Τα Προβλήματα θα Λυθούν;
ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ποτέ τα οικονομικά προβλήματα της κοινωνικής ασφαλίσεως και οι άσχημες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι; Ναι, θα λυθούν. Αυτό αποτελεί απόλυτη βεβαιότητα!
Πώς θα γίνη αυτό; Μήπως με κάποια νέα ιδέα στη διευθέτησι της κοινωνικής ασφαλίσεως; Όχι, αυτό δεν είναι πιθανόν να συμβή στον Δυτικό κόσμο, διότι οι οικονομικές υποθέσεις του χειροτερεύουν σταθερά τα πρόσφατα χρόνια.
Το Μέλλον της Κοινωνικής Ασφαλίσεως
Αναμένεται ότι τα προβλήματα της κοινωνικής ασφαλίσεως, όπως λειτουργεί τώρα το σύστημα, θ’ αυξηθούν σύντομα κατά πολύ. Το περασμένο έτος, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι πληρωμές της κοινωνικής ασφαλίσεως υπερέβησαν τους φόρους που συγκεντρώθηκαν γι’ αυτό τον σκοπό κατά τρία περίπου δισεκατομμύρια δολλάρια.
Αυτή η τάσις επιταχύνεται καθώς αυξάνει ο αριθμός των ηλικιωμένων που συνταξιοδοτούνται. Τα ποσά που πρέπει να καταβληθούν μελλοντικά στους εργάτες που συνεισφέρουν τώρα στην κοινωνική ασφάλισι είναι συγκλονιστικά. Μερικοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι αυτά τα ευεργετήματα δεν θα πληρωθούν ποτέ.
Η εφημερίς Γουώλ Στρητ Τζώρναλ παρετήρησε ότι αυτές οι υποχρεώσεις που ήδη τώρα έχουν συγκεντρωθή, χωρίς να λάβωμε υπ’ όψιν τις αυξήσεις που γίνονται στις πληρωμές για ν’ αντισταθμίσουν τον πληθωρισμό, θ’ ανέλθουν στο ποσόν τουλάχιστον των ‘2,5 τρισεκατομμυρίων ($2.500 δισεκατομμύρια) προσχεδιασμένου ελλείμματος στο Σύστημα της Κοινωνικής Ασφαλίσεως.’ Πρόσθεσε τα εξής: «Όπως θέλουν να ισχυρίζωνται οι φιλελεύθεροι, το έθνος οφείλει αυτό το χρέος στον εαυτό του και θα ξεχρεωθή με το ν’ αυξήση τους φόρους στο μέλλον. Φυσικά αυτό είναι ανοησία. Οι αυξανόμενοι μελλοντικοί φόροι μ’ αυτά τα μεγέθη μπορούν απλώς ν’ αποσυνθέσουν τη φορολογική βάσι.»
Τι συμβαίνει; Κατ’ αρχήν, εκείνοι που κατήρτισαν το πρόγραμμα κοινωνικής ασφαλίσεως πίστευαν ότι ο συνεχώς αυξανόμενος πληθυσμός θα προμήθευε έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό νέων εργατών που θα πλήρωναν τους φόρους και θα φρόντιζαν για τους ηλικιωμένους που θ’ αποχωρούσαν από την εργασία. Αλλά δεν συνέβη αυτό. Ο πληθυσμός στις Ηνωμένες Πολιτείες κατεβαίνει, δεν ανεβαίνει, επειδή οι οικογένειες κάνουν λιγώτερα παιδιά.
Επομένως, η μεγάλη πληθώρα νέων εργατών που θα πλήρωναν φόρους δεν έχει πραγματοποιηθή. Αντιθέτως, υπάρχει μια αυξανομένη παλίρροια ηλικιωμένων ανθρώπων που αποσύρονται και που πρέπει να λάβουν υποστήριξι από λιγώτερους εργάτες κατ’ αναλογίαν.
