Τι οι Χίππυς Λέγουν;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ εκείνο που έκαμε αυτούς τους νεαρούς να μπουν στην παράξενη και δύσκολη ζωή ενός χίππυ;
Όταν ακούμε αυτά που λέγουν οι ίδιοι οι χίππυς, προβάλλει ένας ωρισμένος τύπος. Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Πολλοί χίππυς, όταν ερωτώνται γιατί διάλεξαν αυτή την πορεία ζωής, δίνουν την ίδια απλή απάντησι: «ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.»
Οι Παγκόσμιες Συνθήκες
Σήμερα οι νεαροί είναι καλύτερα πληροφορημένοι από κάθε άλλη φορά. Είναι πολύ ενήμεροι του τι λαμβάνει χώραν στον κόσμο. Βλέπουν να επικρατή στα έθνη μεγάλη αγωνία, αδικία, φτώχεια, μίσος και υποκρισία. Βλέπουν ότι οι ηγέται του κόσμου συχνά δεν λύουν τα προβλήματα του ανθρώπου με ειρηνικό τρόπο, αλλά ποτίζουν τη γη με αίμα. Και με τίνων το αίμα ιδιαιτέρως; Γνωρίζετε την απάντησι: Με το αίμα των νέων. Τους ζητούν να πληρώσουν το ανώτατο τίμημα για τα λάθη των άλλων.
Γι’ αυτό, ο Τζων Γ. Γκάρντνερ, τέως μέλος του κυβερνητικού συμβουλίου των Η.Π.Α., είπε: «Η γενεά αυτή δεν θ’ αποδεχθή λύσεις που μαγειρεύονται εκ των προτέρων στα παρασκήνια του Καθεστώτος.» Όχι, πολλοί νεαροί σήμερα απλώς δεν αποδέχονται τις καθιερωμένες εξηγήσεις για τα τρομερά πράγματα που έχουν συμβεί στην εποχή μας.
Ως παράδειγμα, μια νεαρά παρεδέχθη ότι οι παγκόσμιες συνθήκες ωδήγησαν αυτήν και άλλους να γίνουν χίππυς, λέγοντας:
«Ήμουν από ένα εύπορο ‘καλό’ σπίτι. Αλλά έφυγα. Γιατί; Κυρίως διότι ήταν ολοφάνερο ότι όχι μόνο υπήρχε υποκρισία και προκατάληψις διάχυτες στο ωραίο, ήσυχο περιβάλλον, αλλ’ ήμουν τώρα περισσότερο ενήμερη για την τελεία απάθεια και ληθαργική κατάστασι στην οποία οι περισσότεροι άνθρωποι εφαίνοντο να βρίσκωνται όσον αφορά στις παγκόσμιες συνθήκες.
«Δεν μπορούσαν να ιδούν τι διεδραματίζετο; Δεν εγνώριζαν τι ήταν τόσο πολύ εσφαλμένο στον κόσμο; Πώς μπορούσαν να μην κάνουν απολύτως τίποτε; ούτε και να σκέπτονται; Έπρεπε να βρίσκωμαι εκεί όπου οι άνθρωποι προσπαθούσαν τουλάχιστον να βρουν απαντήσεις, έστω κι αν η πορεία τους εφαίνετο παράξενη στους έξω.
«Μπορώ αρμοδίως να πω ότι αυτή είναι η αιτία που κάνει τους περισσότερους απ’ αυτούς τους νεαρούς να μπουν σ’ αυτόν τον δρόμο, διότι υπήρξα μια χίππισσα. Το Γκρήνουιτς Βίλατζ, το Χάιτ Άσμπορυ και ένα Ινδιάνικο αγρόκτημα Χόπι υπήρξαν μεταξύ των τόπων κατοικίας μου.
«Μολονότι άρχισα το κάπνισμα της μαριχουάνας όταν ήμουν 16 ετών, η απογοήτευσίς μου σχετικά με τις εξουσίες, τους γονείς, τη θρησκεία ή οποιοδήποτε ’Καθεστώς’ είχε ήδη λάβει χώραν. Υπήρξα δραστήρια στην εκκλησία μας και συναντήθηκα με τον βοηθό ιερέα για να συζητήσωμε τα ερωτήματά μου και τις αμφιβολίες μου. Δεν έλαβα καμμιά λογική απάντησι.
