Ελάτε, Ανεβήτε στο Αερόστατό Μου!
ΠΟΛΛΟΙ από μας έχουν απολαύσει την πείρα της πτήσεως με το αεροπλάνο. Ίσως να ήταν ένα μικρό μονοκινητήριο αεροπλάνο που πετούσε με εκατό μίλια (160 χιλιόμετρα) την ώρα. Ή ίσως να ήταν ένα εμπορικό αεροσκάφος που ταξίδευε με 600 περίπου μίλια την ώρα (960 χιλιόμετρα την ώρα). Οποιαδήποτε κι αν ήταν η περίπτωσις η θέα πάντοτε σου έκοβε την ανάσα. Αλλά πόσοι από μας έχουν πετάξει μ’ ένα σκάφος που ταξιδεύει μόνο με πέντε ως έξη μίλια την ώρα (8 ως 9 χιλιόμετρα την ώρα), δεν κάνει κανένα θόρυβο και μπορεί να πετά τόσο χαμηλά, που μπορούμε ακόμη και να κόψωμε ένα μήλο από ένα δένδρο;
Αδύνατον; Γιατί να μην εξακριβώσετε μόνος σας; Ελάτε μαζί μου για ένα περίπατο με το όμορφο αερόστατό μου.
Κατ’ Αρχήν, Μερικά Για τα Αερόστατα
Σήμερα είναι σε χρήσι δύο βασικοί τύποι αερόστατων. Το αερόστατο αερίου—που μοιάζει πολύ με το παιδικό αερόστατον ηλίου (αέριο) στο τσίρκο—για να ανυψωθή προς τον ουρανό, χρησιμοποιεί αέριο που είναι ελαφρότερο από τον αέρα. Αυτό το αέριο μπορεί να είναι υδρογόνο ή ήλιον.
Εμείς σήμερα θα ταξιδέψωμε με τον άλλο τύπο, το αερόστατο θερμού αέρος. Για να προκαλέσωμε ανύψωσι, θερμαίνομε απλώς τον αέρα που βρίσκεται στο εσωτερικό του. Μια ματιά στους σπινθήρες που βγαίνουν από μια φωτιά στο ύπαιθρο αποκαλύπτει ότι ο θερμός αέρας ανέρχεται.
Πρέπει να ομολογήσωμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι που συνδέονται με τα αερόστατα. Πριν από τον καιρό, ο χειριστής ενός αερόστατου θερμού αέρος σκοτώθηκε στην πολιτεία Τζώρτζια των Η.Π.Α., όταν το σκάφος του προσέκρουσε σε μια γραμμή ηλεκτρικής ενεργείας. Ο χειριστής και ο συνεπιβάτης του έπεσαν από ύψος άνω των τριάντα ποδών (9 μέτρων) στο έδαφος. Ο συνεπιβάτης γλύτωσε τον θάνατο από το ατύχημα, αλλά υπέστη κατάγματα στα πλευρά. Αυτό δεν το αναφέραμε για να σας τρομάξωμε, αλλά για να τονίσωμε τη σπουδαιότητα της καλής κρίσεως και αγρυπνίας.
Ας Πάμε Ένα Περίπατο
Θ’ αρχίσωμε να φουσκώνωμε το αερόστατό μας στις 5.30 π.μ. Ο χειριστής του αερόστατου έχει ένα μεγάλο εχθρό—τους ισχυρούς ανέμους. Έτσι, θα πάμε να πετάξωμε το πρωί που είναι συνήθως το πιο ήρεμο τμήμα της ημέρας.
Πηδήξτε στο αυτοκίνητό σας και ακολουθήστε με, όχι στο αεροδρόμιο, αλλά σ’ ένα μικρό αγρόκτημα ακριβώς έξω απ’ την πόλι. Όταν είναι ξεφούσκωτο, ολόκληρο το αερόστατο μπορεί να χωρέση σε μια μικρή ρυμούλκα που είναι δεμένη πίσω από το αυτοκίνητό μου. Και οποιαδήποτε περιοχή που έχει έκτασι όσο είναι ένα γήπεδο του μπέιζ-μπωλ, μπορεί να γίνη το ιδιωτικό σας αεροδρόμιο.
