«Δεν τα Φτιάχνουν Πια Όπως Παλιά»—Αληθεύει Αυτό;
«Ο κομπιούτερ δεν λειτουργεί καλά», λέει αναστενάζοντας ο ιδιοκτήτης ενός αστραφτερού, καινούριου αυτοκινήτου, καθώς επιστρέφει από το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών. «Είναι γεγονός ότι δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά!» Η σύζυγός του κουνάει καταφατικά το κεφάλι της και προσθέτει: «Μόλις και μετά βίας ξεχωρίζω το αυτοκίνητό μας από όλα τα άλλα. Μοιάζουν όλα τόσο πολύ».
ΕΙΜΑΙ επισκευαστής και συλλέκτης παλιών αυτοκινήτων, κι έτσι ακούω συχνά τέτοια παράπονα από ιδιοκτήτες καινούριων αυτοκινήτων. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν αδυναμία στο μοντέλο το οποίο είχαν στο παρελθόν, ακόμα κι αν το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούν τώρα είναι σε γενικές γραμμές πιο αξιόπιστο, πιο ασφαλές και πιο εύκολο στη λειτουργία του. Μήπως τα τρυφερά συναισθήματα που έχουν για το παλιό αγαπημένο τους αυτοκίνητο οφείλονται μάλλον στις ωραίες αναμνήσεις παρά σ’ αυτές καθαυτές τις επιδόσεις του αυτοκινήτου;
Συλλογή Παλιών Αυτοκινήτων
Στη δική μου περίπτωση, η εκτίμηση για τα παλιά αυτοκίνητα—το γεγονός ότι τα επισκευάζω και τα συντηρώ—οφείλεται στο ότι τα βλέπω ως έργα τέχνης και ως εκφράσεις του γούστου και της τεχνολογίας των εποχών και των χωρών στις οποίες κατασκευάστηκαν.
Όταν πολλοί συλλέκτες θέλουν το ίδιο μοντέλο και συμβαίνει να υπάρχουν λίγα τέτοια μοντέλα, τότε η αξία αυτού του αυτοκινήτου φτάνει στα ύψη. Για παράδειγμα, στις 19 Νοεμβρίου 1987, σε μια δημοπρασία στο Λονδίνο της Αγγλίας, μια σπάνια σπορ κουπέ Μπουγκάτι Ρουαγιάλ του 1931 πουλήθηκε 9.900.000 δολάρια (περ. 1,78 δισ. δρχ.)!
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, φίλοι και γείτονες συνήθως μένουν να κοιτάζουν έκπληκτοι, καθώς ο συλλέκτης φέρνει στο σπίτι το νεοαποκτημένο έργο τέχνης. Και αναρωτιούνται μήπως θα ήταν καλύτερα να είχε αφήσει αυτό το σκουριασμένο και αραχνιασμένο ερείπιο εκεί που το βρήκε. Αλλά ο συλλέκτης φαντάζεται κιόλας το αυτοκίνητο επιδιορθωμένο να ακτινοβολεί τη λαμπρή ομορφιά που είχε και πρώτα. Χαμογελάει λοιπόν και μονολογεί: ‘Είναι γεγονός ότι δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά’.
Είναι Αλήθεια Αυτό;
Ναι, είναι αλήθεια. ‘Δεν φτιάχνουν πια τα αυτοκίνητα όπως παλιά’. Από κάποιες απόψεις μπορούμε να χαιρόμαστε γι’ αυτό και από άλλες απόψεις να λυπόμαστε. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά μοντέλα. Για παράδειγμα, μια παλιά Ρολς-Ρόις είχε διαφημιστεί ως το «Καλύτερο Αυτοκίνητο στον Κόσμο» και «το ασφαλέστερο γρήγορο αυτοκίνητο στον κόσμο». Μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητα από 0 σε 97 χιλιόμετρα την ώρα μέσα σε 24 δευτερόλεπτα περίπου, και είχε τελική ταχύτητα περίπου 130 χιλιόμετρα την ώρα. Όχι κι άσχημα για ένα αυτοκίνητο που ζύγιζε δυόμισι τόνους! Αλλά πώς θα σταματούσατε αυτό το αυτοκίνητο; Ο κατασκευαστής καυχιόταν δικαιολογημένα ότι, μέσω ενός ειδικά σχεδιασμένου σερβομηχανισμού συνδεδεμένου με το κιβώτιο ταχυτήτων, το αυτοκίνητο είχε «εξαιρετικά αυξημένη δύναμη φρεναρίσματος». Ωστόσο, μολονότι ένα επιδιορθωμένο δείγμα εκείνης της Ρολς-Ρόις εξακολουθεί να έχει τις επιδόσεις που όριζαν οι αρχικές του προδιαγραφές, το αυτοκίνητο αυτό δεν θα ήταν κατάλληλο για τις σημερινές συνθήκες οδήγησης.
