Όταν τα Μέταλλα Αχρηστεύονται Λόγω Κοπώσεως

ΞΑΦΝΙΚΑ, χωρίς προειδοποίησι, ο θάνατος και η καταστροφή έπληξαν το σταθμό ελικοπτέρων που βρισκόταν στο 59ο πάτωμα τον κτιρίου της Παν Αμέρικαν στο κεντρικό σημείο του Μανχάταν, στην πόλι της Νέας Υόρκης. Καθώς ένα επιβατικό ελικόπτερο απεγειώνετο για μια πτήσι στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Τζων Φ. Κέννεντυ, το σκάφος ανετράπη. Σε μερικά δευτερόλεπτα, οι κατακόρυφοι έλικές του, σαν γιγαντιαία γιαταγάνια, θέρισαν τέσσερις επιβάτες. Οι τρεις πέθαναν επί τόπου και ο τέταρτος πέθανε σ’ ένα νοσοκομείο. Οι ιπτάμενες λεπίδες τεμαχίσθηκαν, και τα κομμάτια σκορπίσθηκαν σε μεγάλη απόστασι. Τα κομμάτια που έπεσαν στη Λεωφόρο Μάντισον φόνευσαν μια γυναίκα και τραυμάτισαν μια άλλη. Τι ήταν εκείνο που προκάλεσε αυτή την καταστροφή; Μια έκθεσις προκαταρκτικής εξετάσεως έδειξε ότι αυτό που έφταιγε ήταν η κόπωσης του μετάλλου.

Ας εξετάσωμε κι ένα άλλο πρόσφατο ατύχημα. Δυο γυναίκες οδηγούσαν το αυτοκίνητό τους σε μια όμορφη παραλιακή λεωφόρο στο Φλόριντα Κις. Το αυτοκίνητο ξαφνικά έγειρε στο δρόμο κι έπεσε μέσα στην θάλασσα. Ευτυχώς, ένας δύτης κι ένας γιατρός ευρίσκοντο εκεί κοντά και οι γυναίκες εσώθησαν. Μέρος του πηδαλίου του αυτοκινήτου είχε χαλάσει. Γιατί; Η εκ πρώτης όψεως εξέτασις που έγινε απεκάλυψε ενδεικτικά σημεία κοπώσεως του μετάλλου.

Η τραγωδία στο σταθμό ελικοπτέρων της Νέας Υόρκης, η γνωστή σύγκρουσις Σίλβερ Μπριντζ, η μυστηριώδης εξαφάνισης των πρώτων Βρεταννικών Κομητών πάνω από την Μεσόγειο—όλα αυτά τα ατυχήματα πιστεύεται ότι οφείλονται στην κόπωσι των μετάλλων.

Οι συνέπειες της κοπώσεως βλάπτουν τα μέταλλα, όπως ο καρκίνος τους ανθρώπους αλλά μπορεί να λεχθή ότι η βλάβη δεν είναι πολύ σοβαρή εάν διαγνωσθή εγκαίρως. Επίσης, όπως συμβαίνει και με τον καρκίνο, η θεραπεία είναι συχνά δύσκολη και μερικές φορές αμφίβολη. Δυστυχώς, τα προσδιοριστικά σημεία συχνά προλαμβάνονται από το ίδιο το ατύχημα. Πιο συχνά, περνούν απαρατήρητα λόγω ελλείψεως ειδικώς εκπαιδευμένων ερευνητών.

Η Δομή των Μετάλλων

Για να κατανοήσωμε τι είναι η κόπωσις των μετάλλων πρέπει να εξετάσωμε τη δομή τους. Από τον καιρό τον Θουβάλ-κάιν, τον πρώτου εργάτου μετάλλων που αναφέρεται στην ιστορία, μέχρι τις ημέρες μας, δεν υπάρχει ικανοποιητική εξήγησις για την κόπωσι σ’ αυτές τις ουσίες. (Γέν. 4:22) Μόνο στη διάρκεια του προσφάτου παρελθόντος αποκτήσαμε γνώσι για τη βασική δομή των μετάλλων, γνώσι αρκετή για να δώση μια ευλογοφανή κατανόησι. Ακόμη και σήμερα, όταν μια σούστα ή ένας άξονας χαλάση, ακούμε ανθρώπους να λέγουν ότι το μέρος αυτό είχε αποκρυσταλλωθή. Αυτό θα μπορούσε να μην είναι η αιτία της βλάβης, επειδή το υλικό είχε ήδη αποκρυσταλλοποιηθή πριν από τη βλάβη.

