Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Εγκυμοσύνη στην Εφηβεία—Τι Πρέπει να Κάνει ένα Κορίτσι;

Η εγκυμοσύνη στην εφηβεία και η έκτρωση είναι προβλήματα με παγκόσμιες διαστάσεις. Και μολονότι η πλειονότητα των αναγνωστών μας είναι Χριστιανοί νεαροί, οι οποίοι—ενεργώντας με σύνεση—δεν έχουν καμιά ανάμειξη σε προγαμιαίο σεξ, το Ξύπνα! το διαβάζουν και εκατομμύρια άλλα άτομα, που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το περιβάλλον από το οποίο προέρχονται. Έτσι, οι πληροφορίες που ακολουθούν έχουν σκοπό να βοηθήσουν οποιοδήποτε νεαρό άτομο βρίσκεται σε αδιέξοδο επειδή είναι ανύπαντρος γονέας, και παράλληλα τονίζουν τις τραγικές συνέπειες που συνεπάγεται το προγαμιαίο σεξ.

«ΗΜΟΥΝ 15 χρονών και έγκυος», είπε η Αν. «Δεν ήξερα τι να κάνω—να κάνω έκτρωση, να δώσω το παιδί για υιοθεσία ή τι άλλο να κάνω». Η Αν ήταν ανάμεσα στις ένα εκατομμύριο και πλέον έφηβες που έμειναν έγκυες στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνο το χρόνο.

Αν και, σε μερικές τραγικές περιπτώσεις, η αιτία της εγκυμοσύνης ενός κοριτσιού είναι ο βιασμός, η εγκυμοσύνη στην εφηβεία είναι συνήθως το αποτέλεσμα θεληματικής ανάμειξης σε προγαμιαίο σεξ.a Όποια κι αν είναι η περίπτωση, μια εγκυμοσύνη φέρνει το ανύπαντρο κορίτσι αντιμέτωπο με αρκετές βασανιστικές επιλογές: Πρέπει να παντρευτεί; Πρέπει να δώσει το παιδί για υιοθεσία; Μήπως η έκτρωση θα ήταν η λύση; Είναι γεγονός ότι χρειάζονται δυο για να δημιουργηθεί ένα παιδί, και δικαιωματικά ο πατέρας του παιδιού πρέπει να σηκώσει το φορτίο της ευθύνης του. (Βλέπε πλαίσιο.) Πολύ συχνά όμως, η κοπέλα είναι εκείνη που (ίσως με τη βοήθεια των γονέων της) πρέπει να πάρει αυτές τις σκληρές αποφάσεις. Και αυτό που θα αποφασίσει θα έχει μόνιμα επακόλουθα για τη φυσική, τη συναισθηματική και την πνευματική ευημερία τόσο τη δική της όσο και του παιδιού που έχει μέσα της.

‘Πρέπει να Παντρευτούμε;’

Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι ο γάμος με τον πατέρα του παιδιού θα ήταν η καλύτερη λύση. Άλλωστε, αυτό θα γλιτώσει το κορίτσι και την οικογένειά του από το να εκτεθούν στον κόσμο, και θα δώσει στο παιδί την ευκαιρία να μεγαλώσει με δυο γονείς. Αλλά ο γάμος δεν είναι πανάκεια. Πρώτα απ’ όλα, μόνο η μετάνοια που γίνεται με τον τρόπο που θέλει ο Θεός μπορεί να επανορθώσει το σφάλμα στα μάτια του Θεού.b (Ησαΐας 1:16, 18) Επιπλέον, ο βιαστικός γάμος μπορεί στην πραγματικότητα να κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα προβλήματα του κοριτσιού. Εφόσον το αγόρι και το κορίτσι είναι ακόμα ‘στην ακμή της νεότητας’, μπορεί απλούστατα να μην έχουν τη συναισθηματική ωριμότητα που είναι απαραίτητη για να πετύχει ο γάμος. (1 Κορινθίους 7:36, ΜΝΚ) Πιθανότατα, το αγόρι δεν είναι αληθινός Χριστιανός και συνεπώς δεν είναι κατάλληλος για γαμήλιος σύντροφος.—1 Κορινθίους 7:39.

