Η Δοκιμασία της Μάγκι και η Ευλογία Μου

Η Τρίτη 2 Μαΐου 1995 ήταν η μέρα που γεννήθηκε η κόρη μου και πέθανε η σύζυγός μου. Δυστυχώς, η Μάγκι ποτέ δεν είδε το πρόσωπο του μωρού της. Τώρα η ελπίδα μου είναι να γνωρίσω την Ταμάρα στη μητέρα της όταν εκείνη θα αναστηθεί.

ΕΠΕΙΤΑ από 16 χρόνια γάμου, ο γιατρός είπε στη σύζυγό μου, τη Μάγκι, ότι είχε καρκίνο του μαστού και της απέμεναν μόνο λίγοι μήνες ζωής. Αυτό έγινε πριν από πέντε χρόνια. Ευτυχώς, η Μάγκι μπορούσε να ζει αρκετά φυσιολογικά στη διάρκεια εκείνων των τελευταίων ετών της ζωής της. Μόνο προς το τέλος ο πόνος έγινε σχεδόν αφόρητος.

Λόγω της έκτασης του καρκίνου της, οι γιατροί είπαν ότι λίγες πιθανότητες υπήρχαν να μείνει έγκυος. Έτσι, μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξή μας όταν είδαν το μωρό στη μήτρα της κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης εξέτασης με υπέρηχους για να διαπιστωθεί η εξέλιξη των καρκινοειδών όγκων! Ήταν κορίτσι. Η Μάγκι ήταν τεσσεράμισι μηνών έγκυος. Ήταν πολύ χαρούμενη με την προοπτική να γίνει μητέρα για πρώτη φορά.

Η Μάγκι έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να διασφαλίσει ότι το μωρό θα γεννιόταν υγιές. Πρόσεχε τη δίαιτά της, και ακόμη και στη διάρκεια των τελευταίων δύο εβδομάδων της ζωής της, όταν ο πόνος έγινε φρικτός, έπαιρνε παυσίπονα μόνο όταν δεν μπορούσε πια να αντέξει τον πόνο.

Ευλογήθηκα με ένα Υγιές Μωρό

Το Σάββατο 29 Απριλίου, η Μάγκι αισθανόταν ότι η καρδιά της χτυπούσε ακανόνιστα και είπε: «Νομίζω ότι θα πεθάνω». Έμεινα μαζί της όλο το σαββατοκύριακο. Αφού τηλεφώνησα στο γιατρό τη Δευτέρα, την πήγα αμέσως στο νοσοκομείο, στο Μόντρεαλ του Καναδά, το οποίο δεν ήταν μακριά από το σπίτι μας στο Σαν Ζερόμ.

Περίπου στις 5:30 το επόμενο πρωί, μια νοσοκόμα περνούσε έξω από την πόρτα του δωματίου της Μάγκι και παρατήρησε ότι υπέφερε πολύ. Προφανώς, επρόκειτο για καρδιακή προσβολή. Κάλεσαν αμέσως ένα γιατρό από το διπλανό δωμάτιο. Αν και η Μάγκι πέθανε, η ιατρική ομάδα μπόρεσε να σώσει το μωρό μας. Η Ταμάρα γεννήθηκε πρόωρα δυόμισι μήνες και ζύγιζε μόνο 1,1 κιλό.

Επειδή ο αιματοκρίτης της Ταμάρα ήταν χαμηλός, οι γιατροί ήθελαν να της κάνουν μετάγγιση αίματος. Ωστόσο, τους ενθαρρύναμε να χρησιμοποιήσουν αντί αυτής τη συνθετική ορμόνη ερυθροποιητίνη. Αυτό και έκαναν, και όταν η χρήση αυτού του προϊόντος αποδείχτηκε επιτυχής ανεβάζοντας τον αιματοκρίτη της, μια νοσοκόμα είπε: «Γιατί δεν τη χρησιμοποιούν σε όλα τα μωρά;»

Η Ταμάρα είχε και άλλα προβλήματα που συνδέονταν με την πρόωρη γέννηση, αλλά όλα αυτά αντιμετωπίστηκαν. Στην πραγματικότητα, όταν ο Δρ Γουότερς, ένας νευρολόγος, την εξέτασε αργότερα, είπε στη νοσοκόμα: «Νομίζω ότι μου έδωσες λάθος μωρό να εξετάσω· μου φαίνεται τελείως φυσιολογική».

