Το Παρελθόν της Θρησκείας Δείχνει το Μέλλον Της

Μέρος 22ο: 1900 κι Έπειτα—Η Ψεύτικη Θρησκεία Πλήττεται από το Παρελθόν Της!

«Το κλειδί για το μέλλον ενός κράτους έγκειται στο παρελθόν του».

ΒΑΒΥΛΩΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ—έτσι αποκαλεί η Αγία Γραφή την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, συνδέοντάς την με το αρχαίο κράτος της Βαβυλώνας. (Αποκάλυψις 18:2) Όσα συνέβησαν σ’ εκείνη την αρχαία αυτοκρατορία δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τη σύγχρονη συνονόματή της. Μέσα σε μια μόνο νύχτα, το 539 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία (Π.Κ.Χ.), η Βαβυλώνα έπεσε στους Μήδους και στους Πέρσες, που είχαν αρχηγό τον Κύρο το Μέγα. Τα επιτιθέμενα στρατεύματα, αφού άλλαξαν το ρου του Ποταμού Ευφράτη που περνούσε μέσα από την πόλη, μπόρεσαν να μπουν αθέατα περνώντας από την κοίτη του ποταμού.

Ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, που είναι βασιλιάς ανώτερος από τον Κύρο, θα πετύχουν μια παρόμοια νίκη επί της άπιστης Βαβυλώνας της Μεγάλης. Η Αγία Γραφή την περιγράφει σαν μια μεγάλη πόρνη που κάθεται σε πολλά νερά, πράγμα το οποίο δείχνει την υποστήριξη που της προσφέρουν «λαοί και όχλοι και έθνη και γλώσσαι». Αλλά πριν από την καταστροφή, αυτή η υποστήριξη, σαν «τον ποταμόν τον μέγαν τον Ευφράτην», πρέπει να ‘στερέψει, για να ετοιμαστεί ο δρόμος των βασιλιάδων από την ανατολή του ήλιου’.—Αποκάλυψις 16:12· 17:1, 15.

Οι αποδείξεις για το ότι αυτό το στέρεμα λαβαίνει χώρα σήμερα θα ήταν ανεκτίμητες για τον προσδιορισμό της ψεύτικης θρησκείας. Υπάρχουν τέτοιες αποδείξεις;

Οι Λαμπρές Προοπτικές Σβήνουν

Όταν έμπαινε ο 20ός αιώνας, ένας στους τρεις κατοίκους της γης ομολογούσε ότι ήταν Χριστιανός. Οι προοπτικές του Χριστιανικού κόσμου ήταν λαμπρές. Το 1900, ο ευαγγελιστής και Νομπελίστας Τζον Ρ. Μοττ, εκφράζοντας απόλυτη αισιοδοξία, εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Ο Εκχριστιανισμός του Κόσμου Μέσα σ’ Αυτή τη Γενιά (The Evangelization of the World in This Generation).

Αλλά «ο 20ός αιώνας», παραδέχεται η Παγκόσμια Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια (World Christian Encyclopedia), «έχει αποδειχτεί τρομακτικά διαφορετικός απ’ αυτές τις προσδοκίες». Η ίδια εγκυκλοπαίδεια—εξηγώντας ότι, «το 1900, κανένας δεν περίμενε τις μαζικές αποσκιρτήσεις από τη Χριστιανοσύνη που συνέβησαν αργότερα στη Δυτική Ευρώπη εξαιτίας της προσκόλλησης στα εγκόσμια, στη Ρωσία και κατόπιν στην Ανατολική Ευρώπη εξαιτίας του Κομμουνισμού, και στην αμερικανική ήπειρο εξαιτίας του υλισμού»—λέει ότι αυτές, καθώς και άλλες «ψευτοθρησκείες», αναπτύχθηκαν ταχύτατα· «ενώ αποτελούσαν μόνο το 0,2% της ανθρωπότητας, το 1900, . . . έφτασαν το 20,8% το 1980».

Αυτές οι «μαζικές αποσκιρτήσεις» άδειασαν στην κυριολεξία τις εκκλησίες της Δυτικής Ευρώπης. Από το 1970, η Λουθηρανική Εκκλησία στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει χάσει πάνω από το 12 τοις εκατό των μελών της. Το ένα τρίτο και πλέον των εκκλησιών στην Ολλανδία έχουν κλείσει· μερικές έχουν μετατραπεί σε αποθήκες, εστιατόρια, διαμερίσματα, ακόμη και ντισκοτέκ. Και στη Βρετανία, σχεδόν μία στις οχτώ Αγγλικανικές εκκλησίες που υπήρχαν πριν από 30 χρόνια δεν χρησιμοποιείται πια. Δεν είναι άξιο απορίας το παράπονο που εξέφρασε ένας κληρικός, μιλώντας πέρυσι σ’ ένα συνέδριο Ευρωπαίων Προτεσταντών θεολόγων και κληρικών, ότι δηλαδή «η πρώην ‘Χριστιανική Δύση’ δεν μπορεί πια να αυτοαποκαλείται Χριστιανική. . . . Η Ευρώπη έχει γίνει ιεραποστολικός αγρός».

