Νέα Εποχή Ελευθερίας στο Κουεμπέκ
ΤΙ ΘΑ βλέπατε αν επρόκειτο να επισκεφθήτε το Κουεμπέκ σήμερα;
Θα παρατηρούσατε μια κοινωνία που μοιάζει πολύ με την υπόλοιπη Βόρειο Αμερική. Έχει φύγει ο φόβος και η καταπίεσις που κρεμόταν σα σάβανο πάνω στους ανθρώπους στην περίοδο της ολοκληρωτικής Καθολικής κυριαρχίας. Μπορούν ν’ αποφασίζουν μόνοι τους όσον αφορά την εκπαίδευσι, την εργασία, τον οικογενειακό προγραμματισμό, τη θρησκεία—χωρίς πια να ενδιαφέρωνται για την επιδοκιμασία του ιερέως.
Η κυβέρνησις έχει αναλάβει και βελτιώσει την εκπαίδευσι από το 1964. Το ρεύμα της εκπαιδεύσεως τώρα στρέφεται προς τις επιχειρήσεις και την τεχνική εκπαίδευσι αντί της θεολογίας και της φιλοσοφίας. Η Γαλλο-καναδική νεολαία έχει ολοένα περισσότερες ευκαιρίες να εισέλθη στον κόσμο των επιχειρήσεων και της βιομηχανίας.
Ο τύπος και τα άλλα μέσα ενημερώσεως είναι ελεύθερα να ερευνούν τα θέματα της ημέρας και να δημοσιεύουν τα συμπεράσματά τους. Ο σημερινός κάτοικος του Κουεμπέκ είναι πιο μορφωμένος και καλύτερα πληροφορημένος απ’ όσο ήταν ποτέ προηγουμένως. Η εκπαιδευμένη κοινή γνώμη απαιτεί καλύτερη κυβέρνησι.
Οι μειονότητες, όπως είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι, έχουν σήμερα τόση ελευθερία στο Κουεμπέκ όσο και οπουδήποτε αλλού. Υπάρχει μια εντελώς νέα ατμόσφαιρα διανοητικής ελευθερίας που δεν ήταν γνωστή ποτέ πριν από την «Ήρεμη Επανάστασι.»
Το Κουεμπέκ βγήκε από τη νύχτα της νωθρότητος στον σύγχρονο κόσμο μ’ ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Μολονότι πολλές συνθήκες έχουν βελτιωθή λόγω αυτών των αλλαγών όσον αφορά τις κοσμικές υποθέσεις της ζωής, υπάρχει, όμως, και μια άλλη σπουδαία ανθρώπινη ανάγκη που πρέπει να εξετασθή!
Το Θρησκευτικό Κενό: Ποιος Μπορεί να το Γεμίση;
Κάθε ξαφνική απομάκρυνσις του πυρήνος μιας κοινωνίας αφήνει ένα κενό. Τι συνέβη, λοιπόν, στο Κουεμπέκ μετά την ξαφνική παρακμή της εξουσίας της Καθολικής Εκκλησίας;
Ο αρθρογράφος Ραλφ Συρέτ της Σταρ του Μόντρεαλ σχολιάζει: «Η Καθολική Εκκλησία βρισκόταν στον πυρήνα της Γαλλο-καναδικής κοινωνίας επί 300 χρόνια . . . Τι συμβαίνει όταν χάνεται αυτή η μορφή εξουσίας; . . . αγωνία και αδιαφορία εκ μέρους τόσο των λαϊκών όσο και των κληρικών κατέλαβαν τη θέσι όπου άλλοτε η Εκκλησία στεκόταν σταθερά.»
Ποιος ή τι, λοιπόν, μπορεί να γεμίση αυτό το θρησκευτικό κενό; Ποιος είναι πρόθυμος να ικανοποιήση την ανάγκη των ανθρώπων για πνευματική ανακούφισι και Βιβλική εκπαίδευσι; Οι περισσότερες θρησκείες στον Καναδά, δεν τολμούσαν στο παρελθόν να εξαπλωθούν στο Κουεμπέκ από τον φόβο της κυριαρχίας της Καθολικής ιεραρχίας. Ως αποτέλεσμα, δεν είναι κατάλληλα εφοδιασμένες να ικανοποιήσουν τη θρησκευτική ανάγκη που υπάρχει τώρα.
