Μια Απελπισμένη Έρευνα για τον Σκοπό της Ζωής

ΑΠΟ πού προήλθα; Γιατί ζω εδώ; Τι σκοπός υπάρχει πραγματικά στη ζωή; Απορούσα σοβαρά μ’ αυτές τις ερωτήσεις. Και ένα ρητό είχε κολλήσει κάπως στο μυαλό μου που με ενεθάρρυνε στην έρευνα: «Ζητείτε, και θέλετε ευρεί.»

Προσπαθώντας να βρω απαντήσεις άρχισα να παίρνω ψυχεδελικά ναρκωτικά, για να ευρυνθή το πνεύμα μου και ν’ αποκτήσω ενόρασι. Ερεύνησα ακόμη και τις Ανατολικές θρησκείες. Αυτές οι μελέτες με έπεισαν ότι έχομε μια αθάνατη ψυχή που επιζή κατά τον θάνατο από το υλικό μας σώμα.

Αφού δέχθηκα αυτή τη δοξασία, βρήκα λογική τη διδασκαλία μερικών θρησκειών ότι έχομε ζήσει προηγούμενη ζωή ως άλλοι άνθρωποι. Οι ψυχές μας, σύμφωνα μ’ αυτές τις δοξασίες, λαμβάνουν πείρα μιας σειράς μετενσαρκώσεων. Ήθελα να γνωρίσω το παρελθόν μου και κατέληξα να πιστέψω ότι η χρήσις του «διευρυντικού της διανοίας» του LSD θα με βοηθούσε στην έρευνά μου.

Αφού έπαιρνα τα ναρκωτικά, συρόμουν σ’ ένα καθρέφτη όπου για πολλή ώρα παρατηρούσα μέσα στις κόρες των ματιών μου. Κάτω από την επήρεια των ναρκωτικών, οι κόρες μεγάλωναν κι έφθαναν σχεδόν το μέγεθος της ίριδος. Ύστερα από πολλά λεπτά εντατικής παρατηρήσεως, άρχιζα να έχω παραισθήσεις κι έβλεπα αυτά που πίστευα ότι ήσαν οι προηγούμενες μετενσαρκώσεις του εαυτού μου. Παραδείγματος χάριν, έβλεπα τον εαυτό μου σαν έναν κακό πολεμοχαρή και εγωκεντρικό δικτάτορα που ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο πολλών χιλιάδων ανθρώπων.

Μια φορά, καθώς παρατηρούσα έναν τέτοιο κακό άνθρωπο στον καθρέφτη, άκουσα μια φωνή να λέη: «Πρέπει να υποφέρης για τα κακά που έχεις κάμει!» Είχα τρομοκρατηθή.

Ως αποτέλεσμα, κατάλαβα ότι ήμουν προωρισμένος να υποφέρω και να πεθάνω και να υποφέρω πάλι και πάλι σε διαδοχικές μετεμψυχώσεις. Ευχόμουν να μπορούσα να το αποφύγω αυτό! Αλλά πώς μπορούσα να διαψεύσω αυτό που είχα δει και ακούσει όταν παρατηρούσα μέσα στον καθρέφτη; Κι άλλα άτομα που γνώριζα είχαν επίσης καταλήξει να πιστεύουν στη μετεμψύχωσι από όμοιες πείρες, διότι, όπως λέγουν, «βλέπω, σημαίνει πιστεύω.»

Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν σ’ ένα τρομερό δίλημμα, χωρίς τρόπο διαφυγής. Εν τούτοις συνέχισα να ερευνώ, ταξιδεύοντας σε μακρυνούς τόπους και συμβουλευόμενος φημισμένους σοφούς. Τελικά, βαθειά απογοητευμένος, αποπειράθηκα ν’ αυτοκτονήσω.

Τότε, συνέβη κάτι που άλλαξε την άποψί μου. Η απογοήτευσις έγινε ελπίδα. Γιατί; Οι λεπτομέρειες της ερεύνης μου για τον σκοπό της ζωής μπορεί να σας βοηθήσουν να καταλάβετε.

