Πετρέλαιο—Ένα Κλειδί Παγκοσμίου Δυνάμεως

Πετρέλαιο—Ποιος το Έχει;

ΤΟ πετρέλαιο είναι ζωτικό για όλα τα βιομηχανικά έθνη. Είναι η κυρία πηγή ενεργείας που τροφοδοτεί με καύσιμα τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα και τις ηλεκτρικές γεννήτριες. Λιπαίνει τις μηχανές που είναι ένα τόσο αναπόσπαστο μέρος του βιομηχανικού αιώνος. Χρησιμοποιείται σ’ ένα πλήθος προϊόντων.

Όπως έγινε πια φανερό, χωρίς πετρέλαιο τα «προηγμένα» έθνη θα αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες. Ο τρόπος της ζωής των δεν θα μπορούσε να συνεχισθή περισσότερο από λίγους μήνες χωρίς δραστικές αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές θα επηρέαζαν κάθε άτομο που ζη σ’ αυτό το είδος της κοινωνίας.

Εν τούτοις, το πετρέλαιο είναι κάτι περισσότερο από απλώς μια πηγή ενεργείας. Είναι επίσης και πηγή δυνάμεως μ’ έναν άλλο τρόπο. Όποιος ελέγχει το πετρέλαιο στον σημερινό κόσμο, ελέγχει ένα κλειδί για παγγήινη στρατηγική δύναμι. Τα έθνη που κατέχουν το πετρέλαιο μπορούν να επηρεάζουν, ή ακόμη και να εξουσιάζουν την πολιτική των εθνών που χρειάζονται πετρέλαιο αλλά δεν έχουν αρκετό απ’ αυτό.

Οι ειδησεογραφικές πηγές έχουν ενημερώσει τους ανθρώπους για την κρίσι του πετρελαίου τον τελευταίο καιρό, κι έχουν πει πολλά για τις αιτίες που την εδημιούργησαν και τις πιθανές θεραπείες που ίσως να υπάρχουν. Μολονότι αυστηρά ουδέτερο στις υποθέσεις των εθνών, το Ξύπνα! παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον τα εκτυλισσόμενα γεγονότα.

Τα «Πτωχά σε Πετρέλαιο» Έθνη

Ανάμεσα στα μεγάλα βιομηχανικά έθνη που χρειάζονται πετρέλαιο, ποια απ’ αυτά εξαρτώνται σοβαρά από άλλες πηγές; Η απάντησις είναι: Σχεδόν όλα εκτός των Κομμουνιστικών χωρών!

Επί παραδείγματι, η Ιαπωνία είναι ένας γίγας ανάμεσα στα βιομηχανικά έθνη. Αλλά εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από άλλους για πετρέλαιο. Αυτό σημαίνει ότι δεν παράγει σχεδόν καθόλου η ίδια.

Όλη η δυτική Ευρώπη εξαρτάται από άλλους για πετρέλαιο, αφού παράγει πολύ λίγο. Μολονότι αξιοποιούνται πετρελαιοπηγές στη Βόρειο Θάλασσα, θα προμηθεύουν μόνο ένα κλάσμα των αναγκών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι προς το παρόν το μεγαλύτερο έθνος παραγωγής πετρελαίου στον κόσμο. Αλλά είναι συγχρόνως και ο κατά πολύ μεγαλύτερος καταναλωτής πετρελαίου. Σχεδόν δεν παράγουν αρκετό για ν’ αντιμετωπίσουν τη ζήτησι. Στο 1973 οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν πάνω από 17.000.000 βαρέλια πετρελαίου κάθε μέρα, αλλά έπρεπε να εισάγουν πάνω από 6.000.000 βαρέλια την ημέρα για ν’ αντιμετωπίσουν τις ανάγκες. Αυτό που ίσως με τον καιρό να έρθη από τις πετρελαιοπηγές της Αλάσκας δεν αναμένεται να καλύψη ούτε και το σημερινό έλλειμμα.

Επίσης, η ζήτησις πετρελαίου σ’ όλα αυτά τα βιομηχανικά έθνη αυξάνει γοργά. Οι πληθυσμιακές αυξήσεις, οι τεχνικές πρόοδοι και η απαίτησις διαρκώς περισσοτέρων ανθρώπων να έχουν ένα καλύτερο τρόπο ζωής, όλα δημιουργούν την ανάγκη για περισσότερο πετρέλαιο. Το αποτέλεσμα; Το περιοδικό Τάιμ λέγει: «Η παγκόσμια κατανάλωσις πετρελαίου θα υπερδιπλασιασθή στη δεκαετία του 1970. Για να σβύση αυτή η έντονη δίψα απαιτούνται συνεχείς, γοργές αυξήσεις της παραγωγής.»

Χωρίς αμφιβολία, επομένως, για τη δυτική Ευρώπη, την Ιαπωνία και, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η προμήθεια πετρελαίου έχει φθάσει σε κρίσιμο σημείο. Σ’ αυτές τις χώρες το πετρέλαιο είναι ζωτικό για να διατηρήση σε λειτουργία τους τροχούς των βιομηχανικών τους κοινωνιών, και η ζήτησίς του ανέρχεται. Κι όμως αυτές οι χώρες είναι, είτε ολοκληρωτικά είτε με αυξανόμενο ρυθμό, «φτωχές σε πετρέλαιο.»

