Θαύματα Κάτω από τα Κύματα της Ερυθράς Θάλασσας
Οι άνθρωποι λένε ότι η ομορφιά είναι μόνο επιφανειακή. Αλλά η πραγματική ομορφιά συνήθως βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια—και αυτό δεν εφαρμόζεται μόνο στους ανθρώπους. Ανακάλυψα ότι αυτό αληθεύει στην περίπτωση της Ερυθράς Θάλασσας. Η άγονη ακτογραμμή δεν μου έδινε καμιά ένδειξη για την απίστευτη ομορφιά που περιμένει τον τυχερό κολυμβητή ο οποίος βουτάει κάτω από την επιφάνεια των νερών της.
Η ΕΡΥΘΡΑ Θάλασσα φημίζεται ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κόσμο για την εξερεύνηση των θαυμάτων του κοραλλιογενούς υφάλου. Έτσι ανυπομονούσα να δω από πρώτο χέρι αν η φήμη της ήταν δικαιολογημένη.
Αφού είδα τον υποβρύχιο κόσμο με τα ίδια μου τα μάτια, ήθελα να τον καταλάβω καλύτερα. Ο υδροβιολόγος Άαρον Μίροζ, ειδικός στη θαλάσσια ζωή της Ερυθράς Θάλασσας, απάντησε στα ερωτήματά μου.
Γιατί είναι τόσο παραγωγικά τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας;
«Η Ερυθρά Θάλασσα μοιάζει με τεράστιο λαιμό μπουκαλιού και λειτουργεί έτσι, συλλέγοντας πολλά ψάρια του Ινδικού Ωκεανού. Επιπλέον, έχουμε εδώ μια ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα κοραλλιών. Στον ύφαλο μπορείτε συχνά να βρείτε ως και 20 διαφορετικά είδη κοραλλιών τα οποία αναπτύσσονται πάνω σε ένα μόλις τετραγωνικό μέτρο βράχου. Αυτό που ενθαρρύνει την ανάπτυξη των κοραλλιών είναι η ιδανική θερμοκρασία του νερού, η οποία αλλάζει λίγους μόνο βαθμούς στη διάρκεια του έτους. Επιπλέον, το γεγονός ότι υπάρχουν χαμηλές βροχοπτώσεις στην περιοχή σημαίνει ότι λίγα ιζήματα αποτίθενται στη θάλασσα. Αυτό, με τη σειρά του, μειώνει την ποσότητα των ρύπων, αν και με λύπη λέω ότι, τα τελευταία 15 χρόνια, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί».
Ποια είναι τα προβλήματα όσον αφορά τη διαφύλαξη αυτού του θαλάσσιου θησαυρού;
«Όταν πρόκειται για ένα σχετικά ανέγγιχτο φυσικό περιβάλλον, η μόλυνση είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Στην Ερυθρά Θάλασσα, η μόλυνση προέρχεται από τρεις κύριες πηγές: τα φωσφορικά λιπάσματα, τα ιχθυοτροφεία και τα λύματα από παράκτιες πόλεις. Η δημοτικότητα των περιοχών καταδύσεων μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα. Ο εύθραυστος κοραλλιογενής ύφαλος μπορεί εύκολα να καταστραφεί από απρόσεκτους δύτες».
Μελετάτε τον κοραλλιογενή ύφαλο στην Ερυθρά Θάλασσα επί πολλά χρόνια. Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που έχετε μάθει;
«Έχουμε ανακαλύψει ότι τα ψάρια έχουν το δικό τους πρόγραμμα διατροφής. Μερικά αρχίζουν να τρώνε στις εφτά το πρωί, τρώνε επί τρεις ώρες, κάνουν διάλειμμα και κατόπιν τρώνε επί άλλες τρεις ώρες το απόγευμα. Μερικά τρώνε μόνο το βράδυ. Αυτό το πρόγραμμα είναι απαραίτητο. Αν τα μικρότερα ψάρια βρίσκονταν κάτω από διαρκή πίεση από τα ψάρια-κυνηγούς όλη τη μέρα, τότε θα δυσκολεύονταν να φάνε. Μάλιστα, τα ψάρια, όπως οι άνθρωποι, μπορεί να είναι εκλεκτικά στο φαγητό. Στο ροφό με τις γαλάζιες κηλίδες [Plectoproma maculatus], παραδείγματος χάρη, αρέσουν ιδιαίτερα οι ανθίες [Anthias squammipinnus], οι οποίοι είναι πολύ διαδεδομένοι στην Ερυθρά Θάλασσα. Τα ψάρια μας στο ενυδρείο επίσης έχουν προτιμήσεις στην τροφή—σε μερικά αρέσει ο τόνος, ενώ άλλα προτιμούν τις σαρδέλες.
