Τα Σημερινά Παιδιά, Ο Αυριανός Κόσμος
Πώς θα είναι;
«ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝΑ ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.» Αυτό το σήμα βρισκόταν στην πόρτα ενός ζαχαροπλαστείου στην Αγγλία. Τα παιδιά έκλεβαν τόσο πολύ που ο καταστηματάρχης έπρεπε να παρακολουθή το καθένα χωριστά. Η δημοσίευσις συνέχιζε:
«Από τα γύρω σχολεία, τα οποία είναι εντελώς τυπικά, ξεπετιέται κάθε μέρα μια από τις πιο άξεστες, ιδιοτελείς και σκληρές γενιές παιδιών που έχουν παρουσιασθή μέχρι τώρα· σπρώχνουν για να μπουν στα λεωφορεία, φωνάζουν αισχρόλογα στους δρόμους και θεωρούν την κλοπή σαν κάτι το αξιέπαινο, αν κατορθώσουν να ξεφύγουν χωρίς να τιμωρηθούν.»
Ένας καθηγητής σ’ ένα από τα προοδευτικά σχολεία της Αγγλίας με τις «ελεύθερες αίθουσες μαθημάτων,» κατηγόρησε το γυμνασιάρχη, λέγοντας:
«Έχετε δημιουργήσει μια χωρίς περιορισμούς ατμόσφαιρα ολικής αυταρέσκειας, μια τάσι αυτοϊκανοποιήσεως ‘κάνε ό,τι θέλεις τώρα.’ Χάος και αναρχία επικρατούν. Η πειθαρχία αποδοκιμάζεται σαν απαρχαιωμένη. Τα παιδιά παρασύρονται και συμπεριφέρονται με τρόπους που είναι επιβλαβείς γι’ αυτά τα ίδια, τόσο στην πρόοδό τους εκμαθήσεως όσο και στη δημιουργία αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Μεγαλώνουν και γίνονται αδιάφορα, ιδιοτελή, αγενή . . . οκνηρά, διεφθαρμένα.»
Αυτές οι ειδήσεις χρονολογούνται πριν από τρία, τέσσερα χρόνια. Αλλά και μια φετινή είδησις δεν παρουσιάζει καμμιά αλλαγή. Κάτω από τον υπότιτλο «Τα Ερειπωμένα Σχολεία της Βρεταννίας,» αναφέρεται ότι η έλλειψις ακαδημαϊκών επιτυχιών είναι τρομακτική. Οι μαθητές «δεν έφθασαν ούτε και στο ελάχιστο παραδεκτό επίπεδο στα βασικά μαθήματα της αναγνώσεως, της γραφής, της αριθμητικής και της συνομιλίας.» Χαρακτηρίζει ως «εκπαιδευτικό σκουπιδότοπο» την προοδευτική μέθοδο με τα γεμάτα ακαταστασία ‘εποχιακά’ της θέματα.
Στον Καναδά, η κατάστασις που επικρατεί στα σχολεία αναφέρεται στους τίτλους των εφημερίδων: Η ικανότητα αναγνώσεως του μαθητή μειώνεται.» «Κανένας δεν αποτυγχάνει τώρα, τα απολυτήρια γυμνασίου θεωρούνται άχρηστα.» «Αν θέλετε να σας αγαπούν, προβιβάστε τους.» «Οι καθηγητές μιλούν για χαμηλή ηθική, έλλειψι αξιών από μέρους των μαθητών.» «Οι βάνδαλοι και η βία στο σχολείο καταπλήσσουν το συμβούλιο.»
Ειδήσεις από την Αυστραλία: Η πειθαρχία αποτελεί πρόβλημα. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, οι καθηγητές εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Οι νέοι δάσκαλοι είναι πιο φτωχά καταρτισμένοι. Η ανεκτικότητα και η έμφασις στα ατομικά δικαιώματα, άσχετα με τις ανάγκες της κοινωνίας, βρίσκονται στην πρώτη θέσι. Η πίεσις από τους συμμαθητές, που είναι βίαιη μερικές φορές, εξαναγκάζει εκατοντάδες μαθητές να δέχωνται τα οινοπνευματώδη ποτά και τα ναρκωτικά.
Τα σχολεία στη Σοβιετική Ένωσι δείχνουν μεροληψία. Η ποιότητα εκπαιδεύσεως διαφέρει πάρα πολύ—φτωχή στις αγροτικές περιοχές, καλή στις πόλεις. Αλλά παντού το σύστημα αυτό παράγει κυνικούς ανθρώπους: «Ένα χαρακτηριστικό παιδί γυμνασίου δεν πιστεύη σε τίποτα.» Μερικοί μαθητές εισέρχονται με δωροδοκίες στα πιο περιζήτητα σχολεία, και υπάρχει μια ακμάζουσα μαύρη αγορά για βιβλία.
Η Κίνα φαίνεται άξια προσοχής. Οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται από την ευγενική, πειθαρχημένη συμπεριφορά των παιδιών. Οι μαθητές καλωσορίζουν τους επισκέπτες της τάξεώς τους μ’ ένα τραγούδι κι’ ένα χορό. Τα μαθήματα είναι εντυπωσιακά. Προφανώς δεν υπάρχουν προβλήματα με ναρκωτικά. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι περιοδείες είναι καλά σχεδιασμένες και φρουρούνται προσεκτικά. Ένας δημοσιογράφος ξέφυγε από την περιοδεία ξεναγήσεων και βρήκε μια ομάδα παιδιών στις τουαλέττες. Ένα αγόρι πλησίασε με θράσος, στάθηκε μπροστά του και ούρησε. Όλα τα άλλα παιδιά ήλθαν μπροστά του και έκαναν το ίδιο. Μετά απ’ αυτό, ο δημοσιογράφος κατέληξε στο εξής συμπέρασμα για τις περιοδείες: «Ωρισμένα πράγματα σχεδιάζονται ειδικά για επίδειξι.»
