Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Έκτρωση—Είναι η Λύση;

«Όταν το τεστ εγκυμοσύνης που έκανα βγήκε θετικό», θυμάται η Τζούντι, «ο φίλος μου αμέσως απαίτησε να κάνω έκτρωση. Μάλιστα μου έδωσε και τα απαιτούμενα χρήματα». Η Τζούντι ήταν 17 χρονών.a

ΟΤΑΝ η 15χρονη Μάρτα ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος, μίλησε με κάποια σύμβουλο σε μια κλινική εκτρώσεων. «Εκείνη μου τα εξήγησε όλα», λέει η Μάρτα. «Μου είπε ότι θα μπορούσα να κάνω έκτρωση, διαφορετικά εκείνη θα με βοηθούσε να βρω μια υπηρεσία υιοθεσιών ή κάποιο βρεφοκομείο, αν ήθελα κάτι τέτοιο».

Πάνω από ένα εκατομμύριο έφηβες μένουν έγκυες κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο. Ανάμεσά τους είναι και μερικές νέες οι οποίες, παρά τη Χριστιανική εκπαίδευση, έχουν παρακούσει την εντολή του Θεού να ‘απέχουν από πορνεία’, ή προγαμιαίο σεξ. (1 Θεσσαλονικείς 4:3) Αυτή η ανηθικότητα καταλήγει σε πολλά περιττά παθήματα. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις νέες μετανιώνουν για την πορεία διαγωγής τους και θέλουν να διορθώσουν τη ζωή τους. Αλλά καθώς αντιμετωπίζουν την τρομερή προοπτική να αποκτήσουν ένα μωρό έξω από τα δεσμά του γάμου, μερικές μπορεί να αναρωτιούνται μήπως η έκτρωση είναι η εύκολη λύση για τα προβλήματά τους. Άλλωστε, κάθε χρόνο σχεδόν μισό εκατομμύριο έγκυες κοπέλες στις Ηνωμένες Πολιτείες διαλέγουν την έκτρωση. Θα μπορούσε αυτή να είναι πράγματι η καλύτερη λύση για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;

Γιατί Μερικές Κάνουν Έκτρωση

Είναι ευνόητο ότι ορισμένα ισχυρά, ακόμα και αντικρουόμενα, συναισθήματα μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο. Μια νεαρή γυναίκα είναι πολύ πιθανό ότι θα έχει κάποια φυσιολογικά αισθήματα για το παιδί που μεγαλώνει μέσα της, αλλά ίσως επίσης έχει δικαιολογημένους φόβους και ανησυχίες.

Η 18χρονη Βίκι, για παράδειγμα, «ήθελε να πάει στο κολέγιο, ίσως ακόμα και να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές». Κατά τη γνώμη της, το να έχει ένα μωρό θα εμπόδιζε τα σχέδιά της. (Περιοδικό Τιν [’Teen], Μάρτιος 1992) Η Μάρτα παρόμοια συμπέρανε: «Αν είσαι μητέρα, μένεις στο σπίτι με το παιδί σου και τέρμα το σχολείο. Δεν ήμουν έτοιμη για αυτό». Σύμφωνα με μια μελέτη, το 87 τοις εκατό από τις έφηβες κοπέλες που κάνουν έκτρωση φοβούνται ότι η απόκτηση μωρού θα επέφερε συγκλονιστικές αλλαγές στη ζωή τους, με έναν τρόπο που δεν είναι προετοιμασμένες να δεχτούν.

Ο φόβος των οικονομικών δυσκολιών και η ανησυχία ότι κάποια μπορεί να μην είναι ικανή να αντιμετωπίσει τις ευθύνες της ως μεμονωμένη γονέας είναι επίσης κοινοί λόγοι για τους οποίους πολλές κοπέλες διαλέγουν την έκτρωση. Η Βίκι το έθεσε ως εξής: «Προερχόμουν από μια οικογένεια στην οποία οι γονείς μου χώρισαν, και η μητέρα μου ανέθρεψε τα τρία της παιδιά μόνη της. Την παρακολουθούσα να αγωνίζεται . . . Έβλεπα ήδη τον εαυτό μου να γίνεται τελικά μεμονωμένη γονέας όπως ήταν η μητέρα μου».

Η πίεση από άλλους, ιδιαίτερα από το φίλο της κοπέλας, μπορεί επίσης να την αναγκάσει να διακόψει την εγκυμοσύνη. Ο φίλος της Τζούντι της έδωσε το εξής τελεσίγραφο: «Αν δεν κάνεις έκτρωση, δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ». Για τη Νάνσι, η πίεση για να κάνει έκτρωση προήλθε από τη μητέρα της καθώς και από άλλους συγγενείς.