»Ίσως νομίζετε ότι για κάποιο ψάρι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, αλλά δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Τα ψάρια και ακόμη και μερικά ασπόνδυλα μαθαίνουν να αναγνωρίζουν ανθρώπους. Θυμάμαι κάποτε ότι ένα μέλος του προσωπικού μας, παίζοντας, χτύπησε ένα χταπόδι με την παλάμη του. Στο χταπόδι δεν άρεσε αυτό, και ποτέ ξανά δεν δέχτηκε τροφή από εκείνο το άτομο. Συμπτωματικά, έχουμε διαπιστώσει ότι οι πράοι άνθρωποι εργάζονται καλύτερα με τα ψάρια, ενώ ένα επιθετικό ή ανυπόμονο άτομο τους προξενεί νευρικότητα».
Αυτό που εντυπωσιάζει έναν αρχάριο δύτη είναι η απίστευτη ποικιλία ομορφιάς και χρωμάτων.
«Πράγματι, τα πολύχρωμα ψάρια είναι εντυπωσιακά. Αλλά αυτό που πολλοί δεν συνειδητοποιούν είναι ότι μερικά ψάρια χρησιμοποιούν τα χρώματά τους ως σήματα, περίπου όπως εμείς χρησιμοποιούμε τα φανάρια. Παραδείγματος χάρη, όταν ο κόκκινος ροφός [Cephalopholis miniatus] κυνηγάει αντί να ελέγχει απλώς την περιοχή του, το χρώμα του παίρνει μια σκουρότερη απόχρωση του κόκκινου. Το ψάρι παλιάτσος, το οποίο το καταδιώκει ο ροφός, μπορεί να διακρίνει από το χρώμα του ροφού αν αυτός είναι ‘εκτός υπηρεσίας’. Στη διάρκεια αυτών των περιόδων ασφάλειας, το ψάρι παλιάτσος θαρραλέα θα κυνηγήσει ένα ροφό που εισβάλλει στην περιοχή του».
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι κάποιος μπορεί να ανακαλύψει την εξαιρετική ομορφιά της δημιουργίας του Θεού σε πολλά απίθανα μέρη. Η ζωή μου εμπλουτίστηκε εξερευνώντας ένα μόνο μικροσκοπικό μέρος αυτής της ομορφιάς. Εκείνη η σύντομη επίσκεψη στο βασίλειο κάτω από τα κύματα βάθυνε την εκτίμησή μου για τους φυσικούς θησαυρούς τους οποίους φιλοξενεί ο πλανήτης μας.—Από Συνεργάτη.
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Ένας πτερόεις ο ιπτάμενος τριγυρνούσε αργά, χωρίς να ανησυχεί για τους κυνηγούς. Αυτοί κρατάνε τις αποστάσεις επειδή τα αγκάθια της ράχης του περιέχουν ισχυρό δηλητήριο
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Το ψάρι παλιάτσος σπάνια απομακρύνεται από το σπίτι του, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στα πλοκάμια μιας μεγάλης θαλάσσιας ανεμώνας. Ο παλιάτσος έχει ανοσία στο αγκάλιασμα καθώς βοηθάει τον ξενιστή του να παραμένει καθαρός
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Τα πεταλουδόψαρα υπάρχουν σε πολλά χρώματα. Το λεπτό και επίπεδο σώμα τους κινούνταν πέρα δώθε, θυμίζοντάς μου πεταλούδα
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Το ψάρι Πικάσο (Rhineacanthus assasi), με τις φανταχτερές λωρίδες του και με αυτό που έμοιαζε με έντονο κίτρινο κραγιόν, μου θύμισε έργο αφηρημένης τέχνης
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Το αυτοκρατορικό ψάρι έχει πολύχρωμα λέπια που αλλάζουν χρώμα και σχέδιο ενώ μεγαλώνει