Εν τούτοις, υπάρχει μια αξιοσημείωτη εξαίρεσις! Τα τελευταία πενήντα χρόνια οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν αδιάλειπτα να δείχνουν το στοργικό τους ενδιαφέρον για τον Γαλλο-καναδικό λαό, σε καλούς και σε δύσκολους καιρούς. Προσέφεραν Βιβλική εκπαίδευσι και πνευματική ανακούφισι σε όλους όσοι την επιθυμούσαν. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι σταθερά εγκατεστημένοι στο Κουεμπέκ, με το να έχουν τώρα 130 εκκλησίες και περισσότερα από 7.000 άτομα που συμμετέχουν δραστήρια στο να παρέχουν Βιβλική εκπαίδευσι. Είναι πρόθυμοι και ικανοί να γεμίσουν το θρησκευτικό κενό. Μπορούν, όμως, να έχουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων;
Έχουν Κερδίσει τον Σεβασμό και την Εμπιστοσύνη
Είναι τώρα πολύ γνωστό ότι η εναντίωσις στους μάρτυρες του Ιεχωβά που είχε εκδηλωθή προηγουμένως μεταξύ των κατοίκων του Κουεμπέκ, ωφείλετο σε κακές πληροφορίες που έσπειραν οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες της εποχής. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι γνωρίσθηκαν από κοντά με τους μάρτυρες του Ιεχωβά και έχουν τώρα μια πολύ διαφορετική άποψι.
Ένας Γαλλο-καναδός αρθρογράφος, ο Αντρέ Ρυφιάνζ, γράφοντας στην εφημερίδα Λε Ζουρνλ ντε Μοντρεάλ στις 30 Ιουλίου 1973, είπε: «Ο Ντυπλεσσί θα πρέπει να στριφογυρίζη στον τάφο του, αυτός που παρέστησε τους μάρτυρες του Ιεχωβά σαν σκιάχτρα και που μας έπεισε, εκείνη την εποχή στο σχολείο, ότι ήσαν μια αίρεσις κακοποιών . . . Δεν είμαι Μάρτυς. Αλλά είμαι μάρτυς του γεγονότος ότι οι Μάρτυρες δείχνουν δραστηριότητα και καλή συμπεριφορά. . . . Στην πραγματικότητα είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Αν ήσαν οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο, δεν θα χρειαζόταν να κλειδώνωμε τις πόρτες μας το βράδυ και να βάζωμε το σύστημα συναγερμού για τους διαρρήκτες.»
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά και η ειρηνική τους δράσις της Βιβλικής εκπαιδεύσεως στα σπίτια των ανθρώπων είναι τώρα αναγνωρισμένο και αποδεκτό μέρος της ζωής του Κουεμπέκ. Συχνά οι οικοδεσπότες τους ρωτούν: ‘Η Εκκλησία έχει εξαφανισθή. Τι θα συμβή έπειτα; Πού πρέπει να στραφούμε;’ Αφού έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην επί μακρόν κυριαρχούσα Εκκλησία, πολλοί κάτοικοι του Κουεμπέκ στρέφονται τώρα στους μάρτυρες του Ιεχωβά γιατί είναι οι μόνοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται σοβαρά για τα προσωπικά τους προβλήματα και τις θρησκευτικές τους ανάγκες.
Η οργάνωσίς των αυξάνει σε αριθμούς, καθώς επίσης σε ποιότητα και σε ωριμότητα. Την τελευταία δεκαετία οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν θέσει σε λειτουργία μια Γαλλόφωνη σχολή στο Μόντρεαλ που έδωσε ήδη βασική εκπαίδευσι της Γαλλικής γλώσσας σε περισσότερα από 1200 άτομα, που μετακινήθηκαν από άλλα μέρη του Καναδά για να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη σ’ αυτό το μέρος του αγρού.
Επιπλέον, το καλοκαίρι του 1974, οι μάρτυρες του Ιεχωβά κυκλοφόρησαν μια μετάφρασι της Βίβλου στη σύγχρονη Γαλλική, που είναι διαθέσιμη σε προσιτή τιμή για τον καθένα. Γίνεται ό,τι είναι δυνατόν για την πνευματική ενθάρρυνσι του λαού του Κουεμπέκ. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σχολιάζουν συχνά πόσο απολαμβάνουν το να εργάζωνται ανάμεσα σ’ αυτούς τους ενδιαφέροντες και ενθαρρυντικούς ανθρώπους.
Επιβεβαιώνοντας την απόκτησι σεβασμού, ο Ζωρζ Μπερέρ, αρθρογράφος της εφημερίδος Ο Ήλιος της Πόλεως του Κουεμπέκ, δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του αφού παρακολούθησε εκεί τη συνέλευσι «Θείος Σκοπός» τον Αύγουστο του 1974: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν την πείρα μιας εκπληκτικής αυξήσεως στην επαρχία του Κουεμπέκ τα λίγα τελευταία χρόνια. . . .
