Ο Χουχουριστής στο Τείχος του Αδριανού

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

ΕΝΑ λεπτό πέπλο ομίχλης αιωρούνταν μέχρι τις κορυφές των δέντρων όταν μια απολαυστική μελωδία δυνάμωσε ταράζοντας τη σιγαλιά της χαραυγής. Οι μετανάστες του καλοκαιριού είχαν μόλις φτάσει στα βόρεια της Αγγλίας για να προσθέσουν τα τραγούδια τους σε εκείνα που έλεγαν τα ενδημικά κοτσύφια και οι τσίχλες.

Ακολούθησα ένα ρυάκι γεμάτο βρύα το οποίο κυλούσε ανάμεσα σε όχθες που ήταν στολισμένες με πρίμουλες και βιολέτες, με κατεύθυνση το προγονικό σπίτι της κουκουβάγιας χουχουριστής κοντά στο Τείχος του Αδριανού.a Ήξερα ότι, περίπου άλλο ένα χιλιόμετρο προς τα πάνω, η κουκουβάγια θα βρισκόταν κοντά στον κορμό κάποιας γέρικης φτελιάς, προσέχοντας τους τέσσερις νεοσσούς της. Εκείνοι θα είχαν φωλιάσει νιώθοντας ασφαλείς μέσα στην κουφάλα του κορμού κάποιας νεκρής φλαμουριάς.

Η κουκουβάγια—τι θαύμα της δημιουργίας! Η όρασή της τη νύχτα είναι εκατό φορές πιο οξεία από την ανθρώπινη. Ακόμη και με το αχνό φως του φεγγαριού, η κουκουβάγια είναι σε θέση να συλλάβει τη λεία της. Τα ανθρώπινα μάτια έχουν κύτταρα που λέγονται κωνία, τα οποία διαχωρίζουν τα χρώματα, και κύτταρα που λέγονται ραβδία, τα οποία συλλέγουν το φως, αλλά τα μάτια της κουκουβάγιας είναι γεμάτα ραβδία που περιέχουν μια χημική ουσία γνωστή ως ροδοψίνη. Αυτή μετατρέπει ακόμη και το πιο αμυδρό φως σε χημικό σήμα που δίνει στο πουλί μια οπτική εντύπωση, ενώ οι άνθρωποι βλέπουν μόνο την παρουσία φωτός.

Οι κουκουβάγιες δεν μπορούν να περιστρέψουν τα μάτια τους στις κόγχες τους, όπως κάνουν τα περισσότερα πλάσματα. Το κάθε μάτι είναι στερεωμένο όπως ο προβολέας ενός αυτοκινήτου. Σε αντιστάθμισμα, η κουκουβάγια—χάρη σε έναν εκπληκτικά εύκαμπτο λαιμό—μπορεί να περιστρέφει το κεφάλι της τουλάχιστον 270 μοίρες ώστε να βλέπει προς όλες τις κατευθύνσεις!

Έχει λεχθεί ότι, από το κλαδί στο οποίο κάθεται σε ύψος 15 μέτρων πάνω σε κάποιο δέντρο, η κουκουβάγια είναι ικανή όχι μόνο να βλέπει ένα ποντίκι αλλά επίσης να ακούει το θρόισμά του μέσα στα χόρτα. Η εκπληκτική ακουστική ικανότητά της προέρχεται από το σχεδιασμό των αφτιών της. Αν κοιτάξετε το πρόσωπο μιας κουκουβάγιας, θα δείτε ότι περιβάλλεται από σκληρά καμπυλωτά φτερά τα οποία συλλέγουν και ανακλούν τα ηχητικά κύματα προς τα αφτιά, μεταδίδοντας τον ήχο στα μεγαλύτερα τύμπανα που υπάρχουν στον κόσμο των πτηνών. Τα αφτιά είναι τοποθετημένα το ένα λίγο ψηλότερα από το άλλο, πράγμα που επιτρέπει στην κουκουβάγια να εντοπίζει τον ήχο με μεγάλη ακρίβεια.

Μόλις η κουκουβάγια ανακαλύψει τη λεία της—είτε με την όραση είτε με τον ήχο—εφορμά χωρίς να κάνει θόρυβο. Το σώμα της κουκουβάγιας είναι σκεπασμένο με φτερά τόσο μαλακά ώστε πνίγεται κάθε ήχος. Ακόμη και τα φτερά που υπάρχουν στις φτερούγες της έχουν απαλές άκρες για να εκμηδενίζεται ο θόρυβος όταν πετάει. Τις σκοτεινές νύχτες, οι χωρικοί έχουν φοβηθεί μερικές φορές από τη λαμπερή μορφή κάποιας κουκουβάγιας που πετάει χαμηλά κατά μήκος του δρόμου. Κάτι που δεν γνωρίζουν είναι ότι η κουκουβάγια αποκτάει τη δυνατότητα να λάμπει λόγω μιας φωσφορούχας ουσίας η οποία έχει τριφτεί στα φτερά της από φωσφορίζοντες μύκητες που αναπτύσσονται καθώς σαπίζει το ξύλο της φωλιάς της.

Συνέχισα να προχωρώ προς τα πάνω και σύντομα έφτασα στο ροζιασμένο κορμό του γέρικου δέντρου. Η ζεστασιά του πρωινού είχε κάνει ένα από τα πουλάκια να βγει στην είσοδο της κουφάλας για να λιαστεί στις ηλιαχτίδες που έπεφταν λοξά καθώς περνούσαν μέσα από το θόλο τον οποίο δημιουργούσε το φύλλωμα από πάνω. Καθόταν εκεί, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του στο διαπεραστικό φως του ήλιου—ένα απολαυστικό θέαμα!

Κρυμμένη κάπου μέσα στα πάνω κλαδιά, η ενήλικη κουκουβάγια χουχουριστής ήταν κουρνιασμένη μαζί με το σύντροφό της, επιθεωρώντας τα πάντα γύρω της μέσα από τα μισόκλειστα μάτια της. Γνώριζα ότι θα πρόσεχε τα μικρά της μέχρις ότου αυτά θα ήταν σε θέση να φροντίζουν μόνα τους τον εαυτό τους με την ενστικτώδη σοφία που τους έχει δώσει ο Μεγαλειώδης Δημιουργός τους.

[Υποσημειώσεις]

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 15]

Courtesy of English Heritage