Οι Νεαροί Ρωτούν . . .
Γιατί Καβγαδίζουν Συνεχώς η Μαμά με τον Μπαμπά;
Έχω πολλά προβλήματα στην οικογένειά μου, και δεν ξέρω τι να κάνω. Του μπαμπά μου του αρέσει να ξεφωνίζει με την παραμικρή αιτία. Και η μαμά μου ξεφωνίζει με την παραμικρή αιτία. Αν ο μπαμπάς μου γυρίσει στο σπίτι από τη δουλειά του και δεν βρει τίποτα να φάει, αρχίζει να ξεφωνίζει στη μαμά μου.—Ένα 12χρονο κορίτσι.
Ανησυχώ πολύ μήπως οι γονείς μου πάρουν διαζύγιο. Φυσικά, εγώ τους αγαπώ και τους δυο και θέλω να είμαι και με τους δυο πάντοτε, εκείνοι όμως καβγαδίζουν για οικονομικά θέματα κι ένα σωρό άλλες ανοησίες.—Ένα 10χρονο αγόρι.
ΚΑΤΑ την άποψή σου, οι γονείς θα πρέπει να αγαπούν και να νοιάζονται ο ένας τον άλλον. Θα πρέπει να είναι πάνσοφοι, παντογνώστες, ευγενικοί και να λαβαίνουν υπόψη τους τα συναισθήματα των άλλων. Θα πρέπει να συμφωνούν απόλυτα σε όλα σχεδόν τα ζητήματα. Κι αν έχουν κάποια μικροδιαφορά απόψεων, θα πρέπει να συζητούν τα ζητήματα ήρεμα, ήσυχα και χωρίς εσύ να ακούς τίποτα. Απλούστατα δεν θα πρέπει να μαλώνουν.
Μπορεί όμως να έχεις διαπιστώσει, προς απογοήτευσή σου, ότι μερικές φορές οι γονείς διαφωνούν—και όχι πάντα ήρεμα και ήσυχα. Πρόκειται για τους δικούς σου γονείς και το να τους βλέπεις να τσακώνονται σε πληγώνει πιο βαθιά απ’ όσο μπορούν να εκφράσουν τα λόγια. Ένας νεαρός παραδέχτηκε πως όταν οι γονείς του καβγάδιζαν, «μερικές φορές ένιωθα σαν να σχίζονταν τα σωθικά μου».
Γιατί Καβγαδίζουν οι Γονείς
Πράγματι, θα ήταν θαυμάσιο να τηρούν πάντοτε οι μητέρες ‘το νόμο της στοργικής καλοσύνης στη γλώσσα τους’ και να μη λένε ποτέ σκληρές κουβέντες. (Παροιμίαι 31:26, ΜΝΚ) Θα ήταν ακόμα πιο καλό να μην ένιωθαν ποτέ οι πατέρες ‘πικρό θυμό για’ τη γυναίκα τους. (Κολοσσαείς 3:19, ΜΝΚ) Αλλά η Αγία Γραφή λέει: «Όλοι μας κάνουμε πολλά σφάλματα. Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος».—Ιακώβου 3:2, ΝΔΜ.
Ναι, οι γονείς σου είναι ατελείς. Κατά κανόνα, μπορεί να ‘ανέχονται ο ένας τον άλλο με αγάπη’. (Εφεσίους 4:2, ΝΔΜ) Αλλά δεν θα πρέπει να εκπλήσσεσαι αν, κάπου-κάπου, αναπτύσσονται εκνευρισμοί που εκδηλώνονται με τη μορφή λογομαχίας.