Στην Ιαπωνία οι δάσκαλοι παραπονιούνται ότι η σχολική επιτυχία είναι χαμηλή. Η βία και ο βανδαλισμός είναι διαδεδομένα. Ένα παράδειγμα: Τριάντα μαθητές, εφηβικής ηλικίας, μεταξύ των οποίων και πέντε κορίτσια, έδειραν έξη δασκάλους τους με ξύλινα κοντάρια και καλάμια και έσπασαν τα παράθυρα και τις γυάλινες πόρτες του σχολείου. Αλλά εκείνο που εξέχει περισσότερο στα σχολεία της Ιαπωνίας είναι οι εξετάσεις. Τα δημόσια σχολεία απαιτούν από τους μαθητές να κοπιάσουν σκληρά για να εισαχθούν στα γυμνάσια και στα πανεπιστήμια—και η ποιότητα του σχολείου στο οποίο εισέρχεσθε εξαρτάται από τους βαθμούς σας. Για να εισαχθή κανείς σε ιδιωτικά σχολεία ποιότητας, οι εξετάσεις αρχίζουν με την είσοδο στο νηπιαγωγείο. Οι εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο διαρκούν μέρες, χαρακτηρίζονται μάλιστα ως «η κόλασις των εξετάσεων,» και καταλήγουν σε αρκετές αυτοκτονίες κάθε άνοιξι.
Οι πιο καταπληκτικές εξετάσεις πανεπιστημίου γίνονται στην Ινδία. Οι μαθητές της Ινδίας ισχυρίζονται ότι είναι κεκτημένο δικαίωμά τους ν’ αντιγράφουν. Τον περασμένο Ιούλιο, οι εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο Μήρατ κατέληξαν σε οχλαγωγίες. Μια δημοσίευσις έλεγε:
«Χθες, δύο φοιτητές σκοτώθηκαν και 40—στους οποίους περιλαμβάνονται και 30 αστυνομικοί—τραυματίσθηκαν σε σφοδρές μάχες που διεξήχθησαν μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών στους δρόμους του Μήρατ και στις παρακείμενες κολλεγιακές πόλεις, όταν ένοπλοι αστυνομικοί παρετάχθησαν στις αίθουσες εξετάσεων για να βοηθήσουν τους επιβλέποντες [επιτηρητές] να εμποδίσουν την αντιγραφή. Οι φοιτητές, εξαγριωμένοι από τη στέρησι του ‘κεκτημένου δικαιώματός’ τους, προκάλεσαν τη φασαρία.
«Οι παρούσες προβληματικές εξετάσεις αποτελούν συνέχεια των εξετάσεων που έγιναν το Φεβρουάριο, οι οποίες ακυρώθηκαν λόγω αντιγραφής σε μεγάλη κλίμακα. Εκείνη τη φορά οι επιτηρητές απειλήθηκαν με μαχαίρια και στιλέτα, ενώ οι φοιτητές αντέγραψαν από βιβλία και σημειώσεις. Άλλοι πήραν τα ερωτηματολόγιά τους και τα βιβλία απαντήσεων και πήγαν σε κοντινά σπίτια και εστιατόρια, όπου πρόθυμοι φίλοι είχαν έτοιμες τις απαντήσεις. Έξω από την αίθουσα εξετάσεων, οι απαντήσεις στις ερωτήσεις ανακοινώνονταν μέσω μεγαφωνικού συστήματος σε ταχύτητα υπαγορεύσεως.»
Σαν αποτέλεσμα, τα διπλώματα από τα περισσότερα πανεπιστήμια είναι άχρηστα, και δεν λαμβάνονται υπ’ όψι από τους εργοδότες και τα ιδρύματα ανώτερης εκπαιδεύσεως. Στην κυριολεξία, οι αμόρφωτοι απόφοιτοι πλημμυρίζουν τις τάξεις των ανέργων.
Μια έρευνα σε 20 περίπου χώρες, που περιελάμβανε 9.700 σχολεία, και 250.000 μαθητές, αποκάλυψε μια τρομερή διαφορά προόδου μεταξύ μαθητών σε βιομηχανικά έθνη και εκείνων σε λιγώτερο ανεπτυγμένες χώρες. Όσο άσχημη κι’ αν είναι η ικανότητα αναγνώσεως, γραφής και αριθμητικής των μαθητών στα βιομηχανικά έθνη, είναι ακόμη χειρότερη στις λιγώτερο αναπτυγμένες χώρες. Στις τελευταίες, ο αναλφαβητισμός είναι μεγάλος και τα μισά παιδιά εγκαταλείπουν ήδη το σχολείο από το τρίτο κιόλας έτος.
Με την κατάστασι που επικρατεί σε πολλά παιδιά σήμερα, τι είδους ενήλικοι θα γίνουν; Και πώς θα είναι ο κόσμος αύριο, αν διοικήται από τέτοιους ενηλίκους;
Σκεφθείτε το αυτό καθώς θα διαβάζετε τα επόμενα άρθρα—μια έκθεσι σχετικά με την κατάστασι που επικρατεί στα σχολεία ενός από τα πιο εξέχοντα έθνη του κόσμου.