Δώστε μου ένα χέρι να βγάλωμε το καλάθι και το αερόστατο από τη ρυμούλκα και να τ’ απλώσωμε στο έδαφος για να ετοιμασθούμε για το φούσκωμα. Καθώς αρχίζομε να ξετυλίγωμε το αερόστατο ή μπαλλόνι, αρχίζει, κανείς να βλέπη το τεράστιο μέγεθός του. Πράγματι, έχομε εδώ πάνω από χίλιες γυάρδες (900 μέτρα) ελαφρού νάυλον και σχεδόν τέσσερα μίλια (6 χιλιόμετρα) κλωστής! Όταν τελικά φουσκώνη, το αερόστατο έχει πάνω από ογδόντα πόδια ύψος και πενήντα πόδια πλάτος (24 επί 15 μέτρα)!
Καθώς γεμίζομε το μπαλλόνι με κρύο αέρα, χρησιμοποιώντας έναν ανεμιστήρα, το αερόστατο αρχίζει να «αναπνέη,» ή να φουσκώνη, φανερώνοντας τα χτυπητά του χρώματα. Σύντομα αρχίζομε να θερμαίνωμε τον αέρα και το μπαλλόνι είναι έτοιμο. Τώρα είναι ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας καθώς στεκόμαστε στο καλάθι ή γόνδολα που είναι κρεμασμένο με καλώδια από το αερόστατο.
Είσθε έτοιμος να ρωτήσετε, ‘Πότε ξεκινάμε;’ Αλλά δεν προλαβαίνετε να ολοκληρώσετε την ερώτησί σας και βλέπετε το έδαφος ν’ απομακρύνεται.’ Ανόμοια μ’ ό,τι συμβαίνει στα άλλα αεροσκάφη, στο αερόστατο δεν υπάρχει αίσθημα κινήσεως ή κραδασμών. Έτσι φαίνεται να κινήται η γη μάλλον παρά το αερόστατο.
Καθώς κοιτάμε κάτω τα δένδρα και τους αγρούς, δεν βρίσκομε λόγια να περιγράψουμε αυτή την πείρα. Επειδή δεν μπορούμε να κατευθύνωμε το αερόστατο, πάμε όπου μας πηγαίνει ο άνεμος. Η πτήσις είναι πιο απολαυστική σε χαμηλά ύψη γύρω στα 500 πόδια (150 μέτρα.) Απ’ αυτό το ύψος ακούμε τα σκυλιά να γαυγίζουν και τα παιδιά να φωνάζουν, να γελούν—ακόμη και να μας παρακαλούν να τα πάμε ένα περίπατο. Καθώς ταξιδεύομε, περνούμε πάνω από ένα λόφο και παρατηρούμε μια οικογένεια ελαφιών να πηδούν μέσα στο δάσος.
Κατεβαίνομε
Ο χρόνος περνά πάρα πολύ γρήγορα! Πριν καλά—καλά το καταλάβουμε, έχουν περάσει δυο ώρες πετώντας! Το προπάνιο, που μας χρησιμεύει σαν καύσιμο ζεσταίνοντας τον αέρα μέσα στο αερόστατο, κοντεύει να τελειώση. Αρχίζομε λοιπόν να κατεβαίνωμε και αναζητούμε ένα μεγάλο χωράφι. Μόλις φτάνομε στο έδαφος, τραβώ ένα μεγάλο μακρύ σχοινί δεμένο στην κορυφή του μπαλλονιού του αεροστάτου, ανοίγοντας έτσι την κορυφή και αφήνοντας να βγη από μέσα όλος ο θερμός αέρας. Χρειασθήκαμε περίπου μισή ώρα να φουσκώσωμε το αερόστατο, αλλά απαιτούνται μόνο δώδεκα δευτερόλεπτα για να ξεφουσκώση τελείως.
Η πτήσις μας τέλειωσε, αλλά μένει ζωηρή η ανάμνησίς της. Το πέταγμά του, σαν το πέταγμα της πεταλούδας, το πέρασμά του ξυστά πάνω από τις δενδροκορφές—είναι πείρες που δεν θα τις ξεχάσωμε σύντομα. Κάναμε ένα αξέχαστο περίπατο με το όμορφο αερόστατό μου.—Από Συνεργάτη.