Καταπληκτικά Γεγονότα για τα Αποδημητικά Πουλιά
Η ΠΛΗΡΗΣ ιστορία για το πώς και γιατί τα αποδημητικά πουλιά κάνουν τα ετήσια ταξίδια τους παραμένει ακόμη άγνωστη. Αλλά τα όσα ανακαλύπτουν γι’ αυτά οι επιστήμονες είναι πολύ εκπληκτικά. Εδώ υπάρχουν μερικές συναρπαστικές αλήθειες γι’ αυτούς τους καταπληκτικούς ταξιδιώτες:
ΚΑΥΣΙΜΑ: Πώς τα αποδημητικά πουλιά μπορούν να κάνουν αυτά τα μεγάλα, χωρίς διακοπή ταξίδια τους; Πολλά είδη προετοιμάζονται για τα ταξίδια τους με το να αποθηκεύουν ένα απόθεμα καυσίμου με τη μορφή παραπάνω λίπους στο σώμα. Ο φυλλόσκοπος της Νέας Αγγλίας, παραδείγματος χάρη, σχεδόν διπλασιάζει το βάρος του σώματός του προτού ξεκινήσει. Σε 105 με 115 ώρες φθάνει στη Βόρεια Αμερική, συχνά τελείως εξαντλημένος και μάλιστα μισοπεθαμένος. Για να μπορέσετε εσείς να το κατορθώσετε αυτό, θα έπρεπε να τρέχετε 24 χιλιόμετρα την ώρα για 80 συνεχείς ώρες χωρίς να φάτε ή να πιείτε τίποτα!
ΤΑΧΥΤΗΤΑ: Πόσο γρήγορα πετάνε στην αποδημητική πορεία τους; Πολλά μικρότερα πουλιά κινούνται με 40 ως 48 χιλιόμετρα την ώρα (25 ως 30 μίλια την ώρα). Ακόμη και το μικροσκοπικό κολύβριο μπορεί να ξεπεράσει τα 32 χιλιόμετρα την ώρα (20 μίλια την ώρα) σε τέτοια ταξίδια. Μεγαλύτερα πουλιά, όπως η χήνα και τα θαλασσοπούλια, μπορούν να ταξιδεύουν σε ταχύτητες που ξεπερνούν το ενάμισυ χιλιόμετρο (1 μίλι) το λεπτό. Για να επιτευχθεί και να διατηρηθεί η ταχύτητα αυτή, η καρδιά του πουλιού πρέπει να είναι η πιο ισχυρή μηχανή στον κόσμο, σε σύγκριση με το μέγεθός της.
ΥΨΟΣ: Στα αποδημητικά τους ταξίδια πολλά πουλιά πετάνε σε σχετικά χαμηλό ύψος, ενώ μερικά μόλις που περνάνε ξυστά πάνω από τα κύματα του ωκεανού. Αλλά οι ορειβάτες στα Ιμαλάια έχουν εκπλαγεί βλέποντας χήνες να πετάνε πολύ πάνω από τα κεφάλια τους, με ρεκόρ ύψους 9.000 μέτρα (29.500 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Για να βρουν ευνοϊκούς άνεμους, ακόμη και τα μικρά πουλιά μπορούν να πετάνε σε ύψος μέχρι 6.400 μέτρα (21.000 πόδια), όπου ο αέρας είναι κρύος και αραιός. Σε σύγκριση, τα εμπορικά αεριωθούμενα που ταξιδεύουν σε ύψος 7.600 ως 12.000 μέτρα (25.000 ως 40.000 πόδια) έχουν θαλάμους που διατηρούν σταθερή την ατμοσφαιρική πίεση για την ασφάλεια και την άνεση των επιβατών, οι οποίοι απλώς κάθονται και αναπαύονται. Χωρίς καμιά συσκευή οξυγόνου, οι άνθρωποι αρχίζουν να παθαίνουν δύσπνοια και εξάντληση στα 4.300 μέτρα (14.000 πόδια) περίπου και μπορεί να πεθάνουν όταν ξεπεράσουν τα 7.600 μέτρα (25.000 πόδια).
