Ένα Βουνό για Παρατήρησι; Ή για Αναρρίχησι;

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Ιαπωνία

ΣΥΧΝΑ το πρώτο πράγμα που αντικρύζει ο ταξιδιώτης στην Ιαπωνία είναι το βουνό Φούτζι που ξεπροβάλλει δειλά το κεφάλι του πάνω αυτό τα σύννεφα για να τον καλωσορίση. Είναι ένα θέαμα που δεν ξεχνά κανείς εύκολα. Όσες φορές κι αν κάνετε το ταξίδι, πάντοτε θα βρήτε τον εαυτό σας να ψάχνη για τη γνωστή κορυφή μέσα στα σύννεφα. Για μερικούς, αυτή η πρώτη επαφή είναι η αρχή ενός είδους φιλίας με το βουνό που τους οδηγεί να γίνουν σταθεροί θεατές του Φούτζι. Άλλοι, ωστόσο, δελεάζονται από τις πλαγιές του για ν’ αναρριχηθούν προς την νεφελώδη κορυφή.

Η γοητεία που ασκεί το Φούτζι σαν όπως αποκαλούν οι Γιαπωνέζοι, το βουνό, (σαν σημαίνει βουνό στην Ιαπωνική) δεν είναι καθόλου κάτι καινούργιο. Από τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι αυτής της νησιωτικής χώρας ενδιαφέροντο για το Βουνό Φούτζι. Η παλαιότερη ανθολογία της Ιαπωνίας που καταρτίσθηκε κατά τον όγδοο αιώνα, περιέχει πολλά ποιήματα που εκφράζουν την απόλαυσι και το δέος των αρχαίων για το Φούτζι σαν.

Ίσως στην αρχή αυτό ωφείλετο στο φόβο εξ αιτίας των πολλών ηφαιστειακών εκρήξεων που σχημάτισαν το Φούτζι. Απ’ αυτές που καταγράφηκαν στην Κοινή μας Χρονολογία, 18 έγιναν από το 781 μέχρι το 1707 μ.Χ. Οι Σιντοϊστές πίστευαν ότι οι εκρήξεις ήσαν έργο της θεάς της ομορφιάς και της αρετής και αποτελούσαν τελετουργίες για τον κατευνασμό της. Αργότερα, Βουδδιστές ιερείς έκτισαν τον ναό Νταινίχι πάνω στην κορυφή κι εκεί έθαψαν Βουδιστικά ιερά κείμενα. Έτσι άρχισε μια παράδοσις ασκητισμού σύμφωνα με την οποία οι ασκητές ανέβαιναν και απέδιδαν τιμή στον Νταινίχι Βούδδα ως άρχοντα του σύμπαντος και λάτρευαν τη φωτιά του κρατήρα.

Μολονότι, μερικοί, χωρίς αμφιβολία, αισθάνονται ακόμη αυτή τη θρησκευτική λατρεία για το Φούτζι, οι περισσότεροι είναι ικανοποιημένοι με το να βλέπουν το βουνό ως σύμβολο ομορφιάς της χώρας τους. Το σχεδόν τέλειο κωνικό σχήμα του ηφαιστείου, κεντρίζει ασφαλώς την αίσθησι συμμετρικής ομορφιάς που έχουν οι άνθρωποι. Ο δεσμός των Γιαπωνέζων με το Φούτζι φαίνεται από το γεγονός ότι υπάρχουν τράπεζες, επιχειρήσεις και προϊόντα με το όνομα του βουνού και το χαρτονόμισμα των 500 γιεν ακόμη έχει ζωγραφισμένο στην πίσω πλευρά το Φούτζι σαν.

Κάτι που προσθέτει στη γοητεία του Φούτζι είναι το γεγονός ότι βρίσκεται σε μια πολύ ευνοϊκή θέσι. Περιβάλλεται προς Βορράν από πέντε γραφικές λίμνες, προς ανατολάς και νοτιοανατολικά από το Εθνικό Πάρκο Ίζου-Χακόνε, προς νότον από τον Ειρηνικό Ωκεανό, και προς δυσμάς από τις νότιες Άλπεις, και ολόκληρη η περιοχή είναι χάρμα οφθαλμών. Επίσης, το κλίμα είναι πολύ ήπιο και ελκυστικό για τον επισκέπτη, δημιουργώντας έτσι ένα θαυμάσιο τόπο διακοπών.

