Ποιος Ανταποκρίνεται στην Κλήση σας για Βοήθεια;

Με το άνοιγμα ενός διακόπτη, τα φώτα του ασθενοφόρου μας αρχίζουν να αναβοσβήνουν αντανακλώντας τη λάμψη τους πάνω στα άλλα οχήματα και στα κτίρια. Ο διαπεραστικός ήχος της σειρήνας ακινητοποιεί αυτοκίνητα και πεζούς, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να ελιχθούμε ανάμεσα στα οχήματα προκειμένου να ανταποκριθούμε σε μια κλήση για βοήθεια.

ΕΠΙ 20 και πλέον χρόνια, εργάζομαι ως νοσηλευτής-διασώστης, παρέχοντας επείγουσα προνοσοκομειακή ιατρική φροντίδα σε αρρώστους και τραυματίες.a Κάθε εργάσιμη μέρα μοιάζει με ταξίδι σε άγνωστα νερά. Έχω αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις, από πολύ απλές μέχρι πολύ ασυνήθιστες, οι οποίες άλλοτε είχαν αίσιο τέλος και άλλοτε κατέληξαν σε ανείπωτη τραγωδία.

Επίδραση στην Κοινωνία

Οι νοσηλευτές-διασώστες παίζουν ουσιώδη ρόλο στο σύστημα υγείας του Καναδά. Η αποτελεσματική ιατρική φροντίδα που παρέχουν προτού φτάσει κάποιος στο νοσοκομείο μπορεί να σώσει μια ζωή ή τουλάχιστον να περιορίσει τη σοβαρότητα μερικών ατυχημάτων και ασθενειών.b

Σε πολλές περιοχές, οι νοσηλευτές-διασώστες είναι διαθέσιμοι 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο. Μπορεί να απασχολούνται στις πρώτες βοήθειες κάποιας δημοτικής υπηρεσίας, ενός εμπορικού οργανισμού ή ενός νοσοκομείου. Μερικοί εργάζονται σε υπηρεσία ασθενοφόρων ή σε κάποιον πυροσβεστικό σταθμό.

Αυτοί οι ειδικά εκπαιδευμένοι άντρες και γυναίκες αναλαμβάνουν δράση μέσα σε δευτερόλεπτα αφότου δεχτούν κάποια επείγουσα κλήση για βοήθεια. Μια τέτοια κλήση μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς προειδοποίηση. Εξετάστε τι περιλαμβάνει η εκπαίδευση ενός νοσηλευτή-διασώστη.

Εκπαιδεύεται για να Σώζει Ζωές

Μολονότι η εκπαίδευση του νοσηλευτή-διασώστη, καθώς και οι όροι που χρησιμοποιούνται για να την περιγράψουν, διαφέρει από επαρχία σε επαρχία στον Καναδά, γενικά κατατάσσεται σε τέσσερα επίπεδα​—επείγουσα ιατρική βοήθεια, πρωτοβάθμια φροντίδα, εξειδικευμένη φροντίδα, καθώς και φροντίδα σε κρίσιμα περιστατικά. Το άτομο που εργάζεται ως νοσηλευτής-διασώστης απαιτείται να έχει αναγνωρισμένο δίπλωμα από διάφορες κρατικές υπηρεσίες καθώς και ιατρικούς φορείς.

Στην περίπτωσή μου εδώ στον Καναδά, η βασική κατάρτιση περιλάμβανε πολλές ώρες εκπαίδευσης σε αίθουσα διδασκαλίας, σε νοσοκομείο και σε ασθενοφόρο. Μάθαμε πώς να ελέγχουμε τα ζωτικά σημεία, να χρησιμοποιούμε συσκευές οξυγόνου και αερισμού, καθώς και να κάνουμε καρδιοπνευμονική ανάνηψη, όπως επίσης να εφαρμόζουμε επιδέσμους, νάρθηκες και μέσα ακινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης.

Ακολούθησαν 300 ώρες πολύτιμης κλινικής εκπαίδευσης σε μονάδες επειγόντων περιστατικών, εντατικής θεραπείας και τοκετού αρκετών νοσοκομείων. Ο πρώτος τοκετός στον οποίο βοήθησα αποτέλεσε αξέχαστη εμπειρία​—ήταν σαν να συμμετείχα σε ένα θαύμα! Αυτό το γεγονός, καθώς και άλλα περιστατικά, με προετοίμασε για το επόμενο στάδιο της εκπαίδευσής μου, το οποίο περιλάμβανε πάνω από 300 ώρες εξάσκησης με πραγματικά περιστατικά σε ασθενοφόρο υπό την κατεύθυνση και την υποστήριξη δύο έμπειρων νοσηλευτών-διασωστών. Αφού πέρασα τις γραπτές και τις πρακτικές εξετάσεις, πήρα δίπλωμα βοηθού για περιπτώσεις επείγουσας ιατρικής φροντίδας, ειδικότητα που τώρα αποκαλείται νοσηλευτής-διασώστης πρωτοβάθμιας φροντίδας.