Αντιμετωπίζω το Θάνατο και τα Επακόλουθά Του

Ήταν δύσκολο για εμένα να βλέπω τη Μάγκι να πεθαίνει. Ένιωθα τόσο αβοήθητος. Ήταν πολύ σκληρό να μιλάω για το θάνατο της Μάγκι. Ωστόσο, το έκανα όταν οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μου έρχονταν στο νοσοκομείο. Η θλίψη υποχωρούσε σιγά-σιγά όσο περισσότερο μιλούσα για αυτό. Όποτε διαβάζω κάποιο άρθρο της Σκοπιάς ή του Ξύπνα! το οποίο με επηρεάζει ιδιαίτερα, το βάζω στην άκρη σε κάποιο μικρό προσωπικό μέρος της βιβλιοθήκης μου και όταν αισθάνομαι την ανάγκη το παίρνω και το διαβάζω.

Άλλη μια πρόκληση είναι να επιστρέφει κάποιος σε ένα άδειο σπίτι. Είναι πολύ δύσκολο να αντέξω τη μοναξιά. Αυτό το αίσθημα εμφανίζεται ακόμη, μολονότι ωφελούμαι από την εποικοδομητική Χριστιανική συντροφιά. Η Μάγκι και εγώ συνηθίζαμε να κάνουμε τα πάντα μαζί, και μιλούσαμε για το πρόβλημα που θα είχα με τη μοναξιά. Ήθελε να ξαναπαντρευτώ. Εντούτοις, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Υποστήριξη από Συγχριστιανούς

Δεν ξέρω τι θα είχα κάνει χωρίς την υποστήριξη της Επιτροπής Νοσοκομείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το πρωί που πέθανε η Μάγκι, ένας πεπειραμένος Μάρτυρας από την Επιτροπή Νοσοκομείων βρισκόταν στο νοσοκομείο και μου παρείχε τη βοήθεια την οποία χρειαζόμουν.

Το προσωπικό του νοσοκομείου εντυπωσιάστηκε με τη βοήθεια που έλαβα από τη Χριστιανική εκκλησία του Σαν Ζερόμ καθώς και από άλλες εκκλησίες στην περιοχή. Το βράδυ που αναγγέλθηκε στη Χριστιανική μας συνάθροιση ο θάνατος της Μάγκι, 20 και πλέον αγαπητοί αδελφοί ανταποκρίθηκαν προσφέροντας τη βοήθειά τους. Η υποστήριξη ήταν πράγματι μεγάλη.

Οι αδελφοί μού ετοίμαζαν φαγητό· η κατάψυξη του ψυγείου μου ήταν γεμάτη επί μήνες. Η οικογένειά μου και οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές φρόντισαν να αγοράσουν ακόμη και ρούχα για την κόρη μου. Μου έφεραν τόσο πολλά πράγματα ώστε δεν είχα αρκετό χώρο για να τα αποθηκεύσω όλα.

Τωρινές Χαρές και Μελλοντικές Προοπτικές

Η Ταμάρα με βοηθάει να ξεχνάω την απώλεια που έχω υποστεί. Έχει κλέψει εντελώς την καρδιά μου. Κάθε μέρα όταν τη χαιρετάω με ένα χαρούμενο «καλημέρα», μου χαρίζει ένα μεγάλο χαμόγελο, αρχίζει να «μιλάει» και κουνάει τα χέρια και τα πόδια της όλο ενθουσιασμό.

Μια και είμαι ερασιτέχνης αστρονόμος, ανυπομονώ να κρατάω την Ταμάρα στην αγκαλιά μου ενώ εκείνη θα κοιτάζει από το τηλεσκόπιο που έχω τα ουράνια θαύματα του Μεγαλειώδους Πλάστη μας, του Ιεχωβά. Το να σκέφτομαι την ατέλειωτη ζωή στον Παράδεισο στη γη είναι πραγματική πηγή παρηγοριάς. Το να γνωρίζω επίσης ότι η Ταμάρα έχει αυτή την προοπτική μού δίνει επιπρόσθετη χαρά.—Ψαλμός 37:9-11, 29.

Αναλογιζόμενος τα γεγονότα των τελευταίων πέντε ετών, μπορώ στην καλύτερη περίπτωση να πω ότι ήταν και τραυματικά και χαρούμενα. Έχω μάθει πολλά για τον εαυτό μου και για την ίδια τη ζωή. Περιμένω με λαχτάρα το μέλλον όταν, όπως περιγράφει η Αγία Γραφή, «ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια».—Αποκάλυψη 21:3, 4.

Τότε, στην ανάσταση, η Μάγκι θα μπορεί να αναπνέει βαθιά χωρίς να πονάει. Πάνω από όλα, η σταθερή μου ελπίδα και επιθυμία είναι να βρίσκομαι εκεί για να γνωρίσω την Ταμάρα στη Μάγκι, ώστε να μπορέσει να δει το κοριτσάκι για το οποίο έκανε τόσο πολλά.—Όπως το αφηγήθηκε ο Λορν Γουίλκινς.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Με τη σύζυγό μου

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Η κόρη μας Ταμάρα