«Έστρεψα λοιπόν τα νώτα σε όλες τις θρησκείες και απεφάσισα να ‘πάρω όσο μπορούσα περισσότερα από τη ζωή’. Κανένα πράγμα δεν είχε πια σημασία, και η πείρα ήταν η ουσία—ο ‘Θεός’. Ερευνούσα, αλλά δεν εγνώριζα για ποιο πράγμα.»
Η εξήγησίς της δεν είναι καθόλου ασυνήθης. Θα διαπιστώσετε ότι είναι κοινή σε πολλούς που γίνονται χίππυς.
Εν τούτοις, μερικοί ισχυρίζονται ότι οι παγκόσμιες συνθήκες υπήρξαν πάντοτε οι ίδιες· γιατί, λοιπόν, να υπάρχη οποιοσδήποτε πρόσθετος λόγος για τον οποίον οι άνθρωποι γίνονται χίππυς, απ’ ό,τι στο παρελθόν; Αλλά οι παγκόσμιες συνθήκες ΔΕΝ ήσαν πάντοτε οι ίδιες. Ποτέ στην ιστορία του ανθρώπου δεν υπήρξε ένας αιών τόσο γεμάτος από ταραχή, όπως αυτός στον οποίον ζήτε τώρα. Καθώς είπε ο Κος Δικαστής Τζάκσον στη δίκη των Ναζιστών εγκληματιών πολέμου στη Νυρεμβέργη:
«Δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι έχουν αφήσει ένα κληροδότημα από νεκρούς, των οποίων ο αριθμός υπερβαίνει εκείνους που είχαν όλοι οι στρατοί που ενεπλάκησαν σε οποιονδήποτε πόλεμο που αναφέρει η αρχαία ή η μεσαιωνική ιστορία. Ποτέ, σε περίοδο μισού αιώνος, δεν παρετηρήθησαν σφαγές σε τέτοια κλίμακα, τέτοιες ωμότητες και απανθρωπιές, τέτοιες ομαδικές εκτοπίσεις λαών που υπεδουλώθησαν, τέτοιες καταστροφές μειονοτήτων.»
Τα προβλήματα του ανθρωπίνου γένους έχουν αυξηθή αφότου ο κ. Τζάκσον είπε αυτά τα λόγια. Όπως ξέρετε, η εξαφάνισις της ανθρωπίνης ζωής βρίσκεται τώρα μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του ανθρώπου. Επίσης η φτώχεια, η πείνα, οι κοινωνικές αναταραχές, τα φυλετικά και εθνικά μίση, οι μολύνσεις, η ‘πληθυσμιακή έκρηξις’ και άλλα προβλήματα δεν ελαττώνονται καθόλου. Αυξάνουν.
Παγκόσμιο Κίνημα
Δεν είναι απλώς λίγοι άνθρωποι που καταθλίβονται από τις παγκόσμιες συνθήκες και που απορρίπτουν τη σημερινή κοινωνία. Τέτοιους θα βρη κανείς σε ολόκληρο τον κόσμο και σε σημαντικούς αριθμούς. Ένας αρθρογράφος της εφημερίδος των Νέων του Ντητρόιτ παρετήρησε ότι ποτέ δεν υπήρξε στην ιστορία άλλη εποχή «στην οποία τα ευφυέστερα παιδιά παντός έθνους επάνω στη γη ηρεύνησαν το περιβάλλον τους συγχρόνως και διέκριναν την αθλιότητα σε όλη της την έκτασι.»
Το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν είδε έναν τόσο αγωνιώδη αιώνα. Μόνον εκείνοι που κοιμούνται ως προς τα γεγονότα το αρνούνται. Πολλοί όμως είναι άγρυπνοι. Γι’ αυτόν το λόγο μπορεί να λεχθή ότι οι άνθρωποι που ζουν σήμερα δεν θυμούνται να υπήρξε ποτέ μια τέτοια παγκόσμια αντίδρασις εναντίον του καθιερωμένου τρόπου ζωής. Ένας αρθρογράφος του Γερμανικού περιοδικού Ντερ Σπήγκελ έγραψε: «Αυτό εφαρμόζεται στις Καπιταλιστικές χώρες ως επίσης και σ’ εκείνες που ισχυρίζονται ότι έχουν κρατικό σοσιαλισμό.» Επίσης παρετήρησε: «Ίσως οφείλει το ελατήριο του σε μια βαθειά ριζωμένη αδυναμία της δομής του πολιτισμού μας.»
Έτσι, παντού, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ιδίως νέοι, δείχνουν την απέχθειά τους στο παρόν σύστημα πραγμάτων. Συνεπώς, δεν είναι παράδοξο ότι μια εκδήλωσις αυτής της απογοητεύσεως θα έπρεπε να είναι η κίνησις των χίππυς.