Αυτό είναι μέρος μόνο του προβλήματος. Ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πού βρίσκονται τα διαθέσιμα αποθέματα πετρελαίου.

Ποιος Κατέχει το Πετρέλαιο;

Τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένως αποθέματα πετρελαίου βρίσκονται σε περιοχές που είναι έξω από τον έλεγχο του Δυτικού κόσμου και των συμμάχων του. Υπάρχουν βέβαια αποθέματα πετρελαίου σε χώρες, όπως είναι η Βενεζουέλα, η Ινδονησία, η Νιγηρία και άλλες. Αλλά υπάρχουν μόνο δύο περιοχές που, προς το παρόν, είναι γνωστό ότι περιέχουν τα τεράστια αποθέματα που χρειάζονται τα βιομηχανικά έθνη της Δύσεως και η Ιαπωνία.

Η πρώτη απ’ αυτές τις περιοχές έχει τα μεγαλύτερα γνωστά κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο. Είναι η Μέση Ανατολή και η Βόρειος Αφρική, χώρες που ελέγχονται από Αραβικά και Μουσουλμανικά έθνη. Οι μεγάλοι παραγωγοί εκεί είναι η Αλγερία, το Αμπού Ντάμπι, το Ιράν, το Ιράκ, το Κουβέιτ, η Λιβύη, το Κατάρ και η Σαουδαραβία. Το 1973 ένας υπολογισμός των αποθεμάτων πετρελαίου δείχνει ότι σχεδόν τα δύο τρίτα των παγκοσμίων αποθεμάτων βρίσκονται σ’ αυτές τις χώρες.

Πού βρίσκονται τα δεύτερα σε μέγεθος αποδεδειγμένως αποθέματα πετρελαίου; Στη Σοβιετική Ένωσι. Έχει το 15 τοις εκατό περίπου του παγκοσμίου συνόλου.

Έτσι το 75 έως 80 τοις εκατό περίπου όλων των αποθεμάτων πετρελαίου της γης ελέγχονται απ’ αυτά τα έθνη. Και έχουν πολιτικές και θρησκευτικές δοξασίες που δεν συμφωνούν με τα έθνη που χρειάζονται το πετρέλαιο και δεν το έχουν—τη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρειο Αμερική και την Ιαπωνία.

Τα Μεγαλύτερα Αποθέματα

Απ’ όλα τα πετρελαιοπαραγωγά έθνη, τα μεγαλύτερα γνωστά αποθέματα κατέχονται από τη Σαουδαραβία. Υπολογίζεται ότι έχει εκατόν πενήντα δισεκατομμύρια βαρέλια, πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε άλλα γνωστά. Μερικοί ειδικοί λέγουν ότι ίσως στην πραγματικότητα να έχη πολύ περισσότερο απ’ αυτά. Έτσι πολλά έθνη που έχουν ανάγκη αποβλέπουν στη Σαουδαραβία ως την κυρία πηγή για τις τωρινές και τις μελλοντικές ανάγκες πετρελαίου.

Στο μεγαλύτερο μέρος του 1973 η παραγωγή πετρελαίου της Σαουδαραβίας υπερέβαινε τα 8.000.000 βαρέλια την ημέρα. Ώς το 1980, οι καταναλωταί ήλπιζαν ότι η παραγωγή της θα έφθανε τα 20.000.000 περίπου βαρέλια την ημέρα. Πραγματικά, πιστεύουν ότι πρέπει ν’ ανεβή απότομα αν πρόκειται ν’ αντιμετωπισθή η ζήτησις πετρελαίου των βιομηχανικών εθνών που έχουν ανάγκη.

Προς το παρόν καμμιά άλλη χώρα δεν φαίνεται ικανή ν’ αυξήση την παραγωγή πετρελαίου με τόσο ταχύ ρυθμό. Λόγω των τεραστίων αποθεμάτων της, της εύκολης αντλήσεως του πετρελαίου και του γεγονότος ότι η παραγωγή θα μπορούσε ν’ αυξηθή πολύ σε βραχύ διάστημα, η Σαουδαραβία θεωρείται ως η μοναδική χώρα που θα πρέπει να τα ‘καταφέρη’ στα επόμενα λίγα χρόνια. Δεν υπάρχει άλλη γνωστή πηγή με τόσο τεράστια και ευπρόσιτα αποθέματα προς το παρόν. Όπως γράφει η Γιουνάιτεντ Στέητς Νιους εντ Γουόρλντ Ρηπόρτ:

«Οι ειδικοί καθώς μελετούν τον κατάλογο για άλλες λύσεις εκτός του Σαουδικού πετρελαίου είναι σκυθρωποί. Ο Καναδάς, ο σημερινός μεγαλύτερος προμηθευτής αργού πετρελαίου της Αμερικής, έχει αντιστρέψει την επί μακρό διάστημα τακτική των εξαγωγών του και έχει υιοθετήσει τη στάσι «προτεραιότης στο εσωτερικό.» Η Νιγηρία, ένας άλλος μεγάλος προμηθευτής, λένε ότι ‘μαραίνεται’ προς το παρόν τουλάχιστον. Το ίδιο και η Ινδονησία. Η Βενεζουέλα βρίσκει ότι είναι δαπανηρό να αξιοποιήση νέα αποθέματα.

