Ματιές στον Κόσμο

«Το Τελευταίο Απολυταρχικό Σύστημα»

«Στη Γερμανική Καθολική Εκκλησία αυξάνεται η δυσαρέσκεια για τη συντηρητική τάση του Βατικανού», αναφέρει η εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα (La Repubblica) της Ρώμης, μετά τον πρόσφατο διορισμό 30 νέων καρδιναλίων από τον Ιωάννη Παύλο Β΄. Ο πολύ γνωστός αντιφρονών θεολόγος Χανς Κουνγκ υποστηρίζει, όσον αφορά την εκλογή του επόμενου πάπα, ότι υπάρχει «επιτακτική ανάγκη για ένα σώμα εκλεκτόρων το οποίο να είναι πραγματικά αντιπροσωπευτικό του συνόλου της Καθολικής Εκκλησίας». Ο Κουνγκ πιστεύει ότι «μεγάλο μέρος των πιστών έχει απλώς χάσει την εμπιστοσύνη του στον πάπα». Ο Κουνγκ συνεχίζει: «Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι, μετά την πτώση του σταλινισμού, το Ρωμαιοκαθολικό σύστημα είναι το τελευταίο απολυταρχικό σύστημα που έχει απομείνει στο δυτικό κόσμο».

Πρόληψη της Πρόωρης Γήρανσης

«Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τα σπίτια για τα παιδιά. Γιατί να μην τα διαμορφώσουν για τους ηλικιωμένους;» ρωτάει ο γεροντολόγος Ουίλσον Ζακόμπ Φίλιο του Πανεπιστημίου του Σάο Πάουλο, στη Βραζιλία. Εκτός από το να υπάρχουν πιο ασφαλή σπίτια για τους ηλικιωμένους, προτείνει να ασκούνται για να ενισχυθεί το μυϊκό τους σύστημα προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος να πέσουν. Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της μακροβιότητας; Σύμφωνα με τον πλαστικό χειρουργό Ροζέριο Ιζάρ Νέβες, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Σάο Πάουλο, οι εχθροί είναι «ο καθιστικός τρόπος ζωής, η μη ισορροπημένη διατροφή (ιδιαίτερα το διαιτολόγιο που είναι πλούσιο σε λίπη), το κάπνισμα, η υπερβολική χρήση οινοπνευματωδών ποτών, το άγχος και η έλλειψη ύπνου». Η εφημερίδα Ζορνάλ ντα Τάρντε (Jornal da Tarde) εξηγεί ότι το υπερβολικό άγχος εξασθενίζει το ανοσολογικό σύστημα, «το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εμφάνιση διαφόρων ασθενειών και κατά συνέπεια με τη γεροντική ηλικία». Ο Δρ Νέβες επίσης ισχυρίζεται: «Η αδιαφορία για τη ζωή είναι η πρωταρχική αιτία της πρόωρης γήρανσης».

Το Τρύπημα του Σώματος Επικίνδυνο για την Υγεία

«Οι άνθρωποι τρυπάνε τώρα μέρη του σώματός τους που δεν τα τρυπούσαν πριν από χρόνια», λέει ο Τζον Πέλτον, διευθυντής του τμήματος περιβαλλοντικής υγείας στην Υγειονομική Υπηρεσία του Κάλγκαρι στον Καναδά. Αυτό περιλαμβάνει τα φρύδια, τα χείλια, τη γλώσσα και τον αφαλό, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ της εφημερίδας Δε Βανκούβερ Σαν (The Vancouver Sun). Ο φόβος ότι αυτή η επεκτεινόμενη μόδα θα μπορούσε να μεταδώσει το AIDS και την ηπατίτιδα Β και C έχει υποκινήσει την Υπηρεσία των Περιβαλλοντικών Επιδράσεων στην Υγεία, του Υπουργείου Υγείας της Αλμπέρτα, να προτείνει κατευθυντήριες γραμμές για να ελέγξει το τρύπημα του σώματος. «Νέοι κανόνες πρόκειται να καλύψουν τελικά ολόκληρο φάσμα παροχής προσωπικών υπηρεσιών που δεν υπόκεινται σε κανονισμούς, όπως είναι το μαρκάρισμα, η χαλάουα, το τατουάζ, η ηλεκτρόλυση και η αισθητηριακή αποστέρηση», και ένα προσχέδιο αυτών των διατάξεων θα εξεταστεί από υπευθύνους σε θέματα δημόσιας υγείας και από τους αντίστοιχους επαγγελματίες, προσθέτει το ρεπορτάζ. Όσον αφορά τη χρήση του εξοπλισμού για το τρύπημα των αφτιών στο τρύπημα του σώματος, ένα άτομο που εφαρμόζει αυτή την τεχνική παραδέχεται: «Έχουμε δει ανθρώπους να πηγαίνουν στο νοσοκομείο με μολύνσεις. Είναι πραγματικά τρομακτικό».