Να θυμάσαι, επίσης, ότι αυτοί είναι ‘καιροί δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους’. (2 Τιμόθεον 3:1, ΜΝΚ) Οι πιέσεις που προκαλούνται από το να βγάζει κανείς τα προς το ζην, να πληρώνει τους λογαριασμούς, να διεξάγει αγώνα με το κλίμα που επικρατεί στον τόπο εργασίας του—όλα αυτά τα πράγματα προξενούν μεγάλη ένταση στο γάμο. Και υπάρχουν ιδιαίτερες πιέσεις όταν και οι δυο γονείς έχουν κοσμική εργασία. Απλώς και μόνο η απόφαση για το ποιος θα μαγειρέψει και θα καθαρίσει μπορεί να γίνει πηγή διένεξης.
Πώς Μπορεί να Νιώθεις με τους Καβγάδες τους
Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που υποκινεί τις διαφωνίες των γονέων σου, εσύ μπορεί να γίνεσαι ράκος όταν τους ακούς να μαλώνουν. Η συγγραφέας Λίντα Μπερντ Φρανκλ εξηγεί ότι τα παιδιά έχουν την τάση να «εξυψώνουν τους γονείς τους σε ανώτερα επίπεδα. Το νεαρό παιδί δεν βλέπει τη μητέρα ή τον πατέρα του ως άτομο που έχει τις δικές του χαρακτηριστικές ιδιορρυθμίες ή αδυναμίες, αλλά ως πλάσμα ουρανοκατέβατο, ακέραιο σαν βράχο, που μοναδικό του σκοπό έχει να το υπηρετεί και να το προστατεύει». Το να βλέπεις τους γονείς σου να λογομαχούν σε οδηγεί σε μια οδυνηρή αναγνώριση: οι γονείς σου δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο ‘ακέραιοι σαν βράχοι’ όσο νόμιζες. Αυτή η αναγνώριση μπορεί να διαταράξει τα ίδια τα θεμέλια της συναισθηματικής σου σταθερότητας και να ξεσηκώσει κάθε είδους φόβο.
Το Περιοδικό για το Γάμο και την Οικογένεια (Journal of Marriage and the Family) αναφέρει: «Απ’ όλα τα παιδιά του δημοτικού που έδωσαν συνέντευξη στην πρόσφατη Εθνική Έρευνα Σχετικά με τα Παιδιά, τα μισά και πλέον είπαν ότι φοβούνται όταν οι γονείς τους μαλώνουν». Ένα νεαρό κορίτσι, ονόματι Σίντι, εκφράστηκε ως εξής: «Κάθε τόσο η μητέρα μου κι ο πατέρας μου μαλώνουν πολύ. Εγώ νιώθω μεγάλο φόβο και πηγαίνω στο κρεβάτι μου. Αναρωτιέμαι πότε θα τελειώσει αυτό».
Οι καβγάδες για τα χρήματα—συνηθισμένο θέμα διαμάχης μεταξύ αντρογύνων—μπορεί να σου προξενήσουν το φόβο ότι η οικογένειά σου είναι στα πρόθυρα οικονομικής καταστροφής. Κι όταν είσαι εσύ το επίκεντρο του καβγά (‘Αν δεν φερθείς με περισσότερη αυστηρότητα, θα γίνει ένα κακομαθημένο παλιόπαιδο!’) μπορεί ακόμα και να φοβάσαι ότι κατά κάποιον τρόπο φταις εσύ για τον καβγά.
Ενοχλητικές είναι επίσης και οι σκληρές μάχες για πράγματα που φαίνονται ασήμαντα. (‘Βαρέθηκα πια να έρχομαι στο σπίτι και να μην είναι έτοιμο το φαγητό!’) Αυτοί οι διαρκείς διαπληκτισμοί ξεκινάνε συχνά από κάποια πιο βαθιά μνησικακία μεταξύ των γονέων σου. Είναι ευνόητο ότι μπορεί να αρχίσεις να ανησυχείς μήπως οι γονείς σου βαδίζουν προς το διαζύγιο. Η απειλή που διαγράφεται για ένα ενδεχόμενο ξέσπασμα «σε κάνει να μη νιώθεις άνετα στο σπίτι και να μη θέλεις να διακινδυνεύσεις να φέρεις τους φίλους σου».—Προβλήματα στο Σπίτι (Trouble at Home), της Σάρα Γκίλμπερτ.
