Υπήρξαν «Σπηλαιάνθρωποι»;

Η επιρροή των βιβλίων, των περιοδικών, των μουσειακών εκθεμάτων και των εικονογραφημένων ιστοριών ακόμη, έχει αποδειχτεί τόσο μεγάλη που, όταν κάποιος αναφέρει τους «σπηλαιάνθρωπους», οι άνθρωποι συνήθως σκέπτονται τους «πιθηκάνθρωπους» και τους «ελλείποντες κρίκους.» Εσείς τι σκεφτόσαστε ; Αυτοί οι όροι σχεδόν πάντα μεταδίδουν την ιδέα κάποιου πλάσματος του παρελθόντος στην «εξελικτική αλυσίδα»—τον «πρωτόγονο άνθρωπο»—στην εξελικτική του πορεία απ’ τον ανθρωποειδή πίθηκο στον άνθρωπο όπως αυτός είναι σήμερα. Είναι πραγματική αυτή η «αλυσίδα»; Υπήρξαν «σπηλαιάνθρωποι» με την εξελικτική έννοια; Αποδείχτηκαν αυτές οι ιδέες αληθινές απ’ τη σύγχρονη επιστήμη ;

Ο κοινός άνθρωπος υποθέτει ότι όλα έχουν αποδειχτεί απ’ την επιστήμη, ότι πραγματικά έχουμε μια αποδεδειγμένη αδιάσπαστη αλυσίδα στην εξέλιξη του ανθρώπου κι έτσι φαντάζεται κανείς ότι πιθηκάνθρωποι του αρχαίου παρελθόντος ζούσαν σε σπηλιές, και μάλιστα ήταν σύγχρονοι των δεινόσαυρων. Γιατί; Να, λόγω των εικόνων που έχουν δει και οι οποίες τους οδηγούν στη σκέψη ότι οι επιστήμονες έχουν βρει ολόκληρα πλάσματα, όπως τα ζωγραφίζουν—μαλλιαρά και καμπουριαστά!

Η εξέταση, όμως, των στοιχείων δείχνει ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που οι επιστήμονες πραγματικά γνωρίζουν και σ’ αυτά που νομίζουν ότι μπορεί να υπήρξαν. Για παράδειγμα, σ’ ένα φημισμένο μουσείο φυσικής ιστορίας βρίσκονται εκθέματα ανθρωποειδών που υποτίθεται ότι προηγήθηκαν του ανθρώπου και επίσης δείχνουν ένα «οικογενειακό δέντρο ανθρωποειδών.» Αλλά έχει μια σπουδαία εξήγηση που λέει «Επειδή λείπουν ορισμένα απολιθώματα τόσο από γνωστές εποχές όσο και από γνωστές ποικιλίες, μερικοί κλάδοι και διακλαδώσεις δεν είναι παρά μόνο λογικές υποθέσεις.» Οι υποθέσεις δεν αποτελούν γεγονότα. Οι διασυνδέσεις και οι εποχές δεν έχουν αποδειχτεί.

Είναι αλήθεια ότι οι επιστήμονες έχουν βρει σπηλιές με σωρούς στάχτης από φωτιές, μαζί με ίχνη τροφών και άλλα σημάδια ανθρώπινης κατοικίας. Αλλά αυτά τα στοιχεία δεν μας λένε ότι όλοι οι αρχαίοι άνθρωποι ζούσαν σε σπηλιές, ή ότι όποιοι ζούσαν σ’ αυτές αποτελούν στην πραγματικότητα ένα κρίκο σε μια αλυσίδα που συνδέει του άνθρωπο με κάποιο αρχαίο τύπο «πρωτόγονου ανθρώπου». Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που ζουν σε σπηλιές, όπως οι Τασαδαίοι του Μιντανάο στις Φιλιππίνες. Αν και μερικοί μπορεί να θεωρούν ότι οι Τασαδαίοι είναι πρωτόγονοι λόγω ενός απλού τρόπου ζωής, αυτοί δεν είναι καθόλου μαλλιαρά και πιθηκοειδή πλάσματα.