Παρατηρώντας το Φούτζι

Το Φούτζι σαν φυσιολογικά επισύρει πολύ την προσοχή αυτών που βρίσκονται γύρω του καθώς υψώνεται μεμονωμένο σαν να βγαίνη κατ’ ευθείαν από την πεδιάδα. Είναι πάντοτε μια ευχάριστη έκπληξις για τις αισθήσεις όταν ξεπροβάλλη ξαφνικά ύστερα από μια στροφή του δρόμου. Φυσικά το βουνό δεν είναι ορατό όλες τις μέρες του χρόνου. Κατά καιρούς δεν διακρίνεται καθόλου. Όταν περιβάλλεται από σύννεφα η περιοχή φαίνεται σαν να μην υπάρχη κανένα όρος εκεί.

Οραματισθήτε με τα μάτια της διανοίας σας τη χιονοσκέπαστη κορυφήa κατά την ανατολή του ηλίου μιας τσουχτερής χειμωνιάτικης μέρας, με το γαλάζιο ουρανό να σχηματίζη αντίθεσι με το ροζ αστραφτερό χιόνι. Το ίδιο συναρπαστικό είναι και το ηλιοβασίλεμα. Καθώς ο ήλιος βυθίζεται στον Ειρηνικό, αφήνει μια πορτοκαλλί-κόκκινη λάμψι στις πλαγιές του Φούτζι. Και τι να πούμε για τα καλοκαιριάτικα πρωινά όταν ο ήλιος παιχνιδίζη με την ηφαιστειακή λάβα στην καθαρή από χιόνια κορυφή έτσι που το βουνό φαίνεται πρώτα βυσσινί και μπλε, ύστερα κόκκινο και καφέ και τελικά χάνεται από τα μάτια μέσα στην καλοκαιρινή καταχνιά.

Έπειτα υπάρχουν κι εκείνοι οι μοναδικοί σχηματισμοί των νεφών που γοητεύουν τον παρατηρητή. Ανάλογα με την ώρα της ημέρας, το Φούτζι μπορεί να φαίνεται σαν να έχη φωτοστέφανο, ή σαν να φορά γυναικείο καπέλλο, ή ακόμη σαν να περιβάλλεται από δαχτυλίδια νεφών που αφήνουν να φαίνωνται μόνο μέρη του βουνού. Αυτοί οι σχηματισμοί των νεφών όχι μόνο επιτρέπουν στο Φούτζι ν’ αλλάζη διάθεσι, αλλά και δίνουν στους ντόπιους τη δυνατότητα να προλέγουν τον καιρό. Για τους ρομαντικούς λίγα πράγματα μπορούν να παραβληθούν με το θέαμα του φθινοπωρινού Φούτζι, με τον καινούργιο του μανδύα χιονιού, να λάμπη στο φως του φεγγαριού, πάνω από τα φρεσκοθερισμένα χωράφια.

Αναρρίχησις στο Φούτζι

Το πότε ακριβώς άρχισαν οι άνθρωποι ν’ ανεβαίνουν στο Φούτζι σαν δεν είναι γνωστό, αλλά περιγραφές που κατεγράφησαν τον όγδοο αιώνα αφήνουν να εννοηθή ότι ο ίδιος ο συγγραφέας το ανέβηκε. Οι θρησκευτικοί προσκυνητές άρχισαν να κάνουν τακτικές πεζοπορίες γύρω στον 12ο αιώνα και από τον 17ο αιώνα σχηματίσθηκε μια ένωσις προσκυνητών με το όνομα «Φούτζικο». Αυτούς τους προσκυνητές ‘Φούτζικο’, ντυμένους με τους λευκούς μανδύες τους μπορεί κανείς να τους δη ακόμη και σήμερα ν’ ανεβαίνουν τα μονοπάτια ή να κάνουν προσευχές στην κορυφή.

Μολονότι το Φούτζι με ύψος 3779 μέτρα (12.397 π.) είναι το ψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας, δεν είναι καθόλου το δυσκολώτερο ως προς την ανάβασι. Εξ αιτίας των ομαλών πλαγιών του είναι πιο πολύ ένα όρος για πεζοπόρους παρά για ορειβάτες. Ο καθένας σχεδόν, με κατάλληλο ρουχισμό, μπορεί να κατορθώση ν’ ανεβή ένα από τα έξη μονοπάτια του.