Επίσης, οι διαμάχες των γονέων σου μπορεί να προκαλούν συγκρούσεις πιστότητας που σου ραγίζουν την καρδιά. Όπως το έθεσε το Περιοδικό για το Γάμο και την Οικογένεια, «αν είσαι συνδεδεμένος με τον ένα γονέα, μπορεί να υπάρχει ο κίνδυνος να σε απορρίψει ο άλλος». Νιώθοντας φόβο μήπως πεις ή κάνεις κάτι που θα μπορούσε να δώσει την εντύπωση ότι παίρνεις το μέρος κάποιου, μπορεί να νιώθεις εκνευρισμό κάθε φορά που βρίσκεσαι μαζί με τους γονείς σου, έχοντας το φόβο πως θα σε παρασύρουν στη διαμάχη τους.
‘Άραγε θα Πάρουν Διαζύγιο;’
Αυτό είναι απίθανο. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι, σε κάποιο βαθμό, η ένταση συνοδεύει όλους τους γάμους. Στο εδάφιο 1 Κορινθίους 7:28, ο Παύλος προειδοποιεί πως αυτοί που παντρεύονται ‘θα έχουν θλίψη στη σάρκα’ τους, ή αλλιώς «πόνο και θλίψη σ’ αυτή τη σαρκική ζωή». (Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Συνεπώς, απλώς και μόνο το γεγονός ότι οι γονείς διαφωνούν, ακόμα κι αν αυτό γίνεται αρκετά ζωηρά, δεν σημαίνει ούτε κατά διάνοια πως δεν αγαπούν πια ο ένας τον άλλο ή πως επίκειται διαζύγιο. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ακόμα κι άνθρωποι που νοιάζονται βαθιά ο ένας τον άλλο μπορεί να συγκρούονται κατά καιρούς.
Η Σάρα, η σύζυγος του Αβραάμ, αποτελεί για τις Χριστιανές γυναίκες παράδειγμα συζυγικής υποταγής. (1 Πέτρου 3:6) Ωστόσο, όταν αυτή διέκρινε ότι ο Ισμαήλ, γιος του Αβραάμ από τη δούλα Άγαρ, αποτελούσε απειλή για την ευημερία του άλλου γιου τού Αβραάμ, του Ισαάκ, εξέφρασε τα συναισθήματά της με αποφασιστικότητα. ‘Διώξε αυτή τη δούλη και το γιο της’, είπε η Σάρα, ‘γιατί δεν πρόκειται να είναι κληρονόμος ο γιος της δούλης αυτής μαζί με το γιο μου, τον Ισαάκ!’ (Γένεσις 21:9, 10) Αναμφίβολα φούντωσαν κάποια αισθήματα γαμήλιας έντασης! Αλλά δεν προκλήθηκε μακροπρόθεσμη βλάβη. Μάλιστα, με την προτροπή του Θεού, ο Αβραάμ ενήργησε σύμφωνα με το αίτημά της!
Είναι λοιπόν πολύ πιθανό, οι διαφωνίες των γονέων σου να φαίνονται σ’ εσένα πολύ πιο σημαντικές απ’ ό,τι φαίνονται σ’ εκείνους. Η νεαρή Μάργκαρετ το ανακάλυψε αυτό όταν προσπάθησε να διακόψει κάποια λογομαχία των γονέων της, ξεφωνίζοντας «Πάψ’ τε να τσακώνεστε!», ίσα-ίσα για να πάρει την απάντηση: «Απλώς έχουμε ένα καβγαδάκι».
