Αργεντινή: Υπέρμαχος Ελευθερίας—Ή Θρησκευτικής Μισαλλοδοξίας;
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΥΠΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ!» Αυτά ήσαν τα νέα που διεδόθησαν στο έθνος της Αργεντινής και σ’ όλο τον κόσμο μέσω των εφημερίδων, της τηλεοράσεως και του ραδιοφώνου στη διάρκεια της πρώτης εβδομάδος του Σεπτεμβρίου του 1976.
Ακολούθησαν εκτεταμένες νομικές διαδικασίες επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εφεσίβαλαν την απόφασι περί απαγορεύσεως μέσω του δικαστικού συστήματος της Αργεντινής. Τελικά, το Φεβρουάριο του 1978, το αποτέλεσμα αυτής της νομικής πράξεως έγινε γνωστό, καθώς οι ειδησεογραφικές πηγές έγραφαν: «ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙ ΠΟΥ ΘΕΤΕΙ ΥΠΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ.»
Σε έθνη του Δυτικού κόσμου, όπου η Χριστιανική δραστηριότης των Μαρτύρων είναι πολύ γνωστή, αυτά τα συγκλονιστικά νέα ήγειραν διαμαρτυρίες—και ερωτήσεις. Πολλοί ρωτούσαν: ‘Γιατί υπάρχει αυτός ο θρησκευτικός διωγμός και η διάκρισις στην Αργεντινή;’ Άλλοι διερωτώντο: ‘Το Σύνταγμα της Αργεντινής δεν εγγυάται ελευθερία λατρείας;’
επίσημη απάντησις
Πώς απήντησαν σ’ αυτές τις ερωτήσεις οι επίσημοι εκπρόσωποι της στρατιωτικής κυβερνήσεως; Αυτοί οι αξιωματούχοι, και πολλές εφημερίδες επίσης, έσπευσαν ν’ απαντήσουν ότι η ελευθερία συνειδήσεως και θρησκείας συνέχιζε να υπάρχη σαν μια από τις πιο προσφιλείς παραδόσεις της Αργεντινής—και αυτό παρά το γεγονός ότι μόλις είχαν τεθή υπό ολική απαγόρευσι οι Χριστιανικές δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά!
Ένα δείγμα αυτή της καταπληκτικής επίσημης απαιτήσεως παρετηρήθη σε μια έντυπο επιστολή, την οποία εξέδωσε η Πρεσβεία της Αργεντινής στην Πρετόρια της Νοτίου Αφρικής. Η επιστολή ανέφερε, εν μέρει: «Το Σύνταγμα και οι Νόμοι της Αργεντινής εγγυώνται και εξακολουθούν να εγγυώνται πλήρως ελευθερία συνειδήσεως. ‘Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά,’ όπως και άλλα θρησκευτικά σώματα, απολαμβάνουν . . . πλήρη ελευθερία ως προς την άσκησι των πεποιθήσεών τους.» Ωστόσο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ευρίσκοντο τότε υπό απαγόρευσιν!
Η έντυπος επιστολή της πρεσβείας έλεγε: «Η Κυβέρνησις της Αργεντινής ποτέ δεν είχε την πρόθεσι να χαλιναγωγήση ή ν’ αφαιρέση την ατομική ελευθερία συνειδήσεως, και πολύ περισσότερο να διώξη κάποιον λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.» Αλλ’ αυτές ακριβώς οι χαλιναγωγήσεις, οι αφαιρέσεις των ατομικών ελευθεριών και οι διωγμοί είχαν ήδη επιβληθή στους Μάρτυρες του Ιεχωβά!
οι αντιφάσεις αφθονούν!
Το Έθνος, μια από τις κυριώτερες εφημερίδες της Αργεντινής, με ημερομηνία 17 Φεβρουαρίου 1978, εβεβαίωνε τα εξής: «Το Έθνος της Αργεντινής μπορεί να επιδείξη σ’ όλο τον κόσμο, με νόμιμη υπερηφάνεια για την ιστορία του, την ανεκτικότητα των νόμων του και του λαού του ως προς την άσκησι θρησκείας.» Προσέθετε: «Όπως σε λίγα μέρη του κόσμου . . . ο νόμος προστατεύει και επιτρέπει [άλλες θρησκείες] ‘να ασκούν ελεύθερα τα της λατρείας τους,’ σύμφωνα με τα συνετά Συνταγματικά διατάγματα.»
