Το Παρελθόν της Θρησκείας Δείχνει το Μέλλον Της

Μέρος 20ό: 19ος Αιώνας κι Έπειτα—Η Αποκατάσταση Καταφθάνει!

«Ο καλύτερος τρόπος για να δεις το θεϊκό φως είναι να σβήσεις το δικό σου κερί».—Τόμας Φούλερ, Άγγλος γιατρός και συγγραφέας (1654-1734)

ΛΕΝΕ πως ο 19ος αιώνας είναι μια από τις πιο δυναμικές περιόδους της Χριστιανικής ιστορίας και τον κατατάσσουν στο ίδιο επίπεδο με τους πρώτους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας και με τα χρόνια της Μεταρρύθμισης. Οι λόγοι γι’ αυτή την αύξηση του ενδιαφέροντος και της δραστηριότητας γύρω από τη θρησκεία είναι πολλοί και ποικίλοι.

Ο συγγραφέας Κένεθ Σ. Λατουρέτ αναφέρει 13 σχετικούς παράγοντες, μερικοί από τους οποίους συζητήθηκαν στο προηγούμενο τεύχος αυτού του περιοδικού. Λέει ότι «ποτέ προηγουμένως δεν είχε αλλάξει η ανθρώπινη κοινωνία τόσο βαθιά και με τόσο ποικίλους τρόπους, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα».

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αναβίωση της θρησκείας ήταν ολοφάνερη. Για παράδειγμα, ενώ στις αρχές του αιώνα τα μέλη των εκκλησιών αποτελούσαν λιγότερο από το 10 τοις εκατό του πληθυσμού, στα τέλη του αυξήθηκαν κι έφτασαν σχεδόν το 40 τοις εκατό. Τα κατηχητικά σχολεία—που έκαναν την εμφάνισή τους στην Αγγλία το 1780—έγιναν πιο δημοφιλή. Ένας λόγος για τον οποίο συνέβη αυτό ήταν ότι, σε αντίθεση με την Ευρώπη, απαγορεύτηκε η διδασκαλία των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία, εξαιτίας του ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες η Εκκλησία και το Κράτος χωρίστηκαν. Επιπρόσθετα, ιδρύθηκαν δεκάδες κολέγια, που το καθένα τους ανήκε σε κάποιο θρήσκευμα, καθώς και Βιβλικές εταιρίες, που η καθεμιά τους εκπροσωπούσε αρκετά θρησκεύματα· και στη διάρκεια του πρώτου μισού του αιώνα, ιδρύθηκαν τουλάχιστον 25 θεολογικές σχολές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο μεταξύ, σε παγκόσμια κλίμακα, ο Προτεσταντισμός στρεφόταν ολοένα και περισσότερο προς την ιεραποστολή. Ο Βρετανός υποδηματοποιός και δάσκαλος Γουίλιαμ Κάρεϊ είχε πρωτοστατήσει το 1792 στην έκδοση του βιβλίου An Enquiry Into the Obligations of Christians to Use Means for the Conversion of the Heathens (Έρευνα για την Υποχρέωση που Έχουν οι Χριστιανοί να Χρησιμοποιούν Μέσα για τη Μεταστροφή των Ειδωλολατρών). Ενώ υπηρετούσαν στην Ινδία ως ιεραπόστολοι, ο Κάρεϊ και οι σύντροφοί του μετέφρασαν ολόκληρη την Αγία Γραφή ή μέρη της σε 40 και πλέον ινδικές και άλλες ασιατικές γλώσσες και διαλέκτους. Το έργο που έκαναν μερικοί από εκείνους τους πρώτους ιεραποστόλους, σ’ ό,τι αφορά τη διανομή των Αγίων Γραφών, είναι αξιέπαινο.