Η δημοφιλής άποψη ότι η έκτρωση ουσιαστικά δεν συνεπάγεται το φόνο ενός βρέφους ασκεί επίσης ισχυρή επιρροή. Η Βίκι λέει: «Δεν άφηνα τον εαυτό μου να σκεφτεί ότι αυτό που είχα μέσα μου ήταν μωρό. . . . Διάβασα ότι μέχρι την πέμπτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης, το έμβρυο είναι μικρότερο από το νύχι στο μικρό μας δαχτυλάκι. Είναι απίστευτο το πόσο γερά αρπάχτηκα από αυτή την ιδέα. Είπα στον εαυτό μου ότι, αν ήταν τόσο μικρό όσο το νύχι στο μικρό μου δαχτυλάκι, δεν ήταν πράγματι μωρό. Προσπαθούσα να σκέφτομαι ότι δεν ήταν πραγματικό ώστε να κάνω την έκτρωση».

Ορισμένοι επίσης ισχυρίζονται ότι, τουλάχιστον στα τεχνολογικά αναπτυγμένα κράτη, η έκτρωση είναι ασφαλής—υποτίθεται ότι είναι πιο ασφαλής από την τεκνοποίηση για μια έγκυο έφηβη. Έχοντας, λοιπόν, όλα αυτά υπόψη, ίσως η έκτρωση φαίνεται επιθυμητή. Εντούτοις, τα γεγονότα δείχνουν ότι πολλά κορίτσια που διαλέγουν την έκτρωση το μετανιώνουν αργότερα. Μια γυναίκα λέει: «Έκανα έκτρωση όταν ήμουν 20 χρονών. Τώρα είμαι 34, και μου είναι δύσκολο να ξεπεράσω αυτό που έκανα. Ήθελα το μωρό μου, αλλά ο φίλος μου δεν το ήθελε. Ακόμα έχω συναισθηματικά τραύματα· ο πόνος σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή».

Συναισθηματικά Τραύματα

Αντί να είναι η εύκολη λύση, η έκτρωση μπορεί να χειροτερέψει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιο κορίτσι. Αν μη τι άλλο, έρχεται σε αντίθεση με την εσωτερική αίσθηση που έχουμε για το ορθό και το εσφαλμένο—τη συνείδηση που εμφύτευσε ο Θεός στους ανθρώπους. (Ρωμαίους 2:15) Επιπλέον, η έκτρωση απαιτεί από μια νεαρή γυναίκα να κλείσει την πόρτα της τρυφερής της συμπόνιας στη μικροσκοπική ζωή που αναπτύσσεται μέσα της. (Παράβαλε 1 Ιωάννη 3:17). Πόσο αποκαρδιωτικό!

Η Μάρτα λέει: «Χρειάστηκε να περάσουν μερικές εβδομάδες [μετά την έκτρωση] προτού αρχίσω να αισθάνομαι ένοχη και κατά κάποιον τρόπο να ντρέπομαι για ό,τι είχα κάνει». Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα όταν ήρθε ο Φεβρουάριος—ο μήνας στον οποίο θα είχε γεννηθεί το μωρό. Η Ελιάζα θυμάται: «Έκανα έκτρωση πριν από δεκαπέντε χρόνια. Έπειτα από αυτό, υπέφερα από σοβαρή κατάθλιψη και χρειάστηκε να νοσηλευτώ σε κάποια κλινική αρκετές φορές. Ήθελα ακόμα και να αυτοκτονήσω».

Είναι αλήθεια ότι δεν αντιδρούν όλες οι νεαρές γυναίκες με αυτόν τον τρόπο. Πολλές ειλικρινά πιστεύουν ότι το έμβρυο δεν είναι ανθρώπινη ζωή. Αλλά τι λέει ο Δημιουργός—«η πηγή της ζωής»—όσον αφορά αυτό το ζήτημα; (Ψαλμός 36:9) Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι για τον Ιεχωβά Θεό το αγέννητο παιδί που αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα είναι κάτι περισσότερο από απλός εμβρυϊκός ιστός. Εκείνος ενέπνευσε τον Βασιλιά Δαβίδ να γράψει: ‘Τα μάτια σου είδαν το έμβρυο του εαυτού μου, και στο βιβλίο σου όλα τα μέρη του ήταν γραμμένα’. (Ψαλμός 139:16, ΜΝΚ) Έτσι ο Δημιουργός θεωρεί ακόμα και το έμβρυο ως ξεχωριστό πρόσωπο, ένα ζωντανό άνθρωπο. Γι’ αυτόν το λόγο, ο ίδιος δήλωσε ότι το άτομο που θα τραυμάτιζε κάποιο αγέννητο παιδί θα θεωρούνταν υπόλογο. (Έξοδος 21:22, 23) Ναι, από την άποψη του Θεού, το να σκοτώσει κάποιος ένα αγέννητο παιδί ισοδυναμεί με αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής. Συνεπώς, εκείνο το κορίτσι που θέλει να ευαρεστεί τον Θεό δεν μπορεί να θεωρεί την έκτρωση ως αποδεκτή εναλλακτική λύση—άσχετα με τις πιέσεις που υφίσταται.b

Να Ζητήσεις Υποστήριξη

Η Τζούντι, που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, προτίμησε να μην κάνει έκτρωση. Η ίδια λέει: «Το ανακάλυψε η μεγαλύτερη αδελφή μου, και από την αρχή μού παρείχε υποστήριξη, ιδιαίτερα συναισθηματική. Μου είπε ακόμα ότι θα συνέχιζε να με υποστηρίζει και αφού αποκτούσα το παιδί. Αυτό ήταν ό,τι χρειαζόμουν να ακούσω προκειμένου να κάνω εκείνο που αισθανόμουν βαθιά στην καρδιά μου πως ήταν το σωστό. Προχώρησα, και γέννησα το μωρό». Αυτό συνέβη πριν από εννιά χρόνια. Κοιτάζοντας τον οχτάχρονο γιο της, η Τζούντι λέει: «Αν έκανα την έκτρωση αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου».

Μια νεαρή γυναίκα, η Νατίσα, παρόμοια αφηγείται: «Πριν από πέντε χρόνια βρισκόμουν σε μια κλινική εκτρώσεων, περιμένοντας τη σειρά μου. Αντί να πάω μέσα όταν ήρθε η σειρά μου, το ξανασκέφτηκα και έφυγα από την κλινική. Τώρα έχω ένα θαυμάσιο γιο τεσσάρων χρονών, περιμένω σύντομα άλλο ένα μωρό, και είμαι παντρεμένη με ένα στοργικό πατέρα».

Οποιαδήποτε κοπέλα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εγκυμοσύνη έξω από τα δεσμά του γάμου δεν θα πρέπει να πάρει κάποια βιαστική απόφαση. Όσο άσχημα και αν φαίνονται τα πράγματα, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Αλλά αυτές ασφαλώς χρειάζονται υποστήριξη και ώριμη καθοδήγηση. Το να δώσουν την καρδιά τους στους γονείς τους είναι μια καλή αρχή, ιδιαίτερα αν αυτοί είναι Χριστιανοί. (Παροιμίαι 23:26) Είναι αλήθεια ότι στην αρχή αυτοί αναμφίβολα θα πληγωθούν και θα θυμώσουν. Τελικά, όμως, πιθανότατα θα υποκινηθούν να δείξουν συμπαράσταση. Ίσως, για παράδειγμα, διευθετήσουν να δοθεί στην κοπέλα φροντίδα πριν από τη γέννα. Μπορούν επίσης να τη βοηθήσουν να επωφεληθεί από οποιαδήποτε κρατικά προγράμματα για τα οποία ίσως πληρεί τις προϋποθέσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορούν να ενθαρρύνουν την κοπέλα που έσφαλε να λάβει την απαιτούμενη πνευματική βοήθεια από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας.—Ιακώβου 5:14, 15.

Ορισμένες ανύπαντρες μητέρες έχουν προτιμήσει να δώσουν το μωρό τους για υιοθεσία, επειδή αισθάνονται ότι δεν θα μπορούσαν να δώσουν το καλύτερο στο μωρό. Ενώ η υιοθεσία είναι ασφαλώς καλύτερη από το να τερματίσουν τη ζωή του παιδιού, ο Θεός θεωρεί ότι ο γονέας είναι υπεύθυνος να ‘προμηθεύει για τους δικούς του ή για τους δικούς της’. (1 Τιμόθεο 5:8) Μια μεμονωμένη γονέας μπορεί να μην είναι σε θέση να δώσει στο παιδί της το καλύτερο από υλική άποψη, αλλά μπορεί να του δώσει κάτι πολύ πιο σημαντικό—αγάπη. (Παροιμίαι 15:17) Έτσι, στις περισσότερες περιπτώσεις, θα ήταν καλύτερο για την ανύπαντρη μητέρα να αναθρέψει το παιδί η ίδια.

Τι θα πούμε για το καθήκον της ανατροφής ενός βρέφους—και τις δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής που θα πρέπει αναμφίβολα να γίνουν; Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται δυσβάσταχτα. Εντούτοις η Αγία Γραφή παρέχει πρακτικές συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες. Οι ανύπαντρες μητέρες που μετανοούν μπορούν επίσης να ωφεληθούν από την πνευματική βοήθεια που βασίζεται στερεά στο Λόγο του Θεού. Ναι, με στοργική υποστήριξη και κατάλληλη καθοδήγηση, αυτές μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάστασή τους με τον καλύτερο τρόπο.c Η έκτρωση απλώς δεν είναι η λύση!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ο φίλος της κοπέλας συνήθως προσπαθεί να την πιέσει για να κάνει έκτρωση