Οι Φτερωτοί μας Φίλοι

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Νότιο Αφρική

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ μερικές φορές διαλέγουν ασυνήθιστα μέρη για κατοικία τους. Ένα τέτοιο μέρος βρίσκεται στο περίφημο Ρηφ (Ύφαλος) της Νοτίου Αφρικής κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ. Απέχει μόνο λίγα μίλια από τον κύριο διεθνή αερολιμένα της χώρας, όπου τα αεροπλάνα βουίζουν πάνω από τα κεφάλια μας. Το μέρος αυτό βρίσκεται σε μια πολυάσχολη βιομηχανική περιοχή που περιβάλλεται σχεδόν από εργοστάσια. Είναι η τοποθεσία όπου η Εταιρία Σκοπιά έχει τα γραφεία της, το τυπογραφείο της και τον οίκο Μπέθελ για τους εθελοντές εργάτες στη Νότιο Αφρική.

Πράγματι, η περιοχή αυτή δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθή κατάλληλος τόπος για πουλιά. Αλλά εδώ δεν υπάρχουν γάτες, ούτε παιδιά με σφενδόνες, ούτε άνθρωποι με τουφέκια. Και υπάρχουν μερικά πράγματα που αρέσουν ιδιαίτερα στα πουλιά—χλόη, πολλοί θάμνοι και λουλούδια κι ένα ωραίο ιχθυοτροφείο με νούφαρα. Επίσης, υψηλές λεύκες και μια σειρά υψηλές και θαλερές ακακίες παρέχουν θαυμάσιους τόπους για κούρνιασμα και φωλιές στον τοπικό φτερωτό πληθυσμό.

Και Τώρα η Γνωριμία

Επιτρέψτε μου να σας συστήσω μερικούς πολύχρωμους φτερωτούς φίλους μας. Σας συνιστώ τον Βίλλι, τον υφαντή—έναν όμορφο μικρό φίλο! Το κεφάλι του, το στήθος και τα αποκάτω μέρη έχουν χρώμα ανοιχτό κίτρινο και η ράχη του είναι κιτρινοπράσινη με καφέ γραμμές. Στο πρόσωπο του ο Βίλλι φορεί μια χτυπητή μαύρη μάσκα. Γι’ αυτό επισήμως είναι γνωστός ως ο προσωπιδοφόρος υφαντής, ένας τύπος καρδερίνας. Και τι εύθυμος χαρακτήρας! Τραγουδάει το χαρούμενο συριστικό τραγούδι του όλη την ημέρα.

Έπειτα έχομε τους τελεφόρους ένα είδος κολλυρίονος. Αλλ’ είναι πολύ διαφορετικοί από τους κοινούς κολλυρίονες ή καρακάξες. Και το αρσενικό και το θηλυκό έχουν το στήθος και τα αποκάτω μέρη ανοιχτοκίτρινα με ράχη και φτερούγες πράσινες και λίγο προς το καφέ. Φορούν ένα κομψό μαύρο «λαιμοδέτη» γύρω στο λαιμό. Από τον λάρυγγά τους βγαίνουν οι πιο μελωδικές νότες και οι πιο ποικίλες φωνές. Γι’ αυτό τον λόγο, αυτό το είδος κολλυρίονος είναι ονομαστό για τα φωνητικά ντουέτα του. Όταν το αρσενικό τραγουδάη μια μικρή φράσι, το θηλυκό επαναλαμβάνει με μια διαφορετική φράσι. Τα πολύ μελωδικά τραγούδια τους κάνουν το πρωινό ξύπνημα λίγο πιο εύκολο.

Τα περιστέρια είναι άφθονα στη Νότιο Αφρική. Το ήσυχο κουκούρισμά τους είναι ένα τυπικό και ευχάριστο χαρακτηριστικό της περιοχής. Κι εμείς στο Μπέθελ απολαμβάνομε την παρουσία τους. Ιδιαίτερα χαριτωμένα είναι τα γελαστά περιστέρια, με την κομψή εμφάνισί τους και τη μαλακή φωνή «κουρουκού-κο-κου-κου.» Πολύ καταπραϋντική πραγματικά!

Στην οικογένεια Μπέθελ αρέσουν επίσης πολύ οι σουσουράδες του Ακρωτηρίου με τα κομψά ασπρόμαυρα σχέδια των φτερών τους. Απολαμβάνομε το χαρούμενο σφύριγμα και το γλυκό τραγούδι τους που μοιάζει με το τραγούδι του καναρινιού. Είναι φιλικά μικρά πουλιά και είναι μαζί μας πολλά χρόνια. Φυσικά δεν λείπουν από δω και τα δραστήρια σπουργίτια που προσθέτουν το διεγερτικό τερέτισμά τους στην πρωινή συναυλία των πουλιών.

Ο Καϋμένος ο Βίλλι!

Κάνουν όμως αυτοί οι φτερωτοί φίλοι εδώ φωλιές και ανατρέφουν οικογένειες; Μάλιστα. Αλλά πρώτα ακούστε τη λυπητερή ιστορία του Βίλλι του υφαντή. Το περίεργο είναι ότι σ’ αυτό το είδος το αρσενικό κάνει τη φωλιά. Και τι φωλιά! Χρησιμοποιώντας σκληρό χόρτο, δένει δυο ή τρία κλωνιά που προεξέχουν από πάνω και κατόπιν υφαίνει μια στρογγυλή και συμπαγή κατασκευή με το άνοιγμα από κάτω. Για να μπουν στη φωλιά, τα μικρά πουλιά πρέπει να κάνουν μερικές ακροβατικές κινήσεις στον αέρα για να φθάσουν στην είσοδο με το κεφάλι κάτω!