Η Εκκλησία Χάνει το Κύρος Της

Το εκκλησίασμα του μεγαλύτερου Προτεσταντικού θρησκεύματος στον Καναδά, της Ενωμένης Εκκλησίας του Καναδά, «γερνάει και συρρικνώνεται γοργά, και οι ηγέτες του καθώς επίσης οι ενορίτες του διαφωνούν για το ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητές του», λέει η εφημερίδα Δε Τορόντο Σταρ (The Toronto Star). Ενώ πάνω από 3.000.000 άτομα είναι συνταυτισμένα με την εκκλησία, μόνο 750.000 είναι καταχωρημένοι στους εκκλησιαστικούς καταλόγους. Η πλειονότητα των καλύτερων υποστηρικτών της είναι πάνω από 55 χρονών, ενώ τα παιδιά και τα εγγόνια των μελών δεν ελκύονται σε αυτήν. Η εκκλησία προειδοποιήθηκε ότι πρέπει να αναλάβει άμεση δράση για να διορθώσει τον τρόπο προσέγγισής της, διαφορετικά θα σβήσει. Τα μέλη θέλουν να δίνεται προτεραιότητα στη λατρεία και στην πνευματικότητα, ενώ οι ηγέτες της εκκλησίας θέλουν να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή σε κοινωνικά και παγκόσμια ζητήματα. Αν η εκκλησία καταρρεύσει, «αυτό θα σημάνει επίσης ότι εκείνο που ήταν σημαντικό για την Ενωμένη Εκκλησία δεν ήταν σημαντικό για τους Καναδούς», προειδοποιεί ο κοινωνιολόγος Ρέτζιναλντ Μπάιμπι από την Αλμπέρτα. «Δεν άξιζε το χρόνο, τα χρήματα ούτε την προσοχή τους».

Το Κληροδότημα του Πολέμου

Εφτά χιλιάδες βετεράνοι της εισβολής των Συμμάχων στην Ευρώπη, πριν από 51 χρόνια, επέστρεψαν στις νορμανδικές ακτές τον Ιούνιο του 1994. Αλλά για εκατοντάδες από αυτούς οι αναμνήσεις ήταν πολύ έντονες και χρειάστηκε να τους παρασχεθεί ψυχιατρική βοήθεια για να αντιμετωπίσουν την ένταση που τους προκάλεσε η γιορτή. «Μερικοί βετεράνοι ήταν υπερβολικά καταθλιμμένοι μετά τον εορτασμό», εξήγησε ο Δρ Γκράχαμ Λούκας, μιλώντας για λογαριασμό ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος που ονομάζεται Άγχος της Μάχης και βοηθάει πρώην στρατιωτικούς. «Είχαν αισθήματα ενοχής, πίστευαν ότι δεν άξιζε να ζουν αυτοί ενώ άλλοι είχαν πεθάνει, καθώς επίσης υπέφεραν από εφιάλτες και ταραγμένο ύπνο». Τέτοιου είδους αισθήματα που τα κατέπνιγαν επί χρόνια έχουν οδηγήσει σε έλκη, άσθμα και δερματικές παθήσεις, αναφέρει η εφημερίδα Δε Σάντεϊ Τάιμς (The Sunday Times) του Λονδίνου. Ένας ηλικιωμένος στρατιώτης, του οποίου οι αναμνήσεις εξακολουθούν να του προκαλούν εφιάλτες, εκφράστηκε ως εξής: «Κάποιος μπορεί να μεγαλοποιήσει αυτές τις επετείους. Οι άνθρωποι που δεν ήταν εκεί δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ήταν».

