Χίππυς—‘Πες το Όπως Είναι’

Έχουν βρει οι χίππυς τις απαντήσεις; Απεδείχθει μήπως ο τρόπος της ζωής των ότι είναι η οδός προς την ευτυχία; Είναι άραγε η μεταξύ τους συμπεριφορά γνησίως φιλάγαθη και οικοδομητική; Τι θερίζουν από τη ζωή που έσπειραν;

Θα βρήτε ενδιαφέρον ν’ ακούσετε τι λέγουν άτομα που υπήρξαν χίππυς. Μπορούν ‘να το πουν όπως είναι.’ Εννοείται, δεν είχαν όλοι τις ίδιες πείρες. Εν τούτοις, τα ακόλουθα εκφράζουν πλήρως εκείνα που είπαν πολλοί.

Βρίσκουν Μήπως τις Απαντήσεις;

Μια νεαρά γυναίκα στις Ηνωμένες Πολιτείες προσεχώρησε στο κίνημα των χίππυς με τον ίδιο ιδεαλισμό όπως και οι άλλοι. Ήθελε να βρη απαντήσεις. Ακούστε την πείρα της, όπως την είπε στο περιοδικό Ξύπνα!

«Αυτό που πράγματι κάναμε όλοι στην αρχή ήταν να προσπαθήσωμε να βρούμε τις απαντήσεις στα συγκλονιστικά προβλήματα της ζωής. Πάνω σ’ αυτή την αναζήτησι, επιδόθηκα στη χρήσι ναρκωτικών και στη λατρεία του φύλου. Αργότερα, επιδόθηκα ακόμη περισσότερο στον αποκρυφισμό, στον μυστικισμό και στον δαιμονισμό.

«Όμως, με όλα αυτά, τίποτε δεν κατανοούσα. Μέσω του λεγομένου ‘γκούρου’ μου παρασύρθηκα περισσότερο στον μυστικισμό και στον αποκρυφισμό και στη χρήσι ναρκωτικών. Διεπίστωσα, εν τούτοις, ότι όλα εγίνοντο πιο καταθλιπτικά. Άρχισα να αισθάνωμαι τόσο βαθειά απογοήτευσι, ώστε έπρεπε, πάνω από μια φορά, να ελέγχω την παρόρμησι να πέσω από μια γέφυρα.

«Πολλοί από τους φίλους μου είχαν τώρα παραδοθή στη χρήσι ναρκωτικών και οινοπνευματωδών ποτών. Ένας χρησιμοποιούσε μια ακάθαρτη βελόνη όταν έπαιρνε ναρκωτικό και προεκλήθη γάγγραινα με δηλητηρίασι αίματος. Παρ’ ολίγον να πεθάνη. Ένας άλλος πήρε τελικά ένα όπλο και αυτοκτόνησε. Απλούστατα δεν μπορούσε ν’ αντεπεξέλθη σ’ όλα αυτά, ιδιαιτέρως στις πνευματιστικές δυνάμεις που επενεργούσαν επάνω μας.

«Αυτό με συνεκλόνισε πράγματι, και με αφύπνισε. Ένοιωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω περισσότερο αυτή τη ζωή, αφού ήταν βέβαιο ότι δεν προσέφερε τις απαντήσεις που αναζητούσα. Είχα τελείως απογοητευθή από τους λεγομένους αυτούς ‘αγίους ανθρώπους.’»

Όχι, δεν βρήκε τις απαντήσεις για τις οποίες ερευνούσε. Ούτε η χίππικη πορεία την οδήγησε σε μια καλύτερη ζωή. Δεν έφερε επίσης ούτε ευτυχία ούτε ελπίδα για το μέλλον.

Υλισμός, Υποκρισία

Ένας νεαρός από την Καλιφόρνια, που υπήρξε χίππυ επί χρόνια, αναζητούσε κι’ αυτός τις απαντήσεις, κι έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Είχε ’αηδιάσει’ από τον υλισμό και την υποκρισία της κοινωνίας. Λέγει τα εξής:

«Βεβαίως εδοκίμασα ναρκωτικά—το κάθε τι που υπήρχε στην αγορά. Άφησα τα μαλλιά μου να μεγαλώσουν και να φθάσουν κάτω στο μέσον της πλάτης μου. Φόρεσα χρυσά σκουλαρίκια, άφησα γενειάδα—έγινα τέλειος χίππυ.

«Υπήρχε μεγάλη έλλειψις ενδιαφέροντος εκ μέρους των άλλων για τους νέους. Τα παιδιά σήμερα αηδιάζουν το σύστημα. Γι’ αυτό παίρνουν ναρκωτικά—αυτό είναι μια διέξοδος. Βλέπουν τους ανθρώπους γύρω των να φθείρουν τη γη και να μολύνουν το νερό, χωρίς ν’ ανησυχούν γι’ αυτό που κάνουν. Διαμαρτύρονται για την υποκρισία του σημερινού κόσμου.»

Αφού όμως έζησε πέντε και πλέον χρόνια ως χίππυ, τι παρετήρησε μέσα στις τάξεις των; Δηλώνει τα εξής:

«Ο χίππυ είναι ακριβώς τόσο υποκριτής όσο και οι άνθρωποι που επικρίνει. Ο υλισμός είναι τόσο κακός μέσα στο κίνημα των χίππυς, όσο και οπουδήποτε αλλού. Ο χίππυ μιλεί γι’ αγάπη, αλλά δεν την εννοεί ούτε την εφαρμόζει με τη Γραφική έννοια. Είναι κατά το πλείστον σεξουαλισμός—πράγματι, λατρεία του φύλου. Στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρθηκαν για κανένα άλλον.»

Ένα λεξικό ορίζει τον υλισμό ως «τη διδασκαλία, ότι το ατομικό συμφέρον είναι και θα έπρεπε να είναι ο πρώτος νόμος της ζωής.» Συνεπώς είναι υλιστικό, ή ιδιοτελές, να σκέπτεται κανείς πρωτίστως τις δικές του επιθυμίες.

Σκέπτονται οι χίππυς πρωτίστως τις δικές τους επιθυμίες; Δεν εγκαταλείπουν την ευθύνη στους γονείς και σε άλλους αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα που προκύπτει; Δεν ραγίζουν συχνά ιδιοτελώς τις καρδιές των γονέων των οι οποίοι, παρ’ όλα τα σφάλματά τους, συνήθως έχουν εργασθή σκληρά για ν’ αναθρέψουν τα παιδιά τους; Δεν προβαίνουν οι χίππυς σε ιδιοτελείς εντρυφήσεις για να ικανοποιήσουν κάθε ιδιοτροπία του πάθους των; και πουθενά αυτή η ιδιοτέλεια δεν είναι τόσο έκδηλη όσο στην επιθυμία τους για ναρκωτικά.

Που Οδηγούν τα Ναρκωτικά;

Πολλοί χίππυς έχουν ένα διαρκές πρόβλημα, προσπαθώντας να βρουν ναρκωτικά σε αρκετή ποσότητα. Τα ναρκωτικά είναι ακριβά. Χρειάζονται χρήματα για να τ’ αγοράση κανείς.

Για να προμηθευθούν ναρκωτικά μερικοί χίππυς καταφεύγουν στην επαιτεία στους δρόμους. Άλλοι ομολογούν ότι κλέπτουν για ν’ αποκτήσουν τα χρήματα. Μερικοί έχουν παροτρύνει τις γυναίκες με τις οποίες ζουν να επιδοθούν σε πράξεις πορνείας για να προμηθευθούν τα χρήματα. Τι είναι η φρενίτις για την απόκτησι ναρκωτικών, ειμή υπερβολικός υλισμός;

Το κάπνισμα της μαριχουάνας είναι μόνο το πρώτο βήμα. Πολύ συχνά οδηγεί στη χρήση ισχυροτέρων ναρκωτικών. Σε τι οδηγεί αυτό; Μήπως στην ανεύρεσι απαντήσεων; Σε ανύψωσι; Στην ευτυχία; Σ’ ένα βελτιωμένο τρόπο ζωής; Ένας συγγραφεύς που προσποιήθηκε τον χίππυ κι’ έζησε μαζί τους, έγραψε σχόλια για την πείρα του στο περιοδικό Λουκ. Είναι παρόμοια με ό,τι πολλοί σημερινοί και πρώην χίππυς παραδέχονται ως αλήθεια. Σχετικά με το «διαμέρισμα των τοξικομανών» όπου έμενε, εδήλωσε:

«Ο τόπος του Ρικ και της Κάθυ ήταν ένα ακάθαρτο, στρωμένο με άχυρα οχυρό τοξικομανών, που ήταν πολύ περισσότερο δύσοσμο και ανθυγιεινό από έναν υπόνομο, από τότε που άνθρωποι απεπειράθησαν να ζουν μέσα σ’ αυτό. Κατά μήκος του διαδρόμου, όταν προχωρήσαμε σ’ αυτόν, υπήρχαν έξη τουλάχιστον χίππυς ξαπλωμένοι, που ευρίσκοντο σε διάφορα στάδια ναρκωτικού ληθάργου. Και μέσα στα σκοτεινά υπνοδωμάτια, άνδρες και γυναίκες με ανέκφραστα πρόσωπα εκάθηντο στο δάπεδο ζαλισμένοι, ενώ μουσική «ροκ» από τα ραδιόφωνα ούρλιαζε στην ανωτάτη έντασι και μυίγες κατά εκατοντάδες στριφογύριζαν ανάμεσα από νέφη γλυκείας μυρωδιάς καπνού μαριχουάνας . . .

