Σας Αρρωσταίνει η Μόλυνση;
ΜΗΠΩΣ η περίπτωση της Μίλλη, που αναφέραμε προηγουμένως, σημαίνει ότι κάθε φορά που αισθάνεστε υπερευαισθησία, κατάθλιψη ή έχετε προβλήματα στην υγεία πρέπει αυτά να αποδίδονται στη μόλυνση του περιβάλλοντος; Όχι, διόλου.
Το θαυμάσια σχεδιασμένο σύστημα ανοσίας του σώματός μας μπορεί να καταπολεμήσει τους παράγοντες της μόλυνσης. (Ψαλμός 139:14) Ωστόσο, εξαιτίας της γενετικής κληρονομιάς και του τρόπου της ζωής μας, ο καθένας μας αντιδρά διαφορετικά. Ολοένα και περισσότερες ιατρικές ενδείξεις αποδεικνύουν ότι ακόμη και μικρές ποσότητες χημικών ρυπαντών μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μερικών ανθρώπων.
Χημικές Υπερευαισθησίες
«Αφού θεράπευσα παραπάνω από 20.000 ασθενείς σε μια περίοδο 30 ετών για διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις, νομίζω ότι το χημικό πρόβλημα γίνεται γρήγορα—αν δεν έχει γίνει ήδη—ο υπ’ αριθμόν ένα εγκληματίας,» είπε στο Ξύπνα! ο Δρ Τέρον Ράντολφ από το Σικάγο του Ιλλινόις. «Ο βαθμός που εκτίθεται ο εαυτός μας στο περιβάλλον και στο βιομηχανοποιημένο μας διαιτολόγιο αυξάνει υπερβολικά. Οι χημικές αυτές υπερευαισθησίες δεν χτυπούν τον καθένα αμέσως, αλλά βλάπτουν περισσότερο εκείνους που κατά κάποιο τρόπο εκτίθενται στα χημικά συνεχώς.»
Αλλά δεν θα έπρεπε το σύστημα ανοσίας του σώματος να εξουδετερώσει τους ρυπαντές αυτούς; Ο Δρ Άλαν Σ. Λέβιν, ανοσιολόγος από το Σαν Φραντσίσκο, εξήγησε: «Οι χημικοί ρυπαντές εξασθενούν το σύστημα ανοσίας δηλητηριάζοντας κι έτσι μειώνοντας αρκετά τα ‘κύτταρα Τ’ [ένα τύπο λευκών κυττάρων] του αίματος που ενεργούν σαν ‘φρένα’ στο σύστημα ανοσίας. Σαν αποτέλεσμα, το σύστημα ανοσίας ενός ατόμου γίνεται ανεξέλεγκτο κι έχει υπερβολικές αντιδράσεις. Μπορεί να γίνει εξαιρετικά ευαίσθητο και να αντιδρά ουσιαστικά σε όλα τα συνθετικά υλικά και στα πετροχημικά.»
Τα ιατρικά περιοδικά μιλάνε για άτομα που αντιδρούν στα μαλακά πλαστικά κουτιά που περιέχουν τροφές, στις αναθυμιάσεις από κουζίνες πετρελαίου ή γκαζιού, στο υλικό της τεχνητής οδοντοστοιχίας, στα συνθετικά υφάσματα και σε πολλά άλλα σύγχρονα προϊόντα. Έτσι τα συναισθηματικά και σωματικά προβλήματα που αντιμετώπισε η Μίλλη μπορούν να προκληθούν από μια αντίδραση προς τις ουσίες που βρίσκονται στο περιβάλλον μας.
«Αλλά στην πραγματικότητα, το κεντρικό μέρος του προβλήματος, είναι η ατομική ευαισθησία,» δηλώνει ο Δρ Ράντολφ. Μετά από μια έρευνα στις ΗΠΑ, ο Δρ Ίρβινγκ Σέλικοφ, διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστημών του Περιβάλλοντος στο Νοσοκομείο Όρος Σινά της Νέας Υόρκης, έφτασε στο ίδιο συμπέρασμα. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο Ξύπνα! είπε: «Η ατομική ευαισθησία είναι τρομερά σημαντική. Ένα στα πέντε άτομα που εργάζονται με αμίαντο πεθαίνουν από καρκίνο του πνεύμονα. Γιατί όχι οι άλλοι τέσσερις; Δεν γνωρίζω. Αλλά αυτό αληθεύει για πολλά, πολλά πράγματα.»
