Τρέφοντας τους Πεινασμένους του Κόσμου—Ποιες Ελπίδες Υπάρχουν;
Σ’ ΕΝΑΝ υπόγειο θάλαμο έκτασης 260 στρεμμάτων στο Μιζούρι των ΗΠΑ υπάρχει ένα απόθεμα από τοίχο σε τοίχο και από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι από 1,2 δισεκατομμύρια κιλά βούτυρο, τυρί, και γάλα σκόνη. Αυτό είναι ένα μέρος από την πανεθνική εναποθήκευση πλεοναζόντων τροφίμων τα οποία αγοράζει η κυβέρνηση από τα χέρια αγροτών καταβάλλοντας γύρω στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Η λειτουργία των εγκαταστάσεων αποθήκευσης κοστίζει άλλα 58 εκατομμύρια το χρόνο. Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να επιδοτήσει τους αγρότες επειδή άφησαν ακαλλιέργητο το 20 τοις εκατό της γης τους προκειμένου να μειωθεί η αγροτική παραγωγή.
Μήπως η εικόνα αυτή της αφθονίας αφήνει να εννοηθεί ότι αν, με κάποιο τρόπο, βρισκόταν κάποιο μέσο για ίση κατανομή, η αφθονία αυτή θα εξάγγελε το τέλος της πείνας σ’ αυτό τον κόσμο; Μπορούν τα έθνη που τους λείπουν τα τρόφιμα να υπολογίζουν σ’ αυτή τη φαινομενικά απεριόριστη πλεονάζουσα τροφή επ’ αόριστο;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι ζωτικά σημαντική επειδή όχι μόνο οι λιμοκτονούσες μάζες του Τρίτου Κόσμου αποβλέπουν στα λίγα έθνη που έχουν πλεόνασμα σε τρόφιμα για βοήθεια, αλλά ακόμη και πολλά αναπτυγμένα έθνη εξαρτώνται κατά πολύ από τις αγορές από τα έθνη αυτά για τα εφόδια τροφίμων τους. Πράγματι, οι εκθέσεις δείχνουν ότι αναπτυγμένες χώρες όπως η Σοβιετική Ένωση, η Ιαπωνία, και μερικές χώρες της Ευρωπαϊκής κοινότητας αγοράζουν το μεγαλύτερο μέρος του πλεονάσματος επειδή έχουν τα μέσα για να το αγοράσουν. Στο βαθμό που τα έθνη που έχουν πλεόνασμα τροφίμων μπορούν να παράγουν το πλεόνασμα αυτό και να ορίζουν και μια τιμή γι’ αυτό, η παροχή των πλεοναζόντων αυτών τροφίμων θα συνεχίζεται. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να κρατήσει για πάντα.
Απειλητικές Προβλέψεις
Βλέποντας προς τα εμπρός, η πλειονότητα των αναλυτών βλέπουν ότι η ζήτηση θα ξεπεράσει την προσφορά. Πολλοί απ’ αυτούς τονίζουν ότι η παγκόσμια προσφορά τροφίμων ήταν περίπου ίδια στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, ενώ η ζήτηση αυξανόταν σταθερά. Βλέπουν το χάσμα ανάμεσα στην προσφορά και στη ζήτηση να μεγαλώνει. Τι συμβάλλει στην τάση αυτή;
Ο κακός καιρός είναι ομολογουμένως ένας παράγοντας. Το μακρύ, ζεστό καλοκαίρι του 1980 στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο συχνά κακός καιρός στη Σοβιετική Ένωση έφερε πράγματι σοβαρές ζημιές στις σοδειές. Ωστόσο, οι περιβαλλοντολόγοι ισχυρίζονται ότι οι καταστροφές αυτές είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της τάσης που υπάρχει για μεγαλύτερες σοδειές και αποδοτικότητα στη γεωργία. Στο παρελθόν που τα αγροκτήματα ήταν μικρότερα και λιγότερο αποδοτικά, φύτευαν μεγαλύτερη ποικιλία σοδειών, και οι αγρότες δεν εξαρτιόνταν από τον καλό καιρό και τόσο πολύ. Με τη σύγχρονη εμπορική αγροκαλλιέργεια, χιλιάδες ή ακόμη και εκατομμύρια στρέμματα σπέρνονται με την ίδια σοδειά.
