‘Τι θα Κάνω στη Ζωή Μου;’

ΡΩΤΗΣΤΕ ένα μεσόκοπο άτομο, «Τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;» και συχνά θα πάρετε για απάντηση μια αμήχανη ματιά. Οι περισσότεροι ενήλικες έχουν βολευτεί μέσα στη ρουτίνα της ζωής, ίσως χωρίς να το καλοσκέπτονται. Ίσως ποτέ δεν αποφάσισαν τι ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους, και δεν τους ενδιαφέρει πια το ερώτημα. Ίσως να είναι και λιγάκι τρομοκρατημένοι μ’ αυτή, φοβούμενοι ότι αν κάνουν τέτοιες ερωτήσεις στα σοβαρά προσκαλούν αυτό που λέγεται ‘κρίση του μεσόκοπου.’

Με τους νεαρούς το πράγμα είναι διαφορετικό. Το ερώτημα «Τι θες να κάνεις στη ζωή σου;» είναι γι’ αυτούς επείγον, ακόμη κι αν δεν είναι σίγουροι για την απάντηση. Δεν είναι εκπληκτικό που οι νεαροί συχνά ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο απ’ όσο οι μεγαλύτεροι να βρουν ‘το νόημα της ζωής.’ Αλλά πού θα το βρουν;

Δίνει η Παιδεία τις Απαντήσεις;

Εάν είστε νεαρός, τον περισσότερο χρόνο σας τον περνάτε στο σχολείο. Είναι φυσικό να αναρωτηθείτε αν η παιδεία θα σας δείξει με κάποιον τρόπο το νόημα της ζωής, αλλά οι ελπίδες αυτές συχνά αποδεικνύονται μάταιες. «Όταν πήγα στο κολλέγιο,» λέει ένας αριστούχος φοιτητής, «νόμιζα ότι θα πρόσθετα νέες ικανότητες, νέες επιτεύξεις στη ζωή μου. Απεναντίας, με κάθε μάθημα που έκανα, με κάθε καλό βιβλίο που διάβαζα, με κάθε ιδέα που εξέταζα στα σοβαρά, έχανα κάτι από τον εαυτό μου. Αισθάνομαι σαν ένα κρεμμύδι που είχε πολλά φύλλα το ένα μέσα στο άλλο και μου τα έβγαλαν όλα μέχρι που δεν έμεινε τίποτα, απολύτως τίποτα.»

Τι συνέβη; Αντί να βρει το νόημα της ζωής, ο σπουδαστής αυτός, βρέθηκε αντιμέτωπος με τόσα επιχειρήματα και εξίσου ευλογοφανή αντεπιχειρήματα, ώστε έχασε τον προσανατολισμό του. Αφού έχασε την πίστη του στις αρχικές πεποιθήσεις του, δεν βρήκε τίποτα για να τις αντικαταστήσει και ήταν έτοιμος να συμπεράνει ότι η ζωή δεν έχει νόημα.

Αυτό μας φέρνει στο μυαλό μια πολύ διορατική παρατήρηση που έγινε πριν από 3.000 χρόνια ότι «το να κάμνη τις πολλά βιβλία [ή, «γνώμες»] δεν έχει τέλος, και η πολλή μελέτη είναι μόχθος εις την σάρκα.» (Εκκλησιαστής 12:12) Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής ανάμεσα στα ‘μεγάλα βιβλία’ και στις ‘μεγάλες ιδέες’ των ανθρώπων φέρνει απογοήτευση, γιατί οι αντιφατικές ιδέες τους δεν έχουν τελειωμό, όπως πολύ σύντομα ανακαλύπτουν οι σπουδαστές.

Μήπως η Επιστήμη Προσφέρει την Ελπίδα;

«Η επιστήμη και η τεχνολογία, που χαιρετίστηκαν μόλις πριν από λίγα χρόνια σαν οι ασφαλείς λύσεις για τα ολοένα και πιο περίπλοκα κοινωνικά μας προβλήματα, βρίσκονται και οι δυο σε δυσχερή θέση σήμερα,» παραδέχεται ο Δρ Λιούις Τόμας, ένας δοκιμιογράφος επιστήμονας που διαβάζεται πολύ. Ο Νομπελίστας Μαξ Ντέλμπρυκ είναι ακόμη πιο κατηγορηματικός. «Είναι φανερό ότι η επιστήμη δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματά μας,» λέει.