Όταν τα λειωμένα μέταλλα αρχίζουν να κρυώνουν και να στερεοποιούνται, αρχίζουν να σχηματίζωνται μικροσκοπικοί κρύσταλλοι. Αυτοί μεγαλώνουν σε μέγεθος και αριθμό έως ότου κρυσταλλοποιηθή όλη η ύλη. Ωστόσο, εντός των άκρως κατεργασμένων υλικών, υπάρχουν συνήθως ουσίες που δεν αρμόζουν στη φυσική κρυσταλλική δομή. Μερικές απ’ αυτές τις ουσίες απορρίπτονται και τείνουν να καταλήξουν μεταξύ των κρυστάλλων, ή των μορίων, δηλαδή στην ύλη που ονομάζεται ύλη «οριακών μορίων.» Κι άλλα υλικά επίσης παραμένουν σκορπισμένα σ’ όλη τη δομή των μετάλλων. Τα στερεά μόρια ονομάζονται «εγκλείσματα.» Αφήνονται ακόμη και τρύπες ή κενά. Ένα μέταλλο που κρυώνει κατ’ αυτό τον τρόπο λέγεται ότι έχει μια «χυτή δομή.» Μολονότι το μέταλλο μπορεί να χρησιμοποιηθή σ’ αυτή τη μορφή, συχνά χρειάζεται περισσότερη επεξεργασία. Η επεξεργασία αυτή μπορεί να περιλαμβάνη μία ή περισσότερες λειτουργίες: σφυρηλάτησι, ελασματοποίησι, ανάγλυφη επεξεργασία (σταμπάρισμα), τορνάρισμα ή λείανσι. Αυτά τα στάδια ίσως αποτελούν την αρχή, επειδή συχνά απαιτείται περισσότερη επεξεργασία. Κάθε ενέργεια μπορεί να επηρεάση, και συνήθως επηρεάζει, την πιθανή καταπόνησι ή κόπωσι του μετάλλου.

Πώς Μπορεί να Αρχίση η Κόπωσις του Μετάλλου

Αν τραβήξωμε μια απλή ράβδο μετάλλου με έντασι από τα άκρα της, συνήθως το φορτίο εντάσεως μπορεί να μεταφερθή τουλάχιστον μια φορά για να πλησιάση την αναμενόμενη πλήρη ή τελική αντοχή του. Ωστόσο, αν επανειλημμένως η ράβδος υποβάλλεται σε φορτίο εντάσεως αρκετά υψηλό ώστε να δημιουργήση ρωγμές κοπώσεως ή καταπονήσεως, τότε μόνο ένα κατώτερο τμήμα της τελικής αντοχής μπορεί να παραμείνη, και η συνεχής φόρτισις τελικά θα προκαλέση καταστροφή. Η αιτία γι’ αυτή τη μειωμένη χρήσιμη αντοχή οφείλεται εν μέρει στη βασική φύση της δομής του μετάλλου. Λόγω της επανειλημμένης φορτίσεως, μπορεί να συμβή σε μερικά κρύσταλλα ολισθητική ή διατμητική μετακίνησις, ξεπερνώντας η μια ατομική όψις κρυστάλλου την άλλη. Ωρισμένες κρυσταλλικές επιφάνειες προσφέρουν λιγότερη αντίστασι σε τέτοια ολίσθησι απ’ ότι άλλες. Θα ήταν σαν μια μικροσκοπική τράπουλα χαρτιών που ολισθαίνει πιο εύκολα σε μια επίπεδη επιφάνεια. Τα κρύσταλλα συνήθως κατευθύνονται με τρόπον τυχαίον και η αρχική ολίσθησις μπορεί να συμβή λόγω κάποιας ανωμαλίας στο ατομικό πρότυπο. Αυτή η ανωμαλία μπορεί να προκύψη από ένα έγκλεισμα ή ένα κενό ή κάποια άλλη έντονη συμπύκνωσι που προξενεί υπέρβασι του διατμητικού ορίου. Η επανειλημμένη φόρτισις προξενεί τον σχηματισμό πολλών τέτοιων ολισθήσεων ή εξαρθρώσεων. Αυτά συνεχώς συσσωρεύονται μέχρις ότου το κρύσταλλο κομματιασθή. Ο θρυμματισμός αυτός παραμορφώνει κι άλλα κρύσταλλα και η ενέργεια αυτή συνεχίζεται ώσπου να σχηματισθή ένα άνοιγμα ή μια ρωγμή. Η ρωγμή ή οι ρωγμές συνεχώς αυξάνουν έως ότου το μεταλλικό μέρος δεν μπορεί πια να συγκρατή το φορτίο και, λόγω καταπονήσεως ή κοπώσεως, επέρχεται διακοπή ή βλάβη.

