Πώς Μερικοί Έμαθαν να Υπερνικούν τα Αρνητικά Συναισθήματα

ΚΑΤΑ καιρούς όλοι έχουν αρνητικά συναισθήματα. Εξαιτίας σημαντικών προβλημάτων, όπως κάποια σοβαρή ασθένεια, η προχωρημένη ηλικία ή ο θάνατος αγαπημένων προσώπων, μερικοί ίσως να έχουν βαθιά ριζωμένα αρνητικά συναισθήματα τα οποία μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς τη ζωή τους.

Ωστόσο, ακόμη και ανάμεσα σε αυτά τα άτομα, υπάρχουν εκείνοι που έμαθαν να θέτουν αυτά τα συναισθήματα υπό έλεγχο, ώστε να μπορούν να διεκπεραιώνουν με επιτυχία τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Τα ακόλουθα είναι παραδείγματα τέτοιων ατόμων, τα οποία παραχώρησαν συνέντευξη στο περιοδικό Ξύπνα!

Η Τζάνις βρίσκεται υπό ιατρική θεραπεία για κάποια ασθένεια που επηρεάζει τα συναισθήματά της. Ωστόσο, δηλώνει: «Διαπίστωσα ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να αντιμετωπίσω το πρόβλημα είναι να ελέγχω τις σκέψεις μου. Το πετυχαίνω αυτό κάνοντας πράγματα για τους άλλους, όπως να ψήνω και να ράβω. Επίσης προσπαθώ ιδιαίτερα να στοχάζομαι ευχάριστες αναμνήσεις και μελλοντικά γεγονότα στα οποία αποβλέπω. Λόγω της ασθένειάς μου τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολο. Μερικές φορές θα ήταν ευκολότερο να εγκαταλείψω την προσπάθεια και να αισθανθώ άσχημα. Αλλά τα καλά αποτελέσματα αξίζουν τον κόπο».

Έπειτα από 45 χρόνια γάμου, ο σύζυγος της Έθελ πέθανε. Μολονότι δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τη διαδικασία της θλίψης, η Έθελ καταφέρνει να ελέγχει τα συναισθήματά της. Η ίδια εξηγεί: «Είμαι πάντα απασχολημένη κάνοντας πράγματα για τους άλλους. Για παράδειγμα, απολαμβάνω το να διδάσκω σε άλλους τους σκοπούς του Θεού όπως εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Μια νεαρή κυρία χάρηκε τόσο πολύ για τα καλά πράγματα που μάθαινε ώστε η εκτίμησή της με βοήθησε να είμαι πιο χαρούμενη. Καθώς συγκεντρώνομαι στα θετικά πράγματα που βρίσκονται στην Αγία Γραφή με σκοπό να διδάσκω άλλους, αυτό βοηθάει να διώχνω δυναμικά τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου. Επίσης, οι νεαρότερες γυναίκες με πλησιάζουν για βοήθεια σε διάφορα προβλήματα, και το να συζητώ για τα θετικά πράγματα που μπορούν να κάνουν στη ζωή τους με βοηθάει επίσης να υπερνικώ τα αρνητικά συναισθήματα».

Ο Άρθουρ είχε επί πολλά χρόνια μια δραστήρια, ενεργητική ζωή. Κατόπιν, εξαιτίας κάποιας σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να διακόψει την κοσμική εργασία και να περιορίσει κάθε δραστηριότητα έξω από το σπίτι. Επί πολλούς μήνες ο Άρθουρ αισθανόταν άχρηστος και καταθλιμμένος. Πώς αντιμετώπισε αυτά τα αισθήματα; «Έπαψα να στοχάζομαι αυτά που δεν μπορούσα πια να κάνω. Αντίθετα, επικέντρωσα την προσοχή μου σε ό,τι μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω άλλους ανθρώπους να βελτιωθούν και να τους ενθαρρύνω όταν ήταν καταθλιμμένοι. Επειδή είμαι περιορισμένος στο σπίτι μου, χρησιμοποιώ πολύ το τηλέφωνο. Καθώς άρχισα να απασχολούμαι σε μεγάλο βαθμό βοηθώντας και ενθαρρύνοντας άλλους, είχα ελάχιστο χρόνο για να αισθάνομαι αυτολύπηση».