«Ένας χίππυ ήταν τόσο ζαλισμένος όταν έφθασε, ώστε μιλούσε με δειλή και παράτονη φωνή σαν χλιμίντρισμα· όμως, ό,τι κι’ αν έλεγε, δεν ήταν αρκετό. Κατά τις πέντε π.μ., σηκώθηκα σύντομα για να τον δω. . . να κάνη ένεσι με σακχαρούχο νερό στις φλέβες του λαιμού του, εφόσον είχε εξαντλήσει τα πραγματικά ναρκωτικά καθώς επίσης και τα πρόσφορα σημεία για να στερεώση τη βελόνη. Κάθε φορά που έκανε ένεσι στο σώμα του, βογγούσε: ‘Ωωωωχχχ, ωωωχχχ, αυτό είναι που μ’ αρέσει. . . αυτό είναι που μ’ αρέσει,’ κι’ ενεργούσε σαν ‘τέρας’ με το να κυλιέται γύρω στο πάτωμα, να χτυπιέται και να κάνη αδέξιες κινήσεις και να ‘φωνάζη’ σαν κουκουβάγια.»

Οι χίππυς ορθώς επικρίνουν εκείνους που μέσα στην κοινωνία κάνουν το χρήμα θεό των, που επιδιώκουν υλικά πράγματα. Αλλ’ η φρενιτιώδης επίδοσις σε ναρκωτικά από πολλούς χίππυς είναι, εξολοκλήρου υλιστική, ίσως και κάτι περισσότερο. Και τ’ αποτελέσματα;

Ένας γιατρός του Γενικού Νοσοκομείου του Σαν Φρανσίσκο υπελόγισε ότι εισάγονται στο νοσοκομείο δεκαπέντε έως είκοσι ασθενείς την εβδομάδα λόγω διαταράξεως φρενών από ναρκωτικά. Είπε: «Αυτοί που κάνουν χρήσι ναρκωτικών έρχονται εδώ πάσχοντας από αϋπνία, κακή διατροφή και συχνά από ασθένειες που μετεδόθησαν από τη βελόνη. . . Πολλοί απ’ αυτούς αναπτύσσουν αναπνευστικές ασθένειες λόγω κακής διατροφής.» Ένας γενικός εισαγγελεύς της Καλιφόρνιας απεκάλυψε: «Στην περιφέρεια Χάιτ Άσμπουρυ, κάθε 60 ώρες πεθαίνει κάποιος με τραγικό τρόπο εξαιτίας των ναρκωτικών.»

Ακόμη κι’ εκείνοι που διαφεύγουν τις άμεσες τραγικές συνέπειες, πρέπει μολαταύτα ν’ αντιμετωπίσουν τα πιθανά μακροχρόνια αποτελέσματα της λήψεως ναρκωτικών. Ένα απ’ αυτά τ’ αποτελέσματα οφειλόμενο στο L.S.D. περιεγράφη ως «διάσπασις των χρωμοσώμων» στα κύτταρα του σώματος. Μπορεί να συμβή, καθώς αναφέρεται, «ύστερα από μια μόνο ή δυο χρήσεις. . . Τέτοια διάσπασις, όπως δείχνουν τα πειράματα, θα μπορούσε να κάμη τα μεταγενέστερα τέκνα αυτών που κάνουν χρήσι να γεννηθούν ανώμαλα, καθυστερημένα ή και τα δυο.»

Αγάπη προς τον Πλησίον;

Η αγάπη για τον συνάνθρωπο κατέχει υψηλή θέσι στη φιλοσοφία των χίππυς. Τι συμβαίνει όμως στην πράξι; Αποτελεί πράγματι εκδήλωσι αγάπης προς ένα άτομο το να του προμηθεύση κανείς ναρκωτικά, όπως κάνουν οι χίππυς μεταξύ των; Πόσες διάνοιες εκφυλίζονται και αναστατώνονται από τα ναρκωτικά; Πόσα σώματα συντρίβονται και καταρρέουν; Η μεθεδρίνη, το L.S.D., η πεϋότ, η ηρωίνη και άλλα ναρκωτικά προωθούνται από τους χίππυς. Αλλά στρέφουν την πλάτη τους ανίκανοι να βοηθήσουν ή αδιάφοροι, όταν η διάνοια ενός συντρόφου των αρχίζη να χάνη τη διαύγειά της εξαιτίας λήψεως ναρκωτικών.