Επί αρκετά χρόνια εργάστηκα τόσο στην επαρχία όσο και σε αστικές περιοχές. Γρήγορα διαπίστωσα την αξία των καινούριων ζωοσωτήριων δεξιοτήτων μου όταν κάποιος οικοδόμος ήρθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου με πόνο στο στήθος. Λίγη ώρα αργότερα, έπαθε ανακοπή καρδιάς. Συνεργάστηκα με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες για να υποβληθεί σε καρδιοπνευμονική ανάνηψη και απινίδωση και να του χορηγηθούν φάρμακα. Μέσα σε λίγα λεπτά, ο χτύπος της καρδιάς του επανήλθε και άρχισε να αναπνέει μόνος του. Κατόπιν μεταφέρθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Την επόμενη μέρα, μου είπαν να πάω στην εντατική, όπου κάποιος γιατρός με σύστησε σε έναν κύριο που καθόταν στο κρεβάτι και μιλούσε με τη σύζυγό του. Δεν κατάλαβα ποιος ήταν, μέχρις ότου είπε: «Με θυμάσαι; Χθες μου έσωσες τη ζωή!» Ένιωσα ένα απίστευτο συναίσθημα.

Το τελευταίο μέρος της εκπαίδευσής μου περιλάμβανε τη συνεργασία με έναν γιατρό που με συνόδευσε στη διάρκεια μιας 12ωρης βάρδιας για να παρακολουθήσει τον τρόπο με τον οποίο παρείχα φροντίδα στους ασθενείς. Τελικά, αφού πέρασα τις γραπτές και τις πρακτικές εξετάσεις, πήρα δίπλωμα νοσηλευτή-διασώστη εξειδικευμένης φροντίδας.

Οι νοσηλευτές-διασώστες βρίσκονται υπό την εποπτεία κάποιου ιατρικού διευθυντή, ο οποίος συνεργάζεται συνήθως με μια ιατρική συμβουλευτική επιτροπή για τη σύνταξη γραπτών πρωτοκόλλων θεραπείας, δηλαδή οδηγιών. Η επείγουσα ιατρική φροντίδα που παρέχουν οι νοσηλευτές-διασώστες βασίζεται σε αυτές τις οδηγίες. Εναλλακτικά, εργάζονται υπό την κατεύθυνση που λαβαίνουν μέσω άμεσης ασύρματης ή τηλεφωνικής επικοινωνίας με επίλεκτη ομάδα γιατρών. Γι’ αυτόν το λόγο, έχουν περιγραφτεί ως τα μάτια, τα αφτιά και τα χέρια του γιατρού. Η περίθαλψη που παρέχουν στα σπίτια, σε δημόσια κτίρια ή στον τόπο κάποιου δυστυχήματος θα μπορούσε να ποικίλλει από χορήγηση οξυγόνου, φαρμάκων και απινίδωσης, μέχρι διασωλήνωση και χειρουργικές διαδικασίες.​—Βλέπε το πλαίσιο «Ιατρικές Μέθοδοι που Εφαρμόζουν οι Νοσηλευτές-Διασώστες», στη σελίδα 15.

Κίνδυνοι και Δυσκολίες

Οι κίνδυνοι και οι δυσκολίες είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας των νοσηλευτών-διασωστών. Η εργασία γίνεται με κάθε είδους καιρικές συνθήκες και, μερικές φορές, σε επισφαλείς χώρους ή περιστάσεις. Ακόμη και η οδήγηση μέχρι τον τόπο του έκτακτου περιστατικού μπορεί να περιλαμβάνει κινδύνους.

Η έκθεση σε αίμα, σωματικά υγρά και μεταδοτικές ασθένειες αποτελεί διαρκή κίνδυνο. Για να προστατευτούμε, φοράμε προστατευτικό εξοπλισμό όπως γάντια, μάσκες, προστατευτικά γυαλιά ή προσωπίδες, καθώς και ειδικές στολές ή ρόμπες ανάλογα με την ανάγκη.