Στις ημέρες μας, όμως, μήπως οι γονείς δεν έδωσαν στα παιδιά τους περισσότερα από τα καλύτερα πράγματα της ζωής, παρ’ όσα αυτοί οι ίδιοι είχαν όταν ήσαν νέοι; Πράγματι, σε πολλές χώρες σήμερα οι νέοι έχουν καλύτερη τροφή, ωραιότερα σπίτια και περισσότερη μόρφωσι παρ’ ό,τι είχαν οι γονείς των. Εν τούτοις, η κίνησις των χίππυς είναι ισχυρότερη εκεί όπου το βιοτικό επίπεδο έχει βελτιωθή!
Υλισμός
Εφόσον τα παιδιά της «μεσαίας τάξεως» είναι συνήθως περισσότερο μορφωμένα, είναι συχνά περισσότερο ενήμερα των παγκοσμίων συνθηκών. Ο νεανικός τους ιδεαλισμός τα κάνει ικανά να συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα ζωτικά ερωτήματα της εποχής μας. Επίσης, δεν ασχολήθηκαν τόσο για την τροφή, τη στέγη και την ενδυμασία, όσο τα παιδιά των πτωχών οικογενειών· γι’ αυτό, μπορούν πιο πολύ να σκέπτωνται για άλλα προβλήματα.
Εν τούτοις, ακριβώς η βελτίωσις του βιοτικού επιπέδου μιας οικογενείας αποτελεί μέρος της «βαθειά ριζωμένης αδυναμίας στη δομή του πολιτισμού μας,» όπως έθεσε το ζήτημα το περιοδικό Ντερ Σπήγκελ. Ποια σχέσι έχει η υλική ευημερία με το ότι πολλοί νεαροί γίνονται χίππυς; Μια χίπισσα από την Καλιφόρνια διετύπωσε καλά τη στάσι των. Προήρχετο από μια οικογένεια που διέμενε σ’ ένα σπίτι αξίας $50.000 και είχε την ατομική της περιουσία. Για τους γονείς της έκαμε τα εξής σχόλια:
«Μου έδιναν κάθε τι που ήθελα. Είχα δικό μου αυτοκίνητο. Αλλ’ όλα ήσαν τόσο ψεύτικα. Το κάθε τι περιεστρέφετο γύρω από το χρήμα. . . . Γι’ αυτό, απλούστατα, «το έσκασα.»
Έτσι, προς κατάπληξι των γονέων των, πολλοί νεαροί αρνούνται να δεχθούν ψυχρά υλικά πλούτη ως υποκατάστατον της θερμότητος της πατρικής αγάπης, της προσοχής και της ηγεσίας.
Οι χίππυς συχνά είναι τα προϊόντα γονέων που έζησαν χωρίς υλικά αγαθά στη διάρκεια αγωνιωδών προσπαθειών κατά τα καταθλιπτικά έτη που ακολούθησαν το οικονομικό «κρας» του 1929. Οι γονείς αυτοί είχαν κρίνει ότι τα παιδιά τους έπρεπε να έχουν ‘όλα τα πράγματα που εμείς στερηθήκαμε όταν μεγαλώναμε.’ Αυτό ήταν πολύ ευγενικό, αλλά συχνά η επιδίωξίς των ν’ αποκτήσουν χρήμα εγίνετο με τη δαπάνη χρόνου, που έπρεπε να είχε δαπανηθή με τα παιδιά στα έτη της διαπλάσεώς των.
Έτσι, οι χίππυς μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που αποθησαύριζε. Το χρήμα είχε γίνη ο θεός της. Σ’ αυτή την ασυγκράτητη επιδίωξη, πάρα πολλά παιδιά απέκτησαν άφθονα υλικά αγαθά. Προς περιπλοκήν της καταστάσεως, η ανεκτικότης ήταν ο κανών. Η πειθαρχία έγινε κάτι το απηρχαιομένο ή δεν διετίθετο χρόνος γι’ αυτήν. Η κυρία έμφασις ετέθη στο πώς να βελτιώση κανείς τη θέσι του στη ζωή.