«Για εκείνον που είναι μάρτυς του Ιεχωβά, η θρησκεία είναι ένας τρόπος ζωής και όχι συλλογή τελετουργιών. Δίνουν έμφασι στην εντιμότητα και στην ηθική αγνότητα, κηρύττουν ότι ο Χριστός είναι πραγματικά ο Υιός του Θεού και ότι κάθε ελπίδα μελλοντικής ζωής εξαρτάται από την πίστι που ασκεί κανείς σ’ αυτόν. Πιστεύουν ότι στο πολύ εγγύς μέλλον, στη δική μας γενεά, η βασιλεία του Θεού θα καταστρέψη το παρόν πονηρό σύστημα.»
Η επιτυχία και η αποτελεσματικότης της δράσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Κουεμπέκ έχει συμβάλει στον σεβασμό και στην εμπιστοσύνη του λαού του Κουεμπέκ. Η εφημερίς Λε Πετί Ζουρνάλ του Μόντρεαλ στις 28 Ιουλίου 1974, υπεγράμμισε δημοσία τη θρησκευτική παρακμή αφ’ ενός και την πρόοδο αφ’ ετέρου, λέγοντας: «Μολονότι οι παραδοσιακές θρησκείες βρίσκονται σε παρακμή και οι εκκλησίες αδειάζουν όλο και περισσότερο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποκτούν ολοένα περισσότερα μέλη και μάλιστα αγοράζουν προηγούμενα κτίρια εκκλησιών και άλλα οικοδομήματα στα όποια συναθροίζονται τα νέα τους μέλη.
«Μολονότι το 1945 υπήρχαν μόνον 356 μέλη [στο Κουεμπέκ], το 1974 υπήρχαν περίπου 7.000 σ’ όλη την επαρχία και χωρίζονται σε 120 εκκλησίες που βρίσκονται σε 125 πόλεις.
«Το 1973 οι μάρτυρες του Ιεχωβά είδαν τους αριθμούς των ν’ αυξάνουν κατά 22 τοις εκατό. Λόγω αυτής της μεγάλης αυξήσεως των μαρτύρων στο Κουεμπέκ, αγοράσθηκαν μερικές αίθουσες και εκκλησίες για να γίνουν τόποι συναθροίσεων. Η πιο σπουδαία αγορά κτιρίου στην περιοχή του Μόντρεαλ είναι η αίθουσα χορού Ντορεμί στο Σαιν Λουκ που μπορεί να χωρέση 1.800 καθήμενους.» Αυτό το κτίριο στο Σαιν Λουκ του Κουεμπέκ έγινε Αίθουσα Συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά.
Η πόλις Ζολιέτ του Κουεμπέκ ήταν ειδικό κέντρο του Ρωμαιοκαθολικισμού. Μια τεράστια ιερατική σχολή ήταν ένα από τα πιο επιβλητικά κτίρια της πόλεως. Οι ιεραπόστολοι των μαρτύρων του Ιεχωβά είχαν διωχθή από οχλαγωγίες των Καθολικών το 1949.—Βλέπε Ξύπνα!, 8 Ιουνίου 1951.
Τώρα υπάρχει μια δραστήρια εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ζολιέτ με μια ωραία Αίθουσα Βασιλείας σε μια από τις πιο κεντρικές λεωφόρους. Εν τω μεταξύ, το κτίριο της ιερατικής σχολής αγοράσθηκε από την κυβέρνησι και μετετράπη σε κολλέγιο της κοινότητος. Αυτό το πρώην κτίριο της ιερατικής σχολής έχει χρησιμοποιηθή δυο φορές από τους μάρτυρες του Ιεχωβά για τις ανά εξάμηνο συνελεύσεις περιοχής.
Ο Ρολάν Γκανιόν ήταν ένας επιχειρηματίας στη Ζολιέτ ο οποίος, το 1949, αποτελούσε μέρος του όχλου που έβγαζε τους μάρτυρες του Ιεχωβά έξω από την πόλι. Τώρα είναι μέλος της εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ζολιέτ.
Τώρα που γνωρίζουν καλύτερα τους μάρτυρες του Ιεχωβά, πολλοί από τους εκ φύσεως φιλικούς και εύθυμους Γαλλο-καναδούς έχουν αλλάξει και δείχνουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό τους με το ν’ ανταποκρίνωνται στην ενθαρρυντική πληροφορία της Βίβλου που τους προσφέρεται.
