1492—Δεν Έγινε Μόνο η Ανακάλυψη
ΓΙΑΤΙ αποτελεί το 1492 ορόσημο στην ανθρώπινη ιστορία; Συνήθως μνημονεύεται ως το έτος στο οποίο ο Χριστόφορος Κολόμβος απέπλευσε από την Ισπανία και ανακάλυψε το Νέο Κόσμο στη δύση. Εντούτοις, ο Κερκπάτρικ Σέιλ, στο βιβλίο του Η Κατάκτηση του Παραδείσου (The Conquest of Paradise), μνημονεύει αυτή την ημερομηνία και για άλλους λόγους. Γράφει:
«Η 2η Αυγούστου 1492, μια μέρα πριν ο Κολόν [Κολόμβος] αποπλεύσει από το Πάλος [Ουέλβα, Ισπανία], ήταν η τελευταία μέρα της προθεσμίας που είχε δοθεί για την απέλαση όλων των Εβραίων της Ισπανίας από τη χώρα. Σύμφωνα με ένα βασιλικό διάταγμα . . . , όλοι οι Εβραίοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, θέσης ή αξιώματος, επρόκειτο να απελαθούν χωρίς διατυπώσεις. Οι καλύτερες εκτιμήσεις δείχνουν ότι περίπου 120.000 ως 150.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν δια της βίας σπίτια και κτηματικές περιουσίες που ανήκαν στις οικογένειές τους ολόκληρες γενιές, σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρους αιώνες, και να πάρουν μαζί τους μόνο τα απολύτως προσωπικά τους είδη—όχι όμως το χρυσάφι τους, το ασήμι τους, τα κοσμήματά τους ή τα χρήματά τους, πράγματα που έπρεπε να αφήσουν πίσω για το [Καθολικό] στέμμα και τους αντιπροσώπους του».
Στο βιβλίο του Σέιλ, το ίδιο εκείνο έτος μένει στην ιστορία και για άλλο ένα διαβόητο γεγονός:
«Τη νύχτα της 10ης Αυγούστου 1492, βασιζόμενος στην εξουσία και στα χρήματα του Φερδινάνδου της Αραγονίας, ο Ροντρίγκο Βοργίας, ένας Ισπανός, μέλος της επιφανούς οικογένειας των Βοργία, κατάφερε, με δωροδοκίες, απειλές, διαπληκτισμούς και εκβιασμούς, να γίνει ο υπέρτατος ποντίφηκας, Αντιπρόσωπος του Χριστού και Πάπας της Εκκλησίας της Ρώμης, προσλαμβάνοντας το παπικό όνομα Αλέξανδρος ΣΤ΄. Παρά τους ιερούς του όρκους, υπήρξε άνθρωπος μεγάλου πλούτου και απροκάλυπτα υψηλού βιοτικού επιπέδου, πατέρας αγνώστου αριθμού παιδιών, τόσο στην Καστίλη όσο και στη Ρώμη, στα οποία περιλαμβάνονταν ο Καίσαρας και η Λουκρητία, . . . και ακόμα και στην ίδια του την εποχή θεωρούνταν το ύψιστο σύμβολο της παποσύνης, η οποία είχε φτάσει τότε στο έσχατο όριο μιας παρακμής που είχε διαρκέσει αιώνες. Η περίοδος στη διάρκεια της οποίας αυτός χρημάτισε πάπας χαρακτηρίστηκε . . . από τη φανερή δημοπρασία προσοδοφόρων εκκλησιαστικών αξιωμάτων στους πιο πλούσιους και πιο διεφθαρμένους της ιερής του κουρίας, και από τις προσωπικές του ατασθαλίες ενόσω κατείχε το αξίωμα, στις οποίες περιλαμβάνονταν η δωροδοκία, τα ερωτικά ραντεβού, οι μόνιμα εγκατεστημένες ερωμένες και η ανάγνωση πορνογραφημάτων από την παπική βιβλιοθήκη».—Η Κατάκτηση του Παραδείσου, σελίδες 13, 16.