Η σχετικά νέα επιστήμη της Βιβλικής αρχαιολογίας έφτασε επίσης σε υψηλό επίπεδο, στη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Το 1799, Γάλλοι στρατιώτες στην Αίγυπτο ανακάλυψαν μια πλάκα από μαύρο βασάλτη, που τώρα ονομάζεται στήλη της Ροζέτης. Αυτή η πλάκα περιείχε την ίδια επιγραφή γραμμένη τρεις φορές, δυο φορές σε δύο διαφορετικές μορφές αιγυπτιακών ιερογλυφικών και μια φορά στην ελληνική. Έτσι αποδείχτηκε ανεκτίμητη για την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. Προτού περάσει πολύς καιρός, αποκωδικοποιήθηκαν και τα συγγράμματα στα οποία είχε χρησιμοποιηθεί η ασσυριακή σφηνοειδής γραφή. Έτσι, όταν άρχισαν οι ανασκαφές στην Ασσυρία και στην Αίγυπτο μετά από λίγο καιρό, τα έργα τέχνης που ήρθαν στο φως απέκτησαν καινούρια σημασία. Πολλές Βιβλικές αφηγήσεις επιβεβαιώθηκαν μέχρι τη μικρότερη λεπτομέρεια.

Ανάβουν τα Δικά τους Κεριά

Καθώς αυξανόταν το θρησκευτικό ενδιαφέρον, αυξανόταν και ο αριθμός των επίδοξων μεταρρυθμιστών. Εντούτοις, ήταν ολοφάνερο ότι δεν ήταν όλοι τους ειλικρινείς. Ο συγγραφέας Κένεθ Σ. Λατουρέτ, στον οποίο αναφερθήκαμε και παραπάνω, παραδέχεται ευθέως ότι μερικά από τα καινούρια θρησκεύματα «γεννήθηκαν εξαιτίας του φθόνου, της έριδας και της προσωπικής φιλοδοξίας». Αλλά είναι δύσκολο να αναμένει κανείς ότι, για την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας, ο Θεός θα διάλεγε μεταρρυθμιστές που είχαν αναμμένα τα κεριά της προσωπικής τους φιλοδοξίας.

Μέσα σ’ αυτό το χάος των προσωπικών κεριών που τρεμόσβηναν, η θεολογική σκέψη έπεσε σε σύγχυση. Η ανώτερη κριτική, που αποτελούσε κατά κύριο λόγο προϊόν των γερμανικών πανεπιστημίων, επανερμήνευσε τις Γραφές στο φως της «προηγμένης» επιστημονικής σκέψης. Οι ανώτεροι κριτικοί θεώρησαν την Αγία Γραφή απλώς ως το αρχείο των ιουδαϊκών θρησκευτικών εμπειριών. Αμφισβητήθηκε η αναγκαιότητα της αυθεντίας της Αγίας Γραφής για τον καθορισμό του τρόπου σωτηρίας, καθώς και η σοφία των ηθικών αρχών που αυτή υποστηρίζει.

Η ανώτερη κριτική βρήκε άμεση υποστήριξη, κυρίως ανάμεσα στους Προτεστάντες κληρικούς. Σύμφωνα με μια έκθεση, το 1897 ούτε ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού 20 Προτεσταντικών θεολογικών πανεπιστημίων στη Γερμανία δεν παρέμενε πιστό στις παραδοσιακές απόψεις σχετικά με το ποιος έγραψε την Πεντάτευχο ή το βιβλίο του Ησαΐα.

Ύστερα από λίγα χρόνια, το 1902, ξέσπασε διένεξη όσον αφορά την ανώτερη κριτική, σ’ ένα συνέδριο των Γενικών Συνελεύσεων των Πρεσβυτεριανών Εκκλησιών στη Σκωτία. Η εφημερίδα Edinburgh Evening News ανέφερε: «Σύμφωνα με τους ανώτερους κριτικούς, . . . η Αγία Γραφή αποτελεί συλλογή μυθικών ιστοριών, από τις οποίες ο κήρυκας μπορεί να πάρει μερικά στοιχεία ηθικής διδασκαλίας, ακριβώς όπως ο έμπειρος ηθικολόγος μπορεί να πάρει μερικά στοιχεία ηθικής διδασκαλίας από τους ‘Μύθους του Αισώπου’». Ωστόσο, αυτή η εφημερίδα παρατήρησε κατόπιν: «Οι εργατικές τάξεις δεν είναι ανόητες. Δεν θα πάνε στην εκκλησία για να ακούσουν ανθρώπους που ζουν οι ίδιοι μέσα σε μια διανοητική ομίχλη».