»Όσο για το μη Αραβικό [αλλά Μουσουλμανικό] Ιράν, . . . οι αρμόδιοι επιμένουν ότι δεν υπάρχει καμμιά πιθανότης να ικανοποιήση τις ανάγκες των Η.Π.Α.»

Έτσι η δυτική Ευρώπη, η Ιαπωνία και η Βόρειος Αμερική βρίσκουν ότι πρέπει ν’ αποβλέπουν διαρκώς και περισσότερο στο πετρέλαιο του Αραβομουσουλμανικού κόσμου της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, και ειδικά της Σαουδαραβίας. Αυτή είναι η μόνη γνωστή περιοχή που θα μπορούσε να προμηθεύση τις τεράστιες ποσότητες πετρελαίου που θα χρειασθούν απ’ όλα αυτά τα έθνη στα αμέσως προσεχή χρόνια.

Αλλά το ερώτημα είναι: Τα έθνη που έχουν τα αποθέματα πετρελαίου, θα προμηθεύσουν αρκετό απ’ αυτό; Και σε ποια τιμή;

Η Αλλαγή της Στάσεως των Πετρελαιοπαραγωγών

Κάποτε τα βιομηχανικά έθνη λίγο ανησυχούσαν για πετρέλαιο. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρήγαν περισσότερο απ’ όσο χρειάζονταν. Τα αποθέματα πετρελαίου στον υπόλοιπο κόσμο υπερεπαρκούσαν για τη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία.

Εξ αιτίας τούτου τα βιομηχανικά έθνη δεν χρειαζόταν ν’ ανησυχούν για τη διάθεσι των Αράβων πετρελαιοπαραγωγών. Αν οι Άραβες δεν ήθελαν για κάποιο λόγο να πουλήσουν το πετρέλαιό τους, μπορούσε ν’ αγορασθή από αλλού.

Αλλά καθώς τα χρόνια περνούσαν, η ζήτησις πετρελαίου μεγάλωνε γρήγορα. Με την «έκρηξι» των πληθυσμών και τη βιομηχανοποίησι των μεγαλυτέρων εθνών, «εξερράγησαν» επίσης και οι ανάγκες για πετρέλαιο. Με τον καιρό τα πλεονάσματα εξαφανίσθηκαν. Η Δυτική Ευρώπη και η Ιαπωνία εξαρτώντο διαρκώς και περισσότερο για πετρέλαιο από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική, αγοράζοντας τις μεγαλύτερες προμήθειες τους απ’ αυτές τις πηγές.

Έτσι έγινε φανερό ότι λόγω της εξαρτήσεώς των για εισαγωγές πετρελαίου από τον Αραβικό κόσμο, η δυτική Ευρώπη και η Ιαπωνία θα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα αν αποξένωναν αυτές τις χώρες. Ενώ κάποτε η δυτική Ευρώπη κατά μέγα μέρος είχε υποστηρίξει το Ισραήλ στις συγκρούσεις του με τους Άραβες, στον πόλεμο του Οκτωβρίου 1973 μεταξύ Αράβων και Ισραήλ, σχεδόν όλα τα έθνη απεφάσισαν να διακηρύξουν την «ουδετερότητά» τους στη σύγκρουσι. Έτσι το Αραβικό πετρέλαιο άλλαξε την εξωτερική πολιτική αυτών των πτωχών σε πετρέλαιο εθνών.

Αλλαγή της Στάσεως των Αράβων

Στα περασμένα χρόνια, τα Αραβικά έθνη ήσαν κατά μέγα μέρος φιλοδυτικά, φιλοαμερικανικά και αντικομμουνιστικά. Αυτό αλήθευε ιδιαίτερα για τις κυβερνήσεις του Κουβέιτ και της Σαουδαραβίας.

Αλλά τέσσερις πόλεμοι είχαν διεξαχθή στη Μέση Ανατολή από τον καιρό που δημιουργήθηκε το Κράτος του Ισραήλ. Σ’ όλο εκείνο τον καιρό, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπεστήριξαν το Ισραήλ. Αυτή όμως η υποστήριξις είχε τα αποτελέσματά της στον Αραβικό κόσμο. Σχετικά μ’ αυτό η Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Γουόλντ Ρηπόρτ παρετήρησε:

«Οι απανταχού Άραβες δεν μπορούν να καταλάβουν και να εξηγήσουν τη στάσι των Η.Π.Α. στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής. Γιατί, ρωτούν, εξακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να ανταγωνίζωνται ένα λαό που ξεπερνά σε αριθμό τους Ισραηλίτες με 40 προς 1—και ο οποίος λαός ελέγχει τα αποθέματα πετρελαίου που οι Η.Π.Α. θα χρειασθούν την επόμενη δεκαετία;»

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι Αραβικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια άρχισαν ν’ απομακρύνωνται διαρκώς και περισσότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμη και σταθερές φιλοαμερικανικές χώρες, όπως το Κουβέιτ και η Σαουδαραβία, έδειξαν μια βαθμιαία αλλαγή στάσεως.