Υπάρχουν κι άλλα μέσα με τα οποία μπορεί ν’ αρχίση η καταπόνησις. Παραδείγματος χάριν, μπορεί να εμφανισθούν μικρορωγμές σε δίεδρες περιοχές. Οι ρωγμές μπορεί να αυξηθούν με κάποια χημική ενέργεια. Έτσι, υπάρχουν διάφορες εξακριβωμένες αιτίες καταπονήσεως, μολονότι υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν γνωστά. Το γενικό αποτέλεσμα, όμως, είναι μια προοδευτική εξασθένισις της δομής του μετάλλου από μια μικρορωγμική εξέλιξι στη διάρκεια της φορτίσεως.

Πώς Εξακριβώνεται η Βλάβη Λόγω Καταπονήσεως

Μολονότι, σε μερικές περιπτώσεις, απαιτείται σημαντική πείρα για την εξακρίβωσι της καταπονήσεως ως αιτίας της βλάβης, υπάρχουν ορισμένα γενικά χαρακτηριστικά που μπορεί να είναι υποβοηθητικά. Είναι παραδεδεγμένο ότι η καταπόνησις είναι μια προοδευτική κατάστασις. Επίσης, η εμφάνισις ρωγμών παρουσιάζει συνήθως μια διαλειπτική πρόοδο. Ο διαλειπτικός αυτός τρόπος αναπτύξεως φανερώνεται συνήθως στις ραγισμένες επιφάνειες των θραυσμένων μερών. Αυτά τα σχήματα τείνουν να παραβληθούν με ομόκεντρα ημικύκλια, το δε κέντρον των ημικυκλίων είναι η πηγή της βλάβης. Αν αυτό το σχέδιο που έχει σχήμα «στρειδιού» παρουσιάζεται στις ραγισμένες επιφάνειες, τότε πιθανόν προέρχεται από καταπόνηση.

Αναγνώρισις της Καταπονήσεως σε Σχέδιον Μηχανής

Με την έναρξι της Βιομηχανικής Επαναστάσεως άρχισαν να κατασκευάζωνται ισχυρές ατμομηχανές και ατμάμαξες. Τότε άρχισαν να παρατηρούνται ανεξήγητες βλάβες σε μερικά μηχανικά εξαρτήματα. Ο Αύγουστος Βόλερ, στη Γερμανία, ήταν ένας από τους πρώτους που εξακρίβωσε ότι οι βλάβες προέρχονται από καταπόνησι και κατέγραψε τις διαπιστώσεις του. Προχώρησε μάλιστα να καταδείξη βλάβες, χρησιμοποιώντας κομμάτια από υλικό αξόνων ατμαμάξης. Μολονότι αναγνωρίσθηκε τότε το φαινόμενον καταπονήσεως του μετάλλου, εν τούτοις, ο κοινός άνθρωπος δεν μπόρεσε να το κατανοήση παρά μόνο μετά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την κατασκευή των πρώτων αυτοκινήτων. Σ’ εκείνα τ’ αυτοκίνητα ήταν κοινό πράγμα να παρουσιάζονται βλάβες καταπονήσεως σε στροφαλοφόρους άξονες, τροχαίους άξονες και ελατήρια.

Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυξήθηκε η αναγνώρισις του προβλήματος καταπονήσεως τον μετάλλου. Η ευρέως διαδεδομένη χρήσις του αεροπλάνου συνεκέντρωσε την προσοχή των ειδικών στην αξιοπιστία της δυνάμεως, του βάρους και της καταπονήσεως. Σήμερα, με την αυξημένη χρήσι μηχανών, περιλαμβανομένων και των ελικοπτέρων, οι απαιτήσεις σε σχέδια και αξιοπιστία είναι μεγαλύτερες ακόμη. Οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις ερευνούν εντατικά αυτό το πρόβλημα. Κατασκευάσθηκαν επινοημένα υλικά τα οποία ήδη χρησιμοποιούνται στη μελέτη σχεδίων και προτύπων.

