Από τους Αναγνώστες Μας
Όταν Φεύγουν από το Σπίτι
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα ωραία άρθρα «Γιατί Είναι Τόσο Σκληρό για τους Γονείς να Αποχωριστούν τα Παιδιά τους» στο τεύχος της 8ης Ιουλίου 1983. Είναι τόσο ρεαλιστικά. Ήταν σαν να γνωρίζατε τα αισθήματά μου και με κάνατε να εκτιμήσω τον τωρινό μου ρόλο, που δεν είναι πια μόνο ρόλος συντηρητή, αλλά και συμβούλου, και εντούτοις ενός γονιού τεσσάρων παιδιών.
Μ. Μ., Νέα Ιερσέη
Τα άρθρα σας, «Όταν Μεγαλώνουν και Φεύγουν από το Σπίτι», ήταν πραγματικά μια ευλογία για μένα. Το μοναχοπαίδι μας, μια κόρη, θα γίνει 19 χρόνων σε λίγους μήνες. Η σκέψη ότι θα φύγει κάποτε από το σπίτι με πλήγωνε βαθιά. Με τη βοήθεια αυτών των καλογραμμένων άρθρων νομίζω πως μπορώ να κάνω τις απαιτούμενες προσαρμογές και να είμαι πιο προετοιμασμένος για την αναχώρηση του παιδιού μου.
Α. Ρ., Οκλαχόμα
Η σύζυγός μου κι εγώ απολαύσαμε πάρα πολύ τα άρθρα σας για τα παιδιά που μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι. Τα άρθρα λένε τα πράγματα όπως είναι, κι ενθαρρύνουν όλους να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους κατάλληλα και προετοιμάζουν και τους γονείς και τα παιδιά για τον καιρό που τα παιδιά θα φύγουν από το σπίτι. Θα ήθελα να σχολιάσω ένα σημείο. Το άρθρο σας αναφέρει ότι ο «Μπόμπ» είπε για τα αγόρια του που μοίραζαν τις εφημερίδες στους τακτικούς λήπτες τους: «Ποτέ δεν τους πήγαινα στη δουλειά με το αυτοκίνητο έστω κι αν έβρεχε πολύ!» Χωρίς να θέλω να φανώ σαν επικριτής· το σπουδαίο πράγμα είναι ότι τα πάντα κατέληξαν σε καλό της οικογένειας. Είχα μια παρόμοια κατάσταση αλλά τη χειρίστηκα διαφορετικά, που κατέληξε επίσης σε καλό όλων μας. Ενώ ήταν πολύ μικρά και τα δύο μας αγόρια άρχισαν να μοιράζουν εφημερίδες σε τακτικούς λήπτες, πράγμα που έκαναν για 10 χρόνια περίπου μέχρις ότου μεγάλωσαν αρκετά για να βρουν άλλη δουλειά. Όταν σταμάτησαν τη διανομή των εφημερίδων είχαν και οι δύο μαζί 485 τακτικούς πελάτες. Ναι, τα βοηθούσα όταν έβρεχε πολύ, όταν ήταν άρρωστα, ή νωρίς τα πρωινά της Κυριακής, ώστε όλοι μας να είμαστε παρόντες στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις εγκαίρως. Και ανταμείφτηκα γι’ αυτό, με τη συνεργασία τους, τη βοήθειά τους με πολλούς τρόπους και την προθυμία τους πάντοτε να κάνουν θελήματα.
Γ. Κ., Δυτική Βιργινία
Συμφωνούμε ότι μπορεί να υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί σωστοί και πετυχημένοι τρόποι χειρισμού παρόμοιων καταστάσεων. Ευτυχισμένος είναι ο γονιός που διακρίνει τι χρειάζεται.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ
Βοηθοί Γιατρών
Σας ευχαριστώ πολύ για το άρθρο «Ένας Βοηθός Γιατρού Λέει την Ιστορία Του.» (22 Ιουνίου 1983) Είχα ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1969 κι αυτό το είδος υπηρεσίας δεν υπήρχε ακόμη τότε. Εμπειρίες σαν κι αυτές είναι πολύ υποβοηθητικές στην καθημερινή μας ζωή. Μας ενθαρρύνουν.
Ντ. Γ., Νότια Καρολίνα
Το άρθρο σας έφτασε στον πιο κατάλληλο καιρό. Τη μέρα που ο σύζυγός μου τελείωσε την εκπαίδευσή του σαν βοηθός γιατρού λάβαμε το περιοδικό ταχυδρομικά. Έπρεπε να το διαβάσουμε αμέσως. Οι βοηθοί Γιατρού εκτελούν ένα ζωοσωτήριο έργο από σωματική άποψη, αλλά υπάρχει ένα πολύ πιο σπουδαίο έργο διάσωσης πνευματικών υπάρξεων.
Γ. Π., Κολοράντο
Το άρθρο σας, «Ένας Βοηθός Γιατρού Λέει την Ιστορία Του» ήταν πολύ συναρπαστικό. Βρήκα την ειλικρίνεια και την αφοσίωση του ατόμου τόσο στη θέση του όσο και στις πεποιθήσεις του πολύ συγκινητικές, και μου έδωσε καινούργια ώθηση να ανασκοπήσω τις δικές μου πεποιθήσεις.
Ντ. Μπ., Αγγλία