Η βάσις του έχει έκτασι 906 τετραγωνικών χιλιομέτρων (350 τ.μ.) και απλώνεται στις τρεις επαρχίες Γιαμανάσι, Σιζουόκα και Καναγκάβα, προσφέροντας ποικιλία προσβάσεων. Υπάρχουν 10 σταθμοί στα μονοπάτια και ο κάθε σταθμός είναι εξοπλισμένος έτσι ώστε ο ορειβάτης να μπορή ν’ αναπαυθή και να φάη κάτι. Κάθε σταθμός έχει μια πέτρινη καμπίνα όπου πολλοί περνούν τη νύχτα προτού ανέβουν στην κορυφή για την ανατολή του ηλίου. Άλλοι ξεκινούν το βράδυ για μια ολονύχτια ορειβασία.

Τα μονοπάτια στα χαμηλότερα επίπεδα περνούν μέσα από τα δάση και προσφέρουν μια πλούσια ποικιλία άγριας ζωής για απόλαυσι των ματιών, αλλά οι πεζοπόροι πάντοτε προειδοποιούνται να μη προχωρούν πέρα από τα μονοπάτια. Αρκετοί ορειβάτες έχουν χάσει την ζωή τους επειδή παρέλειψαν ν’ ακολουθήσουν αυτή τη συμβουλή. Λόγω της μαγνητικής έλξεως της λάβας, οι πυξίδες χάνουν την αποτελεσματικότητα τους σε πολλές θέσεις του βουνού. Επίσης η ορειβασία σε ακατάλληλη εποχή του έτους μπορεί να είναι επικίνδυνη. Ο καιρός δεν μπορεί να προβλεφθή και είναι εξαιρετικά ευμετάβλητος κατά τους ψυχρότερους μήνες. Η επίσημη εποχή διαρκεί από την 1η Ιουλίου μέχρι την 31 Αυγούστου.

Ο στόχος των περισσοτέρων ορειβατών είναι μια καθαρή θέα της ανατολής του ηλίου από μια από τις οχτώ ‘σκοπιές’ της κορυφής. Όταν είναι ορατή είναι πραγματικά ένα εκπληκτικό θέαμα. Αλλά δυστυχώς χιλιάδες κάθε χρόνο απογοητεύονται, μη βλέποντας τίποτε άλλο παρά σύννεφα σε αντάλλαγμα των ωρών πεζοπορίας ανεβαίνοντας ο ένας πίσω από τον άλλο τις γεμάτες με στάχτη πλαγιές.

Δυστυχώς, ένα από τα επακόλουθα όλης αυτής της ‘αττραξιόν, είναι το βουνό των σκουπιδιών που αφίνουν πίσω τους προσκυνητές, περιηγητές και σκιέρ. Η Δημοσία Υπηρεσία Περιβάλλοντος ανεκοίνωσε πέρυσι ότι οι περισσότεροι από τα τρία εκατομμύρια ορειβατών που επισκέφθηκαν το βουνό Φούτζι, άφησαν 164 τόννους σκουπιδιών στην πλευρά Γιαμανάσι και άλλους 80 τόννους στην πλευρά Σιζουόκα του βουνού. Γι’ αυτόν τον λόγο, μερικοί άρχισαν ν’ αντιτίθενται στην ανάπτυξι της περιοχής του Φούτζι. Έχουν τη γνώμη ότι η φυσική ομορφιά του Φούτζι πρέπει ν’ αφεθή ανέπαφη, να μην εμπορικοποιηθή για τουρισμό.

Όποια κι αν είναι η προτίμησίς μας, είτε είμαστε θεατές ή ορειβάτες, επιθυμούμε ισορροπημένη άποψι για την δημιουργία. Αντί να πέσωμε στην παγίδα να λατρεύωμε το αντικείμενο, το δέος που αισθανόμαστε θα είναι μάλλον για τον Κατασκευαστή όλων των ωραίων πραγμάτων, τον Ιεχωβά Θεό. Ενεργώντας έτσι, όχι μόνο απολαμβάνομε τη δημιουργία, αλλά τη σεβόμαστε αρκετά ώστε να μην την παραμορφώνουμε. Έτσι, η φυσική ομορφιά θα υπάρχη για να την απολαύσουν κι άλλοι στο μέλλον.

[Υποσημειώσεις]