Ψάχνοντας για Κάτι

Γεννήθηκα στο Έντμοντον, μια αρκετά μεγάλη πόλι του δυτικού Καναδά. Οι γονείς μου σπάνια πήγαιναν στην εκκλησία. Και οι λίγες φορές που πήγα αποδείχθηκαν απογοητευτικές. Όταν ήμουν νεαρός ακόμη αναρωτιόμουν για τον σκοπό τής ζωής, αλλά η εκκλησία απέτυχε να μου δώση τις απαντήσεις.

Εγκατέλειψα το γυμνάσιο στην πέμπτη τάξι και άνοιξα μια μικρή επιχείρησι επισκευής ειδών πορσελάνης. Τότε ήμουν μόνο δεκαέξη ετών, αλλά είχα μια σημαντική οικονομική επιτυχία. Όμως, λιγώτερο από ένα χρόνο αργότερα έπαυσα να βρίσκω ικανοποίησι σ’ αυτό και άρχισα να ψάχνω για κάτι άλλο.

Οι χίππυς φαινόταν να έχουν κάτι νέο, και ξεφύτρωναν από παντού στη δεκαετία του 1960. Έτσι αποφάσισα να «ξεκόψω» από το κατεστημένο και να ασχοληθώ με κάτι που «έχει νόημα.» Σύντομα έγινα ένας μακρυμάλλης χίππυς. Τα ψυχεδελικά ναρκωτικά έγιναν ένα μεγάλο μέρος τής ζωής μου.

Αφού έπαιρνα LSD και κάπνιζα μαριχουάνα επί αρκετούς μήνες πείσθηκα ότι μια «υψηλή» κοινωνία, μια κοινωνία όπου ο καθένας θα βρισκόταν υπό την επήρεια των ψυχεδελικών ναρκωτικών, ήταν η λύσις των προβλημάτων του ανθρώπου. Για μένα, οι χίππυς ήσαν τα παιδιά της «αγάπης»—γεμάτα ειρήνη κι ευτυχία.

Εφόσον πίστευα ότι τα ψυχεδελικά ναρκωτικά ήσαν η πανάκεια, άρχισα να τροφοδοτώ με ναρκωτικά και άλλους. Επίσης, ωρκίσθηκα να εμπορεύωμαι μόνο ψυχεδελικά ναρκωτικά, που επηρεάζουν τη διάνοια, και όχι ισχυρά ναρκωτικά που κάνουν το σώμα να συνηθίση σ’ αυτά. Τα ψυχεδελικά, νόμιζα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον ν’ αποκτήση διαφώτισι.

Με τα χρήματα που είχα κερδίσει από την επιχείρησι επισκευών ειδών πορσελάνης αγόρασα μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών. Επειδή ανεγνώριζα ότι αυτό που έκανα ήταν παράνομο και μπορούσε να μου κοστίση πολλά χρόνια φυλακής, δεν άφησα τίποτα στην τύχη. Προσέλαβα κορίτσια με σεμνή εμφάνισι για να μεταφέρουν τα ναρκωτικά αντί για μένα, και έκαμα σύστημά μου να μη χειρίζωμαι τα ναρκωτικά με άμεσο τρόπο. Σύντομα άρχισα να κερδίζω περίπου 2.000 δολλάρια την εβδομάδα.

Το χρήμα δεν ήταν, όμως, ο στόχος μου. Στην πραγματικότητα ενδιαφερόμουν να κατατοπισθώ ως προς τον σκοπό τής ζωής, αλλά τα ναρκωτικά δεν φαινόταν να με βοηθούν.

Έρευνα στις Ανατολικές Θρησκείες

Άρχισα να ερευνώ τις Ανατολικές θρησκείες και περνούσα ολόκληρες μέρες διαβάζοντας για τον αποκρυφισμό, την αστρολογία, τη χειρομαντεία, τον Αϊ Τσινγκ, τον Βουδδισμό και για άλλες Ανατολικές φιλοσοφίες.

