Κοστίζει να Εργάζεσαι!
«Δεν ήθελα να εργάζεται η γυναίκα μου», παραδέχτηκε ένας σύζυγος. «Αλλά όταν ‘δεν τα φέρνεις πέρα’, είσαι υποχρεωμένος να συμβιβαστείς. Έτσι άρχισε να εργάζεται, και έτσι έγιναν τα πράγματα λίγο ευκολότερα».
Σ’ όλο τον κόσμο, τα ζευγάρια λένε ότι είναι δύσκολο να ζει κανείς με ένα εισόδημα. Στην Αυστραλία, στη Γαλλία, και στη Σουηδία το κόστος της τροφής και του οικισμού ουσιαστικά διπλασιάστηκε ανάμεσα στο 1975 και στο 1982. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το κόστος τροφής μιας οικογένειας τεσσάρων ατόμων αυξήθηκε από περίπου 67 δολάρια την εβδομάδα το 1975 σε πάνω από 100 δολάρια το 1983! Το κόστος αγοράς, συντήρησης και κυκλοφορίας ενός αυτοκινήτου στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν τριπλασιάστηκε ανάμεσα στο 1970 και στο 1981.
Η θλιβερή αυτή στατιστική συνεχίζεται ατέλειωτα. Κι όταν οι μισθοί δεν συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό (όπως συμβαίνει συχνά), τότε τα ζευγάρια ίσως να πιστεύουν ότι δεν έχουν παρά μόνο μία εναλλακτική λύση: Να πάει η σύζυγος στη δουλειά. Ο συγγραφέας και κοινωνικός αναλυτής Τζων Νάισμπιτ, που τα έργα του έχουν γίνει μπεστ σέλλερ, ισχυρίζεται ότι αν συνεχιστούν οι τωρινές τάσεις, «το 85 τοις εκατό των Αμερικανίδων γυναικών θα εργάζονται» μέχρι το έτος 2000.
Πολύ συχνά, ωστόσο, το δεύτερο εισόδημα πολύ υπολείπεται από του να είναι μια οικονομική πανάκεια. Κατ’ αρχή, οι γυναίκες γενικά πληρώνονται πολύ λιγότερο από όσο οι άντρες.a Είναι αλήθεια ότι μερικά ζευγάρια που αγωνίζονται για να τα καταφέρουν στη ζωή, καλοδέχονται οτιδήποτε μπορεί να κερδίσει η γυναίκα. Ωστόσο, οι συγγραφείς του έργου Βγάζοντας τα και οι Δυο Πέρα Μαζί σαν Ένα Ζευγάρι με Δυο Καριέρες, μας λένε περαιτέρω: «Ένα από τα ψυχρά γεγονότα της ζωής, που πολλά ζευγάρια με διπλή καριέρα παραλείπουν να κατανοήσουν, είναι ότι το να βγάζεις χρήματα κοστίζει χρήματα . . . Εάν δεν γνωρίζουν τη σκληρή αυτή πραγματικότητα, τα ζευγάρια τείνουν να έχουν εξωπραγματικές προσδοκίες σχετικά με την ποσότητα του εισοδήματος που θα έχουν όταν θα εργάζονται και οι δυο».
Γι’ αυτό αφαιρέστε από το μισθό της συζύγου τους φόρους εισοδήματος, τις δαπάνες για τη φροντίδα των παιδιών, τις αυξήσεις στον προϋπολογισμό τροφίμων (τα ζευγάρια με δυο εισοδήματα σπάνια έχουν καιρό για να δουν σε ποια καταστήματα οι τιμές είναι φτηνότερες και συχνά τρώνε είτε σε εστιατόρια είτε τροφές ευκολίας), των μεταφορών, του ρουχισμού, και τις διάφορες δαπάνες—και συχνά δεν θα μένουν και πολλά από τον μισθό της συζύγου. Αυτός είναι ο λόγος που η Τζόαν, μια μεταφράστρια και γραμματέας δύο γλωσσών, παραιτήθηκε από την εργασία της. Όπως εξηγεί: «Ο σύζυγος μου κι εγώ . . . υπολογίσαμε ότι μόλις που άξιζε τον κόπο το να εργάζομαι και εγώ».
Οι οικογένειες βρίσκουν ότι ο μισθός της συζύγου κοστίζει επίσης και με άλλους τρόπους. Και μερικοί αναρωτιούνται αν αξίζει το κόστος αυτό.
[Υποσημειώσεις]
a Στις Ηνωμένες Πολιτείες η μέση γυναίκα κερδίζει το 59 τοις εκατό του μέσου αντρικού μισθού. Στην Ιαπωνία οι γυναίκες συναποτελούν το 34 τοις εκατό της εργατικής δύναμης, κι ωστόσο η γυναίκα μόλις που κερδίζει το 50 τοις εκατό του ποσού που κερδίζει ο άντρας. Ακόμη και στη Σουηδία, η οποία έχει «την πιο κοντινή προσέγγιση στην ισότητα του μισθού των δύο φύλων σ’ όλο τον κόσμο», οι γυναίκες κερδίζουν γύρω στο 80 τοις εκατό αυτών που κερδίζουν οι άντρες.