Η φροντίδα των ασθενών περιλαμβάνει την επαφή με μέλη της οικογένειάς τους, φίλους τους ή ακόμη και ξένους, των οποίων οι συναισθηματικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ακραίες ή απρόβλεπτες. Είναι τραγικό όταν ο θάνατος χωρίζει δύο συζύγους που έχουν ζήσει μαζί δεκαετίες. Δεν είναι εύκολο να ενημερώσει κάποιος τον επιζώντα σύντροφο. Σε μια περίπτωση, έπρεπε να πω σε κάποια γυναίκα ότι ο σύζυγός της είχε πεθάνει. Εκείνη αντέδρασε γρονθοκοπώντας με, και κατόπιν βγήκε τρέχοντας από το σπίτι στο δρόμο φωνάζοντας και κλαίγοντας. Κατάφερα να την προλάβω, και τότε γύρισε, με άρπαξε, με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει απαρηγόρητα στον ώμο μου.

Η επαφή με άτομα που έχουν συναισθηματικές διαταραχές ή βρίσκονται υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών απαιτεί κατανόηση, διακριτικότητα και συμπόνια. Οι άνθρωποι που είναι σε αυτή την κατάσταση μπορεί να αντιδράσουν απρόβλεπτα. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου, ασθενείς που βρίσκονταν εκτός ελέγχου με έχουν δαγκώσει, με έχουν φτύσει ή μου έχουν επιτεθεί με άλλους τρόπους.

Αυτή η εργασία είναι επίσης κουραστική από σωματική άποψη, εφόσον απαιτεί να σηκώνει κανείς συχνά βάρος, μερικές φορές μάλιστα ενώ βρίσκεται σε πολύ άβολη στάση. Περνάω αρκετή ώρα γονατιστός και σκυφτός για να φροντίσω τους ασθενείς. Οι τραυματισμοί την ώρα της εργασίας είναι συχνό φαινόμενο για εμάς. Πιο συνηθισμένοι είναι οι τραυματισμοί στη μέση, στους ώμους και στα γόνατά μας. Μερικοί είναι τόσο σοβαροί ώστε μπορεί να τερματίσουν τη σταδιοδρομία κάποιου ως νοσηλευτή-διασώστη. Επίσης, η εργασία με βάρδιες είναι δεδομένη και μπορεί να προκαλεί σωματική εξάντληση.

Η φροντίδα ατόμων τα οποία υποφέρουν από κάποια ασθένεια ή τραυματισμό που απειλεί τη ζωή τους προκαλεί διανοητικό και συναισθηματικό άγχος. Το άτομο που κάνει αυτή την εργασία πρέπει να παραμένει ψύχραιμο, να ασκεί καλή κρίση και να παίρνει λογικές αποφάσεις σε κρίσιμες στιγμές. Οι νοσηλευτές-διασώστες βιώνουν από κοντά τα ανθρώπινα παθήματα και τις τραγωδίες. Βλέπουν και φροντίζουν ανθρώπους που έχουν υποστεί φρικτούς σωματικούς τραυματισμούς. Θυμάμαι πολύ έντονα κάποιον νεαρό που υπέστη συντριπτικά τραύματα σε ένα εργατικό δυστύχημα. Ουσιαστικά παραμορφωμένος από το χαμηλότερο τμήμα του θώρακα και κάτω, παρακαλούσε το συνάδελφό μου και εμένα να μην τον αφήσουμε να πεθάνει. Δυστυχώς, παρά τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλαμε μαζί με μια ομάδα γιατρών και νοσοκόμων, πέθανε σε λιγότερο από μία ώρα.

Μερικές καταστάσεις είναι πράγματι συνταρακτικές. Λάβαμε κλήση για κάποια πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει νωρίς το πρωί σε ένα σπίτι. Ο σύζυγος επέστρεφε από την εργασία του την ώρα ακριβώς που η σύζυγός του και το τρίχρονο κοριτσάκι τους διέφευγαν από το φλεγόμενο σπίτι τους. Μέσα στο σπίτι είχαν εγκλωβιστεί άλλα τρία παιδιά, από τεσσάρων μηνών μέχρι πέντε ετών, καθώς και ο παππούς τους, μέχρις ότου οι πυροσβέστες τούς έβγαλαν έξω. Ήμουν σε μία από τις πολλές ομάδες νοσηλευτών-διασωστών που προσπάθησαν, μάταια, να σώσουν τη ζωή τους.