Ένα δεύτερο άρθρο, που δημοσιεύτηκε ύστερα από λίγες μέρες, ήταν ακόμη πιο δηκτικό και σχολίαζε: «Δεν ωφελεί να απαλύνουμε τις εντυπώσεις. Η Προτεσταντική εκκλησία είναι μια οργανωμένη υποκρισία και οι ηγέτες της είναι διαβόητοι ψεύτες. Έχουμε πράγματι φτάσει στο σημείο που, αν ζούσε σήμερα ο συγγραφέας του βιβλίου ‘Age of Reason’ (Εποχή της Λογικής), δεν θα λεγόταν κοροϊδευτικά Θωμάς Πέιν ο άπιστος, αλλά Σεβασμιότατος Θωμάς Πέιν, Διδάκτωρ Θεολογίας, Καθηγητής της Εβραϊκής Γλώσσας και της Εξήγησης της Παλαιάς Διαθήκης, στο Ε[νωμένο] Ε[λεύθερο] Κολέγιο της Γλασκώβης. Χωρίς καμιά δυσκολία, θα κήρυττε από τον Προτεσταντικό άμβωνα . . . [και] θα έπαιρνε έναν παχυλό μισθό ως θεολόγος».

Θρησκευτική Αντίδραση

Από τότε που ξεκίνησε, ο Προτεσταντισμός τόνιζε την προσωπική μεταστροφή και τη Χριστιανική εμπειρία, βασιζόταν κυρίως στη Γραφή και υποτιμούσε τη σημασία των ιερών μυστηρίων και της παράδοσης.

Στις δεκαετίες του 1830 και του 1840, πολλοί Προτεστάντες Ευαγγελικοί άρχισαν να διακηρύττουν την ερχόμενη δεύτερη έλευση του Χριστού και, μαζί μ’ αυτήν, την έναρξη της Χιλιετίας. Ο Γουίλιαμ Μίλερ, αγρότης από τη Νέα Υόρκη, τόλμησε να πει ότι η δεύτερη έλευση μπορεί να γινόταν γύρω στο 1843. Αυτό το χιλιαστικό κίνημα βοήθησε να τεθούν τα θεμέλια για ένα πιο εξέχον και πιο μαχητικό είδος Ευαγγελικής θρησκείας, που έγινε τελικά γνωστό ως Θεμελιωτισμός.

Ο Θεμελιωτισμός αποτελούσε κυρίως αντίδραση ενάντια στο σκεπτικισμό, στην ελεύθερη σκέψη, στον ορθολογισμό και στην ηθική ανεκτικότητα που είχε υποθάλψει ο απελευθερωμένος Προτεσταντισμός. Υιοθέτησε αργότερα το όνομά του, από μια σειρά 12 συγγραμμάτων, που είχαν τον τίτλο The Fundamentals (Τα Θεμέλια) και εκδόθηκαν μεταξύ των ετών 1909 και 1912 από το Βιβλικό Ινστιτούτο Μούντι.

Ο Θεμελιωτισμός, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, έγινε πασίγνωστος από τις επιτυχημένες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές διακονίες, από τα Βιβλικά του ινστιτούτα και τις πασίγνωστες συναισθηματικές συναθροίσεις θρησκευτικής αναβίωσης. Αλλά πρόσφατα, η υπόληψή του υπέστη πλήγμα εξαιτίας των ανάρμοστων οικονομικών και σεξουαλικών δραστηριοτήτων μερικών από τους πιο εξέχοντες ηγέτες του. Ο Θεμελιωτισμός έχει επίσης επικριθεί για την αυξημένη πολιτική του δραστηριότητα, κυρίως από το 1979, όταν σχηματίστηκε η Ηθική Πλειονότητα (Moral Majority), που διαλύθηκε πρόσφατα.