Ένα αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπαθείας είναι ότι εξεδόθησαν βελτιωμένα εγχειρίδια σχεδίων. Αυτά τα εγχειρίδια εκθέτουν, μεταξύ άλλων, και τα όρια υπερφορτίσεως για δεδομένα υλικά, έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται με κάποιο μέτρο ασφαλείας. Αυτά λέγονται «όρια αντοχής.» Μια απλή παράστασις δίδεται στο παραπλεύρως διάγραμμα. Μ’ αυτές τις πληροφορίες, θα μπορούσε να φανή ότι το πρόβλημα ουσιαστικά λύθηκε. Αν η μηχανή λειτουργή μέσα στα όρια ασφαλείας, δεν υπάρχει ανησυχία για καταπόνησι.

Δυστυχώς, όμως, τα στοιχεία και οι πληροφορίες που παρέχονται δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις συνθήκες λειτουργίας. Στην πραγματική χρήσι ενός μεταλλικού εξαρτήματος, δεν μπορούμε να προείπωμε ακριβώς το φάσμα της φορτίσεως. Οι συνθήκες φορτίσεως είναι συχνά πολύπλοκες και περιλαμβάνουν συνδυασμούς εντάσεως, συμπιέσεως και διατομής. Επίσης, είναι ουσιώδες να γνωρίζωμε τη διάταξι με την οποία γίνονται οι χαμηλές και υψηλές φορτίσεις, αν πρόκειται να υπολογισθή η πιθανότης διαρκείας της καταπονήσεως. Πολλές από τις πληροφορίες ελήφθησαν από εργασία που έγινε σ’ αυτά που λέγονται «απλά» υλικά. Πρόκειται για υλικά που στερούνται εντατικές συμπυκνώσεις, όπως λόγου χάριν, τρύπες, εγχαράξεις, καρφιά (πριτσίνια) ή συγκολλήσεις. Όλα αυτά γενικά τείνουν να ελαττώσουν τα βασικά όρια αντοχής. Εν τούτοις, και σε κοινά μέταλλα ακόμη, υπάρχουν ατέλειωτες ποικιλίες ποιότητος. Αυτές οι ποικιλίες σε μέγεθος κρυστάλλων σε αριθμούς και τύπους εγκλεισμάτων, σκληρότητος και εσωτερικής εντάσεως, περιπλέκουν τα προβλήματα σχεδίου και κατασκευής.

Επίλυσις Προβλημάτων Σχεδίου και Κατασκευής

Πολλές μηχανές και συσκευές που αγοράζομε σχεδιάζονται και κατασκευάζονται με την πιθανότητα ότι κάποιο από τα εξαρτήματα μπορεί να υποστή βλάβη στη διάρκεια της χρήσεώς του. Παραδείγματος χάριν, υπήρξε μια συνήθεια σχεδιασμού ωρισμένων εξαρτημάτων αυτοκινήτου για αντοχή 100.000 μιλίων (160.000 χιλιομέτρων). Έως τότε, η ταπετσαρία, θα εφθείρετο και το αμάξωμα θα ωξειδώνετο και θα κατεστρέφετο. Αφ’ ετέρου, ο περιορισμός της διαρκείας καταπονήσεως των εξαρτημάτων του αεροπλάνου επιβάλλεται λόγω του βάρους. Το περισσότερο υλικό μπορεί να είναι επωφελές στο σχέδιο. Ωστόσο, το υπερβολικό βάρος περιορίζει σοβαρά την ποσότητα ωφελίμου φορτίου και καυσίμου ύλης που μπορεί να μεταφερθή.

Σε μηχανές όπου τίθεται σε κίνδυνο η ζωή και η ιδιοκτησία, επιβάλλεται ν’ αποφεύγωνται τα σοβαρά ατυχήματα, αν είναι δυνατόν. Εξ αιτίας αυτών των λόγων, δημιουργήθηκαν δύο γενικές σχεδιακές φιλοσοφίες—η ασφάλεια βλάβης και η βιασφάλεια.