Οι σημερινοί ενήλικες μεγάλωσαν με αισιόδοξα συνθήματα, όπως «καλύτερη ζωή μέσω της χημείας.» Οι νεαροί, από την άλλη μεριά, έχουν ανατραφεί με την πιο σκοτεινή πλευρά της επιστήμης. «Όλοι μιλάνε για νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις στα μυστικά της φύσεως. Αλλά κατά κάποιον τρόπο δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό,» έγραψε ένας φοιτητής κολλεγίου στον καθηγητή του πρόσφατα. «Εντυπωσιακές ανακαλύψεις, εντυπωσιακές ανακαλύψεις—πού μας οδηγούν όλα αυτά; Ατομικές βόμβες, μόλυνση, τρομακτικά ναρκωτικά: Αυτά είναι όλα όσα έχει να μας δώσει η επιστήμη;»

«Σας παρακαλώ μη μου απαντήσετε με τυποποιημένες απαντήσεις για το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην ηθική και στην επιστημονική γνώση,» συνεχίζει ο σπουδαστής. «Όλα αυτά τα έχω ακούσει εκατοντάδες φορές. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η επιστήμη μας είναι καλή, αλλά η ηθική μας είναι κακή. Αυτό είναι που δεν μπορώ να χωνέψω. Είμαι τρελός; Είναι η ηθική και η γνώση στ’ αλήθεια χωριστά πράγματα;»

Ο νεαρός αυτός σπουδαστής εντόπισε ένα σημαντικό σημείο. Η γνώση χωρίς την ηθική, όπως όταν η γνώση της πυρηνικής φυσικής χρησιμοποιείται για να δημιουργηθούν ατομικές βόμβες, προσφέρει ίσως έξοχες εφευρέσεις, αλλά προσφέρει ελπίδα; Δίνει στο ανθρώπινο γένος κάποιο λόγο για να ζει; Ή απλώς αυξάνει την πιθανότητα να τα τινάξουν όλα αυτά οι άνθρωποι στον αέρα, καταστρέφοντας και τους ίδιους μαζί;

«Νομίζω ότι η μελλοντική πορεία της ιστορίας δεν θα αποφασιστεί από τις μελλοντικές επιστημονικές ανακαλύψεις,» λέει ο Δρ Ντέλμπρυκ, «αλλά από . . . ερωτήματα για τις ανθρώπινες αξίες.» Με άλλα λόγια, είναι πιο σημαντικό να γνωρίζουμε τη διαφορά ανάμεσα στο σωστό και στο εσφαλμένο απ’ όσο να γνωρίζουμε με ποιον τρόπο θα δημιουργήσουμε κάποια καλύτερη βόμβα.

Αλλά ο κόσμος σήμερα φαίνεται ότι ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τις βόμβες απ’ όσο για το σωστό και το εσφαλμένο. Οι νεαροί το αισθάνονται αυτό και αυτό το πράγμα μπορεί να τους οδηγήσει να πάψουν να κάνουν το σωστό. «Είμαι 15 ετών,» έγραψε ένα αγόρι. «Δεν καπνίζω μαριχουάνα ούτε παίρνω χάπια, παρά το γεγονός ότι το θέλησα πάρα πολλές φορές αυτό. Προσπαθώ να μην κλέβω ούτε να κάνω βανδαλισμούς ούτε να πληγώνω τους άλλους ανθρώπους . . . αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε όλη μου τη ζωή προσπάθησα να κάνω το σωστό. Μετά, πριν από λίγους μήνες, συνειδητοποίησα ότι δεν παίζει κανένα ρόλο αυτό. Όποιο είδος ζωής κι αν έκανα, δεν επρόκειτο ν’ αλλάξει την πορεία των πραγμάτων. Τώρα δεν ενδιαφέρομαι αν θα ζήσω ή θα πεθάνω. Οι μεγαλύτεροι δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν γιατί θέλουμε να ‘καταστρέψουμε τη ζωή μας.’ Το γεγονός είναι, ότι απλώς δεν μας νοιάζει πια.»

Μπορεί να Βοηθήσει η Θρησκεία;

Συχνά υποστηρίζουν ότι σκοπός της επιστήμης δεν είναι να διδάξει τους ανθρώπους το σωστό και το εσφαλμένο—ότι αυτό είναι έργο της θρησκείας. Αλλά οι νεαροί σήμερα δεν φαίνονται πολύ ικανοποιημένοι απ’ όσα επιτελεί η θρησκεία. Ένας Βρεταννός κληρικός που ρώτησε 10.000 νεαρούς, βρήκε ότι η θρησκευτική πίστη μειώνεται ταχύτατα ανάμεσα στους νεαρούς στη χώρα εκείνη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια πρόσφατη σφυγμομέτρηση Γκάλλοπ έδειξε ότι οι περισσότεροι Αμερικάνοι έφηβοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά τα τρία τέταρτα απ’ αυτούς δεν έχουν υψηλό βαθμό εμπιστοσύνης στην οργανωμένη θρησκεία.