Έτσι αυτό στο οποίο μπορεί να αντιδράτε εσείς μπορεί να μην αποτελεί καθόλου πρόβλημα για κάποιον άλλο. Η κατάσταση της υγείας σας, η κληρονομικότητα, η διανοητική άποψη και οι εντάσεις—όλα αυτά είναι παράγοντες που συμβάλλουν στο πρόβλημα. Η γνώση αυτή θα μπορούσε να μας βοηθήσει ν’ αναπτύξουμε ένα συναίσθημα κατανόησης όταν οι άλλοι έχουν προβλήματα τέτοιου είδους με την υγεία τους τα οποία εμείς ίσως δεν έχουμε. (1 Πέτρου 3:8) Αλλά οι βλαβερές επιδράσεις των ρυπαντών του περιβάλλοντος προχωρούν πολύ πιο πέρα από την απλή αλλεργική αντίδραση.
Ο Τόπος Εργασίας
Ο αμίαντος, ένα ορυκτό το οποίο χρησιμοποιείται, ευρέως στη βιομηχανία, έγινε η πρωτοσέλιδη ιστορία τρόμου το 1982. Οι ενδείξεις αποκάλυψαν ότι υπολογισμένα 10.000 άτομα τα οποία εκτίθενται στη σκόνη του αμίαντου στις εργασίες τους μπορεί να πεθαίνουν κάθε χρόνο από τώρα μέχρι το τέλος του αιώνα από καρκίνο και άλλες σχετικές ασθένειες που προξενούνται από τον αμίαντο.
«Αποδείχτηκε περισσότερο από 20 χρόνια πριν, τι μπορεί να επιφέρει στην υγεία η έκθεση στον αμίαντο,» είπε ο Δρ Ίρβινγκ Σέλικοφ. «Η βιομηχανία ίσως είχε την πεποίθηση ότι ένα μικρό μέρος αμίαντου δεν ήταν επιβλαβές. Ασφαλώς, εμείς συγκεντρώσαμε υπομονητικά πολλές πληροφορίες. Τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα. Αλλά είναι πολύ αργά. Για τα 20 εκατομμύρια ανάμεσά μας που εκτέθηκαν στη σκόνη από το 1940 μέχρι το 1980, με ανεπαρκείς προφυλάξεις, το μέλλον είναι προβληματικό!» Πολλές υπεύθυνες βιομηχανίες έχουν επιβάλει αυστηρότερα μέτρα ασφάλειας αφού ένας στους 10 εργάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες εκτίθεται σήμερα (είτε δουλεύει πλήρες ωράριο είτε μέρος του ωραρίου) σε ουσίες που προξενούν καρκίνο.
Ο Δρ Κεντ Άνγκερ του Τμήματος Νευροφυτικής Έρευνας του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασιακής Ασφάλειας και Υγείας είπε στο Ξύπνα! ότι παραπάνω από 30 χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στους τόπους εργασίας—και που δεν έχουν καμιά σχέση με τα ιατρικά φάρμακα—μπορούν να επηρεάσουν το νευρικό σύστημα. Δήλωσε: «Σχεδόν 20 εκατομμύρια εργάτες εκτίθενται σε μια ή σε αρκετές τέτοιες ουσίες. Αυτές μπορούν να προξενήσουν ελαφρές αλλαγές στο χρονικό διάστημα της προσοχής του ατόμου, τρεμούλες ή φαγούρα στα χέρια, προσωρινή απώλεια της μνήμης, γενική αδυναμία, συναισθηματική αστάθεια, νευρικότητα, υπερευαισθησία—ακόμη και παράλυση και τύφλωση. Βέβαια, έχουμε επίσης δει τα συμπτώματα αυτά να προκαλούνται και από άλλα προβλήματα.»
Τα χημικά εντομοκτόνα χρησιμοποιούνται ευρέως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί το δηλητηρίασμα των αγρεργατών από τα εντομοκτόνα ένα μεγάλο πρόβλημα υγείας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Υπολογίζει ότι στις χώρες αυτές τα εντομοκτόνα προκαλούν κάπου 500.000 δηλητηριάσεις σε ανθρώπους κάθε χρόνο—μια κάθε λεπτό! Από αυτές, οι 5.000 είναι θανατηφόρες. Τόσο στειρότητα όσο και αποβολές εμβρύων έχουν συνδεθεί είτε με την παραγωγή είτε με τη χρήση των ουσιών αυτών. Βέβαια, όλα τα εντομοκτόνα δεν είναι εξίσου επιβλαβή, αλλά οι επιδράσεις μερικών μπορεί να γίνουν γνωστές αφού πρώτα χρησιμοποιηθούν επί αρκετά χρόνια.