Η εντατική αγροκαλλιέργεια παίρνει από το έδαφος κάθε ίχνος παραγωγικότητας, αλλά εναποθέτει πολύ λίγα πράγματα πίσω σ’ αυτό. Το έδαφος σπέρνεται κάθε χρόνο με την ίδια σοδειά, και οι θρεπτικές ουσίες και η οργανική ύλη που υπάρχουν στο σκούρο, πλούσιο χώμα της επιφάνειας δεν αναπληρώνονται. Μαζί μ’ αυτό, η διάβρωση από τον άνεμο και το νερό καταστρέφει την αρώσιμη γη στις μεγαλύτερες αγροτικές περιοχές του κόσμου σε ανησυχητικό βαθμό. Στην Αϊόβα, για παράδειγμα, ένα συνηθισμένο στρέμμα χάνει δέκα τόννους, δηλαδή 0,25 εκατοστόμετρα (1/10 της ίντσας) εδάφους της επιφάνειας κάθε χρόνο. Η μελέτη υπηρεσίας διατήρησης του εδάφους δείχνει ότι η διάβρωση 2,5 εκατοστομέτρων (1 ίντσας) εδάφους της επιφάνειας μειώνει την παραγωγή καλαμποκιού κατά 6 τοις εκατό. Προειδοποιεί ότι εάν δεν ελεγχθεί με κάποιο τρόπο ο τωρινός ρυθμός διάβρωσης, η παραγωγή καλαμποκιού στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να μειωθεί μέχρι το ένα τρίτο της τωρινής παραγωγής στις επόμενες λίγες δεκαετίες.
Η παραγωγικότητα μειώνεται και για έναν άλλο λόγο. Οι παραγωγικές αγροτικές γαίες εξαφανίζονται γρήγορα. Η πληθωριστική αξία των ακινήτων περιουσιών, το υψηλό κόστος των καυσίμων, των χημικών, της εργασίας, και των μηχανημάτων, και οι χαμηλές τιμές της παραγωγής εξαιτίας των άφθονων αγροτικών προϊόντων—όλα αυξάνουν τις τρομακτικές πιέσεις των μικρών γαιοκτημόνων να πουλήσουν. Σαν αποτέλεσμα, μέχρι 4 εκατομμύρια στρέμματα (ένα εκατομμύριο άκρα) καλλιεργήσιμης γης μετατρέπεται σε χώρους οικισμού, εμπορικά κέντρα, αποθήκες, και αυτοκινητόδρομους κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Με το μεγάλο πλεόνασμα, την παγκόσμια πείνα και την έλλειψη κέρδους στην αγροκαλλιέργεια, είναι απολύτως σαφές ότι το τωρινό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά», είπε ένας οικονομολόγος του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ.
Ποιες Είναι οι Προβλέψεις;
Έχοντας εξετάσει και τα δυο μέρη της εικόνας—την κατάσταση τόσο από την πλευρά των εθνών του Τρίτου Κόσμου που τους λείπουν τα τρόφιμα όσο και των αναπτυγμένων εθνών που έχουν πλεονάσματα στα τρόφιμα—τι μπορούμε να συμπεράνουμε σχετικά με την πρόβλεψη να τραφούν οι πεινασμένοι; «Απ’ όλα τα δεινά που πλήττουν την ανθρώπινη φυλή, κανένα δεν φαίνεται πιο εύκολο να λυθεί—και ταυτόχρονα πιο ατίθασο—από την πείνα». Αυτό ήταν το συμπέρασμα στο οποίο έφτασε η Δε Νιου Γιορκ Τάιμς σε μια εκτεταμένη σειρά άρθρων πάνω στο θέμα της πείνας. Υποδεικνύοντας την «ανισότητα του εισοδήματος και τη φτώχεια» σαν την αληθινή αιτία της παγκόσμιας πείνας, το άρθρο συνέχιζε: «Μέχρις ότου επιλυθούν τα δύσκολα αυτά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, κανένα μέτρο προγραμμάτων πρόνοιας ή πληθυσμιακού ελέγχου δεν θα εξαλείψει την παγκόσμια πείνα».