Στα τελευταία χρόνια, άρχισαν να συσσωρεύωνται προειδοποιήσεις από τα Αραβικά έθνη. Είπαν ότι, αν δεν επεστρέφοντο τα Αραβικά εδάφη που κατείχοντο από το Ισραήλ, θα μπορούσε να υπάρξουν αντίποινα εκεί που θα πείραζε περισσότερο—στην προμήθεια πετρελαίου.

Ιδιαίτερα δυσοίωνες ήσαν οι προειδοποιήσεις που έκαμε ο Βασιλεύς Φεϋζάλ, της Σαουδαραβίας ένας επί μακρόν φίλος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1973, μέσω της εθνικής τηλεοράσεως των Ηνωμένων Πολιτειών, προειδοποίησε ότι ίσως σύντομα θα αναγκαζόταν να μεταβάλη την πολιτική του να πουλά όλο το πετρέλαιο που εχρειάζοντο οι Ηνωμένες Πολιτείες, η δυτική Ευρώπη και η Ιαπωνία. Το πετρέλαιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή ως πολιτικό όπλο για να πιέση άλλα έθνη. Και απ’ όλα τα Αραβικά έθνη, η χρήσις του πετρελαίου από τη Σαουδαραβία μ’ αυτόν τον τρόπο θα εζημίωνε περισσότερο.

Η Γκάρδιαν της Αγγλίας έγραψε στις 15 Σεπτεμβρίου ακριβώς πριν από την έκρηξι του πολέμου στη Μέση Ανατολή:

«Αρκεί μια μόνο Αραβική κυβέρνησις, η κυβέρνησις του βασιλέως Φεϋζάλ, για να θέση σε λειτουργία το όπλο του πετρελαίου. Αυτός, μόνος του, ελέγχει τα οικονομικά μέσα. Αλλά ως πρόσφατα, σαν καλύτερος φίλος της Αμερικής στον Αραβικό κόσμο, εστερείτο πολιτικής θελήσεως. . . .

»Η μετάπεισις του Φεϋζάλ υπήρξε μια από τις αναμφισβήτητες επιτεύξεις του [Αιγυπτίου] προέδρου Σαντάντ. . . .

»Τον Απρίλιο αυτού του έτους [1973] ο υπουργός πετρελαίου της Σαουδαραβίας είπε στους Αμερικανούς ότι αν δεν αλλάξουν την φιλοϊσραηλινή στάσι τους στη Μέση Ανατολή, η Σαουδαραβία δεν θα ηύξανε σημαντικά την παραγωγή της.

»Από τότε ο Φεϋζάλ, που δεν είναι άνθρωπος που επιδίδεται σε δημόσια επίκρισι των φίλων του, έδωσε περισσότερες προειδοποιήσεις.»

Το σπουδαίο ήταν ότι τα Αραβικά έθνη, και ιδιαίτερα η Σαουδαραβία, δεν χρειάζονταν να σταματήσουν τελείως την παραγωγή πετρελαίου για να κάμουν να λειτουργήση το όπλο του πετρελαίου. Γιατί; Διότι οι ανάγκες για πετρέλαιο των πτωχών σε πετρέλαιο χωρών εξακολουθούν ν’ αυξάνουν γρήγορα. Έτσι με το να διατηρούν απλώς οι Άραβες την παραγωγή πετρελαίου στο ίδιο επίπεδο, γρήγορα θα κατέληγε σε σκληρούς καιρούς για τα πτωχά σε πετρέλαιο έθνη.

Η Πίεσις του Πετρελαίου

Η κατάστασις στην οποία βρέθηκαν οι καταναλωταί πετρελαίου μετά την έκρηξι του πολέμου στο τέλος του 1973 ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη του 1967. Στον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967 αρκετές Αραβικές χώρες διέκοψαν τις αποστολές πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρεταννία, επειδή υπεστήριζαν το Ισραήλ. Αλλά η απαγόρευσις δεν διήρκεσε πολύ λόγω των υπαρχόντων τότε πλεονασμάτων πετρελαίου στις παγκόσμιες προμήθειες.

Το 1973 τα πράγματα είχαν αλλάξει ριζικά. Τα αποθέματα πετρελαίου στα βιομηχανικά έθνη είχαν εξανεμισθή λόγω της αυξανομένης μεγάλης χρήσεως και των περιωρισμένων τοπικών αποθεμάτων. Έτσι, το 1973 οι Άραβες βρέθηκαν σε «πλεονεκτική θέσι» σε ότι αφωρούσε το πετρέλαιο.

Όταν ήρθε ο τελευταίος πόλεμος, λίγη αμφιβολία χωρούσε ότι κάποιο είδος Αραβικών αντιποίνων σχετικά με το πετρέλαιο ετοιμαζόταν. Ο πρεσβευτής του Κουβέιτ στις Ηνωμένες Πολιτείες εδήλωσε: «Θα χρησιμοποιήσουμε το πετρέλαιο ως μέσον για ν’ ασκήσωμε πίεσι στις χώρες που ετάχθηκαν με το Ισραήλ. Αν έχωμε καμμιά ένδειξι για οποιαδήποτε χώρα ότι το υποστηρίζει, θα γίνη απαγόρευσις. Θα φροντίσωμε ώστε το πετρέλαιό μας να μη πάη στη χώρα εκείνη είτε ως διυλισμένον προϊόν είτε ως αργό πετρέλαιο.»