Ο Δρ Άρθουρ Έλστερ παρατηρεί επίσης: «Όταν κάποιοι γίνουν πατέρες σε πρόωρη ηλικία, συχνά αναγκάζονται να σταματήσουν το σχολείο κι έτσι βρίσκονται σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση όσον αφορά την επαγγελματική απασχόληση». Οι επακόλουθες οικονομικές δυσχέρειες είναι δυνατό να καταστρέψουν το γάμο. Πράγματι, ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι, στους γάμους που γίνονται εσπευσμένα λόγω εγκυμοσύνης, το ποσοστό διαζυγίων κυμαίνεται από 50 μέχρι 75 τοις εκατό!

Ο γάμος είναι σοβαρό βήμα και δεν πρέπει να γίνεται βιαστικά. (Εβραίους 13:4) Αφού σκεφτούν το ζήτημα όλοι όσοι περιλαμβάνονται, μπορεί να συμφωνήσουν ότι δεν θα ήταν συνετό να γίνει ο γάμος, ότι το παιδί θα ήταν καλύτερα να το μεγαλώσει η κοπέλα στο σπίτι με τη βοήθεια της οικογένειάς της παρά μέσα στα δεσμά ενός προβληματικού γάμου.

Έκτρωση—Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Ένα νεαρό κορίτσι είπε: ‘Θέλω να κάνω τόσο πολλά στη ζωή μου, κι ένα μωρό δεν έχει θέση σ’ αυτά τα σχέδια’. Έτσι κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, σχεδόν μισό εκατομμύριο κορίτσια διαλέγουν για λύση την έκτρωση. Αλλά είναι σωστό ή ακόμα και δίκαιο να αφαιρεί κανείς τη ζωή ενός παιδιού με την έκτρωση, επειδή αυτό ‘δεν έχει θέση’ στα προσωπικά του σχέδια;

Πρόσεξε τι λέει η Αγία Γραφή στα εδάφια Έξοδος 21:22, 23 σχετικά με τη ζωή ενός αγέννητου παιδιού: ‘Αν παλεύουν κάποιοι άντρες και χτυπήσουν έγκυο γυναίκα, και το παιδί της βγει, χωρίς όμως να συμβεί συμφορά [θανάσιμο δυστύχημα, ΜΝΚ], τότε αυτός που τη χτύπησε θα δώσει αποζημίωση. Αν όμως συμβεί συμφορά [θανάσιμο δυστύχημα, ΜΝΚ] [στη μητέρα ή στο αγέννητο παιδί], τότε θα δώσεις ζωή αντί ζωής’. Ναι, η θανάτωση ενός αγέννητου παιδιού θεωρούνταν φόνος!

Είναι αλήθεια ότι μερικοί γιατροί υποστηρίζουν πως το αγέννητο είναι απλώς έμβρυο, ή εμβρυϊκός ιστός—όχι άτομο. Αλλά ο Θεός έχει διαφορετική γνώμη. Θεωρεί ακόμα και το έμβρυο ξεχωριστό άτομο, ζωντανό άνθρωπο! (Ψαλμός 139:16) Θα μπορούσε κάποιος να αφαιρέσει τη ζωή ενός αγέννητου με έκτρωση και να διατηρήσει την εύνοια του Θεού, ο οποίος ‘δίνει στους πάντες ζωή’;—Πράξεις 17:25.

Το βιβλίο Μεγαλώνοντας με Αγάπη (Growing Into Love) παρουσιάζει ένα άλλο επιχείρημα κατά της έκτρωσης: «Παρά το ότι οι συνέπειες της σύλληψης απλουστεύονται με την έκτρωση, η εμπειρία της διακοπής μιας εγκυμοσύνης προκαλεί συνήθως μεγάλη στενοχώρια και αναστάτωση. . . . Η έφηβη . . . μπορεί να πιστεύει ότι το έμβρυο είναι απλώς έμβρυο και τίποτα παραπάνω . . . Αλλά καμιά νομική εξήγηση δεν τη βοηθάει να ξεχάσει, βαθιά μέσα της, ότι το έμβρυο που συνέλαβε είχε τη δυνατότητα να ζήσει».