Ο Θεμελιωτισμός, ενώ ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται την Αγία Γραφή, στην πραγματικότητα, έχει ταυτόχρονα υπονομεύσει την αυθεντία της. Ένας τρόπος με τον οποίο το έχει κάνει αυτό είναι με την κατά γράμμα ερμηνεία των περικοπών που είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να εκληφθούν κατά γράμμα. Ένα παράδειγμα γι’ αυτό αποτελεί ο ισχυρισμός ότι, σύμφωνα με την αφήγηση της Γένεσης, η γη δημιουργήθηκε σε 6 κατά γράμμα 24ωρες δημιουργικές ημέρες. Είναι φανερό ότι αυτές ήταν συμβολικές ημέρες πολύ μεγαλύτερης διάρκειας. (Παράβαλε Γένεσις 2:3, 4· 2 Πέτρου 3:8.) Άλλοι τρόποι με τους οποίους ο Θεμελιωτισμός υπονομεύει την Αγία Γραφή είναι με το να διδάσκει αντιγραφικά δόγματα, όπως τα αιώνια βάσανα στον πύρινο άδη, και σε μερικές περιπτώσεις με το να προωθεί κανόνες διαγωγής διαφορετικούς από εκείνους που απαιτεί η Γραφή, όπως το να απαγορεύει την κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών ή το να βάφονται οι γυναίκες. Μ’ αυτούς τους τρόπους, ο Θεμελιωτισμός έχει κάνει τους ανθρώπους να απορρίπτουν το άγγελμα της Αγίας Γραφής ως απλοϊκό, παράλογο και αντιεπιστημονικό.

Ζήτημα Χρόνου

Σαφώς, αυτό που χρειαζόταν ήταν η αποκατάσταση—η αποκατάσταση της αληθινής λατρείας! Όπως όμως λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:1, ΜΝΚ: ‘Για το κάθε πράγμα υπάρχει προσδιορισμένος καιρός’.

Τον πρώτο αιώνα, ο Ιησούς δραστηριοποίησε και πάλι την αληθινή λατρεία με τη μορφή της Χριστιανοσύνης. Ωστόσο, προφήτεψε ότι θα υπήρχε αποστασία. Είπε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί, σαν το σιτάρι, και οι ψευτοχριστιανοί, σαν τα ζιζάνια, θα ‘αύξαναν μαζί μέχρι το θερισμό’. Τότε, οι άγγελοι θα ‘συνέλεγαν τα ζιζάνια και θα τα κατέκαιαν’, ενώ οι αληθινοί Χριστιανοί θα συγκεντρώνονταν στην εύνοια του Θεού. (Ματθαίος 13:24-30, 37-43) Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, έφτασε ο προσδιορισμένος καιρός γι’ αυτή την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας.

Ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας το 1852 και, από παιδί ακόμη, εκδήλωσε μεγάλο ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή. Λίγο μετά τα είκοσι, έπαψε να ενδιαφέρεται για την οικογενειακή επιχείρηση και αφιέρωσε όλο του το χρόνο στο κήρυγμα. Ως το 1916, που πέθανε σε ηλικία 64 χρονών, αναφέρεται ότι είχε κάνει περισσότερες από 30.000 ομιλίες και είχε γράψει βιβλία που αποτελούνταν συνολικά από 50.000 και πλέον σελίδες.

Ενώ αναγνώριζε το αξιέπαινο έργο που είχαν κάνει άλλα άτομα για την προώθηση της Αγίας Γραφής, ο Ρώσσελ συνειδητοποίησε ότι απλώς η μετάφραση, η εκτύπωση και η διανομή της Αγίας Γραφής δεν αρκεί. Έτσι, το 1879 άρχισε να εκδίδει το περιοδικό που είναι σήμερα γνωστό με το όνομα Η Σκοπιά. Το πρώτο τεύχος του έλεγε: «Έχουμε την τάση να ρωτάμε: ‘Τι λέει η εκκλησία μου’ για οποιοδήποτε ερώτημα, αντί να ρωτάμε: ‘Τι λένε οι Γραφές;’ Μελετάται πάρα πολύ η θεολογία· δεν μελετάται όμως αρκετά η Αγία Γραφή. Ας διεξάγουμε, λοιπόν, την έρευνα, κάνοντας τη σκέψη ότι ‘Οι Γραφές μπορούν να μας σοφίσουν’ και ότι ‘η μαρτυρία του Κυρίου είναι πιστή και σοφίζει τον απλό’».