Το πλήγμα ήρθε με καταπληκτική ταχύτητα. Τα Αραβικά πετρελαιοπαραγωγά έθνη συμφώνησαν να περικόψουν την παραγωγή κατά 5 τοις εκατό αμέσως, τον Οκτώβριο. Συμφώνησαν επίσης να συνεχίζουν να περικόπτουν την παραγωγή κατά 5 τοις εκατό κάθε μήνα μετά ταύτα. Ώς πότε; Η Γουώλλ Στρητ Τζόρναλ έγραψε: «Οι Άραβες υπουργοί πετρελαίου είπαν ότι οι περικοπές πετρελαίου θα γίνουν και θα συνεχισθούν εωσότου αποκατασταθούν τα προ του 1967 Αραβοϊσραηλινά σύνορα και εξασφαλισθούν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.»

Ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα για τα Δυτικά έθνη και την Ιαπωνία ήσαν τα μέτρα που πήρε η πρώην φιλοδυτική Σαουδαραβία, ο μεγαλύτερος απ’ όλους τους Άραβες πετρελαιοπαραγωγούς. Ανεκοίνωσε ότι η περικοπή της παραγωγής της θα ήταν, όχι μόνο 5 τοις εκατό, αλλά 10 τοις εκατό! Αρκετοί άλλοι παραγωγοί έκαμαν το ίδιο.

Αν οι βαθμιαίες περικοπές κατά μήνα συνεχίζοντο, αυτές θα μπορούσαν, βέβαια, να προκαλέσουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα για τη δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία μέσα σε λίγους μήνες. Η μεγάλη πλειονότης των προμηθειών τους σε πετρέλαιο προήρχοντο από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική.

Περισσότερα πλήγματα ήρθαν το ένα αμέσως μετά το άλλο. Η επόμενη κίνησις ήταν ότι οι Αραβικές χώρες που παράγουν πετρέλαιο ανεκοίνωσαν την πλήρη διακοπή, δηλαδή απαγόρευσι προμηθείας πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ένα τρίτο των εισαγωγών πετρελαίου των Ηνωμένων Πολιτειών στη διάρκεια του 1973 ήλθε από τη Μέση Ανατολή, και οι ανάγκες μεγαλώνουν κάθε χρόνο.

Η ολοκληρωτική διακοπή πετρελαίου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε επί πλέον της μειώσεως 5 τοις εκατό και 10 τοις εκατό στη ολική παραγωγή. Έτσι αρχικά προγραμματίσθηκε μια σημαντική μείωσις προμηθείας πετρελαίου από τον Αραβικό κόσμο τον Οκτώβριο. Και στο τέλος εκείνου του μηνός η απαγόρευσις επεκτάθηκε στην Ολλανδία. Τα Αραβικά έθνη ισχυρίσθηκαν ότι οι Ολλανδοί είχαν υποστηρίξει το Ισραήλ κι έτσι δεν θα έπαιρναν πια άλλο πετρέλαιο. Αυτό εμείωσε ακόμη περισσότερο τις διαθέσιμες προμήθειες στη Δύσι και την Ιαπωνία, αφού η Ολλανδία ήταν κέντρο μεταφορτώσεως πετρελαίου.

Αλλά στις αρχές Νοεμβρίου οι Αραβικές χώρες απεφάσισαν όπως οι περικοπές πετρελαίου καθορισθούν αμέσως στο 25 τοις εκατό με περαιτέρω μείωσι 5 τοις εκατό τον μήνα! Και στον κατάλογο των απαγορεύσεων προσετέθησαν η Πορτογαλία, η Ροδεσία και η Νότιος Αφρική. Στους μετέπειτα μήνες η ροή, πετρελαίου μετεβλήθη για ν’ αντιμετωπίση την αλλαγή των περιστάσεων.

Εκτός απ’ αυτά τα πλήγματα, κι άλλο επρόκειτο να έρθη. Όσο πετρέλαιο επωλείτο, θα εδίδετο σε πολύ μεγαλύτερη τιμή.

Τι Σημαίνει Υψηλότερο Κόστος Πετρελαίου

Ενώ το πετρέλαιο ήταν σχετικά φθηνό τα περασμένα χρόνια, τον Οκτώβριο του 1973 οι Αραβικές χώρες παραγωγής πετρελαίου ανέβασαν και πάλι την τιμή του. Το περιοδικό Τάιμ ανέφερε ότι αυτό ήταν ένα «εκπληκτικό 70%.» Στους μετέπειτα μήνες ήρθε και άλλη τεραστία αύξησις. Το κόστος για τα καταναλωτικά έθνη έγινε συντριπτικό, επηρεάζοντας δυσμενώς το ισοζύγιον των πληρωμών των.

Αυτό εσήμαινε πολλά πράγματα. Εν πρώτοις θα διατηρούσε τα έσοδα των Αράβων από τα πετρέλαια υψηλά οσοδήποτε πετρέλαιο και αν παρήγαν και πουλούσαν. Επίσης θα ανάγκαζε όλους όσους χρησιμοποιούν πετρέλαιο να ορίσουν μεγαλύτερες τιμές για τα προϊόντα τους. Οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Ιάπωνες θα πρέπει να πληρώνουν περισσότερα για τη βενζίνη τους, το πετρέλαιο θερμάνσεως και άλλα παράγωγα του πετρελαίου.

