Μέρος 7
Γιατί Στρέφονται οι Άνθρωποι στα Ναρκωτικά;
«ΠΡΟΞΕΝΕΙ ΕΚΠΛΗΞΗ, το ότι διάφορες έρευνες των Η.Π. δείχνουν πως οι λευκές νοικοκυρές της μεσαίας τάξεως είναι μεταξύ των πρώτων που παίρνουν ηρεμιστικά,»—«Μακλήνς.»
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ν’ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ;
Είναι ενδιαφέρον το ότι έρευνες σε ζώα δείχνουν ότι «ο εθισμός στα ναρκωτικά δεν είναι τόσο αδυναμία της σάρκας όσο αντίδραση στην ένταση, στην απομόνωση, και την κοινωνική έλλειψη . . . Το μοναχικό άτομο, εκείνο που δεν μπορεί να προσαρμοσθεί, που αισθάνεται ότι βρίσκεται στο κατώτερο μέρος του κοινωνικού σωρού έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει τακτικός λήπτης ναρκωτικών και το πιο πιθανό να γίνει τοξικομανής.»—Άρθρο, «Σταρ» του Τορόντο.
Υποστηρίζοντας αυτή την άποψη, ο Δρ Στάντον Πηλ, συγγραφέας του «Λαβ εντ Αντίξιον,» λέει ότι ‘η μόνη λύση στον εθισμό είναι να αναλάβετε την ευθύνη για τον εαυτό σας· η μόνη θεραπεία είναι ένα αίσθημα αυτοαξίας.’
«Όλοι παίρνουν ναρκωτικά, είτε είναι ο μπαμπάς που έρχεται στο σπίτι αφού έχει πιει λίγες μπύρες, ή η μαμά που ζητά από το γιατρό να της δώσει λίγα Βάλιουμ ‘απλώς για να καταφέρει να περάσει τη μέρα’ . . . Δεν ανησυχούμε τόσο πολύ όσο ανησυχούσαμε πριν από 10 χρόνια. Η απάθεια των γονέων είναι πραγματικά πολύ απίστευτη τώρα.»—Κοινωνικός λειτουργός.
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Μια Καναδέζικη έρευνα 14.000 σπουδαστών στο Οντάριο διαπίστωσε μια έντονη σχέση μεταξύ της οικογενειακής ζωής και της χρήσεως ναρκωτικών.
«Αν η μητέρα χρησιμοποιεί νόμιμα, κατόπιν συνταγής ηρεμιστικά κάθε μέρα, τα παιδιά της είναι: Τρισήμισυ φορές πιο πιθανόν να χρησιμοποιήσουν μαριχουάνα· Πέντε φορές πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν LSD ή αμφεταμίνες· Επτά φορές πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν παράνομα ηρεμιστικά· και Δέκα φορές πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν οπιούχα.»
Από την άλλη πλευρά—οι οικογένειες με χαμηλό κίνδυνο [όπου ελάχιστα παιδιά είχαν προβλήματα με ναρκωτικά] . . . δεν ήταν υπερβολικά ανεκτικές, αλλά ο ένας απολάμβανε τον άλλο και γελούσαν μαζί. Ο πατέρας ήταν ισχυρός και η μητέρα ήταν στοργική αλλά και οι δύο ήταν θερμοί. Οι γονείς είχαν μια θρησκεία, ήξεραν τι πίστευαν και δεν φοβούνταν μήπως τα παιδιά μάθουν τις αξίες τους. Τα παιδιά ασχολούνταν σε μικροδουλειές, είχαν περιορισμούς, πειθαρχία, και γονείς που ενδιαφέρονταν για κάθε δραστηριότητα τους. Οι πατέρες δεν ήταν αλκοολικοί και οι μητέρες δεν είχαν την τάση να χρησιμοποιούν ηρεμιστικά. Οι γονείς διακρίνονταν σαν καλοί ακροατές που άκουγαν τη γνώμη των παιδιών τους αλλά ήταν σαφώς οι αρμόδιοι.»—«Σταρ» του Τορόντο.