Στο περιοδικό Βάιταλ Σπήτσης οφ δη Ντέη, ο Γουίλλιαμ Κόττερ, αξιωματούχος μιας οργανώσεως, που ήταν μέλος μιας ομάδος που είχε διορισθή από την κυβέρνησι να εξετάση το πρόβλημα, είπε τα εξής:
«Αφού οι σημερινοί συνταξιούχοι θα λάβουν τώρα τα ευεργετήματα των από τους σημερινούς εργαζομένους, ο αριθμός των εργαζομένων για κάθε συνταξιούχον γίνεται πολύ υπολογίσιμος.
«Όταν ιδρύθηκε το σύστημα, υπήρχαν 7 εργαζόμενοι που πλήρωναν φόρους για να λάβη ένας συνταξιούχος τα οφέλη του. Προς το παρόν, υπάρχουν μόνον 3 εργαζόμενοι για κάθε συνταξιούχο. Και αυτή η αναλογία μικραίνει.
«Το τακτικό συγκρότημα μας, χρησιμοποιώντας τις παρεκτάσεις του πληθυσμού που εκδίδει το Γραφείο Απογραφής, υπελόγισε ότι μέχρι το τέλος του αιώνος, θα υπάρχουν μόνον 3 εργάτες για κάθε δύο συνταξιούχους.»
Προφανώς αυτό θα σημάνη ένα απίθανο φορολογικό φορτίο γι’ αυτούς. Γι’ αυτό μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι το πρόγραμμα οδηγείται, σε μια ωρισμένη πτώχευσι ή, τουλάχιστον, σε δραστικές αλλαγές. Λέγουν ότι αφού το σύστημα δεν μπορεί να ξεχρεωθή ακόμη και τώρα, δεν υπάρχει τρόπος να το κάνη αυτό όταν θα υποστή βαρύτερα φορτία στο μέλλον. Έτσι, ένα ειδικό δελτίον επενδύσεων από το Αμερικανικό Ινστιτούτον Αμερικανικής Ερεύνης, δήλωσε:
«Είναι πασιφανές ότι τα ευεργετήματα γι’ αυτούς που δικαιούνται να τα λάβουν, σύμφωνα με τον Νόμο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τα αναρίθμητα σχέδια ιδιωτικών συντάξεων, βρίσκονται σε κίνδυνο.
«Η άποψις της συνταξιοδοτήσεως των ηλικιωμένων, που παρέχει η Κοινωνική Ασφάλισις, έγινε ένας αυτοκαταστρεφόμενος μηχανισμός που τείνει να πτωχεύση εκείνους που πρέπει να πληρώσουν τους φόρους της Κοινωνικής Ασφαλίσεως στα επόμενα έτη και ν’ αυξήση τον κίνδυνο που απειλεί εκείνους που δικαιούνται αυτά τα ευεργετήματα να μη τα λάβουν.»
Θα Σώση την Κατάστασι η Κυβέρνησις;
Μπορεί η κυβέρνησις να σώση την κατάστασι; Έτσι ελπίζουν μερικοί. Αλλ’ όπως τονίζει η εφημερίς Γουώλ Στρητ Τζώρναλ: «Η ομοσπονδιακή κυβέρνησις, είτε το πιστεύομε είτε όχι, βρίσκεται στην ίδια κατάστασι.»
Η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως συμβαίνει με πολλές άλλες κυβερνήσεις, αντιμετωπίζει την ίδια δυσκολία—τα έξοδα συνεχίζουν ν’ αυξάνουν γρηγορώτερα από τα έσοδα. Το έλλειμμα στον προϋπολογισμό της κυβερνήσεως για το οικονομικό έτος 1975 ήταν περίπου $43 δισεκατομμύρια. Το έλλειμμα για το οικονομικό έτος 1976 αναμένεται ότι θα φθάση τα $70 δισεκατομμύρια. Αυτά τα ελλείμματα είναι τα μεγαλύτερα που έχουν παρουσιασθή σε καιρό ειρήνης. Και το εθνικό χρέος πλησιάζει τα $600 δισεκατομμύρια.