Παρασιτικό Ψάρι

Η βαντέλλια είναι ένα παρασιτικό ψάρι το οποίο πολλαπλασιάζεται στα ποτάμια της κοιλάδας του Αμαζονίου. Αυτό το διαφανές πλάσμα που μοιάζει με χέλι, και έχει μήκος περίπου 2,5 εκατοστά, βρίσκεται συνήθως στα βράγχια μεγαλύτερων ψαριών, όπου τρέφεται με το αίμα τους. Μπορεί επίσης να εισχωρήσει και στα ανοίγματα του ανθρώπινου σώματος και να προκαλέσει στο θύμα φλεγμονή, αιμορραγία και μερικές φορές θάνατο. Πρόσφατα ανακαλύφτηκε στη Βραζιλία ένα μικρότερο, μόλις το μισό σε μήκος, και πιο αδηφάγο παρόμοιο ψάρι. Έχει δύο δόντια σαν αγκίστρια στο πίσω μέρος του στόματός του που το βοηθούν να γαντζώνεται γερά, ώστε το θύμα δεν μπορεί να το αποτινάξει. Για «κοινότητες που ζουν στις ακροποταμιές, και έχουν λίγες ή καθόλου ιατρικές εγκαταστάσεις, αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις», αναφέρει το περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist).

Πανεπιστήμια Αντιμετωπίζουν Προβλήματα

«Τα παραμελημένα πανεπιστήμια της Αφρικής βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης», αναφέρει η εφημερίδα ΓουίκεντΣταρ (WeekendStar) του Γιοχάνεσμπουργκ. Εξαιτίας της έλλειψης κεφαλαίων, υπάρχουν ελάχιστοι κομπιούτερ και σε μερικές περιπτώσεις τα τηλέφωνα είναι κομμένα. Ένα πανεπιστήμιο έχει 35.000 εγγεγραμμένους φοιτητές, αλλά αρχικά είχε σχεδιαστεί μόνο για 5.000. Σε ένα πρώην φημισμένο πανεπιστήμιο της Ουγκάντα έχουν καλυφτεί μόνο οι μισές έδρες καθηγητών. Η αμοιβή ενός καθηγητή σε αυτό το πανεπιστήμιο είναι σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν γύρω στα 19 δολάρια (περ. 4.500 δρχ.) το μήνα. Μερικά πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά επί μήνες ως αποτέλεσμα απεργίας είτε των καθηγητών είτε των φοιτητών. Ένας καθηγητής από την Κένυα παρατήρησε: «Η ακαδημαϊκή αυτοκαταστροφή στην Αφρική ολοένα χειροτερεύει».

Ποιος Κάνει το Νοικοκυριό;