Ένας συντάκτης του Νταίηλυ Σταρ του Τορόντο, σχολιάζοντας το πρόβλημα των χίππυς σ’ αυτή την πόλι, είπε:
«Το κίνημα των χίππυς είναι μια βιαία υπόμνησις εκείνου που μερικές φορές λησμονούμε: Καλύτερη στέγασις, περισσότερες δουλειές, ανώτερη εκπαίδευσις, δεν μπορούν αυτά μόνα τους να φέρουν θεραπεία στους ανθρώπους, οι οποίοι στη δεκαετία του 1960 διεπίστωσαν ότι η ζωή είναι κενή και απάνθρωπη. Μόνο μια αντιστροφή των αξιών, στις οποίες οι άνθρωποι είναι αποδεκτοί χωρίς επιφυλάξεις—στην πραγματικότητα αγαπητοί—θα κάμη τη ζωή άξια να τη ζη κανείς.»
Ανάγκη Μιας Νέας Κοινωνίας
Έτσι, οι περισσότεροι χίππυς χρειάζονται μια νέα κοινωνία. Απορρίπτουν μια κοινωνία που στρέφεται στο χρήμα και τα αξιώματα και η οποία καταπατεί τον συνάνθρωπό της αντί να τον αγαπά. Απορρίπτουν έναν κόσμο στον οποίον υπάρχει τόσο πολλή υποκρισία, ανεντιμότης, ανειλικρίνεια και ανισότης. Καθώς το διετύπωσε ένας συγγραφεύς: «Οι χίππυς ελπίζουν να δημιουργήσουν μια εντελώς νέα κοινωνία, πλούσια σε πνευματική χάρι, που θα αναζωογονήση τις παλαιές αρετές της αγάπης [βασισμένης σε αρχές] και του σεβασμού.»
Οι χίππυς δεν βλέπουν ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμισις της παρούσης τάξεως πραγμάτων θα το κατορθώση αυτό. Γι’ αυτό νομίζουν ότι ο τρόπος για την ατομική απελευθέρωσι από την κοινωνία είναι η απόρριψίς της και η παραβίασις των κανόνων της. Νομίζουν ότι πρέπει να υπάρξη απελευθέρωσις από τη δουλεία του υλισμού, για να μπορούν ν’ απολαμβάνουν τ’ απλούστερα πράγματα στη ζωή, την ομορφιά της και τα θέλγητρά της.
Γι’ αυτό, το χρήμα και η εργασία, συνδεδεμένα στις διάνοιες των χίππυς μ’ ένα διεφθαρμένο εμπορικό σύστημα, έχουν τεθή σε αμφισβήτησι ως ψευδείς θεοί. Όπως εδήλωσε ένας Καναδός αρχηγός ομάδος χίππυς: «Η εργασία δεν είναι το παν, η εργασία δεν είναι ιερή.» Νομίζουν ότι η εργασία πρέπει να γίνεται όταν και αν κανείς επιθυμή, με τον δικό του ρυθμό.
Στον κόσμο των χίππυς θα πρέπει να υπάρχη μικρή ατομική ιδιοκτησία. Ό,τι έχει κανείς θα πρέπει να είναι για το καλό της ομάδας. Ακόμη και τα παιδιά «πρέπει ν’ αποτελούν ευθύνη του καθενός, όχι μόνο των εξ αίματος γονέων.»
Στην κοινωνία των χίππυς μπορούν να συνάπτωνται συμβόλαια γάμου, αλλ’ αν ένας εξεδήλωνε την επιθυμία ν’ αποκτήση έναν άλλο σύντροφο, θα μπορούσε να «παντρευτή,» κι’ αυτόν επίσης. Η ελευθερία να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με οποιονδήποτε είναι πράγματι ο παραδεδεγμένος κανών τους.
Μήπως πολλές απ’ αυτές τις ιδέες σάς «σκανδαλίζουν;» Μήπως σας ανησυχεί το ότι οι χίππυς απορρίπτουν κάθε εξουσία; Μήπως σας καταπλήττει η δοξασία των να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με οποιονδήποτε που εκλέγουν; Μήπως το ότι καπνίζουν μαριχουάνα και παίρνουν ναρκωτικά σας φαίνεται υπερβολικό;
Για τους περισσότερους, ιδιαιτέρως τους ηλικιωμένους, η φιλοσοφία των χίππυς είναι στο άκρον ριζοσπαστική, απαράδεκτη. Μήπως δεν ακούτε μερικούς ηλικιωμένους να λέγουν: ‘Γιατί, από πού πήραν αυτές τις ανόητες ιδέες;’
Από πού, λοιπόν, νομίζετε ότι πήραν τις ιδέες τους; Ποιος είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για τις δοξασίες και τη διαγωγή τους;