Ισχυρίζεται ότι η ανεξιθρησκεία ‘περιλαμβάνεται στα διατάγματα του Συντάγματος της Αργεντινή.’ Ωστόσο, ας εξετάσωμε αυτά τα γεγονότα:
Η απαγόρευσις που έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο του 1976, μαζί με την απόφασι του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον Φεβρουάριο του 1978, αφαίρεσε από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αργεντινή την ελευθερία να λατρεύουν τον Θεό·
Οι τόποι συναθροίσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά για Χριστιανική λατρεία και μελέτη της Αγίας Γραφής κλείσθηκαν δια του νόμου·
Η έκδοσις και η διάθεσις Αγίων Γραφών και Γραφικών εντύπων των Μαρτύρων του Ιεχωβά απαγορεύθηκε·
Εκατοντάδες παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά απεβλήθησαν από τα δημοτικά σχολεία και τα γυμνάσια. Παρομοίως, ενήλικοι Μάρτυρες που εργάζονται σε κυβερνητικές υπηρεσίες σε ομοσπονδιακά, επαρχιακά και δημοτικά επίπεδα, καθώς επίσης σε επίσης σε δημόσιες επιχειρήσεις και σε σχολεία, απελύθησαν χωρίς να πληρωθούν·
Ένας αυξανόμενος αριθμός αστυνομικών επιδρομών έλαβαν χώρα στα σπίτια των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι Μάρτυρες συνελαμβάνοντο και εφυλακίζοντο επί ώρες, ημέρες, ακόμη και εβδομάδες·
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρξαν θύματα ύβρεων, ξυλοδαρμού και αποπειρών τρομοκρατίας από μέρους της υπαρχούσης εξουσίας. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, τους αρνήθηκαν και τα βασικά στοιχεία για τις φυσικές τους ανάγκες.
Αποτελούν, λοιπόν, όλα αυτά την ανεξιθρησκεία που περιλαμβάνεται, στα διατάγματα του Συντάγματος της Αργεντινής;
τι λέγει το σύνταγμα;
Τι λέγει το Σύνταγμα της Αργεντινής σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτών ως προς την ελευθερία; Σημειώστε μερικά από τα ακόλουθα άρθρα που έχουν ενσωματωθή στον νόμο.
Το Άρθρο 14 αναφέρει: «Όλοι οι κάτοικοι του Έθνους απολαμβάνουν τα ακόλουθα δικαιώματα, σύμφωνα με τους νόμους που διέπουν την άσκησί τους· . . . να εκφράζουν τις ιδέες τους εντύπως χωρίς εκ των προτέρων λογοκρισία· . . . να συγκεντρώνωνται για αξιόλογους σκοπούς· να ασκούν ελεύθερα τα της λατρείας τους· να διδάσκουν και να μαθαίνουν.» [Τα πλάγια γράμματα δικά μας]
Το Άρθρο 19 αναφέρει: «Οι προσωπικές ενέργειες των ανθρώπων, οι οποίες δεν προσβάλλουν τη δημοσία τάξι και τα ήθη, ούτε βλάπτουν ένα τρίτο μέλος, επαφίενται στην κρίσι του Θεού, και δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία των Δικαστών.»
Κατόπιν, το Άρθρο 20 αναφέρει: «Οι ξένοι . . . μπορούν . . . να ασκούν ελεύθερα τα της λατρείας τους.»
τι έκαναν;
Έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις σαφώς παγιωμένες ελευθερίες, γιατί επεβλήθη ολική απαγόρευσις στους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Τι έκαναν οι Μάρτυρες ώστε τους εναντιώνεται τόσο η κυβέρνησις; Τι έχουν διδάξει στην Αργεντινή τα 54 περασμένα έτη; Ας εξετάσωμε το υπόμνημα.
Σ’ όλα αυτά τα έτη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αργεντινή, και οπουδήποτε αλλού επίσης, παραμένουν προσεκτικά προσκολλημένοι στην αρχή που εκτίθεται στον Λόγο του Θεού στην προς Τίτον επιστολή κεφάλαιον 3, εδάφιο 1. Εκεί λέγει: «Υπενθύμιζε αυτούς να υποτάσσωνται εις τας αρχάς και εξουσίας, να πειθαρχώσι.»
Μήπως αυτά τα λόγια μοιάζουν με καμμιά επαναστατική εκδήλωσι με σκοπό την καταστροφή του κατεστημένου; Αντιθέτως, τα λόγια αυτά λέγουν καθαρά σ’ αυτούς που πιστεύουν στην Αγία Γραφή, όπως είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, να υποτάσσωνται στους νόμους όλων των κυβερνήσεων. Δεν πρέπει να επιζητούν τρόπους να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις που έχουν θεσπίσει οι άνθρωποι.