Μια νεαρή που ονομάζεται Λίντα διαπίστωσε ότι αυτό είναι αλήθεια. Από φόβο ότι αν γεννούσε το μωρό της θα έφερνε ντροπή στην οικογένειά της, έκανε έκτρωση. Όμως, θυμάται τι συνέβη μετά την επέμβαση: «Άρχισα να τρέμω τόσο πολύ που δεν μπορούσα να το ελέγξω. Με έπιασαν τα κλάματα και ξαφνικά συνειδητοποίησα τι ακριβώς είχα κάνει. Είχα αφαιρέσει τη ζωή του αγέννητου παιδιού μου, ενός άλλου ανθρώπινου πλάσματος!» Τι γνώμη έχει τώρα η Λίντα για την έκτρωση; «Ήταν το χειρότερο λάθος που έκανα σ’ όλη μου τη ζωή».

‘Δεν Μπορώ να Του Προσφέρω το Καλύτερο’

Μερικές ανύπαντρες μητέρες αποφασίζουν να δώσουν το παιδί τους για υιοθεσία. Συχνά νιώθουν σαν τη Χέδερ, ένα κορίτσι που, σύμφωνα με το περιοδικό Σεβεντίν (Seventeen), είπε: «Εγώ προβληματίζομαι πώς να φέρνω βόλτα τον εαυτό μου μερικές φορές, πόσο μάλλον ένα μωράκι. Τρελαίνομαι στ’ αλήθεια για τα παιδιά, και αγαπώ τα μωρά, αλλά ήξερα ότι δεν μπορούσα να προσφέρω το καλύτερο σ’ αυτό το μωρό».

Είναι αλήθεια ότι το να δίνει κανείς ένα παιδί για υιοθεσία είναι καλύτερο από το να τερματίζει τη ζωή του με έκτρωση. Και ομολογουμένως, μια νεαρή και άπειρη κοπέλα μπορεί να πιστεύει ότι είναι υπεράνω των δυνάμεών της να μεγαλώσει ένα μωρό μόνη της. Όπως είπε μια ανύπαντρη μητέρα στο Ξύπνα!: «Αναλαμβάνεις μια μεγάλη, πολύ μεγάλη ευθύνη που συνεπάγεται πολλή μοναξιά και πολλές δοκιμασίες, και που απαιτεί πολλές θυσίες». Θυμήσου όμως ότι ο Θεός θεωρεί ένα γονέα υπεύθυνο για ‘τη φροντίδα των δικών του’. (1 Τιμόθεον 5:8, ΚΔΤΚ) Στις περισσότερες περιπτώσεις, το καλύτερο που θα είχε να κάνει η κοπέλα θα ήταν να μεγαλώσει το παιδί η ίδια.

Έτσι η Αν, που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, πήρε μια συνετή απόφαση—μολονότι όχι και την πιο εύκολη. «Αποφάσισα να κρατήσω το μωρό», λέει η ίδια. «Οι γονείς μου με βοήθησαν και εξακολουθούν να με βοηθούν». Ομολογουμένως, το να είσαι ανύπαντρη μητέρα είναι δύσκολο. Αλλά δεν είναι ακατόρθωτο, και πολλές νεαρές μητέρες αποδεικνύονται ικανές ως γονείς. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα αν η ανύπαντρη μητέρα αποφασίσει με προσευχή να μεγαλώσει το παιδί της ‘με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά’.c (Εφεσίους 6:4, ΜΝΚ) Οι θετοί γονείς μπορεί να είναι ικανοί να φροντίζουν το παιδί από υλική άποψη. Αλλά θα του προσφέρουν την πνευματική καθοδήγηση που χρειάζεται για να μεγαλώσει και να αγαπάει τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά;—Δευτερονόμιον 6:4-8.

Να θυμάσαι ακόμα ότι, παρ’ όλο που μια ανύπαντρη μητέρα ίσως δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί της το καλύτερο από υλική άποψη, μπορεί να του δώσει κάτι πολύ πιο σημαντικό: αγάπη. ‘Καλύτερα λάχανα με αγάπη, παρά μοσχάρι σιτευτό [«το καλύτερο κρέας», Σημερινή Αγγλική Μετάφραση (Today’s English Version)] με μίσος’.—Παροιμίαι 15:17.