Αλλά δεν έχουν βρει οι επιστήμονες κρανία και οστά «πιθηκάνθρωπων», αποδεικνύοντας έτσι ότι κάποτε ζούσαν εδώ τέτοια πλάσματα; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να πούμε ότι αυτός ο τύπος απολιθωματικών στοιχείων δεν υπάρχει σ’ αφθονία. Μερικά κόκκαλα δεν αποτελούν αλυσίδα. Έπειτα κάτι που δημιουργεί προβλήματα είναι ο τρόπος που ερμηνεύουν, ή που εξηγούν οι άνθρωποι αυτά που βρίσκουν. Η ερμηνεία ελάχιστων αποδεικτικών στοιχείων είναι απατηλή. «Όπως πάντα, τα στοιχεία απολιθωμάτων επιδέχονται διάφορες ερμηνείες,» είπε ένας εξελικτής. Κάποιος άλλος παραδέχτηκε για τα απολιθώματα: «Η μελέτη της ανθρώπινης εξελίξεως είναι περισσότερο παιχνίδι παρά επιστήμη με τη συνηθισμένη έννοια.» Για τις ηλικίες αυτών των απολιθωμάτων, είπε και κάποιος άλλος: «Όποιος νομίζει ότι έχουμε ήδη λύσει το πρόβλημα σίγουρα εξαπατά τον εαυτό του.» Οι επιστήμονες διαφωνούν μεταξύ τους για τα όσα έχουν βρει. Ξανασυνθέτουν όσα ανακαλύπτουν, τα ερμηνεύουν· κατόπιν αργότερα ξαναερμηνεύουν τα δεδομένα και αλλάζουν τις απόψεις τους. Να ένα παράδειγμα.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΙΑΒΑΣ βρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1890 αλλά δεν ήταν πλήρης σκελετός. Η Εγκυκλοπαίδεια Αμερικάνα λέει ότι αποτελείτο «μόνο από το πάνω μέρος του κρανίου και ένα κόκκαλο του μηρού.» Τα υπόλοιπα ήταν υποθέσεις, και όμως οι εικόνες δείχνουν μια μαλλιαρή, πιθηκόμορφη καμπουριαστή μορφή. Νομίζετε ότι είναι δυνατόν να μπορεί κανείς να ξέρει πόσο τρίχωμα είχε ένα πλάσμα και τι χρώμα είχε το δέρμα του από μερικά κόκκαλα μόνο; Αυτός που τ’ ανακάλυψε ισχυρίστηκε ότι είχε βρει ένα «πιθηκάνθρωπο,» αλλά σήμερα οι επιστήμονες λένε ότι δεν ήταν παρά ένας πρώτος άνθρωπος. Η ερμηνεία άλλαξε!

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΛΤΝΤΑΟΥΝ για περισσότερα από 40 χρόνια παρουσιαζόταν σαν αποδεικτικό στοιχείο της «εξελικτικής αλυσίδας.» Μέχρι πρόσφατα το 1956 περιγραφόταν σ’ ένα λεξικό σαν «ένα είδος ανθρώπου που έχει εξαφανιστεί.» Αλλά σε μετέπειτα εκδόσεις του το ίδιο λεξικό τον αποκαλούσε «εσκεμμένη πλαστογραφία» και «καλοστημένη απάτη.» Πάλι άλλαξε η ερμηνεία. Γιατί; Στα μετέπειτα χρόνια βρέθηκαν αποδείξεις ότι επρόκειτο για απάτη, εσκεμμένα προετοιμασμένη για να μοιάζει το απολίθωμα με πιθηκάνθρωπο. Ενώ το κομμάτι του κρανίου ήταν ανθρώπινο, το κομμάτι του σαγονιού ήταν από ένα άλλο πλάσμα, πιθανόν ουραγγοτάγκο. Κάποιος προσπάθησε να «εφεύρει» ένα πιθηκάνθρωπο! Γιατί μερικοί επιστήμονες εξαπατήθηκαν τόσο εύκολα από πλαστές αποδείξεις; Μήπως επειδή προσπαθούν να πιαστούν από κάποιο άχυρο;

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ Εκτός από τον άνθρωπο του Πιλτντάουν ένας άλλος απ’ τους πιο γνωστούς κρίκους της λεγόμενης εξελικτικής αλυσίδας είναι ο άνθρωπος του ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ. Όταν βρέθηκε το πρώτο κομμάτι κρανίου ένας επιστήμονας το αποκάλεσε ‘πάνω μέρος του κρανίου ενός ηλίθιου’. Σιγά οι ερμηνείες μεταβάλλονταν καθώς ανακαλύπτονταν περισσότερα κόκκαλα. Από τις παλιότερες συνθέσεις που έδειχναν τους Νεαντερτάλιους καμπουριαστούς και πιθηκόμορφους, με μακρυά χέρια που κρέμονταν μπροστά, τώρα έχουμε βιβλία που λένε ότι «ο Νεαντερτάλιος πιθανόν να μη διέφερε και πολύ από μερικούς ανθρώπους της εποχής μας.» Μια εγκυκλοπαίδεια λέει τώρα ότι ήταν «ολοκληρωμένοι άνθρωποι, εντελώς όρθιοι.» Τι αλλαγή! Η σύγκριση των εικόνων στα διάφορα βιβλία δείχνει τις αλλαγές που έχουν γίνει στην υποτιθέμενη εμφάνιση του ανθρώπου του Νεάντερταλ. Και αντί να πρόκειται για ηλίθιο, είναι παραδεκτό τώρα ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ είχε μεγαλύτερο εγκέφαλο από πολλούς σύγχρονους ανθρώπους!

Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα είναι μια αιτία για την οποία μερικοί επιστήμονες φαντάζονταν τον άνθρωπο του Νεάντερταλ σαν κοντόχοντρο και καμπουριασμένο. Ένας από τους πρώτους σκελετούς που βρέθηκαν είχε στραβά πόδια και ήταν σκυφτός. Φυσικά, εφόσον έψαχναν για πιθηκόμορφα πλάσματα που να ταιριάζουν στη θεωρία τους πόσο εύκολο ήταν να κάνουν λάθος! Αργότερα, μετά από περισσότερες έρευνες, αποδείχτηκε ότι ο σκελετός ήταν παραμορφωμένος λόγω αρθρίτιδας!

Και δεν τελειώνει εδώ η ιστορία. Στην προσπάθειά τους να κάνουν τα ευρήματά τους να μοιάζουν με κρίκο μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου, όταν τα κόκκαλα των ποδιών του ανθρώπου του Νεάντερταλ συντέθηκαν για πρώτη φορά απ’ τους εξελικτές, «τα έκαναν εσκεμμένα να μοιάζουν με του πιθήκου,» λέει ένα βιβλίο. Αλλά το ίδιο βιβλίο παραδέχεται ότι τα πόδια στην πραγματικότητα «έμοιαζαν και λειτουργούσαν [πάρα] πολύ σαν του σύγχρονου ανθρώπου.» Κυττάξτε την εικόνα των ποδιών στην προηγούμενη σελίδα. Νομίζετε ότι μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους να συμπεράνει κανείς κατά λάθος ότι είναι ίδια;

ΟΙ ΑΥΣΤΡΑΛΟΠΙΘΗΚΟΙ είναι στη διάθεση της μελέτης, δεδομένου ότι έχουν βρεθεί πολλά κόκκαλά τους. Μήπως είμαστε πιο σίγουροι γι’ αυτούς ότι είναι πρόγονοι του ανθρώπου; Τα βοηθητικά βιβλία λένε: «Η αναπαράστασή τους είναι έργο βασισμένο σε εικασίες.» «Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά κενά και ελλείψεις στη γνώση μας για τους προγόνους μας, και μερικά απ’ τα πράγματα που νομίζουμε πως ξέρουμε γι’ αυτούς δεν βασίζονται παρά σε προσεκτικές υποθέσεις.» Κι όμως πολλά βοηθητικά βιβλία τους παρουσιάζουν σαν κρίκους που φτάνουν μέχρι τον άνθρωπο.

Ο «ΧΟΜΟ ΕΡΕΚΤΟΥΣ» είναι μια περίπτωση που δείχνει ότι πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός να μη δέχεται όλα όσα βλέπει σε εικόνες για τους ελλείποντες κρίκους. Λέει ένα βιβλίο: «Ήταν μαλλιαροί;» Απαντάει: «Πιθανόν όχι—τουλάχιστον όχι περισσότερο από πολλούς ανθρώπους που ζουν τώρα.» Αλλά σε μια προηγούμενη σελίδα το ίδιο βιβλίο δείχνει ένα μαλλιαρό τέρας σαν αυτό στο πάνω μέρος της σελίδας. Είναι αυτό έντιμο;

Τα γεγονότα είναι σαφή, ότι δεν υπάρχουν τα υποτιθέμενα δεδομένα που να δείχνουν μια αλυσίδα η οποία να συνδέει τον άνθρωπο με τους ανθρωποειδείς. Δεν υπήρξαν «σπηλαιάνθρωποι» μ’ αυτή την έννοια. Δεν λείπουν απλώς οι κρίκοι—η ίδια η αλυσίδα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Όσα έχουν παρουσιαστεί σαν αποδεικτικά στοιχεία έχουν, σε μερικές περιπτώσεις, πλαστογραφηθεί, αλλαχτεί, και μάλιστα ανασυντεθεί ώστε να ταιριάζουν σε μια προκαθορισμένη ιδέα. Σ’ άλλες περιπτώσεις έχουν ερμηνευτεί, ξαναερμηνευτεί, κακοερμηνευτεί και αποδοθεί εσφαλμένα.

Ο άνθρωπος, όμως, είναι ακριβώς ό,τι τον δείχνει να είναι η Βίβλος—μοναδικός, μια ιδιαίτερη δημιουργία. (Γέν. 1:26, 27· 2:20) Όχι μόνο ο εγκέφαλός του είναι πολύ πιο αναπτυγμένος σε σύγκριση με των ζώων, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με το σώμα του. Ακόμη και μερικοί εξελικτές λένε με θαυμασμό: «Το πιο συγκλονιστικό πράγμα για το ανθρώπινο σώμα είναι ότι είναι μοναδικό. Τίποτε στον κόσμο δεν του μοιάζει.»

[Εικόνες στη σελίδα 14]

γορίλα

ανθρώπου

οραγγοτάγκου