Εντούτοις, το πρόβλημα προχωράει ακόμη πιο πέρα από το Χριστιανικό κόσμο και την Ευρώπη. Για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι σ’ όλο τον κόσμο ο αγνωστικισμός αφαιρεί από το Βουδισμό 900.000 άτομα το χρόνο.

Έλλειψη «Προσωπικού»

«Για να ξεσηκώσεις ένα χωριό, πρέπει να ξεσηκώσεις πρώτα τους ιερείς του», συμβουλεύει μια ιαπωνική παροιμία. Αλλά ποιους ιερείς; Στη δεκαετία που προηγήθηκε του 1983, ο αριθμός των Καθολικών ιερέων μειώθηκε παγκόσμια κατά 7 τοις εκατό. Και μέσα σε 15 χρόνια, ο αριθμός των καλογριών μειώθηκε κατά 33 τοις εκατό. Στο μεταξύ, οι προοπτικές για αντικατάσταση όλων αυτών των ατόμων δεν είναι αισιόδοξες. Σε λιγότερο από 20 χρόνια, οι εγγραφές στις Καθολικές ιερατικές σχολές των Ηνωμένων Πολιτειών μειώθηκαν κατακόρυφα, από 48.992 σε 11.262.

Τα Καθολικά τάγματα υποφέρουν κι αυτά. Κάποτε η Εταιρία του Ιησού, που ιδρύθηκε το 1534 στο Παρίσι, από τον Ιγνάτιο Λογιόλα, στην ουσία έλεγχε την εκπαίδευση σε αρκετές χώρες. Τα μέλη της, που ονομάζονται κοινώς Ιησουίτες, ηγούνταν στο ιεραποστολικό έργο. Αλλά από το 1965, ο αριθμός των μελών της μειώθηκε κατά το ένα τέταρτο και πλέον.

Η μείωση του «προσωπικού» είναι κάτι αρκετά άσχημο· ακόμη χειρότερο όμως είναι το γεγονός ότι πολλοί απ’ αυτούς που το απαρτίζουν δεν είναι πια αξιόπιστοι. Αυξάνεται ο αριθμός των ιερέων και των καλογριών που αντιτίθενται στην εκκλησιαστική πολιτική σχετικά με την αγαμία, τον έλεγχο των γεννήσεων και το ρόλο που παίζουν οι γυναίκες στη θρησκεία. Αυτό φάνηκε τον Ιανουάριο του 1989, όταν 163 Ευρωπαίοι Καθολικοί θεολόγοι εξέδωσαν μια δημόσια δήλωση—μέχρι την 1η Μαΐου, την είχαν υπογράψει άλλα 500 και πλέον άτομα—με την οποία κατηγορούσαν το Βατικανό για αυταρχισμό και κατάχρηση εξουσίας.

Εκατομμύρια μέλη του Χριστιανικού κόσμου έχουν πεθάνει πνευματικά, έχουν πέσει θύματα πνευματικού υποσιτισμού. Ένας κληρικός από τις Η.Π.Α. το παραδέχτηκε αυτό όταν παραπονέθηκε: «Η εκκλησία [έχει γίνει] σούπερ μάρκετ που μοιράζει στους περαστικούς πνευματικές άχρηστες τροφές. Η ομιλία του ιερέα δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη ‘σπεσιαλιτέ της εβδομάδας’, που προσφέρεται στους πελάτες με έκπτωση—δηλαδή απαιτώντας απ’ αυτούς λιγότερες υποχρεώσεις».

Από το 1965, τα μέλη πέντε κύριων Προτεσταντικών θρησκευμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μειωθεί κατά 20 περίπου τοις εκατό, και οι εγγραφές στα κατηχητικά σχολεία κατά 50 και πλέον τοις εκατό. «Τα παραδοσιακά θρησκεύματα, όχι μόνο αποτυγχάνουν να μεταδώσουν το άγγελμά τους», γράφει το περιοδικό Τάιμ (Time), αλλά «είναι ολοένα και πιο αβέβαια για το τι ακριβώς είναι αυτό το άγγελμα». Ενόψει μιας τέτοιας πνευματικής πείνας, δεν είναι να απορεί κανείς για το ότι πολλά εκκλησιαστικά περιοδικά παύουν να εκδίδονται. Ήδη στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ένα απ’ αυτά είπε με πίκρα: «Η εποχή του γενικού εκκλησιαστικού περιοδικού . . . έχει περάσει».