ΑΠΟΣΤΑΣΗ: Πιθανόν να έχετε ακούσει πολλά για τις μεγάλες αποστάσεις που ταξιδεύουν μερικά αποδημητικά πουλιά. Πόσο μακρυά πηγαίνουν; Ο μικρός φυλλόσκοπος της Νέας Αγγλίας, που αναφέρθηκε στην αρχή, πετάει 3.700 χιλιόμετρα (2.300 μίλια) χωρίς καμιά διακοπή για να περάσει το χειμώνα στη Νότια Αμερική. Τα βροχοπούλια από τις Αλεούτες Νήσους της Αλάσκας πετάνε χωρίς καμιά διακοπή 3.300 χιλιόμετρα (2.050 μίλια) για τη Χαβάη σε 35 ώρες, κουνώντας τα φτερά τους πάνω από 250.000 φορές. Μερικά πουλιά, αφού αναπαυθούν για λίγο, συνεχίζουν άλλα 3.400 χιλιόμετρα (2.100 μίλια) για τις Μαρκέζες Νήσους και πέρα στο Νότιο Ειρηνικό. Το ρεκόρ; Ναι, η Αρκτική δρεπανίδα η χελιδονόμορφος φαίνεται να ξεπερνάει όλα τα πουλιά. Ταξιδεύει 17.700 χιλιόμετρα (11.000 μίλια) κάθε διαδρομή από τον τόπο της αναπαραγωγής στην Αρκτική μέχρι τη χειμερινή κατοικία της στην Ανταρκτική, σχεδόν το μισό της αποστάσεως του κύκλου της γης. Αλλά και το κοκκινολαίμικο κολύβριο, δεν είναι λιγότερο καταπληκτικό. Ζυγίζει μόνο περίπου 3,5 γραμμάρια και πετάει 800 χιλιόμετρα (500 μίλια) κατά μήκος του Κόλπου του Μεξικού χωρίς σταθμό, κουνώντας τα φτερά του 50 φορές το δευτερόλεπτο για 25 ώρες.
ΧΡΟΝΟΣ: Τα χελιδόνια του Σαν Χουάν Καπιστράνο στην Καλιφόρνια έχουν τέτοια ακρίβεια που γίνονται γιορτές για να συμπέσουν με την επιστροφή τους από την Αργεντινή κάθε άνοιξη. Παραδοσιακά, η 19η Μαρτίου είναι η μέρα που καλωσορίζονται τα χελιδόνια, και, χωρίς τη χρήση ημερολογίων ή ρολογιών, εμφανίζονται γενικά μέσα σε λίγες μέρες τότε.
ΑΕΡΟΠΛΟΪΑ: Το πώς τα πουλιά σχεδιάζουν την αποδημητική τους πορεία παραμένει ακόμη το μεγαλύτερο μυστήριο—κανένας, δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς ακριβώς το κάνουν. Μπορούν ν’ αντιδρούν στον ήλιο, τ’ αστέρια, το υπεριώδες και πολωμένο φως, τους ήχους χαμηλής συχνότητας από μακρυνές κυματωγές, τις καιρικές συνθήκες, τις παραλίες και τις οροσειρές, ακόμη δε και στα μαγνητικά και ελκτικά πεδία της γης. Τι υπέροχο όργανο αποδεικνύεται το κεφάλι του πουλιού!
Αλήθεια, αυτά τα φτερωτά πλάσματα είναι μοναδικά. Ποιος τους έδωσε τη φοβερή δυνατότητα και αντοχή και την καταπληκτική ικανότητα να αεροπλοούν; Οι καταπληκτικές τους ιδιότητες μαρτυρούν τη σοφία και τη δύναμη του Δημιουργού.