Αυτές οι σκέψεις αποτελούν μέρος των διδασκαλιών που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διαδίδουν σε όλη την Αργεντινή από το 1924. Εκείνο το έτος ο Χουάν Μιουνίθ, ο οποίος προσφάτως είχε έλθει από την Ισπανία, άρχισε να κηρύττη τα «αγαθά νέα» στους ανθρώπους οι οποίοι προσηύχοντο και απέβλεπαν στην έλευσι της βασιλείας του Θεού σύμφωνα με τα λόγια της Υποδειγματικής Προσευχής που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός.—Ματθ. 6:9, 10.
Απ’ εκείνο το έτος, όπως παρήγγειλε ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, η εντολή «μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» άρχισε να εκτελήται στην Αργεντινή. (Ματθ. 28:19, 20) Μεγάλες ποσότητες Γραφών και βοηθημάτων Γραφικής μελέτης σε πολλές γλώσσες εγίνοντο δεκτές με προθυμία από τον λαό της Αργεντινής. Επί πλέον, εδίδοντο δωρεάν Γραφικές ομιλίες κατ’ ιδίαν σε άτομα καθώς επίσης και μέσω του ραδιοφώνου. Το 1946, ιδρύθηκε νομικό σωματείο που καλείται Λα Τόρρε δελ Βιγκία (Η Σκοπιά, στην Ισπανική) και αργότερα, αναγνωρίσθηκε επισήμως από την κυβέρνησι της Αργεντινής.
το 1950 αιρείται η νομική αναγνώρισις
Το 1949, η κυβέρνησις σχημάτισε ένα τμήμα λατρείας ή θρησκείας που υπαγόταν στο Υπουργείο Ξένων Σχέσεων. Όλες οι θρησκείες ήσαν υποχρεωμένες να εγγραφούν σ’ αυτόν τον νεοσχηματισθέντα οργανισμό. Ωστόσο, στις 26 Μαΐου του 1950 αρνήθηκε το δικαίωμα καταγραφής στους Μάρτυρες του Ιεχωβά! Και στις 12 Ιουλίου του ιδίου έτους η νομική αναγνώρισίς των ήρθη!
Από τότε, στη διάρκεια όλων αυτών των περασμένων 28 ετών οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν επανειλημμένως προσφύγει στις αρχές. Έχουν κάνει έκκλησι στους υπουργούς Ξένων Σχέσεων, τους κυβερνήτες, ακόμη και τους προέδρους. Μέρος τη εκκλήσεώς των ήταν να τους δοθή τουλάχιστον η ευκαιρία να εξηγήσουν τη στάσι τους. Ωστόσο, καμμιά απ’ αυτές τις επικλήσεις δεν έλαβε απάντησι! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δικασθή και καταδικασθή χωρίς ακρόασι!
Ποια αιτία εδόθη γι’ αυτή τη μεταχείρισι; Τους ελέχθη ότι η οργάνωσίς τους «αντιτίθεται στις ιερές αρχές της Μάγκνα Κάρτα (Καταστατικού Χάρτη Δικαιωμάτων) λόγω του ότι διδάσκει ένα δόγμα που είναι αντίθετο στις Στρατιωτικές Δυνάμεις και στον σεβασμό που πρέπει να επιδεικνύεται στα σύμβολα του Έθνους.»
ζητήματα συνειδήσεως
Σε όλα τα μέρη του κόσμου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν μέρος σε τελετές όπως είναι ο χαιρετισμός της σημαίας και ο εθνικός ύμνος. Γιατί; Διότι για τους Μάρτυρες αυτή η πράξις αποτελεί πράξι λατρείας που παραβιάζει, με άμεσο τρόπο την πρώτη και τη δεύτερη από τις Δέκα Εντολές.—Έξοδ. 20:3-5.
Λαμβάνουν μια στάσι παρόμοια μ’ εκείνη των τριών Εβραίων στη Βαβυλώνα. (Βλέπε Δανιήλ, κεφάλαιον 3.) Στη διάρκεια τέτοιων τελετών, τα παιδιά στο σχολείο που είναι Μάρτυρες στέκονται ήσυχα και με σεβασμό. Και ποτέ δεν εμποδίζουν άλλους που συμμετέχουν σε τέτοιες τελετές.