Παρ’ όλο που ο σχεδιαστής του είχε κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανος, εκείνη η Ρολς-Ρόις δεν διέθετε τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν 60 επιπλέον χρόνια συσσωρευμένης γνώσης και εμπειρίας σχετικά με τα αυτοκίνητα. Γι’ αυτό και δεν είχε υδραυλικά φρένα ούτε σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών, δεν είχε ζώνες ασφαλείας, φώτα για τα φρένα, φλας, προβολείς σιλντ-μπιμ, εσωτερικά προστατευτικά για τις συγκρούσεις, μαξιλαράκια στα καθίσματα για να ακουμπάνε το κεφάλι τους οι επιβάτες, και πολλές άλλες καινοτομίες που βελτιώνουν τις επιδόσεις και την ασφάλεια του αυτοκινήτου—πράγματα που σήμερα τα παίρνουμε ως δεδομένα ή τα θεωρούμε ως την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Η Τελευταία Λέξη της Τεχνολογίας;
Είναι όλα τα συστήματα που βλέπουμε στα σημερινά αυτοκίνητα πραγματικά καινούρια επιτεύγματα; Όχι. Πολλές από τις δυνατότητες και τα αξεσουάρ του αυτοκινήτου σας άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους πριν από χρόνια. Θα μπορούσατε να είχατε αγοράσει αυτή την Πάκαρντ του 1936 με τα ακόλουθα τεχνικά χαρακτηριστικά: λιπαντή για το σασί, ο οποίος το λίπαινε συνεχώς· σύστημα ελέγχου της ανάρτησης, που έδινε στον οδηγό τη δυνατότητα να ρυθμίζει τα αμορτισέρ ανάλογα με την κατάσταση του οδοστρώματος· ψύκτη λαδιού, που μετέφερε το λάδι του κάρτερ σ’ έναν ειδικό χώρο μέσα από τον οποίο περνούσε το ψυκτικό υγρό της μηχανής, σταθεροποιώντας έτσι τη θερμοκρασία του λαδιού.
Στα μοντέλα της δεκαετίας του 1960, σαν τη Φορντ Μάστανγκ του 1966, άρχισε να χρησιμοποιείται μια πρωτόγνωρη ποικιλία και ποσότητα επιπρόσθετων εξαρτημάτων. Οι άνθρωποι μπορούσαν να παραγγέλνουν αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής που ήταν διαθέσιμα σε λογικές τιμές, με μηχανές διαφόρων μεγεθών, σε πολλά και διάφορα χρώματα και μ’ έναν, ατέλειωτο θα έλεγε κανείς, κατάλογο αξεσουάρ που συντελούσαν στις επιδόσεις και στην άνεση. Σε πολλές περιπτώσεις, το ίδιο αυτοκίνητο κυκλοφορούσε σε σεντάν, καμπριολέ ή φάστμπακ. Αν και κατασκευάζονταν εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα από κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο, μπορούσατε, αν θέλατε, να παραγγείλετε ένα που να έχει τον εξοπλισμό της απολύτου αρεσκείας σας.
Όλα Μοιάζουν Μεταξύ τους!
Τα σημερινά αυτοκίνητα πράγματι μοιάζουν μεταξύ τους για διάφορους λόγους. Τα τωρινά σχέδια φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο παρά ποτέ από την τεχνολογία και την οικονομία. Το τελικό σχήμα του αμαξώματος επηρεάζεται σημαντικά από τις δοκιμές που γίνονται σε αεροδυναμικές σήραγγες, όπου οι μηχανικοί υπολογίζουν το συντελεστή αεροδυναμικής αντίστασης. Αν ο συντελεστής αντίστασης είναι χαμηλός, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μικρότερη κατανάλωση βενζίνης και συμβάλλει σε μεγαλύτερη σταθερότητα στο δρόμο.
Συνεπώς, το τελικό σχήμα του αμαξώματος επηρεάζεται κατά πολύ από τους φυσικούς νόμους που σχετίζονται με την αντίσταση του δρόμου και του αέρα, με την αδράνεια και με την αναλογία βάρους-όγκου. Προσθέστε σ’ αυτά και ορισμένα πράγματα που είναι απαραίτητα για την ασφάλεια, καθώς και διάφορες ανάγκες των επιβατών, και το αποτέλεσμα είναι πολλά αυτοκίνητα με παρόμοιο σχήμα. Αλλά, φυσικά, οι απόψεις του κοινού για το τι είναι ωραίο αλλάζουν, και οι κατασκευαστές πρέπει να κάνουν κι αυτοί ανάλογες αλλαγές.
Έτσι, με ανάμεικτα συναισθήματα, μπορούμε να πούμε: ‘Δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά’.—Από Αναγνώστη.
[Εικόνες στις σελίδες 16, 17]
Ρολς-Ρόις Ρ1 Φο Καμπριολέ του 1929
[Ευχαριστίες]
Rolls Royce Heritage Trust
Πάκαρντ Μοντέλο 1401 του 1936
Μάστανγκ GT Φάστμπακ του 1966
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 15]
Rolls Royce Heritage Trust