Τι ενοχλούσε τους νεαρούς αυτούς; «Η αποτυχία των εκκλησιών να υπηρετήσουν με ειλικρίνεια εκείνους που αγάπησε ο Χριστός . . . η ρηχή και επιπόλαιη στάση τόσο πολλών εκκλησιαστικών μελών· η ανικανότητα των εκκλησιών να ασχοληθούν με τα βασικά μέρη της πίστεως και να ελκύσουν τους νεαρούς πάνω σε στερεή πνευματική βάση· η απουσία του αισθήματος της συγκινήσεως ή της θέρμης ανάμεσα στα μέλη των εκκλησιών, και τα αρνητικά συναισθήματα για τον υπεύθυνο κλήρο,» αναφέρει η σφυγμομέτρηση. Είναι σημαντικό ότι οι εκθέσεις πρόσθεταν: «τέσσερις στους 10 νεαρούς ενήλικες δηλώνουν ότι η εντιμότητα και τα προσωπικά ηθικά πρότυπα του κλήρου είναι ‘περί τον μέσο όρο,’ ‘χαμηλά,’ ή ‘πολύ χαμηλά.’»

Θα πρέπει να απορούμε που πολλοί νεαροί σήμερα δεν έχουν εμπιστοσύνη στην επιστήμη, στην παιδεία και στη θρησκεία; Σε τι να αποβλέψουν; «Όταν ζήτησα από την κόρη μου να μου πει τη γνώμη της για μια ομιλία για τους έφηβους,» έγραψε μια μητέρα, «με χαρά και αμέσως μου είπε: ‘Οι έφηβοι είναι τα αυριανά πτώματα’» Μια 19-χρονη στη Λωζάνη της Ελβετίας τοποθέτησε το θέμα ως εξής: «Γιατί πρέπει να εργάζομαι τόσο σκληρά όσο ο πατέρας μου; Γιατί δεν θα πρέπει να διασκεδάσω λίγο, αφού ίσως όλοι πεθάνουμε μέσα σε λίγα χρόνια;»

Οι νεαροί συχνά κατηγορούνται ότι είναι ρηχοί και υλιστές. Αλλά, από τη νηπιακή ηλικία, η τηλεόραση τους έχει διδάξει τις αξίες της στιγμιαίας απολαύσεως. Πράγματι, θα ήταν περίεργο αν οι σημερινοί νεαροί δεν ήταν υλιστές, αναλογιζόμενοι την «παιδεία» που έχουν πάρει. Αλλά ποιος θα ενθαρρύνει τους νεαρούς σήμερα να είναι ευγενείς και αυτοθυσιαστικοί; Όχι η τηλεόραση. Ούτε τα παραδείγματα των ηγετών της παγκόσμιας πολιτικής και του εμπορίου. Ούτε οι κύριες μεγάλες θρησκείες. Τότε λοιπόν, ποιοι;

Βοήθεια από τον Δημιουργό του Ανθρώπου

Μερικοί νεαροί έχουν συμπεράνει ότι είναι ανόητο να θέλουν να πιστεύουν σε κάτι. Όπως τοποθέτησε το θέμα ένας σπουδαστής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, «Οι άνθρωποι κατά βάση ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους.» Ωστόσο, η στάση αυτή θα οδηγήσει πραγματικά στην ευτυχία; Αν είστε νεαρός, νομίζετε στ’ αλήθεια ότι μια ζωή ιδιοτελείας πρόκειται να σας κάνει ευτυχισμένο; Τι θα πούμε για τους ιδιοτελείς ανθρώπους που γνωρίζετε; Είναι αληθινά ευτυχισμένοι; Όπως τοποθέτησε το θέμα ένας σοφός άνθρωπος, «ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν.» (Εκκλησιαστής 5:10) Γιατί άραγε;

Γιατί ακριβώς όπως οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί με υλικές ανάγκες, όπως είναι η ανάγκη για τροφή, για ρούχα και για κατάλυμα, έτσι έχουν και πνευματικές ανάγκες. Το χρήμα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες αυτές. Η ακαθόριστη, αλλά διαρκής ανάγκη που αισθάνονται οι νεαροί να κατανοήσουν ‘το νόημα της ζωής’, είναι μια πνευματική ανάγκη. Ώστε είναι η ανάγκη να δώσουν και να πάρουν ανιδιοτελή αγάπη. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να αγοραστούν με χρήματα, αδιάφορο τι λένε σχετικά μ’ αυτό τα εμπορικά προγράμματα της τηλεοράσεως.