Ένα Ποίμνιο που Δεν Ενδιαφέρεται και δεν Ανταποκρίνεται

Το 18ο αιώνα, ο Άγγλος πολιτικός Έντμουντ Μπερκ συνειδητοποίησε ότι «τίποτα δεν είναι τόσο θανάσιμο για τη θρησκεία όσο η αδιαφορία». Αν ζούσε σήμερα, θα διαπίστωνε ότι υπάρχει αφθονία θρησκευομένων που δεν δείχνουν ενδιαφέρον.

Για παράδειγμα, σε μια δημοσκόπηση που έγινε πριν από μερικά χρόνια, το 44 τοις εκατό των Λουθηρανών στις Ηνωμένες Πολιτείες είπαν ότι δεν θα μιλούσαν για την πίστη τους σε οικογένειες που δεν ανήκαν στην εκκλησία τους, έστω κι αν τους το ζητούσε αυτό ο ιερέας τους. Μια πιο πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι τα τρία τέταρτα και πλέον των Αμερικανών Καθολικών πιστεύουν πως το γεγονός ότι διαφωνούν με τον πάπα, ακόμη και σε ηθικά θέματα, δεν τους κάνει να μην είναι καλοί Καθολικοί.

Στην Ιαπωνία, το 79 τοις εκατό του πληθυσμού λένε ότι το να είναι κανείς θρησκευόμενος είναι σπουδαίο. Αλλά αφού, όπως λέει το σύγγραμμα Οι Θρησκείες του Σύγχρονου Ανθρώπου (Religions of Modern Man), μόνο το ένα τρίτο απ’ αυτούς ομολογούν ότι ανήκουν πραγματικά σε κάποια θρησκεία, είναι φανερό ότι πολλοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου να ενεργήσουν σύμφωνα με τα λόγια τους.

Όταν οι ενήλικοι δεν ενδιαφέρονται για τη θρησκεία, συνήθως και τα παιδιά τους δεν δείχνουν ζήλο ούτε ανταποκρίνονται. Μια έρευνα, που έκανε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Βόννης, στη Γερμανία, σε παιδιά ηλικίας 11 ως 16 ετών, αποκάλυψε ότι περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα νεαρά άτομα ψάχνουν για προσωπικότητες, των οποίων τη συμπεριφορά να μιμηθούν. Αλλά όταν ρωτήθηκαν ποια είναι τα πρότυπά τους, οι νεαροί δεν ανέφεραν ούτε μια φορά εκκλησιαστικούς ηγέτες.

Η Πολιτική Επιρροή Μειώνεται

Η οργανωμένη θρησκεία δεν ασκεί πια την πολιτική επιρροή που ασκούσε κάποτε. Για παράδειγμα, ακόμη και σε χώρες που είναι κατά κύριο λόγο Καθολικές, το Βατικανό δεν έχει κατορθώσει να αποτρέψει την ψήφιση νόμων για τις εκτρώσεις, το διαζύγιο και την ελευθερία λατρείας, νόμους στους οποίους αντιτίθεται σαφώς. Παρόμοια, οι περιστάσεις ανάγκασαν το Βατικανό να συμφωνήσει το 1984 σ’ ένα κονκορδάτο που αφαίρεσε από τον Καθολικισμό το προνόμιο να είναι η επικρατούσα θρησκεία στην Ιταλία!

Όσα κατάφερνε κάποτε η ψεύτικη θρησκεία, ασκώντας ύπουλη πίεση στις πολιτικές κυβερνήσεις, τώρα προσπαθεί να τα πετύχει με δημόσια κινήματα διαμαρτυρίας των οποίων ηγούνται επιφανείς κληρικοί, όπως ο Αγγλικανός αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου στη Νότια Αφρική.

Ενωμένοι θα Επιζήσουμε, Διαιρεμένοι θα Χαθούμε

Ένα συνέδριο Προτεσταντικών ιεραποστολικών εταιριών, που έγινε στο Εδιμβούργο της Σκωτίας το 1910, σήμανε τη γέννηση του σύγχρονου οικουμενικού κινήματος. Αυτό το κίνημα αναζωπυρώθηκε πρόσφατα, σε μια προσπάθεια να προαχθεί η θρησκευτική συνεργασία και η αμοιβαία κατανόηση, πράγμα που θα επιτρέψει «στη Χριστιανική θρησκεία» να μιλάει με μια φωνή.