Τώρα που η φωλιά είναι τελειωμένη, έρχεται η κρίσιμη στιγμή. Η μέλλουσα Κα Υφαντή προσκαλείται να κάνη μια επιθεώρησι. Σύμφωνα μ’ έναν ειδικό που ασχολήθηκε με τη ζωή των πουλιών στη Νότιο Αφρική, ο κύριος λόγος που η θηλυκιά προσωπιδοφόρος υφάντρια απορρίπτει μια φωλιά είναι το ότι δεν είναι έτοιμη να γεννήση αυγά. Αν δεχθή να μείνη, σε λίγο θα υπάρχουν αυγά και αργότερα μικρά πουλάκια που θα θέλουν να τραφούν. Τι ενδιαφέρον θέαμα είναι μια αποικία απ’ αυτές τις στρογγυλές χορταρένιες φωλιές! Εκεί αιωρούνται ελαφρά στον αέρα, ενώ οι πολυάσχολοι γονείς πετούν μέσα κι έξω.

Ο Βίλλι, όμως, ήταν πρωτοπόρος, προσπαθώντας ν’ αρχίση να δημιουργή μια νέα αποικία. Ήταν γοητευτικό να τον βλέπη κανείς να χτίζη την πρώτη του φωλιά. Κατόπιν ήλθε η μεγάλη στιγμή της επιθεωρήσεως. Τι ντροπή! Ύστερα από μια σύντομη επίσκεψι, η κυρία φίλη του πέταξε μακρυά. Τον καϋμένο τον Βίλλι! Ακολουθώντας τον συνηθισμένο τρόπο συμπεριφοράς του είδους του, διέλυσε ολόκληρη τη φωληά κομμάτι κομμάτι. Τις επόμενες μια ή δυο μέρες ήταν πολύ ήσυχος. Αλλ’ η αισιοδοξία υπερίσχυσε και δοκίμασε πάλι. Ακόμα μια αποτυχία!

Σχεδόν επτά φορές στην πρώτη του εποχή ο Βίλλι έχτιζε τη μια φωλιά ύστερα από την άλλη. Κάθε φορά που ένα θηλυκό ερχόταν για να επιθεωρήση το έργο που έκανε με το ράμφος του, ο Βίλλι ήταν όλο νεύρα! Την ώρα που η κυρία έκανε την εξέτασί της μ’ ένα ψυχρό εμπορικό τρόπο, αυτός πετούσε από κλαδί σε κλαδί ή κούρνιαζε χτυπώντας τις φτερούγες του, μη ξέροντας πώς να συγκρατηθή.

Στη διάρκεια της δεύτερης εποχής το ο Βίλλι έκανε περισσότερες προσπάθειες χωρίς επιτυχία. Ως τώρα δεν έκανε αποικία υφαντών. Ο καϋμένος ο Βίλλι πρέπει να σκέπτεται ότι τα θηλυκά είναι δύσκολα πλάσματα! Ωστόσο παρέχει μεγάλη διασκέδασι στο προσωπικό των μελών του Μπέθελ που μένουν κοντά στο μέρος που κάνει τις φωλιές του.

Αντιθέτως, πολλοί από τους φτερωτούς φίλους μας έχουν αναθρέψει τις οικογένειές των με επιτυχία στον κήπο Μπέθελ. Οι κολλυρίονες έχουν κάνει κρυφά φωλιές κι έχουν μεγαλώσει τα μικρά τους σ’ έναν πυκνό φράχτη κοντά στο ιχθυοτροφείο. Κάπου κάπου βλέπομε πιτσουνάκια στον κήπο. Είναι τόσο ήσυχα και ήμερα ώστε δεν πετούν μακρυά παρά μόνον όταν κανείς πλησιάση πολύ κοντά. Τα σπουργίτια συνήθως κάνουν τις απεριποίητες φωλιές τους στις κάθετες δοκούς των ηλεκτρικών στύλων που είναι στην πρόσοψι χωρίς να επηρεάζωνται από τη θορυβώδη κυκλοφορία που περνά από κάτω. Αξίζει να τα βλέπη κανείς να τρέφουν τα μικρά τους στην πρασιά που είναι στην πρόσοψι. Μ’ ένα γοητευτικό ύφος, τα μικρά χτυπούν τις φτερούγες τους απελπισμένα, περιμένοντας τον μπαμπά και τη μαμά για να βάλουν κάποιο μεζέ στο στόμα τους.

Τον τελευταίο καιρό, το προσωπικό του Μπέθελ αυξήθηκε σημαντικά. Γίνεται μια μεγάλη επέκτασις στο κτίριο για να συμβαδίζη με την επέκτασι του έργου του κηρύγματος της Βασιλείας. Με τα τακτικά μέλη και τους εθελοντάς οικοδόμους, η οικογένεια Μπέθελ φθάνει τώρα τους 180 περίπου. Βλέπομε όλοι το Μπέθελ σαν μια όασι ειρήνης, ασφαλείας κι ευτυχίας ανάμεσα σ’ ένα κόσμο που βασανίζεται από φόβους και κινδύνους. Φαίνεται ότι και τα πουλιά αγαπούν αυτό το μέρος. Είμεθα ευτυχείς που τα έχομε μαζί μας. Οι φτερωτοί φίλοι μας μάς δίνουν μια μικρή προαναλαμπή της ημέρας εκείνης, που τώρα είναι πολύ κοντά, όταν ο Θεός θα ευλογήση το ανθρώπινο γένος με ειρήνη καθώς και με πλήρη αρμονία με τα πουλιά και τα ζώα.