Στην περίπτωση της ασφαλείας λόγω βλάβης χρησιμοποιούνται διάφορα παράλληλα μέλη για να υποβαστάζουν ένα δεδομένο φορτίο. Αν, λοιπόν, ένα μέλος υποστή βλάβη, τα άλλα μέλη μπορούν να υποβαστάσουν το φορτίο ώσπου να καταστή δυνατή η επισκευή. Άλλο ένα μέσον που χρησιμοποιείται είναι η προμήθεια «αναστολέων ρωγμών.» Μ’ αυτή τη μέθοδο, το εξάρτημα σχεδιάζεται μ’ ένα παχύ κομμάτι για να μειωθή η έντασις. Πιθανώς χρησιμοποιείται μια δυνατή ενίσχυσις, στην οποία μεταβιβάζεται το φορτίο. Στην εκδοχή της ασφαλείας λόγω βλάβης, η επίβλεψις είναι ουσιώδης.

Συχνά δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθή σχέδιο ασφαλείας λόγω βλάβης. Ένας άξων ή ένας οδοντοσυμπλέκτης δύσκολα μπορούν να κατασκευασθούν με μέλη κομίσεως φορτίου. Γι’ αυτόν τον τύπο εξαρτήματος, πρέπει να χρησιμοποιήται η εκδοχή βιασφαλείας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, χρησιμοποιείται σχέδιο ανοχής της βλάβης, μαζί με αυστηρό έλεγχο. Στην περίπτωση αυτών των εξαρτημάτων, είναι ανάγκη να λαμβάνεται ιδιαίτερη φροντίδα σ’ όλη την κατασκευή και συναρμολόγησι.

Μερικές φορές, χρησιμοποιείται και η ασφάλεια βλάβης και η βιασφάλεια επίσης. Και πάλι η επίβλεψις είναι ουσιώδης, αν είναι δυνατή. Το μηχάνημα που υπέστη βλάβη στο ελικόπτερο του Μεγάρου της Παν Αμέρικαν λέγεται ότι έπρεπε να είναι σε θέσι επιθεωρήσεως στις 9.900 ώρες λειτουργίας. Εν τούτοις, κατά μίαν πληροφορίαν, το ελικόπτερο είχε καταγράψει μόνο 7.000 ώρες. Επομένως, κι αν ακόμη δεν είναι αρκετά συχνές οι προγραμματισμένες επιθεωρήσεις, μπορεί να επέλθη καταστροφή.

Ειδικές Προστατευτικές Μέθοδοι Ενεργείας

Μερικές ειδικές μέθοδοι ενεργείας μπορούν μερικές φορές να χρησιμοποιούνται για την πρόληψι ατυχημάτων ένεκα βλάβης καταπονήσεως. Αυτές δεν χρησιμοποιούνται πάντοτε λόγω της προσθέτου δαπάνης, της ελλείψεως γνώσεως ή ευκολιών, ή και λόγω μη εφαρμογής των. Επίσης, υπάρχουν και ωρισμένα διαθέσιμα μέσα που προλέγουν τη βλάβη.

Μια από τις σπουδαίες μεθόδους που μπορούν συχνά να χρησιμοποιούνται είναι η κοκκίασις ή κατάτριψις του μετάλλου εις ψήγματα. Αυτή παρέχει εκείνο που θεωρείται σαν ένα συμπιεστικό δέρμα για το εξάρτημα. Επειδή οι βλάβες που προέρχονται από καταπόνησι γενικά εμφανίζονται όταν το εξάρτημα υποβάλλεται σε επανειλημμένες φορτίσεις ονομαστικής τάσεως, η κοκκίασις υποβοηθεί διατηρώντας τουλάχιστον την επιφάνεια του εξαρτήματος σε συμπίεσι.

Ένας άλλος τρόπος ενεργείας ονομάζεται μερικές φορές «αυτοσύμπτυγμα.» Μολονότι αυτός ο τρόπος έχει χρησιμοποιηθεί σε όπλα, η αρχή αυτή έχει πολλές εφαρμογές. Η ιδέα τούτου είναι να υπερφορτίζεται υπερβολικά το εξάρτημα ώστε να υποχωρούν ορισμένες περιοχές υψηλής τάσεως. Κατόπιν, με την ελάφρυνσι του φορτίου, οι υποχωρημένες αυτές περιοχές υφίστανται συμπίεσι. Αυτές οι περιοχές εντοπισμένης συμπιέσεως παρέχουν προστασία με μείωσι της τάσεως στη διάρκεια της χρησιμοποιήσεως για κανονική υπηρεσία.