Έτσι με την τεραστία αύξησι της τιμής του πετρελαίου, οι Αραβικές χώρες δεν θα υφίσταντο καμμιά απώλεια εισοδήματος έστω και με ελαττωμένη παραγωγή. Έτσι δεν υπήρχε επείγουσα ανάγκη γι’ αυτούς ν’ ανησυχούν. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης περιέγραψαν το ζήτημα ως εξής:

«Μερικά από τα μεγάλα πετρελαιοπαραγωγά κράτη, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν αραιοκατοικημένες έρημες περιοχές, όπως η Σαουδαραβία, το Κουβέιτ και η Λιβύη, αποκτούν περισσότερο συντηρητική νοοτροπία.

»Οι χώρες αυτές κερδίζουν ήδη τόσα όσα μπορούν λογικά να ξοδέψουν από τα σημερινά τους επίπεδα παράγωγης πετρελαίου. Συνεπώς προτιμούν να φυλάττουν οποιοδήποτε πλεόνασμα πετρελαίου μέσα στη γη όπου θα ανεβή σε αξία παρά να συσσωρεύουν τεράστιες ποσότητες αχρησιμοποίητων δολλαρίων που υπόκεινται στη φθορά της υποτιμήσεως και του πληθωρισμού.

»Σ’ αυτό το σημείο, στην απροθυμία δηλαδή των παραγωγών να παράγουν τόσο πετρέλαιο όσο χρειάζονται οι αγορές, εκτός έναντι υψηλών πολιτικών και οικονομικών ανταλλαγμάτων, έγκειται το πρόβλημα στην επερχόμενη παγκόσμια ενεργειακή κρίσι.»

Λόγω της σημασίας του πετρελαίου για τα βιομηχανικά έθνη, οι εξαρτώμενες από το πετρέλαιο χώρες πιστεύουν ότι η κατάστασις στη Μέση Ανατολή θίγει τις ζωτικές τους λειτουργίες και θέτει σε κίνδυνο τη συνέχισι της ζωής όπως τους είναι γνωστή. Ακόμη και αν μπορέσουν να προμηθευθούν πετρέλαιο, φοβούνται ότι τα γιγαντιαία έξοδα γι’ αυτό θα τους επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο με κάτι που ήδη έχουν σε μεγάλο βαθμό—τον πληθωρισμό, δηλαδή, την αύξησι των τιμών. Μερικοί αρμόδιοι φοβούνται ότι ο υπερβολικός πληθωρισμός θα μπορούσε ουσιαστικά να προκαλέση οικονομική κατάρρευσι.

Ποια θα είναι η έκβασις;

Πώς θα Έλθη Πλήρης Ανακούφισις;

Μια από τις λύσεις που προτάθηκε για να προστατευθούν οι προμήθειες πετρελαίου προκάλεσε ζωηρά σχόλια. Ο γερουσιαστής Τζ. Γ. Φούλμπραιτ ήταν μεταξύ εκείνων που προειδοποίησαν ότι, λόγω της κρίσεως του πετρελαίου, «οι σημερινοί μας δημιουργοί της πολιτικής και οι επηρεάζοντες την πολιτική μπορούν να φθάσουν στο συμπέρασμα ότι απαιτείται στρατιωτική δράσις για να εξασφαλισθούν τα αποθέματα πετρελαίου της Μέσης Ανατολής, για να προστατευθούν οι κινδυνεύουσες ζωτικές μας λειτουργίες.»

Οι περισσότερες αυθεντίες, όμως, γρήγορα απομακρύνθηκαν απ’ αυτές τις απόψεις.

Κάποτε μια τέτοια «κατάληψις» πετρελαιοπαραγωγών χωρών μπορεί να φαινόταν, ή και στην πραγματικότητα να ήταν, σχετικώς απλή. Λίγες μικρές χώρες στο παρελθόν είχαν τα μέσα ή τους φίλους για ν’ αποτρέψουν τέτοιες καταλήψεις. Αυτός είναι ο λόγος που στους περασμένους αιώνες τα Ευρωπαϊκά έθνη μπόρεσαν να κατακτήσουν την περισσότερη Αφρική, Ασία και Νότιο Αμερική.

Αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν μπορεί πια κανένα έθνος να καταλαμβάνη ελεύθερα όποια χώρα θέλει. Επί παραδείγματι, τα πετρελαιοπαραγωγά έθνη βρίσκονται σε μια πολύ μεγάλη περιοχή της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Θα χρειάζονταν τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις και δαπάνες για να κατακτηθούν και να καταληφθούν όλες αυτές οι χώρες. Σχετικά μ’ αυτή την προοπτική, Η Γκάρντιαν σχολιάζει:

«Η κατάληψις του Κουβέιτ [ή οποιασδήποτε άλλης πετρελαιοπαραγωγού χώρας] θα δημιουργούσε τέτοια προσβολή ώστε τελικά θα χρειαζόταν να καταληφθή κάθε πετρελαιοπηγή στον Αραβικό κόσμο, να προστατευθή κάθε αγωγός, δεξαμενή και λιμάνι φορτώσεως»από τον Περσικό Κόλπο ώς την Αλγερία.