Πεπεισμένος από αυτές τις μελέτες ότι η ψυχή επιζή από τον θάνατο, πήρα μια δόσι LSD επτά φορές μεγαλύτερη της κανονικής, με την ελπίδα να διεισδύσω στο παρελθόν μου. Τότε ήταν που είδα τα οράματα που θεώρησα σκηνές των προηγουμένων μου υπάρξεων και άκουσα τη φωνή που έλεγε ότι ήμουν ένας αισχρός φονιάς.

Αυτή η τρομακτική πείρα προξένησε ένα σημείο στροφής στη ζωή μου. Από τότε και στο εξής δεν αισθανόμουν άνετα με τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήμουν τόσο κακός. Για να το εννοήσω αυτό, αποφάσισα να πάρω έναν γκούρου (διδάσκαλο) που μπορούσε να μου διδάξη τα βαθύτερα πράγματα τής ζωής.

Προσκυνήματα σε Μακρυνούς Τόπους

Στις αρχές του 1970 ξύρισα το κεφάλι μου και πήρα το αεροπλάνο για τις Ινδίες. Το πρώτο μέρος που πήγα ήταν η Μπουντ Γκάγια, όπου, όπως πιστεύεται, ο Βούδδας επέτυχε τη διαφώτισι. Εκεί συνάντησα έναν Γάλλο Ινδουιστή που λεγόταν Τζων, ο οποίος ήταν βαθειά απορροφημένος από την Ανατολική σκέψι. Αυτός έγινε ο πρώτος μου γκούρου.

Μαζί ταξιδέψαμε για προσκηνύματα στο Σρίναγκαρ, στο Μπενάρες, στο Κατμαντού και σε πολλούς άλλους τόπους. Ο Τζων με δίδαξε τη βασική γνώσι της Ινδουιστικής πίστεως. Άλλαξα τον τρόπο της ζωής μου και την εμφάνισί μου. Ζούσα τώρα όπως τα εκατομμύρια των Ινδών και φορούσα ενδύματα της Ανατολής. Συχνά συναντούσαμε σαντχού και γιόγκι στα ταξίδια μας και, ενώ ακούγαμε τις ιστορίες τους, καπνίζαμε μαζί μαριχουάνα.

Αφού ταξιδέψαμε μαζί επί τέσσερις μήνες, ο Τζων έκρινε ότι έπρεπε να προοδεύσω παίρνοντας έναν γκούρου με μεγαλύτερη γνώσι. Δεν ήμουν ικανοποιημένος, όμως, με την Ινδουιστική πίστι. Έτσι, πήγα στη Νταρμσάλα όπου ζουν ο Δαλάι Λάμα και οι Μεγάλοι Λάμα του Θιβέτ.

Εδώ υπήρχε ένα μοναστήρι όπου άλλοι Δυτικοί μελετούσαν τον Θιβετιανό Βουδδισμό. Αποφάσισα να ενωθώ μαζί τους. Προσβλήθηκα, όμως, από σοβαρή δυσεντερία, κι έτσι άλλαξα σχέδια και κατευθύνθηκα προς την Ευρώπη όπου θα είχα καλύτερη ιατρική περίθαλψι.

Όταν έφθασα στην Ελλάδα, έγινα δεκτός σ’ ένα νοσοκομείο. Ζύγιζα μόνο σαράντα πέντε κιλά περίπου και είχα φρικτή εμφάνισι. Αλλά ανέρρωσα γρήγορα κι από εκεί ταξίδεψα στην Ολλανδία.

