Ματιές στον Κόσμο—Β΄

Εξοικονόμησις Μερών του Σώματος

◆ Τα ηθικολογικά, ηθικά και νομικά προβλήματα που εγείρονται όταν λαμβάνουν όργανα από το σώμα ενός ανθρώπου για να τα χρησιμοποιήσουν σε κάποιον άλλον, δημιουργούν μια αυξάνουσα κλίσι προς τα τεχνητά υλικά, σύμφωνα με το περιοδικό Σύγχρονη Ιατρική. Τέτοια μέρη του σώματος που έχουν εξοικονομηθή, αξίας τουλάχιστον 25.000 δολλαρίων, είναι τώρα διαθέσιμα για μεταμόσχευσι σε ασθενείς που τα χρειάζονται. Ένας έλεγχος στα δείγματα που υπάρχουν στα εργαστήρια και στα ιατρικά ιδρύματα των Η.Π.Α. αποκαλύπτει ότι μπορεί ν’ αποκτηθή ένας πλήρης ώμος με 300 δολλάρια και επιπλέον τα έξοδα του χειρουργείου που υπολογίζονται περίπου σε 1.100 δολλάρια· ένα ισχίον, 350 δολλάρια και 950 δολλάρια για την τοποθέτησι· ένα γόνατο, 650 δολλάρια και 1.200 για το χειρουργείο· ένας λάρυγγας για αποκατάστασι της ομιλίας, 950 δολλάρια και 250 δολλάρια επιπλέον. Είναι, επίσης, διαθέσιμοι αγκώνες, καρποί, αστράγαλοι, αρμοί δαχτύλων των χεριών και των ποδιών, αρτηρίες και πολλά άλλα.

Αίθουσες Γεμάτες Καπνό

◆ Οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται κατά παράδοσιν σε αίθουσες γεμάτες από καπνούς τσιγάρων. Αλλά προσφάτως ένας Ιταλός δικηγόρος έμαθε με αγανάκτησι ότι τα εκκλησιαστικά μέλη στη Σύνοδο της Ρώμης «απεφάσισαν επισήμως ότι στους επισκόπους που έχουν τη συνήθεια να καπνίζουν . . . επιτρέπεται να καπνίζουν ελεύθερα στη διάρκεια της συνελεύσεως.» Έτσι, έγραψε στην εφημερίδα Ιλ Τζιορνάλε: «Εμείς οι δικηγόροι δεν καπνίζομε όταν έχωμε δικαστικές ακροάσεις . . . Πώς μπορούν [οι επίσκοποι] να δικαιολογούν τέτοια συμπεριφορά όσον αφορά τις ανάγκες της δικής των υγείας, και, πάνω απ’ όλα, ν’ αναγκάζουν τους συναδέλφους των που δεν καπνίζουν να εισπνέουν τους καπνούς από τα τσιγάρα, έχοντας υπ όψιν την αρχή του Ευαγγελίου ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας και να μη κάνωμε στους άλλους ό,τι δεν πρέπει να κάνωμε στον εαυτό μας;»

Περιορισμοί Ενεργείας

◆ Έχοντας υπ’ όψιν τα τεράστια αποθέματα άνθρακος των Η.Π.Α., πολλοί πιστεύουν ότι οι Η.Π.Α. έχουν αρκετή ενέργεια για πολλά χρόνια ακόμα. Αλλά το περιοδικό Σμισθόνιαν λέγει ότι αυτοί ξεχνούν ένα ζωτικό σημείο: «Χρειάζεται ενέργεια για να παραχθή νέα ενέργεια.» Παραδείγματος χάριν, από το 1860 μέχρι το 1870, το πετρέλαιο βρισκόταν σε μέσο βάθος 300 ποδών (90 περίπου μέτρα) στις Η.Π.Α. Το 1900 το βάθος ήταν 1.000 πόδια (305 περίπου μέτρα)· το 1927, 3.000 πόδια (915 περίπου μέτρα)· σήμερα, είναι 6.000 πόδια (1830 περίπου μέτρα). Έτσι η διύλισις, η κατασκευή σωληνώσεων και άλλες ενέργειες απαιτούν πολύ περισσότερη ενέργεια τώρα για να εξαχθή το πετρέλαιο. «Τα πιο φθηνά και προσιτά ορυκτά αποθέματα πετρελαίου έχουν εξαντληθή,» σημειώνει το περιοδικό, «και η ενέργεια που απαιτήθηκε για να εκμεταλλευθούν τελείως και τα υπόλοιπα μπορεί να ισοδυναμούσε με την ενέργεια που περιείχετο σ’ αυτά.»