Το ερώτημα είναι: Ποιος μπορεί να επιλύσει αυτά τα «δύσκολα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα» και να φέρει γνήσια βελτίωση; Είναι κανένας επιστήμονας, οικονομολόγος, αγρότης, ή πολιτικός ηγέτης τόσο συνετός ή ισχυρός ώστε να διασπάσει όλους τους κοινωνικούς, οικονομικούς, και πολιτικούς φραγμούς και να εξαλείψει την απληστία, την ιδιοτέλεια, και τη φιλοδοξία προκειμένου να βοηθήσει τους πεινασμένους; «Ήδη έχουμε τα μέσα για να παράγουμε περισσότερα», έλεγε το παραπάνω άρθρο των Τάιμς. «Αλλά κανείς δεν είναι βέβαιος πώς θα φτάσουν τα τρόφιμα σ’ εκείνους που τα χρειάζονται».
Η περίπλοκη αυτή κατάσταση προειπώθηκε από τον Ιησού Χριστό με τα εξής λόγια: ‘Θα υπάρχουν ελλείψεις τροφίμων . . . στον ένα τόπο μετά τον άλλο’, και ‘πάνω στη γη αγωνία εθνών, μη γνωρίζοντας τη διέξοδο’. (Ματθαίος 24:7· Λουκάς 21:25, ΜΝΚ) Χωρίς να περιγράφει με λεπτομέρειες πώς και γιατί υπάρχουν αυτά τα ελλείμματα τροφίμων, τα λόγια του Ιησού περιγράφουν με ακρίβεια την πραγματικότητα όπως τη βλέπουμε σήμερα.
Βέβαια είναι άλλο πράγμα να προβλέπει κανείς τις δυσκολίες αυτές, αλλά τελείως διαφορετικό πράγμα να διαθέτει και μια πραγματοποιήσιμη λύση. Όπως είδαμε, η λύση στο πρόβλημα της πείνας δεν είναι απλώς η παραγωγή περισσότερων τροφίμων. Εκείνο που χρειάζεται είναι τίμια και δίκαιη διαχείριση από μια δίκαιη κυβέρνηση. Ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται για μια τέτοια κυβέρνηση: «Ελθέτω η βασιλεία σου».—Ματθαίος 6:10.
Κάτω από τη δίκαιη εκείνη Βασιλεία, οι παραγωγικές δυνάμεις της γης θα αποκατασταθούν: «Εν τη ερήμω θέλουσιν αναβλύσει ύδατα και ρεύματα εν τη ερημία. Και η ξηρά γη θέλει κατασταθή λίμνη και η διψώσα γη πηγαί ύδατος». (Ησαΐας 35:6, 7) Το αποτέλεσμα είναι ότι «η γη θέλει δίδει τον καρπόν αυτής» και «θα υπάρχει αφθονία σιτηρών πάνω στη γη· πάνω στην κορυφή των ορέων θα υπάρχει υπερχείλιση».—Ψαλμός 67:6· 72:16, ΜΝΚ.
Και κανείς δεν θα είναι πεινασμένος επειδή θα του λείπουν τα χρήματα. Όλοι, πλούσιοι ή φτωχοί, θα μπορούν να συμμετάσχουν στην αφθονία της γης. Θα γίνει πρόσκληση σε όλο το ανθρώπινο γένος, σύμφωνα με το πνεύμα του εδαφίου Ησαΐας 55:1, το οποίο λέει: «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε· ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα άνευ αργυρίου και άνευ αντιτίμου».
Τι ευλογία θα είναι να ζει κανείς στη Νέα Τάξη πραγμάτων του Θεού στην οποία «πρόκειται να κατοικεί δικαιοσύνη»!—2 Πέτρου 3:13, ΜΝΚ.
[Εικόνες στη σελίδα 10]
«Η γη θέλει δίδει τον καρπόν αυτής»