Βαθύτερη Ανάμιξις στον Πνευματισμό

Όταν έφυγα από τις Ινδίες, σκεφτόμουν ότι τελείωσαν πια οι μέρες της ενασχολήσεώς μου με τον πνευματισμό. Αλλά έκανα λάθος. Στην Ολλανδία συνάντησα έναν Ινδονήσιο που είχε υπερφυσικές δυνάμεις. Μου είπε ότι ήταν γκούρου και τον δέχθηκα ως δάσκαλό μου. Μέσω αυτού τα πνεύματα έκαναν θαυμαστά πράγματα, όπως ανάγνωσι των σκέψεων, προρρήσεις, τηλεπάθεια και υπνωτισμό. Σύντομα πίστευα πλήρως οτιδήποτε έλεγε, διότι φαινόταν πολύ σοφός. Ήμουν πεπεισμένος ότι τα πνεύματα υπάρχουν πραγματικά αφού μπορούσα να βλέπω αποδείξεις της δυνάμεώς των.

Ο γκούρου μου μού προσέφερε αυτές τις δυνάμεις λέγοντας ότι είχε δεσμούς με το πνευματικό βασίλειο. Αλλ’ εγώ δεν αναζητούσα δύναμι. Μάλλον, ήθελα να γνωρίσω τον σκοπό της ζωής. Του είπα ότι έπρεπε πρώτα να εξακριβώσω αυτό.

Αυτός, όμως, δεν ευχαριστήθηκε και προσπάθησε να με αποθαρρύνη. Μου υπενθύμισε αυτό που είχα δει στον καθρέπτη πριν από μερικά χρόνια ενώ ήμουν υπό την επήρεια του LSD. Είπε ότι τώρα, σ’ αυτή τη ζωή, έπρεπε να θερίσω όλο το κακό που είχα σπείρει στις προηγούμενες μετενσαρκώσεις μου. Στερέωσε αυτή τη σκέψι τόσο βαθειά στην καρδιά μου ώστε δεν μπορούσα να την ξεχάσω. Αισθανόμουν κυνηγημένος από πνεύματα και βρισκόμουν σε μια κατάστασι τρόμου και τελείας συγχύσεως.

Στις αρχές του 1971 εγκατέλειψα αυτόν τον γκούρου και προσεχώρησα στον Ναό του Χάρε Κρίσνα στο Άμστερνταμ, ξυρίζοντας το κεφάλι μου για δεύτερη φορά. Κάθε μέρα μελετούσα το βιβλίο Μπαγκαβάντ Γκιτά και έψαλλα την Χάρε Κρίσνα μάντρα (προσευχή) επί ώρες ελπίζοντας ότι αυτή η ψαλμωδία θα εξαγνίση την ψυχή μου και θα με απαλλάξη από τα πνεύματα. Αλλά, αντιθέτως, αυτά δυνάμωσαν το κυνήγημά τους. Μερικές φορές παρακαλούσα μόνο να πεθάνω και να μη ξαναγεννηθώ πια—να γίνω ένα τίποτα.

Όλες μου οι έρευνες φαίνονταν μάταιες. Πάρα πολλοί από αυτούς τους λάτρεις του Κρίσνα ήσαν ιδιοτελείς και εγωισταί και μου προσέφεραν λίγη μόνο παρηγοριά και ανακούφισι. Έτσι, τελικά, την άνοιξι του 1971 αποφάσισα να επιστρέψω στον Καναδά.

Καμμιά Ανακούφισις στο Σπίτι Μου

Όταν έφθασα σπίτι χάρηκα πάρα πολύ βλέποντας πάλι την οικογένειά μου. Αλλά σ’ αυτούς φαινόμουν πολύ παράξενος. Είδα τον αδελφό μου για πρώτη φορά μετά από ένα χρόνο. Κι αυτός, επίσης, είχε αλλάξει πολύ.

Πριν φύγω για τις Ινδίες του είχα μιλήσει για τη μετενσάρκωσι κι εν τω μεταξύ είχε βυθισθή σε τέτοιες σπουδές. Στην πραγματικότητα, πίστευε ότι υπήρξε άγγελος στην προηγούμενη ζωή του και ότι στην τωρινή μετενσάρκωσί του είχε έλθει στη γη για να βοηθήση την ανθρωπότητα στα παγκόσμια προβλήματα. Έλαβε αυτές τις «αποκαλύψεις» ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια του LSD.