»Όπως είπε ο Έλμερ Μπέννετ, βοηθός διευθυντής του Γραφείου Επειγούσης Ετοιμότητος των Η.Π.Α., ‘αυτό θα έκανε το Βιετνάμ να μοιάζη με εκδρομή.’»

Ένας άλλος παράγων, και μάλιστα σημαντικός, είναι ο γίγας που κάθεται στον άμεσο βορρά—η Σοβιετική Ένωσις. Γι’ αυτήν Η Γουώλλ Στρητ Τζόρναλ έγραψε: «Εφόσον η Ρωσία έχει να κερδίση τόσο πολλά σ’ αυτή την κατάστασι, όπου τα συμφέροντα είναι τόσο τεράστια, έχει ισχυρούς λόγους να υποστηρίζη τους Άραβες συμμάχους της. Ίσως αυτό να είναι το κλειδί για τον έλεγχο του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής, του πετρελαίου που ίσως οι Ηνωμένες Πολιτείες να το χρειάζωνται απεγνωσμένα στα μελλοντικά χρόνια.»

Θα καθόταν ήσυχη η Σοβιετική Ένωσις αν οι γειτονικές της πετρελαιοπηγές υφίσταντο εισβολή; Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η Σοβιετική Ένωσις θα έκρινε ότι διεκινδυνεύοντο τα ζωτικά της συμφέροντα, και οι τεράστιες στρατιωτικές της δυνάμεις απέχουν μόνο λίγες ώρες απ’ αυτή την περιοχή. Έτσι για πρώτη φορά, οι σχετικά αδύνατες Αραβικές χώρες έχουν μια χώρα που τις υποστηρίζει και που μπορεί να προκαλή τα ισχυρότερα έθνη.

Λόγω της Σοβιετικής υποστηρίξεως προς τους Άραβες, η επιρροή και το γόητρό της έχουν αυξηθή σ’ αυτήν την περιοχή, ενώ η επιρροή και το γόητρο των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν μειωθή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σημαίνει ότι ο έλεγχος των ζωτικών αποθεμάτων πετρελαίου της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής βρίσκεται στα χέρια εκείνων που έβλεπαν με αυξανόμενη δυσαρέσκεια την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.

Γι’ αυτό, στον καιρό της κρίσεως στη διάρκεια της προσφάτου Μεσανατολικής συγκρούσεως, η Σοβιετική Ένωσις και οι Άραβες συνεργάσθηκαν. Οι Σοβιετικοί υπεστήριξαν τους συμμάχους των με όπλα και διπλωματία, ακόμη και με υπονοούμενες απειλές να στείλουν στρατεύματα. Μ’ αυτή την υποστήριξι, τα Αραβικά κράτη πίστευσαν ότι μπορούσαν ν’ αρχίσουν να χρησιμοποιούν το κυριώτερο όπλο τους, το πετρέλαιο. Η Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Γουόρλντ Ρηπόρτ λέγει, τα εξής γι’ αυτές τις εξελίξεις:

«Η Ευρώπη έθεσε ήδη ένα ερώτημα ζωτικό γι’ αυτήν την ήπειρο: Ήταν αυτή η Μεσανατολική σύγκρουσις στην πραγματικότητα ο πόλεμος πετρελαίου της Ρωσίας, ο πολέμιος που τόσον καιρό φοβόταν η Δυτική Ευρώπη;

»Εκείνοι που θα υπέφεραν περισσότερο, αν οι Άραβες ενθαρρυνόμενοι από τη Ρωσία συνέχιζαν να μειώνουν την ροή του πετρελαίου των στο εξωτερικό, θα ήσαν οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία και η Δυτική Ευρώπη—όλες μη Κομμουνιστικές. . . .

»Η Αραβική λαβή στα ευκόλως διαθέσιμα αποθέματα πετρελαίου και η Σοβιετική λαβή επάνω στους Άραβες που εξαρτώνται από τη Ρωσία για όπλα αναγνωρίσθηκαν από τους περισσοτέρους Ευρωπαίους ως γεγονότα της ζωής που δεν είναι πιθανόν να μεταβληθούν χωρίς την επέμβασι ανωτέρας δυνάμεως.»

Αλλά, όπως παρατηρήσαμε προηγουμένως, η άσκησις τέτοιας εξωτερικής «ανωτέρας δυνάμεως» έχει γίνει πολύ επικίνδυνη. Λίγα έθνη θα ήθελαν να μετρηθούν με τον συνδυασμό της αυξανομένης στρατιωτικής δυνάμεως της Σοβιετικής Ενώσεως και της αυξανομένης οικονομικής δυνάμεως του Αραβικού πετρελαίου.

Μέρος Ενός Μεγαλυτέρου Σχεδίου

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Μέση Ανατολή προκαλούν παγγήινους αντικτύπους, δείχνοντας τη ζωτική σπουδαιότητα του πετρελαίου γι’ αυτόν τον μηχανοποιημένο κόσμο. Αλλ’ αυτή η κατάστασις αποτελεί μέρος μόνο ενός πολύ μεγαλυτέρου σχεδίου γεγονότων και χειρισμών, ενός σχεδίου που προβλέφθηκε πριν από πολύν καιρό στη Βιβλική προφητεία.