Έπειτα από μια σειρά κρίσιμων καταστάσεων, περιλαμβανομένου και του θανάτου του συζύγου της, η Νίτα εύλογα ένιωσε έντονη λύπη και κατάθλιψη. Με τον καιρό έμαθε να ελέγχει εκείνα τα αισθήματα: «Όταν με κυριεύει ένα αίσθημα λύπης, αναζητώ κάποια δημιουργική διέξοδο. Πιέζω τον εαυτό μου να περπατήσει, να τηλεφωνήσει σε κάποιον καλό φίλο, να ακούσει μουσική ή να κάνει οτιδήποτε που από την πείρα μου γνωρίζω ότι θα καταπραΰνει την κατάθλιψη. Προσπαθώ να φέρομαι στον εαυτό μου συμπονετικά, όπως θα φερόμουν σε κάποιον καλό φίλο».

Η Μαίρη είχε σοβαρά προβλήματα υγείας 32 χρόνια. Καθηλωμένη σε μια αναπηρική καρέκλα, βγαίνει από το σπίτι μόνο για να πάει στο γιατρό. Πώς αποφεύγει η Μαίρη να κυριευτεί από απογοήτευση; Η ίδια εξηγεί: «Ο σύζυγός μου είναι πηγή μεγάλης υποστήριξης. Επίσης, συχνά διαβάζω εποικοδομητική ύλη. Τηλεφωνώ τακτικά στους φίλους μου και πολλές φορές παίρνω την πρωτοβουλία να τους προσκαλέσω στο σπίτι μου. Απολαμβάνω τις επισκέψεις τους και δεν χρησιμοποιώ αυτές τις περιστάσεις για να παραπονεθώ ή να ενδώσω στην αυτολύπηση. Δεν αφιερώνω χρόνο στο να στοχάζομαι τα αρνητικά πράγματα της ζωής μου επειδή έχω με το μέρος μου τόσο πολλά θετικά πράγματα».

Η Μάργκαρετ από τη φύση της σκέφτεται ρεαλιστικά. «Όταν έρχονται στην επιφάνεια αρνητικά αισθήματα», λέει αυτή, «επιζητώ τη συντροφιά κάποιου που σκέφτεται θετικά—όχι κάποιον ιδεαλιστή—αλλά κάποιον που με ξέρει καλά και θα μου θυμίσει τις επιτυχίες μου και θα με ενθαρρύνει».

Η Ρόουζ Μαρί έχει υποβληθεί σε πέντε σοβαρές εγχειρήσεις, και αυτή και ο σύζυγός της είδαν εφτά μέλη των οικογενειών τους να πεθαίνουν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ασφαλώς, αυτό το βάρος προκάλεσε αρνητικά συναισθήματα. Ωστόσο, δεν στοχάζονται αυτά τα πράγματα. Επειδή είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ενισχύονται από τη θετική και παρηγορητική ελπίδα που δίνει η Αγία Γραφή για ένα δίκαιο νέο κόσμο που βρίσκεται κοντά, και στον οποίο ο Θεός «θέλει εξαλείψει . . . παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον». Ακόμη και οι νεκροί θα αναστηθούν, επειδή όπως είπε ο Ιησούς, ‘έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει [τη φωνή του Γιου του Θεού], και θέλουσιν εξέλθει’.—Αποκάλυψις 21:4· Ιωάννης 5:28, 29.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Η Τζάνις ελέγχει τα συναισθήματά της κάνοντας πράγματα για τους άλλους, στοχαζόμενη ευχάριστες αναμνήσεις και αποβλέποντας σε μελλοντικά γεγονότα