Αισθανόμουν ακόμη κυνηγημένος από τα πνεύματα. Με βασάνιζαν σε τέτοιο σημείο ώστε νόμιζα πως θα τρελλαθώ. Ήμουν τρομοκρατημένος. Απεγνωσμένα, συνέχισα να ψάχνω για κάποια διέξοδο. Καθώς μεγάλωνε η κατάθλιψίς μου, ποτέ δεν χαμογελούσα και περνούσαν εβδομάδες χωρίς να αισθανθώ ούτε για μια στιγμή ευτυχία. Τελικά, έκανα μερικές απόπειρες αυτοκτονίας.

Εκείνο τον καιρό περίπου ήλθα σε επαφή με τον Ντέηλ, που είχε επίσης πείρα των ναρκωτικών και είχε αναμιχθή με τις πνευματικές δυνάμεις. Ζούσαμε μαζί στο Έντμοντον όταν συνέβη κάτι που μου υπέδειξε τις απαντήσεις που ζητούσα.

Μια Βάσις για Ελπίδα

Αυτό συνέβη κάποιο πρωί του Ιουνίου του 1971. Ο Ντέηλ, κι εγώ καπνίζαμε μαριχουάνα, όταν μια μεσόκοπη κυρία χτύπησε την πόρτα μας. Ήταν πολύ σύντομη διότι, νομίζω, πρέπει να της μύρισαν τα ναρκωτικά. Μίλησε για τον Θεό και είπε ότι είχε τον στοργικό σκοπό να ιδρύση μια βασιλεία για την ευλογία του ανθρωπίνου γένους. Δεν με εντυπωσίασε τόσο αυτό που είπε, όσο η ειλικρινής στάσις της, η φανερή επιθυμία της να με βοηθήση. Προσέφερε τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! προς 10 σεντς, κι εγώ τα πήρα.

Εντυπωσιασμένος από την ειλικρίνειά της, άρχισα να διαβάζω ένα περιοδικό. Σιγά-σιγά ένα θαυμάσιο αίσθημα με κατέλαβε, άρχισα να αισθάνωμαι ανακούφισι. Γιατί; Διότι για πρώτη φορά άρχισα να πιστεύω ότι υπήρχε κάποια ελπίδα.

Το περιοδικό μιλούσε για τη βασιλεία του Θεού, για την οποία είχε αναφέρει η κυρία. Έδειχνε ότι κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας δεν θα υπήρχαν ανθρώπινα παθήματα. Αλλά αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η ένδειξις ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν την ευκαιρία ν’ αποκτήσουν τις ευλογίες της Βασιλείας του Θεού, άσχετα με τα σφάλματα που είχαν κάμει στο παρελθόν.

Τι θαυμάσια σκέψις ήταν αυτή για μένα! Εσήμαινε, όπως την κατάλαβα, ότι ο στοργικός Δημιουργός δεν θα υπελόγιζε εναντίον μου τα φοβερά πράγματα που νόμιζα ότι είχα διαπράξει στις προηγούμενες ζωές μου. Δεν φαντάζεσθε την ανακούφισί μου! Ήμουν αποφασισμένος να ερευνήσω περισσότερο.

Στην τελευταία σελίδα ενός από τα περιοδικά υπήρχε μια διαφήμισις για το βιβλίο Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Συμπλήρωσα το κουπόνι κι ήμουν έτοιμος να το ταχυδρομήσω. Αλλά προτού το στείλω έμαθα από τους ανθρώπους του κάτω διαμερίσματος ότι είχαν πάρει αυτό ακριβώς το βιβλίο που ήμουν έτοιμος να παραγγείλω και ότι μπορούσα να το πάρω. Καθώς διάβαζα, κάθε κεφάλαιο δυνάμωνε την ελπίδα μου και απομάκρυνε την αγωνία, ιδιαίτερα τα κεφάλαια πέντε και επτά, «Πού Είναι οι Νεκροί;» και «Υπάρχουν Πονηρά Πνεύματα;»