Το οικουμενικό κίνημα παίρνει πολλές μορφές. Ένα σημαντικό βήμα έγινε το 1948 στο Άμστερνταμ, όταν ιδρύθηκε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Αυτό το συμβούλιο, που αρχικά αποτελούνταν σχεδόν από 150 Προτεσταντικές, Αγγλικανικές και Ορθόδοξες εκκλησίες, τώρα καυχιέται ότι αυτός ο αριθμός έχει διπλασιαστεί.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μολονότι δεν είναι μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, φαίνεται ότι βαδίζει προς αυτή την κατεύθυνση. Το 1984, στα κεντρικά γραφεία του συμβουλίου στην Ελβετία, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ηγήθηκε σε οικουμενική προσευχή μαζί με τον απερχόμενο γενικό γραμματέα του συμβουλίου. Και το Μάιο του 1989, οι Καθολικοί περιλαμβάνονταν στους 700 Ευρωπαίους κληρικούς που συγκεντρώθηκαν στη Βασιλεία της Ελβετίας, γι’ αυτό που μια εφημερίδα αποκάλεσε τη «μεγαλύτερη οικουμενική συνάντηση από τον καιρό της Μεταρρύθμισης».

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, αυτή η προθυμία για συμβιβασμούς έχει γίνει εντονότερη, επειδή γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτή η ιδέα ότι όλες οι «Χριστιανικές» θρησκείες έχουν μια έμφυτη θεόδοτη ενότητα. Ως «απόδειξη» της έμφυτης ενότητας, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών τονίζει το γεγονός ότι όλα τα μέλη του αποδέχονται το δόγμα της Τριάδας, θεωρώντας ότι «ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός και Σωτήρας».

Ο Χριστιανικός Κόσμος έχει επιδιώξει επίσης το διάλογο με μη Χριστιανικές θρησκείες. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion), αυτό γίνεται με σκοπό την εξεύρεση ενός εφικτού συμβιβασμού «ανάμεσα σε μια τάση για θεολογικό ιμπεριαλισμό—που υποστηρίζει ότι, αν μια πίστη είναι αληθινή, καμιά άλλη πίστη δεν έχει το δικαίωμα να υπάρχει—και σ’ ένα συγκρητισμό—που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν επαρκείς διαφορές μεταξύ των διαφόρων πίστεων ώστε να τίθεται θέμα και ότι, αν όλες αυτές αναμειχθούν κατά κάποιο τρόπο, μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα πίστη για το μέλλον».

Στην πραγματικότητα, η ψεύτικη θρησκεία είναι σαν ένα σκοινί φτιαγμένο από πολλούς σπάγκους, που όλοι τους τραβάνε προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αυτό είναι το προοίμιο συμφοράς, γιατί τα λόγια του Ιησού δεν έχουν αποδειχτεί ακόμη εσφαλμένα: «Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ’ εαυτής ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ’ εαυτής δεν θέλει σταθή».—Ματθαίος 12:25.

Δεχτείτε την Αληθινή, Απορρίψτε την Ψεύτικη!

Μερικοί ίσως προτιμούν να αγνοούν τις αποδείξεις. Αλλά η αβάσιμη αισιοδοξία είναι επικίνδυνη. «Οι εκκλησίες έχουν ζήσει περισσότερο από μια γενιά, με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν μόνα τους λίγο-πολύ», παρατήρησε η εφημερίδα Δε Τάιμς (The Times) του Λονδίνου, τον Οκτώβριο του 1988. Η ίδια εφημερίδα πρόσθεσε: «Παρά τη βαθμιαία μακροπρόθεσμη μείωση των μελών των εκκλησιών στη Βρετανία, οι ίδιες οι εκκλησίες έχουν καταβάλει ελάχιστη επίμονη προσπάθεια για να εξηγήσουν ή να αντιστρέψουν αυτή τη μείωση, ή για να επινοήσουν ανάλογες πολιτικές». Λογικά, λοιπόν, η εφημερίδα κατέληξε: «Κάθε εμπορικός οργανισμός, που διαπιστώνει ότι οι πωλήσεις του μειώνονται συνεχώς, είτε ετοιμάζεται για την τελική συμφορά είτε κάνει βήματα για να βελτιώσει το προϊόν του και το μάρκετινγκ που εφαρμόζει».

Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι η ψεύτικη θρησκεία θα ‘κάνει βήματα για να βελτιώσει το προϊόν της και το μάρκετινγκ που εφαρμόζει’. Για τα θεοφοβούμενα άτομα, η μόνη βάση για αισιοδοξία έγκειται στο να στραφούν στη μόνη αληθινή θρησκεία, της οποίας τα ορμητικά ποτάμια με το πνευματικό νερό δεν κινδυνεύουν να στερέψουν. Όσον αφορά την ψεύτικη θρησκεία, «Τώρα Είναι ο Καιρός να Τακτοποιηθούν οι Λογαριασμοί!» Μπορείτε να μάθετε περισσότερα όταν θα δημοσιευτεί αυτό το άρθρο στο επόμενο τεύχος μας.

[Πλαίσιο στη σελίδα 20]

Μάρτυρες του Ιεχωβά: Τα Νερά τους Δεν Στερεύουν

«Ενώ οι παραδοσιακές θρησκείες παρακμάζουν σιγά-σιγά, και οι εκκλησίες τους και οι ναοί τους αδειάζουν διαρκώς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ολοένα και περισσότερα μέλη· μάλιστα παίρνουν πρώην εκκλησιαστικά κτίρια και άλλες νέες εγκαταστάσεις για να στεγάσουν τις συγκεντρώσεις των καινούριων μελών τους».—Λε Πετί Ζουρνάλ (Le Petit Journal), καναδική εφημερίδα.

«Στην Ιταλία, υπάρχουν περίπου 45 χιλιάδες . . . Σήμερα αυτή η αίρεση έχει πραγματικά περιοδικά, που είναι ωραία και ενδιαφέροντα (είναι πλούσια σε ειδήσεις και άρθρα απ’ όλο τον κόσμο), τυπώνει μικρά βιβλία που είναι σύγχρονα και δίνουν απαντήσεις στους πιο ειδήμονες Καθολικούς Βιβλικούς λόγιους, μοιράζει Γραφές μεταφρασμένες απευθείας από την εβραϊκή . . . Μ’ αυτές τις μεθόδους, οι Μάρτυρες έχουν καταπληκτική επιτυχία».—Φαμίλια Μέσε (Famiglia Mese), ιταλικό Καθολικό περιοδικό. (Αυτά γράφτηκαν το 1975· τον Απρίλιο του 1989, ο αριθμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ιταλία είχε αυξηθεί σε 169.646.)

«[Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά] βαφτίζουν εκατοντάδες άτομα, τη στιγμή που εμείς βαφτίζουμε δυο-τρία».—Δι Εβάντζελιστ (The Evangelist), επίσημο όργανο των Διανομέων Ευαγγελικών Φυλλαδίων. (Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βάφτισαν 69.649 άτομα το 1962, όταν έγινε αυτή η δήλωση· το 1988, ο αριθμός των νεοβαφτισμένων Μαρτύρων ήταν 239.268.)

«Το 1962, ολοκλήρωσα μια μελέτη σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, κάνοντας την εξής παρατήρηση: ‘Αμφιβάλλω αν η Κοινωνία του Νέου Κόσμου θα μειώσει απρόσμενα τη δραστηριότητά της’. . . . Σε σχέση με τα τότε δεδομένα [το 1979], οι Μάρτυρες έχουν υπερδιπλασιαστεί. Όλα δείχνουν ότι η Εταιρία Σκοπιά προφανώς θα διπλασιαστεί και πάλι στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας».—Γουίλιαμ Τζ. Γουέιλεν στο έντυπο Καθολικός των Η.Π.Α. (U.S. Catholic). (Οι 989.192 Μάρτυρες που υπήρχαν το 1962 αυξήθηκαν σε 3.592.654 το 1988.)

Από το 1970, ο αριθμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (και στο Δυτικό Βερολίνο) έχει αυξηθεί κατά 38 τοις εκατό. Τα περασμένα 30 χρόνια, ο αριθμός των εκκλησιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ολλανδία έχει αυξηθεί από 161 σε 317, και στη Βρετανία από 825 σε 1.257, πράγμα που δημιούργησε την ανάγκη για την ανέγερση πολλών νέων Αιθουσών Βασιλείας και στις δυο αυτές χώρες.—Παράβαλε την 3η παράγραφο του υποτίτλου «Οι Λαμπρές Προοπτικές Σβήνουν».

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν τη θρησκεία, μέσα στο γοργό ρυθμό που επικρατεί στο σημερινό κόσμο