Η Τροφή Μας, το Νερό και ο Αέρας
Ένα μεγάλο μέρος από την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων χάνεται κάθε χρόνο από τα έντομα. Σύμφωνα με ένα υπολογισμό χάνεται το 40 τα εκατό! Έτσι μόνο το 1979 παράχθηκαν 2,88 δισεκατομμύρια κιλά (6,4 δισεκατομμύρια πάουντς) εντομοκτόνο—πολύ περισσότερο από μισό κιλό για κάθε άτομο πάνω στη γη! Πολλά από τα χημικά αυτά—μερικά από τα οποία δεν διαλύονται εύκολα—προσκολλώνται στα λαχανικά μας και στα φρούτα ή μέσω αυτών στο κρέας που τρώμε. Εντομοκτόνα που απαγορεύτηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες γιατί προξενούν ελαττώματα στη γέννα και καρκίνο σε ζώα στο εργαστήριο εξακολουθούν να παράγονται και πουλιούνται σε άλλες χώρες, και οι Ηνωμένες Πολιτείες τα ξαναεισάγουν στη χώρα τους με τη μορφή των εισαγόμενων τροφών.
Έτσι ουσιαστικά όλοι πάνω στη γη έχουν μέσα στο σώμα τους μια μικρή ποσότητα από τους ρυπαντές αυτούς. Ακριβώς πόσο επιβλαβές είναι αυτό—ιδιαίτερα μακροπρόθεσμα—κανείς δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα. Ωστόσο, μερικοί αντιδρούν με άσθμα, δερματικά εξανθήματα και πονοκεφάλους όταν τρώνε τροφές που έχουν μολυνθεί από εντομοκτόνα.
Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πόσιμου νερού είναι ασφαλές, πείρες όπως εκείνη του Εγκ Χάρμπορ, στο Νιου Τζέρσεϋ (ΗΠΑ), γίνονται συχνότερες. Το 1981 μια διαρροή από χημικά απόβλητα που είχαν πεταχτεί είχε δηλητηριάσει το υπόγειο νερό στα γειτονικά μέρη. Το υπόγειο νερό του Νιου Τζέρσεϋ είναι ένα από τα πολυάριθμα υδατικά συστήματα που απαγορεύτηκε η χρήση τους, και τα συστήματα αυτά παρέχουν πόσιμο νερό σε πάνω από τη μισή χώρα. Από τη στιγμή που θα μολυνθεί ένα τέτοιο υδατικό σύστημα συνήθως δεν υπάρχει τρόπος για να καθαριστεί.
«ΜΗΝ ΠΙΝΕΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ. ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ. ΧΗΜΙΚΑ.» Η πινακίδα αυτή που ήταν κρεμασμένη στην κουζίνα ενός από τα σπίτια του Εγκ Χάρμπορ ήταν μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι σε όλο το Νιου Τζέρσεϋ και στις γειτονικές πολιτείες εκατοντάδες πηγάδια είχαν κλείσει. Πολλοί κάτοικοι κατηγορούν τα τοξικά χημικά ότι τους προκάλεσαν βρογχικά, παθήσεις στα νεφρά, νευρικές διαταραχές και εξανθήματα στο δέρμα. Μερικά από τα συμπτώματα αυτά εξαφανίστηκαν όταν αυτοί που έπασχαν εγκατέλειψαν προσωρινά την περιοχή ή στράφηκαν στο εμφιαλωμένο νερό. Με χιλιάδες ίσως χώρους για την αποθήκευση των χημικών αποβλήτων σε όλες τις ΗΠΑ, ο πρώην αξιωματούχος της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος Έκχαρντ Μπεκ δήλωσε: «Η ιστορία αυτή για τη μόλυνση του περιβάλλοντος θα γίνει το ανάγνωσμα τρόμου της δεκαετίας του ’80.»a
Η μόλυνση στον αέρα της πόλης πιστεύεται γενικά ότι μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει τις χρόνιες καρδιακές και πνευμονικές παθήσεις, ιδιαίτερα ανάμεσα στους ηλικιωμένους, στους ανάπηρους και στα νεογέννητα. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι αμφισβητήσιμο σε ποια έκταση συμβαίνει αυτό· καλύτερος έλεγχος της μόλυνσης έχει βοηθήσει σε μερικές πόλεις. Ωστόσο η μόλυνση στον αέρα προσθέτει στην ένταση. Μια μελέτη αποκάλυψε ότι ανάμεσα στον πληθυσμό της μεσαίας τάξης μιας μεγάλης πόλης στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε περιοχές με μεγάλη μόλυνση, υπήρχαν 80 τα εκατό περισσότεροι θάνατοι από καρδιακές παθήσεις που οφείλονταν σε υψηλή πίεση του αίματος, απ’ όσο σε περιοχές με μικρή μόλυνση.