Από τις διδασκαλίες των εκκλησιών, καθώς επίσης και από τις Ανατολικές θρησκείες, είχα πεισθή ότι ο θάνατος ήταν μόνον ο αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα, και ότι κατά τον θάνατο η ψυχή απελευθερωνόταν για να λάβη ζωή σε κάποιο άλλο ζων πράγμα. Αλλά η Αγία Γραφή δεν το έλεγε αυτό. Απέκτησα μια Γραφή κι εξέτασα μόνος μου.

Λέγει, παραδείγματος χάριν, στον Εκκλησιαστή 9:5, 10: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν . . . Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» Αλλά δεν επιζή η ψυχή ώστε να συνεχισθή η συνειδητή ύπαρξις ενός ανθρώπου; Όχι, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Εξέτασα πολλά εδάφια όμοια μ’ εκείνο του Ιεζεκιήλ 18:4 που λέγει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.»

Αν αυτό αληθεύη, συνεπέρανα, ένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχη προηγούμενες υπάρξεις. Έτσι, αυτό εσήμαινε ότι δεν μπορούσα να έχω διαπράξει εκείνες τις φοβερές πράξεις που έλεγαν οι φωνές! Και, επομένως, δεν ήμουν υποχρεωμένος να πληρώσω γι’ αυτές τις πράξεις! Αλλά, τότε, ποια ήταν η πηγή των φωνών και των υπερφυσικών δυνάμεων που είχαν πολλοί άνθρωποι;

Η Πηγή των Δεινών της Ανθρωπότητος

Εγώ, βεβαίως, πίστευα ότι υπάρχουν πνευματικά πλάσματα. Πίστευα ότι μερικά ήσαν κακά αλλά τα περισσότερα ήσαν καλά πνεύματα που φροντίζουν για τις υποθέσεις της γης. Αλλά τώρα, διαβάζοντας το κεφαλαίο «Υπάρχουν Πονηρά Πνεύματα;» κατάλαβα ότι υπάρχουν πολλά πονηρά πνευματικά πλάσματα ή δαίμονες. Επίσης έμαθα ότι το πονηρό πνευματικό πρόσωπο, ο Σατανάς ο Διάβολος, χαρακτηρίζεται στην Αγία Γραφή ως «ο άρχων του κόσμου τούτου,» καθώς και ως «ο θεός του κόσμου τούτου» που τυφλώνει τις διάνοιες των ανθρώπων. Αυτό με βοήθησε ν’ αρχίσω να εννοώ τα πράγματα.—Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11· 2 Κορ. 4:4.

Οι φωνές που άκουγα, όπως και οι υπερφυσικές δυνάμεις που είχαν μερικοί γνωστοί μου, προήρχοντο καθαρά από τους δαίμονες. Άρχισα να διακρίνω ότι αυτά τα πονηρά πνεύματα με είχαν τυφλώσει και προσπαθούσαν μάλιστα να με σύρουν στην αυτοκαταστροφή. Άρχισα επίσης να αντιλαμβάνωμαι ότι δεν ήσαν τα αγαθά πνεύματα που ελέγχουν τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους αλλά ο Σατανάς και οι δαίμονές του.—1 Ιωάν. 5:19.

Καθώς αποκτούσα γνώσι γι’ αυτά τα πράγματα, αισθανόμουν σαν να έφευγαν μεγάλα βάρη από τον νου και την καρδιά μου. Σταμάτησα να παίρνω ναρκωτικά και κατέστρεψα όλα τα βιβλία μου που εσχετίζοντο με τον αποκρυφισμό και μελετούσα μόνο την Αγία Γραφή.—Πράξ. 19:19.