Σήμερα, αφού έχει συμπληρώσει 110 χρόνια αδιάκοπης έκδοσης, Η Σκοπιά (που εκδίδεται τώρα σε 106 γλώσσες και κυκλοφορεί σε 13 και πλέον εκατομμύρια αντίτυπα το τεύχος) εξακολουθεί να εξετάζει το Λόγο του Θεού. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μάθει να εκτιμούν τη βοήθεια που δίνει αυτό το περιοδικό για τη μελέτη, την κατανόηση και την εφαρμογή των όσων διδάσκει η Αγία Γραφή.

Ο Ρώσσελ διέφερε από πολλούς συγχρόνους του, που ήταν υπέρμαχοι της μεταρρύθμισης, γιατί δεν κήρυξε μια ειδική μέθοδο προσέγγισης στον Θεό, δεν καυχήθηκε ότι είχε οράματα ή αποκαλύψεις από τον Θεό, δεν ανακάλυψε εσωτερικά αγγέλματα με τη μορφή απόκρυφων βιβλίων ή με κάποια άλλη μορφή και δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν ικανός να θεραπεύει τους σωματικά αρρώστους. Επιπλέον, δεν αξίωσε ότι μπορούσε να ερμηνεύει την Αγία Γραφή. Ως πρόθυμο όργανο στα θεϊκά χέρια, αυτός αντιστάθηκε σ’ όλους τους πειρασμούς που θα τον έκαναν να επιτρέψει στο ‘δικό του κερί’ να επισκιάσει το θεϊκό φως.

«Πρέπει να τιμάται και να διακηρύττεται η αλήθεια, κι όχι ο δούλος της», έγραψε ο Ρώσσελ το 1900, προσθέτοντας: «Επικρατεί πολύ η τάση να τιμούν τον κήρυκα για την αλήθεια που κηρύττει, ενώ ξεχνούν ότι όλη η αλήθεια προέρχεται από τον Θεό, ο οποίος χρησιμοποιεί τον έναν ή τον άλλο δούλο για να τη διακηρύττει, όπως του είναι ευάρεστο». Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι συγγραφείς και οι μεταφραστές των εκδόσεων της Σκοπιάς, καθώς και τα μέλη της Επιτροπής Μετάφρασης Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής, προτιμούν να παραμένουν ανώνυμα.

Ενθρονίζεται ο Βασιλιάς του Θεού!

Τον πρώτο αιώνα, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ανακοίνωσε την επικείμενη εμφάνιση του Ιησού, ως του διορισμένου από τον Θεό Βασιλιά. Τον 19ο αιώνα, είχε έρθει ο καιρός να ανακοινωθεί η επικείμενη εμφάνιση αυτού του Βασιλιά με ουράνια εξουσία. Σε αρμονία μ’ αυτό, Η Σκοπιά της Σιών διακήρυξε στο τεύχος του Μαρτίου 1880: «‘Οι Καιροί των Εθνών’ εκτείνονται μέχρι το 1914, και η ουράνια βασιλεία δεν θα έχει πλήρη εξουσία μέχρι τότε».

Έτσι η ομάδα που είναι σήμερα γνωστή με το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά έγινε γνωστή πριν από εκατό και πλέον χρόνια από το ότι γνωστοποίησε πως το έτος 1914 θα σημείωνε την έναρξη της Βασιλείας του Θεού. Η ενθρόνιση του Βασιλιά του Θεού αποτελούσε ένα προκαταρκτικό βήμα προς το τελικό σβήσιμο του κεριού της ψεύτικης θρησκείας που τρεμοσβήνει, έτσι ώστε αυτό να μην επισκιάζει πια το θεϊκό φως.

Καθώς ο 19ος αιώνας πλησίαζε στο τέλος του, η θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου δεν είχε τα απαραίτητα τεκμήρια που θα την προσδιόριζαν ως δούλη του Θεού. Της άξιζε να την εγκαταλείψει ο Θεός. Ο καιρός της κρίσης της πλησίαζε. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά μ’ αυτό στο επόμενο τεύχος μας.

