάν. 6:15) Αλλά ασκήθηκε θρησκευτική πίεσις για να αναγκάσουν το δικαστήριο να εφαρμόσουν τον νόμο στον Ιησού. Ακόμη και ο δικαστής Πιλάτος ‘δεν εύρεν εν τω ανθρώπω τούτω ουδέν έγκλημα εξ όσων κατηγορούν κατ’ αυτού’· αλλά στο τέλος υπεχώρησε ασθενικά στη θρησκευτική πίεσι και κατεδίκασε τον Ιησού με ψευδείς κατηγορίες. (Λουκάς 23:14) Θα εξακολουθήσουν οι Τούρκοι δικασταί να ενδίδουν σε παρόμοιες πιέσεις;

Αν οι δικαστικές αρχές της Τουρκίας ειλικρινά επιθυμούν δικαιοσύνη για όλους τους κατοίκους της, τότε θα διορθώσουν τη στάσι τους βασίζοντάς την επάνω σε ακριβείς πληροφορίες που θα παρουσιάσουν απροκατάληπτες πηγές, καθώς και τις ελευθερίες που εγγυάται το σύνταγμα.

Ευκαιρία να Δείξετε Καλοσύνη

Υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάμετε για να βοηθήσετε τις Τουρκικές αρχές στην προσπάθειά τους να αποδώσουν δικαιοσύνη; Ναι. Ακόμη κι αν ίσως δεν είσθε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, πιθανόν να γνωρίζετε κάτι για τη Χριστιανική τους διαγωγή. Αν συμβαίνη αυτό, τότε έχετε μια ωραία ευκαιρία να δείξετε τη στάσι σας στο ζήτημα της ελευθερίας λατρείας για όλα τα άτομα.

Η αρχή που βρίσκεται στη Γραφή στο Ματθαίος 10:42 δείχνει τι θα ήθελαν να κάμουν άτομα καλής διαθέσεως οποιασδήποτε θρησκείας όταν βλέπουν ειλικρινείς Χριστιανούς να έχουν ανάγκη βοηθείας: «Όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις το όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.» Μπορείτε να κάμετε πολλά για ν’ ανακουφίσετε αυτούς τους μαθητάς του Χριστού με το να κάμετε γνωστή την αλήθεια για τους μάρτυρες του Ιεχωβά

Ίσως να επιθυμήτε να κάμετε μια γραπτή έκκλησι για δικαιοσύνη, συνδυάζοντάς την με κατανόησι των σοβαρών εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας. Αν επιθυμήτε να εκφρασθήτε επάνω σ’ αυτό το ζήτημα, θα ήταν κατάλληλο να γράψετε στις πρεσβείες και τα προξενεία της Τουρκίας στη χώρα σας καθώς και σε κυβερνητικούς αξιωματούχους στην ίδια την Τουρκία. Κατωτέρω παρατίθενται τα ονόματα των Τούρκων επισήμων στους οποίους μπορούν να σταλούν οι εκκλήσεις σας.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ

President of the Republic

His Excellency Fahri S. Korutürk

Palace of the President

Çankaya Köskü

Ankara, Turkey

Minister of Justice

Mr. Hayri Mumcuoğlu

Bakanliklar

Ankara, Turkey

Minister of the Interior

Mr. Mukadder Öztekin

Bakanliklar

Ankara, Turkey

Prime Minister

Mr. Nairn Talu

Başbakanlik

Bakanliklar

Ankara, Turkey