Όμως, το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει πνευματικές ανάγκες δεν σημαίνει ότι μπορεί να τις ικανοποιήσει ο ίδιος. Αν είστε νεαρός, πιθανόν εκτιμάτε το γεγονός ότι, παρότι έχετε ανάγκη για τροφή, ρουχισμό και κατάλυμα, δεν έχετε και τα μέσα για να ικανοποιήσετε τις ανάγκες αυτές, όπως οι γονείς σας. Παρόμοια, ο ουράνιος Πατέρας μας έχει τα καλύτερα μέσα για να ικανοποιήσει τις πνευματικές μας ανάγκες. Θυμηθείτε, αυτός είναι Εκείνος που μας δημιούργησε με τις ανάγκες αυτές.

Αλλά πώς μπορείς ‘να έρθεις σ’ επαφή’ με τον Δημιουργό, έτσι ώστε να ικανοποιηθούν οι πνευματικές σου ανάγκες; Την τελευταία δεκαετία πολλοί νεαροί, απογοητευμένοι από τις μεγάλες μαζικές θρησκείες του Χριστιανικού λεγόμενου κόσμου, έχουν καταφύγει σε άλλες θρησκευτικές οργανώσεις. Ορισμένες απ’ αυτές, όπως η Ενωτική Εκκλησία, αξιώνουν ότι είναι Χριστιανικές. Άλλες, όπως η Αποστολή του Θείου Φωτός, όχι. Όλες τους αξιώνουν ότι μπορούν να ικανοποιήσουν τις πνευματικές ανάγκες των νεαρών, αλλά βοηθούν στ’ αλήθεια τους οπαδούς τους να έρθουν πιο κοντά στον Δημιουργό μας; Πολλές απ’ αυτές ούτε καν διδάσκουν ότι υπάρχει Δημιουργός, απλά μιλάνε ακαθόριστα για κάποια «πρώτη αιτία.» Ακόμη και ανάμεσα στις θρησκείες αυτές που αξιώνουν ότι λατρεύουν τον Δημιουργό, πόσες απ’ αυτές λένε στους οπαδούς τους ότι ο Δημιουργός έχει και όνομα και προσωπικότητα;

«Διότι ιδού», λέει ο προφήτης Αμώς, «ο μορφών τα όρη και κατασκευάζων τον άνεμον και απαγγέλλων προς τον άνθρωπον τις είναι ο στοχασμός αυτού, ο ποιών την αυγήν σκότος και επιβαίνων επί τα ύψη της γης, Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] ο Θεός των δυνάμεων είναι το όνομα αυτού.»—Αμώς 4:13.

Ναι, Ιεχωβά είναι το όνομα του Δημιουργού μας, του Μόνου ενδεδειγμένου να ικανοποιήσει τις πνευματικές μας ανάγκες. Παρατηρήσατε ότι στο παραπάνω Βιβλικό εδάφιο αναφέρεται ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται να γνωρίσει στο ανθρώπινο γένος το θέλημά του για μας; Είναι πρόθυμος να ‘απαγγείλει προς τον άνθρωπον τις είναι ο στοχασμός αυτού,’ ή όπως αποδίδει το εδάφιο αυτό η Σημερινή Αγγλική Μετάφραση: «Εκείνος κάνει τις σκέψεις του γνωστές στον άνθρωπο.»

Αρχίζοντας να γνωρίζετε τον Ιεχωβά Θεό και να μελετάτε τις σκέψεις του, μπορείτε να πάρετε άριστες απαντήσεις στην ερώτηση, ‘Τι θα κάνω στη ζωή μου;’ Θα θέλατε να ακούσετε την απάντηση από ορισμένους νεαρούς που έκαναν το ίδιο;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

«Ατομικές βόμβες, μόλυνση, τρομακτικά ναρκωτικά: Αυτά είναι όλα όσα έχει να μας δώσει η επιστήμη;»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Η ακαθόριστη, αλλά διαρκής ανάγκη που αισθάνονται οι νεαροί να κατανοήσουν ‘το νόημα της ζωής’, είναι μια πνευματική ανάγκη

[Εικόνες στη σελίδα 8]

«Πώς να έρθω σ’ επαφή με τον Δημιουργό;»