Κάτι που συχνά αμφισβητείται επίσης είναι η αντίρρησις λόγω συνειδήσεως των αρρένων Μαρτύρων του Ιεχωβά να εκτελέσουν την υποχρεωτική στρατιωτική εκπαίδευσι. Ωστόσο, οι νεαροί Μάρτυρες δεν είναι ούτε λιποτάκτες ούτε αναρχικοί. Παρουσιάζονται στις στρατιωτικές αρχές αμέσως όταν προσκληθούν. Αλλά ζητούν απαλλαγή λόγω των πεποιθήσεών τους, οι οποίες βασίζονται στην Αγία Γραφή. Και μια τέτοια απαλλαγή παραχωρείται σ’ αυτούς σε πολλές χώρες, ιδιαίτερα στον Δυτικό κόσμο.
Αυτή η άρνησις να φέρουν όπλα πολέμου βασίζεται σε πολυάριθμα Γραφικά εδάφια. Ένα απ’ αυτά βρίσκεται στο Ματθαίο 22:39, όπου ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Μια άλλη συμβουλή δίδεται στο εδάφιο Ματθαίος 5:21, όπου ο Ιησούς είπε: «Μη φονεύσης.» Παρομοίως, στο Γραφικό βιβλίο του Ησαΐα, κεφάλαιο 2, εδάφιο 4, ο λαός του Θεού έλαβε την εντολή: ‘Πρέπει να σφυρηλατήσετε τας λόγχας σας δια δρέπανα και να μη μάθετε πλέον τον πόλεμον.’
τί λέγει η ιστορία και η γραφή
Η ιστορία και η Αγία Γραφή δείχνουν ότι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος είχαν όμοιες πεποιθήσεις με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αρνούντο να εκτελέσουν εκείνο που θεωρούσαν πράξι λατρείας προς τον αυτοκράτορα και τα εμβλήματα του κράτους του. Και δεν ελάμβαναν μέρος σε στρατιωτική υπηρεσία ή στον πόλεμο.
Αυτή η στάσις των πρώτων Χριστιανών έχει βεβαιωθή από πολλούς ιστορικούς ανά τους αιώνες. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Χουάν Μπατίστα Αλμπέρντι, ο οποίος συνέβαλε στη διαμόρφωσι του Συντάγματος της Αργεντινής. Στο έργο του Ελ Κρίμεν δε λα Γκουέρρα (Το Έγκλημα του Πολέμου), είπε: «Η σημερινή κοινωνία είναι, ένα μίγμα δύο τύπων: του εμπολέμου ή ειδωλολατρικού [τύπου], και του ειρηνικού ή Χριστιανικού [τύπου].»
Λόγω αυτού του «μίγματος,» οι Χριστιανοί ανέμεναν διωγμό. Ο Ιησούς Χριστός σαφώς προειδοποίησε ότι οι κοσμικές κυβερνήσεις του «Καίσαρος» θα προσπαθούσαν να φθείρουν τη λατρεία των αληθινών Χριστιανών. Γι’ αυτό ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος είπε: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.
θετικά οφέλη
Η μικρή ομάς των Χριστιανών στον πρώτο αιώνα είχαν παρεξηγηθή, συκοφαντηθή και διωχθή. Ωστόσο, άφησαν θετικά οφέλη για το ανθρώπινο γένος.
Χωρίς να χρησιμοποιήση βία και όπλα πολέμου, η αληθινή Χριστιανοσύνη άλλαξε τη ζωή εκείνων που δέχθηκαν τις διδασκαλίες της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις συνήθειες που έβλαπταν αυτούς και τους πλησίον τους και να τις αντικαταστήσουν με συνήθειες υψηλής ηθικής και πνευματικής αξίας.
Ο Κήρυξ του Μπουένος Άιρες, της 31ης Μαρτίου 1978, σχολιάζοντας τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αργεντινή, παρετήρησε: «Όσο κι αν εξοργίζουν οι συνήθειές των την κυβέρνησι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απεδείχθησαν όλα τα χρόνια φιλόπονοι, εγκρατείς, οικονόμοι, και θεοφοβούμενοι πολίτες, ένα είδος ανθρώπων που το έθνος χρειάζεται πραγματικά. Ένας υψηλός αξιωματούχος του ναυτικού εξεφράσθη ως εξής: «Ως προς την ηθική και την τιμιότητα των Μαρτύρων, δεν υπάρχει αμφιβολία.»
Ωστόσο, παρά το καλό υπόμνημα της τιμιότητος, της ηθικής, της ακεραιότητος και της υπακοής στο νόμο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι μόνοι που υφίστανται τέτοια σκληρή μεταχείρισι. Η μισαλλοδοξία εναντίον των έχει αυξηθή. Μερικά από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα αναφέρονται στο επόμενο άρθρο.