Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Έκτρωση—Η Απάντηση στον Υπερπληθυσμό;

ΕΙΤΕ αποτελεί μέρος της φιλόδοξης πολιτικής ενός έθνους είτε ατομική εκλογή, η έκτρωση ήταν και είναι συνηθισμένη μέθοδος ελέγχου του πληθυσμού.

Μια καναδική εφημερίδα, σε μια έκθεση με τίτλο «53 εκατομμύρια εκτρώσεις αποτελούν το δράμα της Κίνας», δηλώνει ότι αυτός ο εξωφρενικός αριθμός αναφέρθηκε, για την περίοδο μεταξύ 1979 και 1984, από το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας της Κίνας. Το σύνολο των εκτρώσεων μέσα σ’ αυτά τα πέντε χρόνια υπερβαίνει το διπλάσιο του πληθυσμού του Καναδά!

Στην Ιαπωνία υπολογίζεται ότι από τις κατ’ έτος 2,1 εκατομμύρια εγκυμοσύνες, το 30 τοις εκατό καταλήγουν σε εκτρώσεις. Σε Βουδιστικούς ναούς σ’ ολόκληρη τη χώρα, συναντά κανείς πέτρινα, πλαστικά και γύψινα ομοιώματα, που έχουν ανεγερθεί σε μνήμη μερικών τέτοιων αγέννητων παιδιών.

Στην άλλη άκρη της γης, στη Σουηδία, από το 1946, επιτρέπεται στις γυναίκες να κάνουν έκτρωση όποτε θέλουν για «λόγους ιατρικούς, κοινωνικοϊατρικούς, ανθρωπιστικούς, ευγονικούς, ή όταν το έμβρυο παρουσιάζει κάποια βλάβη». Τώρα, όπως και σε άλλες χώρες, πολλές Σουηδέζες βλέπουν την έκτρωση ως κοινωνικά αποδεκτό και διαδεδομένο τρόπο για να περιορίζουν τον αριθμό των μελών της οικογένειάς τους.

Μέθοδος Διαδεδομένη στην Αρχαιότητα

Στην αρχαία Αθήνα, η έκτρωση χρησίμευε στη ρύθμιση της αύξησης του πληθυσμού. «Ο εθελούσιος περιορισμός του αριθμού των μελών της οικογένειας ήταν στην ημερήσια διάταξη, είτε μέσω αντισύλληψης είτε μέσω έκτρωσης είτε μέσω βρεφοκτονίας», σύμφωνα με τον ιστορικό Γουίλ Ντουράν στο έργο του The Story of Civilization (Η Ιστορία του Πολιτισμού).

Η έκτρωση ήταν διαδεδομένη και στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Για ποιους λόγους; Ο Ντουράν συνεχίζει: «Οι γυναίκες προτιμούσαν να έχουν την ομορφιά που χαρίζει το σεξ παρά την ομορφιά που χαρίζει η μητρότητα· σε γενικές γραμμές η επιθυμία για ατομική ελευθερία φαίνεται ότι ερχόταν σε σύγκρουση με τις ανάγκες της φυλής. . . . Από εκείνους που παντρεύονταν φαίνεται ότι πάρα πολλοί περιόριζαν τον αριθμό των μελών της οικογένειάς τους μέσω έκτρωσης, βρεφοκτονίας, διακεκομμένης συνουσίας και αντισύλληψης». Μήπως και στον καιρό μας, δεν οφείλεται σε παρόμοιους λόγους η αύξηση των εκτρώσεων;

Η Άποψη των Πρώτων Χριστιανών

Σε πλήρη αντίθεση, οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν λάβει σταθερή στάση ενάντια στις εκτρώσεις. Ο Ντουράν προσθέτει: «Η έκτρωση και η βρεφοκτονία, πράγματα που αποδεκάτιζαν την ειδωλολατρική κοινωνία, απαγορεύονταν ανάμεσα στους Χριστιανούς, επειδή θεωρούνταν ισοδύναμα του φόνου». Έτσι, ενώ ο περιορισμός του αριθμού των μελών της οικογένειας ήταν εξέχον κοινωνικό φαινόμενο τόσο της ελληνικής όσο και της ρωμαϊκής εποχής, η Χριστιανική κοινότητα έμενε σταθερή σ’ έναν αυστηρό ηθικό κανόνα που οικοδομούσε σεβασμό στην ιερότητα της ζωής. Όπως και στον αρχαίο Ισραήλ, τα παιδιά ήταν σημάδι της ευλογίας του Δημιουργού. Ο ψαλμωδός δηλώνει: «Ιδού, κληρονομία παρά του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] είναι τα τέκνα· μισθός αυτού ο καρπός της κοιλίας».—Ψαλμός 127:3.