Επίσης, τι είδους «αγάπη» είναι «ο ελεύθερος έρως»; Ένα κορίτσι δεκαέξη ετών εξήγησε ότι δεν την πείραζε το ότι παρεδίδετο σε διαφόρους άνδρες, λέγοντας: «Είναι ένα εντελώς κοινό πράγμα.» Ποια είναι όμως τα ‘υποπροϊόντα’ αυτής της σύμμικτης ζωής; Εκτός από τις ζηλοτυπίες, την πικρία και τα μίση που δημιουργούνται ανάμεσά τους, επέρχεται η ολεθρία διάδοσις των αφροδισίων νοσημάτων. Ασυνείδητοι, ιδιοτελείς χαρακτήρες υπεισέρχονται στις τάξεις των χίππυς αποβλέποντας σε «ελεύθερον έρωτα.» Αφήνουν πίσω τους ένα μολυσμένο άτομο.

Αποκαλύπτοντας την παχυλή της αμάθεια ως προς τους πραγματικούς κινδύνους των αφροδισίων νοσημάτων, μια χίππισα είπε με αφέλεια σ’ έναν δημοσιογράφο: «Συμβαίνει αυτό. Αυτά είναι τα ‘τυχερά’ που έχετε στον ελεύθερο έρωτα. Πηγαίνετε λοιπόν σε μια κλινική και απαλλάσσεσθε απ’ αυτά.» Πολλοί, προς λύπην των, διαπιστώνουν τώρα ότι μια μόνιμη θεραπεία δεν είναι τόσο εύκολη.

Ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Αφγανιστάν, Ρόμπερτ Νιούμαν, είπε σχετικά με τους χίππυς της Καμπούλ: «Καταστρέφουν τον εαυτό τους στο Αφγανιστάν. Υπάρχει αυτοκτονία, φρικτή υγεία, ασθένειες. Ζουν σε καλύβες.» Μοιάζουν όλ’ αυτά με εκδηλώσεις γνησίας αγάπης προς τον πλησίον;

Περιγραφή

Άτομα μπορεί να προσχωρήσουν στο κίνημα των χίππυς, επειδή αναζητούν ειλικρινά την ευτυχία, τις απαντήσεις στα προβλήματα της ζωής, την ελευθερία. Αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι αυτό που βρίσκουν απέχει μακριά απ’ αυτά. Η αναζήτησίς των ωδήγησε σε μεγάλη δυστυχία, σε απογοήτευσι ως προς τις απαντήσεις, ακόμη και σε υποδούλωσι—στα ναρκωτικά, στα προσωπικά πάθη, καθώς και στο ‘Καθεστώς’ των χίππυς.

Ένας δημοσιογράφος στο Χάιτ Άσμπουρυ είπε: «Μερικοί από τους χίππυς που περιπλανώνται φαίνονται περισσότερο καταβεβλημένοι από φροντίδες, περισσότερο ανήσυχοι, λιγώτερο ευτυχείς από τους χρηματιστάς της Οδού Μοντγκόμερυ, τους οποίους ομολογούν ότι χλευάζουν.» Ένας άλλος είπε: «Το Χάιτ Άσμπουρυ, που ήταν κάποτε ακρόπολις της αγάπης, . . . είναι τώρα μια πόλις φαντασμάτων, μια πόλις τρόμου, βιασμών, φόνων, επιθέσεων, ληστειών.»

Έτσι, περιγράφοντας το κίνημα όπως είναι, ένας δημοσιογράφος είπε: «Ελάχιστοι βρήκαν αυτό για το οποίο ήλθαν . . . οι περισσότεροι απ’ αυτούς, αντί τούτου, βρήκαν ένα χαμένο παράδεισο γεμάτο με ναρκωτικά και ακαθαρσία και κραυγές αθλιότητος.»

Κανένας δεν μπορεί να μεμφθή ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο σύστημα πραγμάτων, εφόσον το σημερινό βρίσκεται σε μια τρομερή κατάστασι. Βρίσκεται όμως η απάντησις σ’ έναν τρόπο ζωής που δεν βελτιώνει τα πράγματα, αλλά συχνά τα χειροτερεύει; Οι πείρες εκείνων που υπήρξαν χίππυς και οι οποίοι ‘λέγουν τα πράγματα όπως είναι,’ δείχνουν ότι η απάντησις πρέπει να είναι, Όχι.

Αλλ’ εν τοιαύτη περιπτώσει, ποια είναι η απάντησις στα προβλήματα της ζωής; Θα επικρατήση το διεφθαρμένο αυτό σύστημα πραγμάτων όπως προχωρεί τώρα, ώστε οι νέοι να μην έχουν ελπίδα για το μέλλον; Πού επί τέλους μπορεί να στραφή ένα έντιμο, ειλικρινές άτομο για γνήσια ευτυχία τώρα και για μια βάσιμη ελπίδα για το μέλλον;