«Όπως φαίνεται η ισότητα [μεταξύ αντρών και γυναικών] δεν έχει ακόμα εισχωρήσει στο οικογενειακό περιβάλλον», λέει η εφημερίδα Κοριέρε ντέλα Σέρα (Corriere della Sera), αναφερόμενη σε μια έρευνα της Κεντρικής Στατιστικής Υπηρεσίας σχετικά με τη χρήση του χρόνου στις ιταλικές οικογένειες. Είτε εργάζεται έξω από το σπίτι είτε όχι, η γυναίκα εξακολουθεί να είναι εκείνη που πρέπει να «επωμιστεί το βάρος της οικογενειακής οργάνωσης», αφιερώνοντας—αν έχει παιδιά—κατά μέσο όρο 7 ώρες και 18 λεπτά στο νοικοκυριό, σε σύγκριση με τη 1 ώρα και 48 λεπτά του συντρόφου της. Παραδόξως, οι μεμονωμένες μητέρες φαίνεται ότι τα πηγαίνουν καλύτερα, εφόσον καταφέρνουν να αφιερώνουν δύο ώρες λιγότερο στο νοικοκυριό κάθε μέρα. «Από τα τρυφερά χρόνια, οι μητέρες ‘προορίζουν’ τα κοριτσάκια τους για τις δουλειές του σπιτιού», προσθέτει η εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα (La Repubblica).

Χάνεται η Μάχη με τη Φυματίωση

Στον πόλεμο κατά των ασθενειών, η μάχη με τη φυματίωση ήταν μια «πλήρης αποτυχία σε παγκόσμια κλίμακα», σύμφωνα με τον καθηγητή Ζακ Γκροσέ, επικεφαλής του τμήματος βακτηριολογίας-ιολογίας του Νοσοκομείου Λα Πιτιέ-Σαλπετριέρ, στο Παρίσι. Αν οι ασθενείς δεν υποβληθούν σε θεραπεία, το ποσοστό θνησιμότητας για τη φυματίωση είναι γύρω στο 50 τοις εκατό. Ενώ περίπου για τους μισούς φυματικούς παγκόσμια δεν υπάρχει διάγνωση και θεραπεία, τόνισε ο καθηγητής Γκροσέ, η πραγματική καταστροφή είναι ότι στα τεχνολογικώς αναπτυγμένα κράτη, όπου τα αντιβιοτικά υπάρχουν άφθονα, μόνο οι μισοί από εκείνους που έχουν την ασθένεια συνεχίζουν τη θεραπεία τους μέχρι να αποθεραπευτούν. «Οι άλλοι μισοί δεν παίρνουν τα φάρμακά τους ή δεν τα παίρνουν καθόλου τακτικά, πράγμα που δημιουργεί πολύ υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας (25 τοις εκατό όσων υποβάλλονται σε θεραπεία) και επίσης δημιουργεί ένα στέλεχος του βάκιλου της φυματίωσης που είναι ανθεκτικό στα αντιβιοτικά».

Η Βενεζουέλα και το AIDS

Η Βενεζουέλα έρχεται τρίτη όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης του AIDS στη Λατινική Αμερική, μετά τη Βραζιλία και το Μεξικό, λέει η εφημερίδα Ελ Ουνιβερσάλ (El Universal) του Καράκας, στη Βενεζουέλα. Ο Δρ Αρεγιάνο Μέντισι υπολογίζει ότι 350.000 άνθρωποι στη χώρα έχουν μολυνθεί από το θανατηφόρο ιό, αν και το Υπουργείο Υγείας παραδέχεται ότι υπάρχουν μόνο 3.000. Ο Μέντισι αποδίδει το γεγονός ότι για κάθε μολυσμένο άτομο υπάρχουν πιθανότατα εκατό περισσότεροι που έχουν μολυνθεί αλλά δεν το γνωρίζουν στην «καταφανώς αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά που υπάρχει στην κοινωνία μας». Ο Μέντισι τονίζει ότι τα μολυσμένα άτομα θα πρέπει να ζουν ηθικά καθαρή ζωή, όχι απλώς λόγω του κινδύνου να μολύνουν άλλους, αλλά λόγω της ύπαρξης διαφόρων ιών AIDS. Τα άτομα αυτά μπορούν να μολυνθούν εύκολα με ένα διαφορετικό ιό, χειροτερεύοντας έτσι το ήδη υπάρχον πρόβλημα της υγείας τους. Κάποια πηγή υπολογίζει ότι, μέχρι το έτος 2000, κάθε οικογένεια στον κόσμο θα έχει ένα μέλος με AIDS.