[Πλαίσιο στη σελίδα 18]

Μερικά «Αργοπορημένα» Παιδιά της Μεταρρύθμισης

Εκκλησία του Χριστού, Επιστήμονα: Αυτό το θρησκευτικό κίνημα είναι κοινώς γνωστό ως Χριστιανοί Επιστήμονες. Ιδρύθηκε το 1879 από τη Μαίρη Μπέικερ Έντι, που έδινε μεγάλη σημασία στην υγεία. Αναφέρεται ότι αυτή ανέλαβε αμέσως από ένα σοβαρό ατύχημα, το 1866, πράγμα που την έπεισε πως είχε ανακαλύψει τις αρχές που καθιστούσαν ικανό τον Ιησού να θεραπεύει τους αρρώστους και να ανασταίνει τους νεκρούς. Το βιβλίο της Science and Health With Key to the Scriptures (Επιστήμη και Υγεία με Κλείδα δια τας Γραφάς), που εκδόθηκε το 1875, διδάσκει ότι το πνευματικό μέρος υπερισχύει του σωματικού, ότι η αμαρτία, η ασθένεια, ο θάνατος και άλλα αρνητικά πράγματα αποτελούν αυταπάτες που μπορούν να νικηθούν με τη γνώση της αλήθειας και με θετική σκέψη σε αρμονία με τον Νου, δηλαδή τον Θεό.

Μαθητές του Χριστού: Αυτή η εκκλησία σχηματίστηκε το 1832 από ορισμένους Αμερικανούς Πρεσβυτεριανούς που ήταν υπέρμαχοι της αποκατάστασης. Το σύνθημά τους ήταν: «Όπου μιλάνε οι Γραφές, μιλάμε κι εμείς· όπου μένουν σιωπηλές οι Γραφές, μένουμε σιωπηλοί κι εμείς». Ένα εγκυκλοπαιδικό σύγγραμμα λέει ότι αυτοί είναι «πολύ ανεκτικοί σε δογματικά και θρησκευτικά ζητήματα». Τα μέλη αυτής της εκκλησίας επέτρεψαν στην πολιτική να τους διχάσει σοβαρά στη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου των Η.Π.Α. Το 1970 υπήρχαν 118 θρησκεύματα, περιλαμβανομένων και των Εκκλησιών του Χριστού που σχηματίστηκαν το 1906.

Στρατός της Σωτηρίας: Ο Γουίλιαμ Μπουθ ίδρυσε αυτή τη θρησκευτική ομάδα, που είναι οργανωμένη με στρατιωτικά πρότυπα. Ο Μπουθ εντάχθηκε στη διακονία των Μεθοδιστών λίγο μετά τα 20, κι έγινε ανεξάρτητος ευαγγελιστής το 1861. Αυτός και η γυναίκα του ίδρυσαν μια αποστολή κηρύγματος στους φτωχούς, στο Ιστ Εντ του Λονδίνου. Το όνομα της ομάδας αυτής, που ήταν Χριστιανική Αποστολή, άλλαξε το 1878 κι έγινε Στρατός της Σωτηρίας. Ο Στρατός της Σωτηρίας επιζητεί να «σώσει ψυχές», προσφέροντας κοινωνική βοήθεια σε άτομα που είναι άστεγα, πεινασμένα, μη προνομιούχα ή υφίστανται κακομεταχείριση.

Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας: Αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα 200 περίπου θρησκεύματα των Αντβεντιστών. Πήραν αυτό το όνομα επειδή πιστεύουν στη δεύτερη έλευση (advent [αντβέντ], στην αγγλική) του Χριστού. Οι Αντβεντιστές προέρχονται από το κίνημα του Βαπτιστή λαϊκού διακόνου Γουίλιαμ Μίλερ, που εκδηλώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1840. Επειδή διδάσκουν ότι οι Δέκα Εντολές εξακολουθούν να ισχύουν, οι Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας τηρούν κατά γράμμα το Σάββατο. Μερικά μέλη αποδίδουν σχεδόν Βιβλική έμπνευση στα συγγράμματα της Έλεν Γκουλντ Γουάιτ, που συγκαταλέγεται στα πιο επιφανή ηγετικά στελέχη της ομάδας αυτής και η οποία αξιούσε ότι είχε διαφωτιστεί μέσω μιας σειράς θεϊκών οραμάτων.

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Η στήλη της Ροζέτης συνέβαλε στην επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η Αγία Γραφή είναι αληθινή

[Ευχαριστίες]

Courtesy of the Trustees of the British Museum