Η Βιβλική προφητεία του Δανιήλ δίνει μια αξιοσημείωτη σύνοψι της πορείας των παγκοσμίων δυνάμεων, αρχίζοντας από τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία και προχωρώντας μέσω της Μηδίας και Περσίας, της Ελλάδος, της Ρώμης και μέχρι των αλληλομαχόμενων δυνάμεων επάνω στην παγκόσμια σκηνή σ’ αυτόν τον «έσχατο καιρό» στις μέρες μας. Αυτή η θεόπνευστη προφητεία προλέγει μια συνεχή διαμάχη για παγκόσμια κυριαρχία που διεξάγεται από δύο υπερδυνάμεις, που αναφέρονται απλώς ως «ο βασιλεύς του βορρά» και «ο βασιλεύς του νότου.»

Όπως λέγει το βιβλίο «Γενηθήτω το Θέλημά Σου,» που εξεδόθη από τους μάρτυρες του Ιεχωβά το 1958, η Βιβλική περιγραφή του «βασιλέως του βορρά» βρίσκει σαφή αντιστοιχία στο ολοκληρωτικό συγκρότημα εθνών, των οποίων τον τελευταίο καιρό ηγούνται τα Κομμουνιστικά έθνη, ενώ η περιγραφή του «βασιλέως του νότου» παρέχει νύξεις που δείχνουν το δημοκρατικό συγκρότημα εθνών των οποίων ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρεταννία (που μερικές φορές καλούνται η Αγγλοαμερικανική δυαδική δύναμις).

Μιλώντας για την εντεινόμενη πάλη μεταξύ αυτών των ανταγωνιστικών παγκοσμίων δυνάμεων, η προφητεία λέγει: «Και εν τω εσχάτω καιρώ ο βασιλεύς του νότου θέλει συγκερατισθή μετ’ αυτού· και ο βασιλεύς του βορρά θέλει έλθει εναντίον αυτού ως ανεμοστρόβιλος, μετά αμαξών, και μετά ιππέων, και μετά πολλών πλοίων και θέλει ελθεί εις τους τόπους, και θέλει πλημμυρήσει, και διαβή. . . . Και θέλει κυριεύσει τους θησαυρούς.» (Δαν. 11:40-43) Δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι ο Κομμουνιστικός «βασιλεύς του βορρά» έχει μεγάλες διεισδύσεις στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, ελέγχοντας τώρα το ένα τρίτο του πληθυσμού της γης. Η έγερσις αυτής της δυνάμεως, επίσης, την δείχνει να προσκολλάται βαθιά στον έλεγχο του παγκοσμίου πλούτου, δημιουργώντας κρίσιμες καταστάσεις σε πολλά μέρη της γης, όπου ιδιαίτερα «αισθάνονται τα πλήγματα» μερικά δημοκρατικά έθνη. Η κρίσις πετρελαίου είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα των αποτελεσμάτων αυτής της σκληρής πάλης για παγκόσμια κυριαρχία.

Αλλά η Βιβλική προφητεία του Δανιήλ δεν δείχνει ότι ο συμβολικός «βασιλεύς του βορρά» θα επιτύχη πλήρη επικράτησι εγκαθιστώντας παγκόσμια Κομμουνιστική δικτατορία. Άλλες Βιβλικές προφητείες συνδυάζονται για να δείξουν ότι τόσο οι Κομμουνιστικές όσο και οι δημοκρατικές δυνάμεις θα παραμένουν όρθιες εωσότου μια άλλη δύναμις καταστρέψη και τις δυο. (Δαν. 2:44· 11:44, 45· 8:19, 25) Αυτή η νικηφόρος δύναμις είναι η κυβέρνησις του Θεού διά του Υιού του. Όπως προελέχθη, ο Χριστός Ιησούς σύντομα ‘θα ποιμάνη όλα τα εθνη με ράβδον σιδηράν,’ συντρίβοντας την ιδιοτελή λαβή τους επάνω στη γη. (Αποκάλ. 19:11-16) Μ’ αυτόν τον τρόπο θα ελευθερώση εκείνους που ειλικρινά αγαπούν τη δικαιοσύνη απ’ όλες τις ταλαιπωρίες και τα παθήματα που προκάλεσε ο άπληστος πολιτικός στρατιωτικός και οικονομικός ανταγωνισμός των παγκοσμίων δυνάμεων. Τότε τα πλούτη όλης της γης θα είναι στη διάθεσι του ευπειθούς ανθρωπίνου γένους για να τα χρησιμοποιήση για το καλό όλων και με γεμάτο εκτίμησι αίνο στον Δοτήρα όλων των αγαθών πραγμάτων, τον Ιεχωβά Θεό.

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Οι Άραβες εμείωσαν τη χορήγησι πετρελαίου κατά 25% στην αρχή, κατόπιν μετέβαλαν τη ροή πετρελαίου για ν’ αντιμετωπίσουν την αλλαγή των περιστάσεων

[Εικόνα στη σελίδα 20]

ΣΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΥΨΩΘΗ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