Βέβαια, πολλά άσκοπα βάσανα μπορούν να αποφευχθούν αν από την αρχή το άτομο αποφύγει το αμάρτημα της πορνείας.d Αλλά αν ένα κορίτσι έχει κάνει αυτό το αμάρτημα, δεν πρέπει να συμπεράνει ότι η ζωή της τελείωσε. Αν φερθεί συνετά, μπορεί να καταφέρει να μη χειροτερέψει το σφάλμα της και να χειριστεί όσο γίνεται καλύτερα την κατάστασή της. Μάλιστα, μπορεί ακόμα και να κερδίσει τη βοήθεια και την υποστήριξη του ίδιου του Θεού, ο οποίος ‘συγχωρεί άφθονα’ εκείνους που απομακρύνονται από μια εσφαλμένη πορεία.—Ησαΐας 55:7.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 26]

Εγκυμοσύνη στην Εφηβεία—Οι Συνέπειες για τα Αγόρια

Από φόβο—ή από ιδιοτελή αδιαφορία—μερικά αγόρια, που γίνονται πατέρες ενός παιδιού χωρίς να είναι παντρεμένα, προσπαθούν να αποφύγουν πλήρως τις ευθύνες τους. Ένα αγόρι, του οποίου η φιλενάδα έμεινε έγκυος, δήλωσε: «Απλούστατα, της είπα: ‘Άντε, γεια’».

Ευτυχώς, απ’ ό,τι φαίνεται, τα περισσότερα αγόρια θέλουν να έχουν έστω και κάποια σχέση με τα παιδιά τους. Όταν ο γάμος δεν φαίνεται να ενδείκνυται (όπως συμβαίνει συχνά), τα περισσότερα αγόρια προσφέρονται να βοηθήσουν από οικονομική άποψη. Μερικά μάλιστα προσφέρονται να συμβάλλουν στην καθημερινή φροντίδα του μωρού. Όμως αυτές οι προσπάθειες αποδεικνύονται συχνά βραχύβιες, επειδή καταπνίγονται από τις περιορισμένες δυνατότητες που έχει το αγόρι να βγάζει λεφτά και από την έντονη έλλειψη που τον διακρίνει σ’ ό,τι αφορά την υπομονή και τις ικανότητες που χρειάζονται για να καλυφθούν οι ανάγκες ενός μικρού βρέφους.

Επίσης, μερικές φορές οι γονείς του κοριτσιού έχουν σοβαρές αντιρρήσεις ως προς το να έχει η κόρη τους κι άλλα πάρε-δώσε με το αγόρι, επειδή φοβούνται ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιπλέον παράνομες σεξουαλικές επαφές—ή σε πρόωρο γάμο. Μπορεί να μην του επιτρέπουν ούτε την παραμικρή συμμετοχή στις αποφάσεις που θα λαβαίνονται σχετικά με το παιδί—ίσως ακόμα αναγκάζοντάς τον να παρακολουθεί τις εξελίξεις ανήμπορος, καθώς το παιδί θανατώνεται μέσω έκτρωσης ή δίνεται για υιοθεσία—κι έτσι χάνεται και η παραμικρή πιθανότητα που έχει να παίξει κάποτε κάποιο ρόλο στη ζωή του ίδιου του παιδιού του. Από την άλλη μεριά, μπορεί να επιτραπεί στο αγόρι να αναπτύξει κάποιο δεσμό με το παιδί του, ίσα-ίσα για να λυθεί αυτός ο δεσμός με σκληρότητα όταν το κορίτσι παντρευτεί και κάποιος άλλος άντρας αναλάβει το ρόλο του πατέρα.

Είναι λοιπόν αναμφισβήτητο ότι και οι ανύπαντροι πατέρες πληρώνουν κάποιο τίμημα για την ανεύθυνη διαγωγή τους. Ένας 16χρονος ανύπαντρος πατέρας λέει: «Δημιουργούνται πολλά συναισθήματα με τα οποία δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα. Είναι σαν να προσεύχεσαι να ξαναγυρίσεις εκεί που ήσουν πριν, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να γίνει αυτό».—Περιοδικό «Τιν» («’Teen»), Νοέμβριος 1984.