Η υπερφόρτισις μπορεί να έχη και άλλα ευεργετικά αποτελέσματα, αν γίνεται προτού το εξάρτημα τεθή σε υπηρεσία. Αυτό γίνεται αν χρησιμοποιούνται για το εξάρτημα ωρισμένοι τύποι συνδετήρων. Ένα παράδειγμα τούτου παρατηρείται στις καρφωτές συνδέσεις. Λόγω της ατελούς ομοιότητος των οπών, ορισμένα καρφιά (πριτσίνια) μπορούν να υποβαστάζουν το μεγαλύτερο μέρος ενός φορτίου. Με την υπερφόρτισι, όμως, του συγκροτήματος, οι υπερφορτισμένες περιοχές υποχωρούν, κατανέμοντας έτσι το φορτίον.

Υπάρχουν κι άλλα μέσα που χρησιμοποιούνται για να προλάβουν τις βλάβες από καταπόνησι του μετάλλου, και αυτά συνήθως είναι αρκετά υποβοηθητικά. Περιλαμβάνουν ελάφρυνσι της εντάσεως μετά από συγκόλλησι και απάλειψι των οπών και των κοιλωμάτων για τη μείωσι των εντοπισμένων συμπυκνώσεων εντάσεως.

Τι Μπορείτε να Κάνετε Σεις;

Μολονότι ο σχεδιαστής και ο κατασκευαστής μπορεί πολλά να έκαμαν για να υποβοηθήσουν την πρόληψι των βλαβών, υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε σεις. Ιδού μερικές υποδείξεις:

1. Να κινητοποιήτε το μηχάνημα εντός των επιτρεπομένων φορτίων και ταχυτήτων.

2. Όταν επισκευάζετε το μηχάνημα, αποφεύγετε τις βαθιές γρατσουνιές, εγκοπές ή σημάδια λιμαρίσματος, τουλάχιστον σε σπουδαία εξαρτήματα.

3. Αποφεύγετε την υπερθέρμανσι, διότι αυτό μπορεί να επηρεάση τη σκληρότητα του μετάλλου και να μειώση τη δύναμι λειτουργίας του.

4. Προστατεύστε το μέταλλο από σκουριά και στικτική διάβρωσι.

5. Προστατεύστε τα κινητά μέρη από ωρισμένα χημικά στοιχεία, όπως είναι τα οξέα. Σε μερικά μέταλλα, η έκθεσις σε επιδράσεις μπορεί να προξενήση εισχώρησι ατομικού υδρογόνου και να κάνη το εξάρτημα εύθραυστο και επιρρεπές στη βλάβη. Άλλο ένα αποτέλεσμα των χημικών στοιχείων μπορεί να είναι η εξ εντάσεως διάβρωσις.

Τι Γίνεται με τα Ατυχήματα Λόγω Καταπονήσεως του Μετάλλου;

Μπορούν να προληφθούν τα ατυχήματα που οφείλονται σε βλάβες από καταπόνησι του μετάλλου; Ναι, τελικώς.

Τα ατυχήματα συνήθως προκαλούνται λόγω ιδιοτελείας, αγνοίας και απροσεξίας. Μερικές φορές, η υπερβολική επιθυμία κέρδους, η ελλιπής γνώσις σχεδίου και έλλειψις φροντίδος από μέρους εκείνων που κατασκευάζουν και χρησιμοποιούν τα μηχανήματα, μας κάνουν ευπρόσβλητους σε βλάβες από καταπόνησι του μέταλλου. Εν τούτοις, ένα νέο σύστημα πραγμάτων πλησιάζει. Σ’ αυτό το σύστημα που υποσχέθηκε ο Δημιουργός του ανθρώπου, θα εξαλειφθούν όλες οι μορφές ιδιοτελείας. Η γνώσις θα αυξηθή, περιλαμβανομένης και της γνώσεως περί σχεδίων. Επίσης, όσοι θα κατασκευάζουν τότε και θα χρησιμοποιούν μηχανήματα, θα το κάνουν αυτό έχοντας υπ’ όψιν την ασφάλεια όλων.

[Γράφημα στη σελίδα 19]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Ανωτάτη Έντασις, λίβρες ανά τετρ. Ίντσα

Προβλεπόμενη Βλάβη

Όριον Ταχύτητος

Έκτασις ασφαλούς λειτουργίας

500.000

1.000.000

Κυκλικές περίοδοι Βλάβης

Μια μέθοδος οργανώσεως στοιχείων Βλάβης

[Εικόνα στη σελίδα 19]

ΣΧΕΔΙΟΝ ΣΤΡΕΙΔΙΟΥ