«Μια Συμφωνία Τέλειου Συγχρονισμού»
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ομιλία είναι ένα θαύμα. Περίπου 100 μύες στο στήθος, στο λαιμό, στο σαγόνι, στη γλώσσα και στα χείλια συνεργάζονται για να παράγουν αμέτρητους διαφορετικούς ήχους. Κάθε μυς είναι μια δέσμη που αποτελείται από εκατοντάδες ή χιλιάδες ίνες. Χρειάζονται περισσότερα εγκεφαλικά κύτταρα για να ελέγξουν αυτές τις μυϊκές ίνες από όσα χρειάζονται για να κινήσουν τους μυς των ποδιών ενός αθλητή. Ένα νευρικό κύτταρο αρκεί για να κινήσει 2.000 ίνες του γαστροκνήμιου μυός. Αντίθετα, τα νευρικά κύτταρα που ελέγχουν το όργανο που παράγει τη φωνή, δηλαδή το λάρυγγα, μπορεί να σχετίζονται με μόνο δύο ή τρεις μυϊκές ίνες.
Κάθε λέξη ή σύντομη φράση που χρησιμοποιείτε έχει το δικό της συνδυασμό μυϊκών κινήσεων. Όλες οι πληροφορίες που απαιτούνται για να επαναλάβετε μια φράση όπως το «Τι κάνεις;» είναι αποθηκευμένες στην περιοχή ομιλίας του εγκεφάλου σας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλός σας χρησιμοποιεί ένα μοναδικό, άκαμπτο σταδιακό μυϊκό πρόγραμμα για να επαναλαμβάνει κάθε λέξη ή φράση; Όχι. Οι δυνάμεις ομιλίας είναι πολύ πιο καταπληκτικές από αυτό. Για παράδειγμα, ίσως έχετε κάποια πληγή στο στόμα σας η οποία σας δυσκολεύει να προφέρετε τις λέξεις με το δικό σας μοναδικό τρόπο. Χωρίς συνειδητή σκέψη, ο εγκέφαλος προσαρμόζει την κίνηση των μυών της ομιλίας, δίνοντάς σας τη δυνατότητα να προφέρετε τις λέξεις όσο πιο κοντά γίνεται στο φυσιολογικό τρόπο ομιλίας σας. Αυτό τονίζει ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός.
Ένας απλός προφορικός χαιρετισμός όπως το «Γεια» μπορεί να μεταφέρει πάρα πολλές έννοιες. Ο τόνος της φωνής μπορεί να δείξει αν αυτός που μιλάει είναι χαρούμενος, ενθουσιασμένος, βαριεστημένος, βιαστικός, ενοχλημένος, λυπημένος ή τρομαγμένος και ίσως αποκαλύπτει διάφορους βαθμούς αυτών των συναισθηματικών καταστάσεων. Ναι, η έννοια μιας και μόνο έκφρασης μπορεί να αλλάξει ανάλογα με το βαθμό της κίνησης και το συγχρονισμό πολλών διαφορετικών μυών με ακρίβεια κλάσματος δευτερολέπτου.
«Όταν μιλάμε άνετα», εξηγεί ο Δρ Γουίλιαμ Χ. Πέρκινς στο βιβλίο του Πρόληψη του Τραυλισμού (Stuttering Prevented), «προφέρουμε περίπου 14 ήχους το δευτερόλεπτο. Αυτή είναι διπλάσια ταχύτητα από αυτήν με την οποία μπορούμε να ελέγξουμε τη γλώσσα, τα χείλια, το σαγόνι ή οποιοδήποτε άλλο τμήμα του μηχανισμού της ομιλίας μας όταν τα κινούμε ξεχωριστά. Αλλά όταν ενωθούν όλα μαζί για την ομιλία τότε εργάζονται όπως τα δάχτυλα κάποιας έμπειρης δακτυλογράφου και κάποιου βιρτουόζου πιανίστα. Οι κινήσεις τους αλληλοκαλύπτονται σε μια συμφωνία τέλειου συγχρονισμού».
Σε περιορισμένο βαθμό, μερικά πουλιά μπορούν να μιμηθούν τους ήχους της ανθρώπινης ομιλίας. Αλλά κανένα ζώο δεν έχει εγκέφαλο προγραμματισμένο να παράγει ομιλία όπως έχει ο άνθρωπος. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι οι προσπάθειες των επιστημόνων να κάνουν πιθήκους να αρθρώσουν καθαρά διάφορους φθόγγους είναι ανεπιτυχείς. Σύμφωνα με τον νευροβιολόγο Ρόναλντ Νέτσελ, η ικανότητα που απαιτείται για την ομιλία μπορεί να παραβληθεί με εκείνη «του σπάνιου ατόμου που παίζει κάτι στο πιάνο χωρίς να έχει διαβάσει τις νότες». Ή, όπως κατέληξε ο λεξικογράφος Λούντβιχ Κέλερ: «Η ανθρώπινη ομιλία είναι ένα μυστικό· είναι ένα θεϊκό δώρο, ένα θαύμα».