Πρέπει να Παίζουν οι Χριστιανοί Τυχερά Παιχνίδια;

ΠΡΕΠΕΙ να παίζει ο Χριστιανός τυχερά παιχνίδια κυνηγώντας το εύκολο κέρδος; Όχι, επειδή ο Λόγος του Θεού ενθαρρύνει το Χριστιανό να εργάζεται ώστε να προμηθεύει τα αναγκαία για τον εαυτό του και για την οικογένειά του: ‘Αν κάποιος δεν θέλει να εργάζεται, τότε ας μην τρώει. Δουλεύοντας ήσυχα θα πρέπει να τρώνε τροφή που κερδίζουν οι ίδιοι’.—2 Θεσσαλονικείς 3:10, 12, ΜΝΚ.

Ένας κοινωνιολόγος αποκάλεσε τα λαχεία «το μέσο με το οποίο πολλοί φτωχοί άνθρωποι κάνουν λίγους ανθρώπους πλούσιους», και αυτό αληθεύει για τα τυχερά παιχνίδια γενικά. Θα ήθελε ένας Χριστιανός να πλουτίσει σε βάρος εκείνων που μόλις και μετά βίας μπορούν να διαθέσουν αυτά τα χρήματα; Οι Χριστιανοί πρέπει να ‘αγαπούν τον πλησίον τους όπως τον εαυτό τους’. (Μάρκος 12:31) Όμως τα τυχερά παιχνίδια προωθούν τον εγωισμό κι όχι την αγάπη, την αδιαφορία κι όχι τη συμπόνια.

Πίσω από τα τυχερά παιχνίδια πολλές φορές βρίσκεται η επιθυμία για πράγματα που δεν μας ανήκουν—η απληστία—ένα πνεύμα ξένο προς τη Χριστιανοσύνη. Στο εδάφιο Ρωμαίους 7:7, ΜΝΚ, ο Παύλος είπε: ‘Δεν πρέπει να επιθυμήσεις με πλεονεξία’. Η λέξη «πλεονεξία» υποδηλώνει το να ποθεί, να επιδιώκει κάποιος κάτι που δεν του ανήκει. Δεν περιγράφει αυτό την υπερβολική επιθυμία του παίκτη να κερδίσει τα χρήματα του πλησίον του; Αυτή η επιθυμία είναι ασυμβίβαστη με τα Χριστιανικά ιδεώδη τού να μοιράζεται κανείς και να δίνει.

Η Αγία Γραφή λέει: «Η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Το χρήμα μερικοί επιθύμησαν τόσο πολύ, ώστε . . . πλήγωσαν τον εαυτό τους με βάσανα πολλά». (1 Τιμόθεον 6:10, ΝΔΜ) Αυτά τα λόγια περιγράφουν την οικτρή κατάσταση του μανιώδους παίκτη, ο οποίος είναι σκλάβος μιας συνήθειας που τον πληγώνει επώδυνα, ξανά και ξανά.

Ο Ιησούς είπε ότι οι άνθρωποι θα αναγνωρίζονταν από ‘τους καρπούς τους’. (Ματθαίος 7:20) Εκτός του ότι οι μανιώδεις παίκτες και οι οικογένειές τους υποφέρουν από δυστυχία, τα τυχερά παιχνίδια από παλιά συσχετίζονται με την ανεντιμότητα και το έγκλημα. Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica) παρατηρεί: «Μεγάλο μέρος της μομφής που στιγματίζει τα τυχερά παιχνίδια απορρέει από την ανεντιμότητα όσων τα προωθούν». Το οργανωμένο έγκλημα έχει συνδεθεί τόσο με τα νόμιμα όσο και με τα παράνομα τυχερά παιχνίδια. Θα ήθελε ποτέ ο Χριστιανός να υποστηρίζει αυτή τη βιομηχανία, έστω και με έμμεσο τρόπο;

Όπως εξηγήσαμε στο δεύτερο άρθρο αυτής της σειράς, τα τυχερά παιχνίδια συχνά περιλαμβάνουν την προληπτική αναζήτηση τυχερών αριθμών, τυχερών ημερών ή της «ρέντας» που έρχεται ως αποτέλεσμα τύχης. Εδώ και αιώνες οι παίκτες τυχερών παιχνιδιών φλερτάρουν με τη Θεά Τύχη, αδημονώντας να κερδίσουν με κολακείες την εύνοιά της. Οι Ρωμαίοι την αποκαλούσαν Φορτούνα, και στη Ρώμη ανεγέρθηκαν συνολικά 26 ναοί προς τιμή της.

Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρθηκε σε μια παρόμοια θεότητα, με το όνομα γκαδ (Γάδης), η οποία λατρευόταν από τους αποστάτες Ισραηλίτες. Ο ίδιος έγραψε: ‘Εσείς άνθρωποι είστε εκείνοι που εγκαταλείπουν τον Ιεχωβά, . . . [που] στρώνουν τραπέζι για το θεό της Καλής Τύχης [εβραϊκά, γκαδ]’. (Ησαΐας 65:11, ΜΝΚ) Την τελευταία μέρα του χρόνου, ήταν έθιμο να ετοιμάζουν για το θεό της Καλής Τύχης ένα τραπέζι με κάθε λογής φαγητά. Μ’ αυτόν τον τρόπο πίστευαν, κατά την αρχαιότητα, ότι θα εξασφάλιζαν καλή τύχη στη διάρκεια του ερχόμενου χρόνου.

Ο Θεός δεν επιδοκίμαζε εκείνους που με αφέλεια εμπιστεύονταν στον γκαδ, ή αλλιώς στην Καλή Τύχη, για να λυθούν τα προβλήματά τους. Η εμπιστοσύνη στην τύχη ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Αντί να υποκλίνονται δουλικά στα άστατα γυρίσματα της Τύχης, οι Χριστιανοί πρέπει να εμπιστεύονται τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, Εκείνον που μας υπόσχεται πλούτη πολύ μεγαλύτερης αξίας, Εκείνον που δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ.