Ο Μεγαλοπρεπής Αγριόκυκνος

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στη Βρετανία

ΤΑ ΝΕΡΑ της λίμνης Γκρίντον—που βρίσκεται χωμένη ανάμεσα στους κυματιστούς λόφους της Νορθουμβρίας, όχι μακριά από τα σύνορα μεταξύ Αγγλίας και Σκωτίας—αντανακλούσαν τις καστανοκόκκινες και καφέ αποχρώσεις των γύρω λόφων οι οποίοι ήταν σκεπασμένοι με φτέρη. Καθώς κοιτούσα, έβλεπα αγριόχηνες να «κορφολογούν» υδρόβια φυτά δίπλα σε σμήνη από μπεκατσίνια, καλημάνες και χρυσά βροχοπούλια.

Ξαφνικά, καθώς η ομίχλη άρχισε σιγά σιγά να διαλύεται, ένα άγριο κάλεσμα έφτασε στα αφτιά μου. Ήταν το όμοιο με σάλπισμα τραγούδι των αγριόκυκνων που πετούσαν χαμηλά πάνω από τους λόφους. Αυτοί ήταν η ίδια η προσωποποίηση της ομορφιάς καθώς κατέβαιναν με χάρη στη λίμνη, πιτσιλίζοντας με τα φτερά τους που έχουν μήκος πάνω από 2,5 μέτρα. Στα μέσα του Οκτωβρίου, αυτοί οι κύκνοι πετούν προς τα νότια από τη Ρωσία, την Ισλανδία και τη βόρεια Ευρώπη όταν τα νερά στο βορρά παγώνουν. Εδώ βρίσκουν τροφή—υδρόβια φυτά, μαλάκια, σπόρους και έντομα.

Οι 29 κύκνοι που βρίσκονταν στη λίμνη που ήταν μπροστά μου παρουσίαζαν μια υπέροχη εικόνα καθώς εστίαζα τα κιάλια μου στα τριγωνικά κίτρινα μπαλώματα που βρίσκονται στη βάση του ράμφους τους. Έμοιαζαν τόσο επιβλητικοί καθώς κρατούσαν το κεφάλι τους ψηλά πάνω στο στητό λαιμό τους.

Κάποτε ο αγριόκυκνος ήταν ενδημικό πουλί της Βρετανίας αλλά εξαφανίστηκε ως είδος από εδώ το 18ο αιώνα. Μέχρι σήμερα δεν έχει επανεγκατασταθεί. Τον καιρό του ζευγαρώματος, οι αγριόκυκνοι είναι πολύ επιθετικά πουλιά τα οποία υπερασπίζονται με σφοδρότητα τη φωλιά τους που περιέχει πέντε με εφτά αβγά, και αργότερα τους μικρούς κύκνους τους, κατά των πιθανών εχθρών.

Οι γονείς-αγριόκυκνοι συνεργάζονται για να χτίσουν μια φωλιά από σπασμένα κλαδιά, είτε πάνω σε κάποιο νησί είτε κατευθείαν πάνω στο νερό όπου κατασκευάζουν ένα πλωτό νησί αρκετά ισχυρό ώστε να βαστήξει έναν άνθρωπο. Εκεί εκκολάπτονται τα κιτρινωπά αβγά μέσα σε 35 έως 42 μέρες. Επίσης, και οι δύο γονείς φροντίζουν τα μικρά προτού οι απόγονοί τους πετάξουν μακριά έπειτα από περίπου δέκα εβδομάδες.

Καθώς ο ήλιος έδυε με βαθυκόκκινη λαμπρότητα πίσω από το καταστραμμένο ρωμαϊκό φρούριο του Βερκοβίκιουμ και έβαφε τη λίμνη και τους κύκνους της με ένα απαλό ροζ χρώμα, κοντοστάθηκα για να συλλογιστώ την ομορφιά της ζωής και το θαύμα αυτών των μεγαλοπρεπών πλασμάτων.