Μόλυβδος—Το Ύπουλο Δηλητήριο
Ο Δρ Χέρμπερτ Νήντλμαν ανάλυσε τα επίπεδα του μολύβδου στα παιδικά δόντια 2.146 φυσιολογικών παιδιών, μαθητών του σχολείου, ηλικίας πέντε ως έξι ετών. Κατόπιν ζήτησε από το δάσκαλο να του πει τη συμπεριφορά των παιδιών. Τα αποτελέσματα: περισσότερος μόλυβδος—χειρότερη συμπεριφορά! Παρόμοια ευρήματα έγιναν στον Καναδά, στη Γερμανία και στην Αγγλία. Η κατάσταση διαγράφεται απειλητική.
Ο μόλυβδος μπορεί να περάσει μέσα στο σώμα από το στόμα με τη μορφή μικρών κομματιών παλιάς μπογιάς ή σκόνης, με την αναπνοή καυσαερίων βενζίνης που περιέχει μόλυβδο και επίσης μέσα από την τροφή μας. «Ο μισός από το μόλυβδο του διαιτολογίου των Αμερικανών πιθανόν προέρχεται από κονσερβοκούτια που έχουν σφραγιστεί με μόλυβδο, εφόσον αυτά τα κουτιά μολύνουν το περιεχόμενό τους γύρω στις δέκα φορές περισσότερο και οι κονσερβοποιημένες τροφές αποτελούν γύρω στο 20 τα εκατό του διαιτολογίου,» συμπέραναν δύο ερευνητές επιστήμονες στην Καλιφόρνια.
Οι ενήλικες απορροφούν το 10 τα εκατό του μολύβδου που τρώνε· το παιδί απορροφάει μέχρι το 50 τα εκατό. Επίσης τα μωρά απορροφούν πιο εύκολα αυτά που αναπνέουν. Το νευρικό τους σύστημα που βρίσκεται σε ανάπτυξη είναι ιδιαίτερα τρωτό. Αν και η μόλυνση χαμηλού επιπέδου από μόλυβδο στα παιδιά προκαλεί αδεξιότητα, στομαχικούς πόνους, άρνηση να παίξουν, υπερευαισθησία, κούραση και απώλεια της όρεξης, τα συμπτώματα αυτά συχνά αγνοούνται από τους γονείς και η κατάσταση μπορεί να χειροτερέψει.
Ο Τρόπος της Ζωής
Τα αποτελέσματα της μόλυνσης συχνά γίνονται πιο άσχημα από τον ασύνετο τρόπο ζωής. «Άτομα που εργάζονται με αμίαντο έχουν εφτά ή οχτώ φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από καρκίνο του πνεύμονα απ’ όσο ο φυσιολογικός πληθυσμός. Ωστόσο, αν καπνίζουν,» αποκάλυψε ο Δρ Σέλικοφ, «έχουν 92 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο.» Το κάπνισμα είναι ένας από τους λόγους για τη μόλυνση στο εσωτερικό πολλών χώρων και η μόλυνση αυτή είναι χειρότερη από εκείνη στους εξωτερικούς χώρους και συχνά αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο για την υγεία.
Κάτι το οποίο συμβάλλει επίσης είναι το είδος της τροφής. Οι Δρς Λόνσντεϊλ και Σάμπεργκερ των Ηνωμένων Πολιτειών ανέφεραν ότι παρακολούθησαν για θεραπεία έναν αριθμό ασυνήθιστα ευερέθιστων νεαρών οι οποίοι παρουσίαζαν διαταραχτικές αλλαγές της προσωπικότητας. Ένα σταθερό διαιτολόγιο από «άχρηστες τροφές» είχε δημιουργήσει ανεπάρκεια σε βιταμίνη Β1 (θειαμίνη). Συμπληρώματα της θειαμίνης και μια αλλαγή στο διαιτολόγιο εξαφάνισαν τα συμπτώματά τους.
Έτσι πολλοί παράγοντες περιλαμβάνονται στην απάντηση των ερωτήσεων: Σας αρρωσταίνει η μόλυνση; Τι μπορείτε να κάνετε εσείς γι’ αυτό;
[Υποσημείωση]
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Ο τόπος της εργασίας σας μπορεί να είναι μια πηγή μόλυνσης
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Η μόλυνση από μόλυβδο απ’ όλες αυτές τις πηγές μπορεί να επηρεάσει την υγεία του παιδιού σας
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Ο τρόπος της ζωής σας μπορεί να κάνει τη μόλυνση χειρότερη