Αφού ήδη τα κυβερνητικά χρέη είναι τόσο πελώρια, κάθε ελπίδα ότι οι τεράστιες μελλοντικές πληρωμές των κοινωνικών ασφαλίσεων θα γίνουν από τα κυβερνητικά κεφάλαια είναι μη ρεαλιστική, όπως πιστεύουν πολλοί οικονομολόγοι.
Επίσης, η ιστορία δείχνει τη μεγάλη αστάθεια των κυβερνήσεων των ηγετών, των οικονομικών συστημάτων και των οικονομικών διευθετήσεων. Έτσι, δεν είναι λογικό να θέτη κανείς την εμπιστοσύνη του στις ανθρώπινες οργανώσεις για ασφάλεια, οι οποίες αποτυγχάνουν.
Τι Επιφυλάσσει το Μέλλον
Αυτό που χρειάζονται οι λαοί είναι πολύ καλύτερα συστήματα ασφαλείας απ’ αυτά που έχουν εφεύρει οι άνθρωποι μέχρι τώρα. Ζητούν απεγνωσμένα ένα μόνιμο τέλος στην ανασφάλεια.
Υπάρχει κάποια γνήσια, ρεαλιστική ελπίδα γι’ αυτό το είδος της ασφαλείας; Ναι, υπάρχει! Και οι αβέβαιες συνθήκες που επικρατούν σήμερα απλώς επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα αυτής της ελπίδος.
Οι Βιβλικές προφητείες προείπαν με σαφήνεια ότι αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων θα εισήρχετο στον ‘έσχατο καιρό,’ ή σε μια περίοδο που ονομάζεται ‘έσχατες ημέρες’ όταν όλα τα ανθρώπινα ιδρύματα θα δοκίμαζαν μεγάλη δυσφορία και αποτυχία. (Δαν. 11:40· 2 Τιμ. 3:1-5· Ματθ. 24:3-14) Αυτές ακριβώς οι συνθήκες που υπάρχουν τώρα παγκοσμίως δείχνουν ότι βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον καιρό.
Αυτό σημαίνει ότι πλησιάζει στην πραγματικότητα ο καιρός που ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους, ο Ιεχωβά Θεός, θα επέμβη στις ανθρώπινες υποθέσεις για να τακτοποιήση τα πράγματα εδώ στη γη. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους ακολούθους του ν’ αποβλέπουν σ’ αυτόν τον καιρό όταν μίλησε για την κυβέρνησι του Θεού, την ουράνια βασιλεία του, που θα ελέγχη τις υποθέσεις στη γη στον ωρισμένο καιρό. (Ματθ. 6:9, 10) Επομένως, πλησιάζομε στην ημέρα που το παρόν ατελές σύστημα πραγμάτων θα συντριβή για να κάνη τόπο σ’ ένα νέο σύστημα κάτω από την κατεύθυνσι του Θεού.—2 Πέτρ. 3:13.
Οι Βιβλικές προφητείες προείπαν ότι στο νέο σύστημα του Θεού δεν θα υπάρχη κανένα είδος ανασφαλείας για ν’ αμαυρώνη την ευτυχία των κατοίκων της γης. Ο πόλεμος, η πείνα, η πλεονεξία, ο οικονομικός ανταγωνισμός και η καταπίεσις θα είναι πράγματα του παρελθόντος. Αντιθέτως, οι άνθρωποι «θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη,» με πραγματική «ασφάλεια εις τον αιώνα.» Πόσο ευχάριστο θα είναι αυτό σε σύγκρισι με την αυξανόμενη ανασφάλεια που επικρατεί σήμερα!—Ψαλμ. 37:11· Ησ. 32:17.