Βρίσκοντας τον Θεό και τον Λαό Του

Λίγες μέρες αργότερα μερικοί από μας φύγαμε από το Έντμοντον και πήγαμε σ’ ένα δάσος κοντά στο Χίντον, όπου φτιάξαμε μια καλύβα από κορμούς δένδρων. Εδώ σ’ αυτό το ειρηνικό περιβάλλον των δασωμένων πλαγιών των Ρόκη Μάουνταινς (Βραχωδών Ορέων), βυθίστηκα στην ανάγνωσι της Αγίας Γραφής και στην επανάληψι του βιβλίου Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή.

Τώρα αντιλήφθηκα ότι άρχισα να γνωρίζω τον αληθινό Θεό. Για πρώτη φορά προσευχήθηκα σ’ αυτόν με το όνομά του Ιεχωβά. (Ψαλμ. 83:18) Προσευχόμουν αρκετές φορές την ημέρα, ζητώντας από τον Ιεχωβά περισσότερη κατανόησι της αληθείας σχετικά με τη ζωή και τον σκοπό της. Άρχισα να εκτιμώ ότι ο κύριος σκοπός της ζωής πρέπει να είναι η υπηρεσία του Δημιουργού μας. Αλλά πώς;

Πρόσεξα ότι το βιβλίο Αλήθεια υπεδείκνυε την ανάγκη να συνδεθή κανείς με τον λαό του Θεού. Και το βιβλίο έλεγε ότι αυτός ο λαός είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, παρέχοντας μάλιστα και αρκετούς λόγους που το υπεστήριζαν αυτό. Ο Ντέηλ παρετήρησε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά προσφέρουν περιοδικά στις γωνίες των δρόμων του Έντμοντον. Έτσι, το επόμενο πρωί πήγαμε να τους βρούμε.

Από έναν ηλικιωμένο Μάρτυρα που βρήκαμε στο δρόμο μάθαμε τη διεύθυνσι της Αιθούσης Βασιλείας, όπου οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξάγουν τις συναθροίσεις των. Την επομένη μέρα παρακολουθήσαμε τη συνάθροισι. Δεν μπορούσα να μην εντυπωσιασθώ από το γνήσιο ενδιαφέρον που μας έδειξαν οι Μάρτυρες. Σίγουρα εξεδήλωσαν την αγάπη που ο Ιησούς είπε ότι θα διέκρινε τους αληθινούς ακολούθους του.—Ιωάν. 13:35.

Ένας από τους Μάρτυρας προσεφέρθη να μελετά την Αγία Γραφή μαζί μου δωρεάν σε κανονικά διαστήματα. Δέχθηκα ευχαρίστως.

Εκπληρώνοντας τον Σκοπό της Ζωής

Σ’ αυτές τις μελέτες έμαθα γρήγορα ότι μπορώ να υπηρετήσω τον Θεό. Αυτό σημαίνει να κάνωμε με πρόθυμη καρδιά αυτό που λέγει ο Θεός. Παραδείγματος χάριν, ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, παρακινεί: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, συγχωρούντες αλλήλους . . . και περιπατείτε εν αγάπη.» (Εφεσ. 4:32-5:2) Τώρα, δεν θα ήταν η ζωή στη γη θαυμάσια αν όλοι έκαναν σκοπό τους να το εφαρμόζουν αυτό;

Προφανώς ναι. Πολλοί από μας τους χίππυς είχαμε παρακινήσει τους ανθρώπους ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλον, αλλά έλειπε κάτι βασικό από την άποψί μας. Τι ήταν αυτό; Να κάνωμε αυτό που ο Ιησούς υπέδειξε ως την κυριώτερη απαίτησι του Λόγου του Θεού, δηλαδή: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου.»—Μάρκ. 12:30.