Αλλά πώς επηρεάζει αυτή η διδασκαλία τη ζωή των ανθρώπων που τη δέχονται;
Ανθρώποι που Βοηθούνται
Οι πιέσεις αυτού του άστατου κόσμου είναι πολλές. Τα προβλήματα είναι παγκόσμια, αλλά η νεολαία ειδικά χρειάζεται βοήθεια. Αυτή τη βοήθεια την προσφέρουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Η επόμενη επικεφαλίδα ειδήσεων από την εφημερίδα Λα Πατρί του Μόντρεαλ στις 28 Ιουλίου 1974, δείχνει το καλό έργο που γίνεται: «ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΩΖΟΥΝ ΝΕΑΡΟΥΣ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΕΙΣ ΧΙΠΠΙΣ.»
Το άρθρο εξηγεί πώς τέσσερις νεαροί πρώην τοξικομανείς, τρεις άνδρες και μια γυναίκα, έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά, καθαρίσθηκαν σωματικώς και άλλαξαν τις συνήθειες της ηθικής. Δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες που έδειχναν πώς ήσαν πριν και πώς ήσαν αφού έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι «πριν» φωτογραφίες έδειχναν μακρυμάλληδες, αχτένιστους νεαρούς· οι «μετά» έδειχναν τέσσερις περιποιημένους νέους.
Το άρθρο του δημοσιογράφου Αντρέ Λε Μπελ σχολιάζει: «Ο τρόπος της ζωής τους έχει αλλάξει πολύ, διότι, όπως λέγουν, βρήκαν επιτέλους ένα σκοπό στη ζωή στον οποίον μπορούν ν’ αφιερώσουν όλες τους τις δυνάμεις . . . Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά συμφωνούν ότι η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών στην καθημερινή ζωή βελτιώνει την ηθική και την ποιότητα της ζωής.»
Ένας άλλος νέος, ένας Καθολικός από το Μόντρεαλ, είχε αφήσει τη χαρτοπαιξία να κυριεύση τη ζωή του. Γράφει: «Ένα βράδυ ενώ ήμουν στις κούρσες, πήγαν στο σπίτι μου ο κουνιάδος μου και η σύζυγος του και άφησαν δύο αντίτυπα του βιβλίου Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή στη σύζυγο μου. Όταν επέστρεψα στο σπίτι η σύζυγος μου μού εξήγησε τι είχε μάθει για το τέλος αυτού του συστήματος που είναι πολύ κοντά και ότι εκείνοι που δεν λαμβάνουν θέσι με τον Ιεχωβά θα καταστραφούν. Με παρώτρυνε να διαβάσω το μικρό μπλε βιβλίο, που ήταν ανοιγμένο στη σελίδα 94. Με επηρέασε, διότι ήμουν πραγματικά αναστατωμένος για τον τρόπο που ζούσα και γνώριζα ότι έπρεπε ν’ αλλάξω. Η συνείδησίς μου μ’ ενωχλούσε τόσο πολύ που δεν μπόρεσα να κοιμηθώ τη νύχτα.
«Διάβασα το μικρό βιβλίο την άλλη μέρα και το απόγευμα ζήτησα από τον κουνιάδο μου να μελετήση μαζί μου. Τώρα είμαι ευτυχής που βρίσκομαι μαζί με τη σύζυγό μου μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά.»
Αυτές είναι λίγες μόνον από τις πείρες εκείνων που έχουν βοηθηθή από το κήρυγμα και τη διδασκαλία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Τέτοια ευτυχή παραδείγματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν πολλές φορές.
Ποια είναι η έκκλησις των μαρτύρων του Ιεχωβά που επηρεάζει τις καρδιές τόσο πολλών ανθρώπων; Είναι το απλό και σαφές άγγελμα της Βίβλου ότι η κυβέρνησις του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού πρόκειται ν’ αναλάβη τη διακυβέρνησι της γης από τα παρόντα συστήματα που κλονίζονται. Αυτή η κυβέρνησις θα κάμη αλλαγές που θα φέρουν ευτυχία και ζωή σε όλους εκείνους που έχουν τα προσόντα να ζουν σ’ ένα τέτοιο νέο σύστημα.
Ωραίες αλλαγές έχουν γίνει ήδη στο Κουεμπέκ, αλλά η μεγαλύτερη πρόκειται να έλθη μέσω της βασιλείας του Θεού. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν την πρόσκλησι σε όλους να ενωθούν μαζί τους και να μάθουν περισσότερα για τον Ιεχωβά, τον Θεό της αγάπης, και για τους μεγαλειώδεις σκοπούς του για το ανθρώπινο γένος. Όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησε εν βουλή ασεβών . . . Αλλ’ εν τω νόμω του Ιεχωβά είναι το θέλημα αυτού . . . Και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.»—Ψαλμ. 1:1-3, ΜΝΚ.