Από το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, φαίνεται καθαρά πως ο Ιεχωβά, η «πηγή της ζωής», αναγνωρίζει ότι κάθε αγέννητο παιδί έχει το δικαίωμα να ζήσει. Πώς φαίνεται αυτό; Πρώτα απ’ όλα, όπως δείχνει η Αγία Γραφή, εκείνος δεν βλέπει το αγέννητο μωρό σαν ένα κουβάρι ιστούς και τίποτα άλλο. Το ενδιαφέρον του Θεού για τη θαυμαστή διευθέτηση της δημιουργίας του περιγράφεται από τον ψαλμωδό με τα εξής λόγια: «Συ [Ιεχωβά] . . . με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. . . . Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου [το έμβρυο (ΜΝΚ)] είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα».—Ψαλμός 36:9· 139:13-16.

Επιπλέον, ο Θεός ζητάει λόγο από το άτομο, το οποίο τυχαία παρεμποδίζει τη φυσική εξέλιξη των γεγονότων που έχουν σχέση με κάποιο αγέννητο παιδί. Παρατηρήστε ότι ο Μωσαϊκός Νόμος θεωρούσε σοβαρά υπεύθυνους εκείνους που έκαναν κάτι τέτοιο, και δήλωνε: «Εάν μάχωνται άνδρες και πατάξωσι γυναίκα έγκυον και εξέλθη το παιδίον αυτής, δεν συμβή όμως συμφορά· θέλει εξάπαντος κάμει αποζημίωσιν ο πατάξας, οποίαν ο ανήρ της γυναικός επιβάλη εις αυτόν· και θέλει πληρώσει κατά την απόφασιν των κριτών. Αν όμως συμβή συμφορά, τότε θέλεις δώσει ζωήν αντί ζωής».—Έξοδος 21:22, 23.

Αν τώρα ο Ιεχωβά κρίνει ότι η τυχαία παρεμπόδιση, σε σχέση με το αγέννητο παιδί, αξίζει τόσο σοβαρές συνέπειες, φανταστείτε πόσο μεγαλύτερη ευθύνη φέρνει κάποιος σε περίπτωση εκούσιας παρεμπόδισης, όπως στην περίπτωση της έκτρωσης! Επίσης, εφόσον ο Θεός, στο νόμο του, που αναφέρεται στο κεφάλαιο 21 του βιβλίου της Εξόδου, δεν έβαλε κανένα όριο σχετικά με την ηλικία του αγέννητου, οποιαδήποτε επιχειρήματα τα οποία βασίζονται στην ηλικία είναι αμφισβητήσιμα.

Η Απάντηση στον Υπερπληθυσμό

Ωστόσο, μερικοί ίσως υποστηρίζουν ότι με την αυξημένη έλλειψη τροφίμων, την ανεπάρκεια στέγασης, καθώς και με τις ελαττούμενες ποσότητες διαθέσιμου πόσιμου νερού, η κατ’ επιλογή έκτρωση, ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού, θα ανακούφιζε τις ερχόμενες γενιές από την πίεση. Αλλά, μήπως είναι αυτός ο μόνος τρόπος να φέρουμε τον ανθρώπινο πληθυσμό σε ισορροπία με το περιβάλλον της γης;

Περίπου πριν από 6.000 χρόνια, ο Ιεχωβά Θεός καθόρισε σαφώς ποιος ήταν ο σκοπός του σχετικά με τον πληθυσμό του πλανήτη Γη. Ο Ιεχωβά δήλωσε στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν». (Γένεσις 1:28) Προσέξτε ότι ο Θεός δήλωσε πως σκοπός του είναι να γεμίσουν οι άνθρωποι τη γη, όχι να υπερπληθυνθούν σ’ αυτήν. Ο Δημιουργός θα κατορθώσει να φέρει την ισορροπία στον πληθυσμό της γης—διατηρώντας την πυκνότητα του πληθυσμού σε λογικά πλαίσια, οικολογική ισορροπία και επάρκεια στην παραγωγή τροφίμων.—Ησαΐας 65:17-25.

Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι ο ίδιος ο Δημιουργός των ανθρώπινων δυνάμεων αναπαραγωγής θα ρυθμίσει με δίκαιο τρόπο τη χρήση τους και θα επιτύχει αυτή την τέλεια ισορροπία. Δεν θα υπάρχει ανάγκη εκτρώσεων για περιορισμό της αύξησης του πληθυσμού. Ο Ιεχωβά μέσω της Βασιλείας του Γιου του, του Χριστού Ιησού, θα φροντίσει να γεμίσει η γη με το σωστό αριθμό ανθρώπων, που θα είναι υπάκουοι και θα ζουν στο γήινο παράδεισο.—Ησαΐας 55:8-11· Αποκάλυψις 21:1-5.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]

«Η έκτρωση και η βρεφοκτονία . . . απαγορεύονταν ανάμεσα στους Χριστιανούς, επειδή θεωρούνταν ισοδύναμα του φόνου».—Γουίλ Ντουράν, ιστορικός

[Εικόνα στη σελίδα 26]

«Ένα έμβρυο ηλικίας έξι μηνών είναι σε θέση να βλέπει, να ακούει, να αισθάνεται, να γεύεται, ακόμα και να μαθαίνει».—Δρ Τ. Βέρνι, συγγραφέας του βιβλίου «The Secret Life of the Unborn» (Η Μυστική Ζωή του Αγέννητου Παιδιού)