Έπειτα από όλα αυτά, πιθανώς να διερωτάστε γιατί να θέλει κάποιος να εργαστεί ως νοσηλευτής-διασώστης. Μερικές φορές, έχω θέσει και εγώ στον εαυτό μου το ίδιο ερώτημα. Μου έρχεται στο νου η παραβολή του Ιησού για τον καλό Σαμαρείτη ο οποίος πρόσφερε πρόθυμα τον εαυτό του για να βοηθήσει έναν τραυματισμένο άνθρωπο. (Λουκάς 10:30-37) Το επάγγελμα του νοσηλευτή-διασώστη απαιτεί από εκείνον που το ασκεί να προσφέρει τον εαυτό του σωματικά και συναισθηματικά για να ανταποκριθεί σε κάποια κλήση για βοήθεια. Για εμένα προσωπικά, το επάγγελμα του νοσηλευτή-διασώστη έχει αποδειχτεί ανταμειφτικό, αλλά αποβλέπω στον καιρό κατά τον οποίο θα μείνω άνεργος. Γιατί άνεργος; Επειδή, όπως υπόσχεται ο Θεός, στο εγγύς μέλλον κανένας δεν θα λέει: «Είμαι άρρωστος». Επιπλέον, “ο θάνατος και ο πόνος δεν θα υπάρχουν πια”. (Ησαΐας 33:24· Αποκάλυψη 21:4)​—Αφήγηση από έναν νοσηλευτή-διασώστη στον Καναδά.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]

Δεν κατάλαβα ποιος ήταν, μέχρις ότου είπε: «Με θυμάσαι; Χθες μου έσωσες τη ζωή!» Ένιωσα ένα απίστευτο συναίσθημα

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]

Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου, ασθενείς που βρίσκονταν εκτός ελέγχου με έχουν δαγκώσει, με έχουν φτύσει ή μου έχουν επιτεθεί με άλλους τρόπους

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 15]

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ-ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ

Ο νοσηλευτής-διασώστης είναι εκπαιδευμένος έτσι ώστε να διασφαλίζει στον ασθενή ανοιχτό αεραγωγό για να εισέρχεται αέρας στους πνεύμονες. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να κάνει διασωλήνωση, η οποία περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός εύκαμπτου πλαστικού ενδοτραχηλικού σωλήνα στην τραχεία, μέσω του στόματος και των φωνητικών χορδών, με τη βοήθεια λαρυγγοσκόπιου. Ή μπορεί να απαιτεί κρικοθυρεοτομή, η οποία γίνεται με τη βοήθεια βελόνας, μικρού καθετήρα, σύρματος που χρησιμεύει ως οδηγός και νυστεριού, ώστε να εισαχθεί ένας μεγαλύτερος καθετήρας από το λαιμό του ασθενούς απευθείας στην τραχεία. Η εισαγωγή βελόνας και καθετήρα μέσω του θωρακικού τοιχώματος χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των απειλητικών για τη ζωή επιπλοκών του πνευμοθώρακα.

Μια άλλη μέθοδος είναι η ενδοφλέβια θεραπεία. Μέσω μιας βελόνας, εισάγεται καθετήρας σε κάποια φλέβα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να εγχυθούν διαλύματα όπως ο φυσιολογικός ορός. Εναλλακτικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενδοστική συσκευή για την έγχυση υγρού απευθείας στο μυελό των οστών.

Οι νοσηλευτές-διασώστες μπορούν να χρησιμοποιήσουν καρδιογράφο/​απινιδωτή για να παρακολουθήσουν το ηλεκτροκαρδιογράφημα ενός ασθενούς. Επιπρόσθετα, η συσκευή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για απινίδωση (χορήγηση ηλεκτρικού ρεύματος για την αποκατάσταση του καρδιακού παλμού και της λειτουργίας της καρδιάς στα φυσιολογικά επίπεδα σε περίπτωση ανακοπής) ή για καρδιομετατροπή (χορήγηση συγχρονισμένου ηλεκτροσόκ για την επιβράδυνση του καρδιακού παλμού όταν αυτός είναι επικίνδυνα γρήγορος). Ο καρδιογράφος/απινιδωτής μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί προσωρινά ως εξωτερικός βηματοδότης για να επιταχύνει την καρδιά όταν χτυπάει πολύ αργά.

[Ευχαριστίες]

All photos: Taken by courtesy of City of Toronto EMS

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 12]

Taken by courtesy of City of Toronto EMS