Έτσι, οι περισσότερες εκρήξεις θυμού που σημειώνονται στην οικογένεια διαρκούν λίγο και ξεχνιούνται γρήγορα—ειδικά αν οι γονείς σου είναι θεοφοβούμενοι και εφαρμόζουν τη συμβουλή να ‘είστε ευγενικοί ο ένας προς τον άλλον, τρυφερά συμπονετικοί, να συγχωρείτε πρόθυμα ο ένας τον άλλον ακριβώς όπως κι ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρεσε πρόθυμα εσάς’. (Εφεσίους 4:32, ΜΝΚ) Ναι, το πιο πιθανό είναι ότι οι γονείς σου θα ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους χωρίς τη δική σου βοήθεια.
«Πρώτα Μαλώνουν κι Έπειτα Σηκώνουν Χέρι»
Εντούτοις, δεν επιλύονται τόσο εύκολα όλα τα συζυγικά προβλήματα. Μια εφτάχρονη έρευνα που περιέλαβε 2.000 περίπου οικογένειες των Η.Π.Α. αποκάλυψε ότι «κάθε χρόνο περίπου ένα στα έξι ζευγάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες προβαίνει σε μία τουλάχιστον πράξη βίας κατά του ή της συντρόφου. . . . Πολύ πιθανόν αυτή η εκτίμηση να υστερεί σημαντικά σε σχέση με την πραγματικότητα». Ένας έφηβος περιέγραψε συνοπτικά τις διαμάχες των γονέων του ως εξής: «Πρώτα μαλώνουν κι έπειτα σηκώνουν χέρι».
Αν είναι έτσι η κατάσταση και στο δικό σου σπίτι, τότε πραγματικά υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο γάμο των γονέων σου. Ίσως μάλιστα απειλείται στ’ αλήθεια και η σωματική σου ασφάλεια—ή των γονέων σου. Η Μαρί, μια κοπέλα της οποίας η μητέρα τσακωνόταν τακτικά με τον αλκοολικό πατέρα, θυμάται: «Φοβόμουν. Πίστευα ότι ο πατέρας θα τραυμάτιζε τη μητέρα μου ή ότι εκείνη θα τραυμάτιζε αυτόν».
Σοβαρή ανησυχία προξενούν και οι γονείς που αποφεύγουν τις εκδηλώσεις σωματικής βίας, αλλά επιτίθενται ο ένας στον άλλον προφορικά, με ‘κακεντρεχή πικρία και θυμό και οργή και στρίγκλισμα και υβριστική ομιλία’. (Εφεσίους 4:31, ΜΝΚ) Παρόμοια, οι γονείς οι οποίοι εξακοντίζουν προφορικά βέλη, που υπαινίσσονται έλλειψη σεξουαλικής ικανοποίησης ή ακόμα και απιστία, δίνουν σαφή σημάδια ότι μπορεί να υπάρχουν σοβαρά συζυγικά προβλήματα.
Μάλιστα σε μερικές οικογένειες υπάρχουν ιδιαίτερες πηγές διαμάχης, λόγου χάρη ο αλκοολισμός ή τα ναρκωτικά. Ή μπορεί ο ένας γονέας να είναι Χριστιανός και ο άλλος άπιστος. Ο Ιησούς Χριστός πρόβλεψε ότι αυτή η κατάσταση θα ‘διαχώριζε’ την οικογένεια. Μπορεί να προκύψει σοβαρή ένταση στο γάμο.—Ματθαίος 10:35.
Τι πρέπει να κάνεις λοιπόν, αν ο γάμος των γονέων σου φαίνεται να διατρέχει πραγματικό κίνδυνο; Μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο εκτός από το να κάθεσαι και να παρακολουθείς με απελπισία; Αυτό θα είναι το θέμα ενός μελλοντικού άρθρου.
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Οι συζυγικές εκρήξεις θυμού αποδεικνύονται πολύ δυσάρεστες για τους εφήβους
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Η εφαρμογή των αρχών της Αγίας Γραφής αποκαθιστά την ειρήνη