Ναι, είχαμε παραλείψει την αγάπη για τον Θεό. Εν τούτοις, αυτό πρέπει να έρχεται πρώτο στη ζωή ενός ανθρώπου. Και η απόδειξις ότι αυτό γίνεται πραγματικά φαίνεται όταν ένα άτομο υπακούη στους νόμους του Θεού. (1 Ιωάν. 5:3) Αλλά εμείς οι χίππυς δεν το κάναμε αυτό· στην πραγματικότητα, κανείς μας δεν ήξερε ποτέ ποιοι ήσαν οι νόμοι του Θεού. Κι έτσι κάναμε συνήθως πράγματα που ο Θεός καταδικάζει στην Αγία Γραφή.—1 Θεσ. 4:3-5.

Όμως, έφθασα επίσης να εκτιμήσω ότι περιλαμβάνονται περισσότερα στην υπηρεσία του Θεού από το να αποφεύγωμε απλώς να παραβούμε τις ηθικές απαιτήσεις του Θεού. Έμαθα ότι μια παγκόσμια αλλαγή είναι επί θύραις, πράγμα που απαιτεί ειδική υπηρεσία στον Θεό. Έφθασε ο καιρός για να εκπληρώση ο Θεός τον σκοπό του καταστρέφοντας τον Σατανά και όλο το πονηρό του σύστημα πραγμάτων, καθώς προλέγει η Αγία Γραφή: «Θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αύτη δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.

Εμείς οι χίππυς είχαμε διακρίνει την ανάγκη μιας τέτοιας αλλαγής. Και τώρα ήμουν ενθουσιασμένος που έμαθα ότι και ο Θεός το ήθελε επίσης! Αλλά η συντριβή όλων των σημερινών κυβερνήσεων από τον Θεό πρέπει ν’ αναγγελθή. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος [αυτού του συστήματος].»—Ματθ. 24:14.

Αλλά ποιος θα κάμη το ειδικό έργο κηρύγματος αυτού του αγγέλματος; Μα, αυτοί που έχουν βρη τον αληθινό σκοπό της ζωής! Γρήγορα το διεπίστωσα αυτό, κι έτσι, αμέσως άρχισα να μετέχω στο κήρυγμα της Βασιλείας μαζί με τους μάρτυρες του Ιεχωβά. Εγκαίρως αφιέρωσα τη ζωή μου να υπηρετώ τον Ιεχωβά, και τον Αύγουστο του 1972, μαζί με το φίλο μου Ντέηλ, συμβόλισα την αφιέρωσί μου με το εν ύδατι βάπτισμα.

Πολλοί νεαροί συνήθιζαν να έρχωνται σπίτι μας. Έτσι ο Ντέηλ κι εγώ τους προσκαλούσαμε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Μερικές φορές δώδεκα ή και περισσότεροι έρχονταν μαζί μας στην Αίθουσα Βασιλείας. Τελικά οι περισσότεροι απ’ αυτούς σταμάτησαν να έρχωνται, αλλά άλλοι συνέχιζαν ν’ ανταποκρίνωνται στο άγγελμα της Βασιλείας. Μεταξύ αυτών ήσαν ο αδελφός μου και η αδελφή μου. Και οι δυο βαπτίσθηκαν και υπηρετούν ως τακτικοί ολοχρόνιοι κήρυκες των αγαθών νέων της Βασιλείας.

Πολλές φορές με το πέρασμα του χρόνου οι άνθρωποι μού έλεγαν ότι δεν έπρεπε να ενδιαφέρωμαι τόσο πολύ για τον σκοπό και το νόημα της ζωής, αλλά απλώς να ζω. Όμως, αντί να τους ακούω, θυμόμουν τα λόγια, «Ζητείτε, και θέλετε ευρεί.» Ακολουθώντας αυτή τη σοφή συμβουλή όχι μόνο κατώρθωσα ν’ αποκτήσω αληθινή ευτυχία, αλλά έχω και το προνόμιο να βοηθώ άλλους να εκτιμήσουν τον σκοπό τής ζωής κι έτσι να γνωρίσουν τις ευλογίες που φέρνει.—Από Συνεργάτη.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Μπουντ Γκάγια, Ινδία

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Οι λατρευταί του Χάρε Κρίσνα ψάλλουν το μάντρα (προσευχή)